1,534 matches
-
jignită, nu-mi mai e foame, își pune ghiozdanul pe umeri și se îndreaptă spre ușă, iar eu alerg în urma ei, în timp ce înăuntrul meu ceva se rupe fâșii, fâșii, desene ale unor copilării pline de culoare, ursuleți și iepurași se perindă veseli în timp ce ea coboară scările, Noga, ești încă în pijama, îmi dau seama deodată, ai uitat să te schimbi! Ea urcă treptele cu ochii în pământ, aproape închiși, iar eu aud ghiozdanul trântindu-se pe podea și arcurile patului scârțâind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
Dar chiar dacă aș vrea să strecor o secvență personală, simt că Șoferul de taxi nu vrea de fapt să înregistreze noul altora. El voiește să se confeseze unui Pasager reînnoit, să-și expună filosofia de viață tuturor celor care se perindă pe scaunul mortului. Dacă i-aș spune că lucrurile pot fi privite și invers, întrucât nenumărate vehicule s-au strâns în atâția ani în spatele unui singur călător, l-aș jigni și - mai grav - l-aș contraria. În străinătate, întâlnirile noastre
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2210_a_3535]
-
8 și al său „manifest monguz“, despre care știau mult mai multe decât îmi imaginasem. La standul celor două edituri de limbă germană m-am simțit foarte bine. Nu numai doar pentru că aveau o cafea foarte bună, ci fiindcă se perindau scriitori, critici și agenți literari, fotografi și jurnaliști, cu care se putea discuta oricând ceva interesant. Așa am putut constata că interesul pentru literatura din fostele țări comuniste a crescut enorm, iar tot mai mulți agenți literari sunt în căutare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
mai bine așa... Eu știu? Timpul mă va învăța ce să fac până la urmă”, se liniștea biata fată, singură, amăgindu-se cu speranța că nimic din cele rele nu se va adeveri. Tainicele cărări ale iubirii Aceste gânduri i se perindau Iulianei târziu în noapte și, cuprinsă de furie, sări din pat și se duse la fereastră. Simțea că se sufocă și era conștientă că poate fi un atac de panică. Respiră adânc, bău un pahar cu apă și se trânti
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
problemă (mult mai importantă chiar decât integrarea în UE). Suntem repetenți la cei șapte ani de acasă. Participanții nu au avut răbdare să asculte expunerile nici măcar o oră întreagă, de la un cap la altul. S-au foit necontenit, s-au perindat pe ușă, chiar dacă au fost rugați să-și închidă neprețuitele telefoane mobile, evident, nu au făcut-o. Ușa scârțâia groaznic, iar într-o cameră alăturată niște muncitori dădeau vârtos cu ciocanul. Când li s-a poruncit de către primar să închidă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
nu a fost deloc roz. — La Radio, spune chiar redactorul, nu fac decât să continui clientela din oraș. Aceeași clienți dezbrăcați, nu la fizic, ci la moral. Bolnavi de vanitate, de răutate, suferinzi de lăcomie, cu viții și tare, se perindă în dosul și câteodată se strecoară chiar în fața microfonului. Am o vastă clinică de psihiatrie, devin psihiatru, deliruri de conferențiar și literat, manii de persecuție radiofonică, de invidii, de pizmă și ură, fobii radiofonice, paralizii ale bunului simț, epilepsii de
Academia b?rl?dean? ?i Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83084_a_84409]
-
acel compartiment supraaglomerat. A dat copiilor, inclusiv Minodorei, bucățile mari și adulților, inclusiv mie, feliile mai subțiri. Firimiturile rămase în batistă le-a scuturat cu grijă în mâna Ulitiei, băbuța lui. Teodora se oprește din povestit. În gândul ei se perindă ca niște umbre membrii familiei Cozmei, deportată în Siberia pentru că refuzaseră să intre în colhoz sau poate și pentru că alții jinduiau la gospodăriile lor. Îi vede cu ochii minții, le vorbește : "Voi, prieteni dragi, Artenie-Ulitia-Olga-Ana-Andrei-Vadim-Iuliana-Vasili-Artenie-Vadim-Vasili ! Ați fost deportați cu toții în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
cofetăria, sunt cel puțin patru persoane, poate mai multe. Mai departe, zi, cine era omul? Un domn în vârstă, cred că avea un defect la picior, îl ținea țeapăn. A plecat și el foarte curând. Toți au plecat, s-au perindat în perioada cât am fost eu acolo. Nu eram prea atentă. Mă uitam pe fereastră. Femeia care avea pungile de chit în mână n-a cumpărat nimic. Inițial am crezut că sunt pungulițe cu ficat de pui. Pe urmă mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
nenumărate simptome de stres social care puteau fi interpretate În cel mai bun caz ca un semn de independență, iar În cel mai rău caz ca unul de nevroză. Numele lui era Pașa al Treilea. Prin konak-ul familiei Kazanci se perindaseră generații Întregi de pisici, ca și de oameni; toate fuseseră iubite și, fără excepție, toate muriseră de bătrânețe, spre deosebire de oameni. Cu toate că fiecare pisică Își păstrase caracterul său distinct, două gene competitoare predominau, În mare, genealogia felină a casei. Pe de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
nelăsând acest amănunt neplăcut să le distrugă solidaritatea, au luat-o iarăși de la Început, de data asta și mai agresiv ca Înainte. Pământul, cerul, apa să ne asculte glasul Întreaga lume să se cutremure sub pașii noștri. Astfel s-au perindat cu toții de-a lungul bulevardului Într-un potop de roșu și galben, În mijlocul haosului și larmei. Armaoush, Asya și șoferul priveau În tăcere din dric, cu ochii țintă la taxiul galben din față. Îl urmau la o distanță periculos de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Temkin se referea la tratamentul aplicat pacienților, nu la evadarea dintr-o Încăpere etanșă. Temkin nu trăise astfel de experiențe și nici Norman. Oxigenul Îl făcu să-și simtă capul mai ușor. Sau era deja pe terminate? Prin fața ochilor se perindară, ca Într-o paradă, bătrânii săi profesori. Să fi fost un fel de trecere În revistă a vieții Înaintea morții? Toți profesorii: doamna Jefferson, care Îi spusese că ar fi fost bine să se facă avocat. Bunul Joe Lamper, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
ofere, a spus că o cumpărase pentru a o fuma În cușetă chiar În noaptea aceea. I-am priceput nevinovatul subterfugiu. Dintr-o singură mișcare, i-am acceptat trabucul și l-am aprins fără zăbavă. O amintire dureroasă s-a perindat prin mintea tânărului. Cel puțin, așa am apreciat eu, subtil cunoscător al fizionomiilor, și, cufundându-mă În fotoliu, i-am cerut, printre vălătucii albăstrii ai fumului, să-mi vorbească despre izbânzile sale. Interesantul chip negricios i s-a luminat. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
mă privea în ochi. Eu, acuma, tăceam. Apoi, asta-i, boierule, eu voiam numai să știu... Atât... Și ochii lui șireți așteptau parcă o mărturisire. Eu încălecai repede și dădui pinteni calului. Iar pe drum, cu neliniște, începui să-mi perindez prin minte toate mișcările și privirile pușcașului. Apoi mă gândii la Chiva, la zorii de dragoste pe care abia-i așteptam iar, și iar îmi veni în minte chipul lui neica Marin... O mulțime de gânduri felurite, care însă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
să-și mai aducă aminte de el. Ce putea să nădăjduiască de la dânsul? acuma vedea limpede. Ce-ar fi putut face ei în viață, alături? Pe lângă tatu-său, ar mai fi avut o sarcină. Și prin mintea ațâțată i se perindau toate căsniciile nefericite din mahalalele prin care trecuse, unde învățase să sufere, dar nu pricepuse îndestul viața. Acum înțelegea ceva cu strășnicie, cu încăpățânare, și nimic nu-i mai trebuia! Lucra și se gândea că va găsi ea sub soare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
pe mine în scurtul meu stadiu aici. Totuși mă ajută să urmez linia civilizației noastre mediteranee, mă ajută să fiu acum aici, fără să aștept o răsplată în altă parte. E ceea ce am putea numi idealul oamenilor care s-au perindat, năzuind spre ceva mai bun. Pe morminte cresc florile vieții. —Ești poet, am murmurat eu cu o strângere de inimă. —Sunt urmaș al asirienilor și egiptenilor, a suspinat el, cu un accent pe care nu-l voi uita niciodată. Pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
prea bine să explic de ce Maramureșul e regiunea românească cea mai cunoscută în Occident. În orice caz, în Franța. Sigur, turismul, frumusețea așa-zis sălbatică a acestei regiuni, faima etnologică întreținută încă din timpul lui Ceaușescu, fotografii care s-au perindat pe meleagurile maramureșene, bisericile de lemn, veșmintele locuitorilor, toate astea au contribuit, nu încape nici o îndoială. Jean Cuisenier, starostele etnologilor francezi, a scris o carte, Memoria Carpaților (tradusă de curând și în românește, la Editura Echinox din Cluj), în care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
caz de neprezentare, veți suporta cele mai aspre rigori disciplinare legale!” Știe toată lumea ce înseamnă aceste aspre rigori disciplinare legale. “Simfonia Nr. 41, Jupiter.” Finalul. Măreț, plin de lumină... Orchestra atacă, acum, “Tablouri dintr-o expoziție”. Prin fața ochilor spiritului se perindă imagini sugerând viața, tumultul ei cotidian, prin intermediul unei muzici divine. Fiecare frază muzicală înseamnă oglinda plină de armonie a unei idei. Notele, în curgerea lor măiestrită, nu reprezintă numai sunete în sine, disparate, care, puse împreună, să poată alcătui o
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
-l mai simt greu ca toate gândurile lumii... Aș putea spune, chiar, că m-am odihnit. Cât să fi dormit?... Mai degrabă, m-a furat somnul, apoi, ușor, am revenit la starea de conștiență. Însă, ce multe mi s-au perindat pe “ecranul” memoriei. Ce nevoie aveam, ce nevoie am eu de toate acestea? Cât să fie ceasul? După densitatea întunericului din cameră, cred că e încă, noapte bine. Aș mai prinde câteva ore de somn. Da, dar, cum? ...tic-tac, tic-tac
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
doar ritmul de dinainte. Bătrâna doamnă Marga Pop nu mai stârnea nimănui curiozitatea. Mai era însă un motiv hotărâtor și, dacă n-ar fi fost acesta, probabil că doamnele - mai ales - grele de farduri sclipitoare ar fi continuat să se perinde într-un șir neîntrerupt în după-amiezile și serile de sfârșit de iunie și început de iulie. Doamna Marga Pop nu mai răspundea nici la telefon, nici la soneria ușii, ci Andrei Vlădescu. Doamna Marga Pop umbla. Își reluase drumurile, încet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
pe șoferiță să ajungă cât mai repede, să treacă și peste stopuri. L-au întins pe un pat, i-au făcut două injecții și au adus alături tuburile pentru perfuzie. Vedea toate astea ca printr-o ceață în care se perindau mai multe femei îmbrăcate în alb, a recunoscut-o și pe mama Ioanei Sandi, săru’ mâna, doamnă, a încercat să se ridice, dar n-a fost capabil. Abia a simțit împunsăturile în braț, le vedea cum schimbă sticluțele care își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
vorbele lui încâlcite. Trebuie să spun toate astea pentru că mi se par lămuritoare. A rămas mai multe ore sub perfuzie, era liniște în jurul lui, Ioana Sandi plecase. Adormea, se trezea, adormea din nou și în starea asta de treziebeție se perindau în mintea lui numai imagini cu femeile pe care le iubise, ca un foc de artificii scânteietor și plin de farmec. Silvia Zara la început, cu care semăna infirmiera din pragul ușii. I se păruse una din cele mai frumoase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
uitase ce căuta. I se părea doar că pământul se lățește, ca să încapă lucrurile prezente și cele pe care memoria ei le aducea înapoi, privea lărgirea cu indiferență, cu o imobilitate răbdătoare și când anotimpurile au încetat să se mai perinde în acea nebunească sarabandă, era surprinsă că pe pământul acum lățit vrând-nevrând stăteau înfipți aceiași arbori ai parcului, cu ramurile legănate în adierea călduță, pe care îi urmărea cu ochi obosiți prin perdeaua ușor fluturată de adiere, numai ochii mișcându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
grijă din partea flăcăilor. Erau purtate pe brațe și cât mai încet, de teamă să nu li se șifoneze cumva panglicile lucioase sau diafanele dantele și eșarfe din gaz. Palpitante clipe, voit prelungite în unda lor de parfum. În jurul cortului se perindau mereu colindătorii, flăcăi și fete, bărbați și femei veniți tocmai de pe moșiile lui Nicolae. Veniseră și elevii de la colegiul Sfântul Sava, conduși de un tânăr dascăl muzicos, cu pletele șiroind de zăpadă topită. Slugile cărau mereu coșuri pline de covrigi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
cu toate trăsăturile frânte de durere. ― Au, au, nuuu! strigă și Toinette, sărind în picioare, cu privirile fixate pe covor. Bichon începu să latre nervos când la unul, când la celălalt, în timp ce stăpâna lui dădea comenzi contradictorii. Prin cameră se perindară mai multe slugi ca să strângă masa și să șteargă petele de pe covor. Se ciocniră unii de alții, se încurcară, reușind să mai adauge și alte pete pe același covor. ― Nu, au, nuuu! gemea disperat Ledoulx. Julien!... Au!... Leacurile!... Mmm!... Îngrozitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
dumneavoastră. Vă vor dovedi că iubeam Levy Pants mai mult decât propria mea viață. Că fiecare oră de veghe mi-o petreceam gândindu-mă cum să îmbunătățesc mersul întreprinderii. Aveam adesea chiar și noaptea viziuni. Fantome de la Levy Pants se perindau glorioase prin fața sufletului meu ațipit. N-aș fi scris niciodată o asemenea scrisoare! Am iubit Levy Pants. Uitați-vă! Citiți, domnule! Domnul Levy luă dosarul și citi acolo unde indica arătătorul gras al lui Reilly: „Astăzi biroul nostru a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]