1,337 matches
-
v-ați terminat povestea. Mai târziu, în noaptea aceea... — Răbdare, Michael. Puțină răbdare, te rog. Ți-am satisfăcut curiozitatea în câteva privințe: am dreptul, în schimb, la satisfacții similare - sau echivalente? Am confirmat dând încet din cap. — Corect. E în portofelul meu din buzunarul sacoului. Mă duc să-l aduc. — Ești un gentleman, Michael. Un gentleman de pe vremuri. — Mulțumesc. — Încă un lucru, înainte de a te duce să-l iei. — Da? M-am oprit în timp ce dădeam să mă ridic. Bănuiesc că o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
am oprit în timp ce dădeam să mă ridic. Bănuiesc că o labă fugară n-ar fi deloc binevenită? Mă tem că nu. Dar încă o ceașcă de ceai ar fi. Findlay se retrase rușinat în bucătărie și după ce mi-am luat portofelul, m-am dus după el. — Nu știu ce speranțe vă puneți în asta, am spus, scoțând bucățica de hârtie bine împăturită și netezind-o pe masa din bucătărie. După cum am scris în carte, e doar un scurt mesaj scris de Lawrence, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
pe ăsta cu Marsala lui. Asta bea Max Beerbohm. — Geld, Îi spuse Peduzzi, trăgându-l până la urmă de mânecă. Lire. Zâmbea, jenat de gestul lui, dar vrând să-l facă pe tânăr să se miște odată. Tânărul domn Își scoase portofelul și-i dădu o bancnotă de zece lire. Peduzzi urcă treptele vinăriei. Ușa era Închisă. — E Închis până la două, le spuse cu dispreț un trecător. Peduzzi coborî treptele. Era jignit. — Nu-i nimic, spuse, luăm de la Concordia. Merseră toți trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
formaggio, bunătăți pentru toți trei. Tu, eu și signora. Momeli, o să iau și niște fâțe, nu doar viermi. Poate-mi ajung și de niște Marsala. Toate astea pentru cinci lire. Cinci lire pentru un serviciu. Tânărul domn se uită În portofel și scoase o bancnotă de două lire și două de câte una. — Mulțumesc, caro, mulțumesc, spuse Peduzzi cu tonul unui membru al Carleton Club care primește Morning Post-ul de la un confrate. Asta da, viață. Gata cu grădina hotelului, gata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
gata cu furca cu care sfărâma bălegarul Înghețat. Viața i se deschidea-nainte. Atunci ne vedem la șapte, caro, spuse, bătându-l pe spate pe tânărul domn. La șapte fix. — S-ar putea să nu vin, spuse tânărul, băgându-și portofelul la loc În buzunar. — Ce? zise Peduzzi. Păi o să avem și fâțe, signor. Salam, de toate. Dumneavoastră, eu și signora. Toți trei. S-ar putea să nu vin, spuse tânărul domn, e foarte probabil să nu vin. O să-ți las
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
explică Retana. Sigur că da, spuse Manuel, ridicându-se. Retana, dă-mi trei sute. — Bine, fu de acord Retana. Căută În sertar după o hârtie. — Poți să-mi dai cincizeci de-acum? Sigur, spuse Retana. Scoase o bancnotă de cincizeci din portofel și o Întinse pe masă. Manuel o luă și o puse În portofel. — Și cum e cu cuadrilla? — Păi, sunt băieții care lucrează mereu pentru mine În nocturne. Sunt destul de buni. — Și picadorii? — Nu-i mare lucru de capul lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Bine, fu de acord Retana. Căută În sertar după o hârtie. — Poți să-mi dai cincizeci de-acum? Sigur, spuse Retana. Scoase o bancnotă de cincizeci din portofel și o Întinse pe masă. Manuel o luă și o puse În portofel. — Și cum e cu cuadrilla? — Păi, sunt băieții care lucrează mereu pentru mine În nocturne. Sunt destul de buni. — Și picadorii? — Nu-i mare lucru de capul lor, recunoscu Retana. — Tre’ să am un picador bun. — Păi, fă-ți rost atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Își pusese capul pe masă. Adormise. Hangiul intră și se duse la masa celor doi. Li se adresă În dialect și paracliserul Îi răspunse. Țăranul continua să se uite pe fereastră. Hangiul ieși. Țăranul se ridică-n picioare. Scoase din portofel o bancnotă Îndoită de zece mii de coroane și o Întinse. Fata veni la masă. — Alles? Întrebă. — Alles, răspunse el. — Lasă-mă să plătesc eu vinul, spuse paracliserul. — Alles, Îi spuse țăranul fetei Încă o dată. Ea băgă mâna În buzunarul de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
la care apelează și proștii când vorbesc cu bețivii sau cu străinii. Nu mai, În seara asta. Acum Închis. — Altu’, spuse bătrânul. — Nu. Nu mai. Chelnerul șterse marginea mesei, clătinând din cap. Bătrânul se ridică, numără Încet farfuriile, scoase un portofel de piele și plăti, lăsând bacșiș o jumătate de peseta. Chelnerul Îl privi În timp ce se Îndepărta pe stradă, un bărbat foarte bătrân care se cam clătina, dar cu demnitate. De ce nu l-ai mai lăsat să bea? Întrebă chelnerul care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
buzunarele uniformei. La uniformele austriecilor, buzunarele pantalonilor erau așezate la spate, așa că morții ajungeau să zacă, În cele din urmă, cu fața În jos, cu cele două buzunare Întoarse pe dos și Înconjurați de hârtiile pe care le avuseseră În portofele, Împrăștiate prin iarbă. Căldura, muștele, relevantele poziții ale cadavrelor În iarbă și cantitatea hârtiilor Împrăștiate, acestea sunt impresiile pe care retina noastră le reține. Cum miroase un câmp de luptă pe vreme de vară, asta nu-ți mai poți aminti
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
sau zece procente din valoarea asigurării. E absurd. Dumneata fii atent la ce dai pe gură că-i ultragiu în exercițiu funcției și o poți lua și peste ochi. Mă refer la dreptul, că stângul cred că-l ai în portofel...De unde putem noi ști că respectiva persoană pe care o declari nevastă, nu crează daune suplimentare vehicolului?! Poate că, exact în această clipă în care dumneata mă jignești, respectiva individă a spart voluntar parbrizul, luneta, farurile și ce mai are
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
sticlă. Să nu vază săracu, că-i minor, ce-am văzut io, doamna maior și dumneavoastră. La mulți ani! LA TÂRG X Bună ziua, bade. Y Nă. X Matale ce vinzi? OY vacă... X Aha...Și unde-o ai? Y În portofel. I-am făcut poze: din față, din profil și, pentru doritorii de lapte, un detalie pe țțțțî..., pardon, pe uger. Vrei s-o cumperi? X Vreau. Dar aș fi vrut s-o văd pe natural, pe componentele enunțate. Y Pe
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
nu dureze mai mult de două, trei zile. * În final: dacă tânărul nu beneficiază de amnistie prezidențială, va participa la propria căsătorie. 21. ZIUA MICROFOANELOR Doamnelor și domnișoarelor, Ziua Microfoanelor Deschise continuă. Continuă chiar dacă, între timp, singurul microfon disponibil și portofelul cu o sută de mii de lei în hârtii de una bucată o sută mii a iubitului nostru șef contabil au fost sustrase, evident pentru a îmbogăți colecția unui fan al radiofoniei. Nimic nu se face fără sacrificii, fir’ar
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
un necunoscut, foarte bătrân, îmbrăcat într-un costum elegant și un palton scump, îmblănit. Și paltonul și hainele erau atât de largi, încît nu încăpea nici o îndoială că nu erau ale lui. De altfel, în buzunarul vestonului se aflau un portofel cu valute străine și un pașaport elvețian, pe numele de Martin Audricourt, născut în Honduras, la 18 noiembrie 1939. Paris, noiembrie-decembrie 1976 Mircea Eliade UNIFORME DE GENERAL Înaintau amândoi în vârful picioarelor, cu mare grijă, și de câte ori podeaua scârțâia mai
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
el. Trăsesem aiurea toată săptămÎna și el trăsese minunat, atîta că nu avusese noroc la tragerile la sorți și pariase Întruna pe el. — SĂ facem un duro? m-a Întrebat. — Ești sigur? Da, dacă vrei. — Pe cît? A scos un portofel, s-a uitat Înăuntru și a Început să rîdĂ. — Mi-ar plăcea să-ți pot spune că pe ce sumă vrei. Da’ ce zici de opt sute de pesete? Atîta am aici. Pe atunci asta făcea aproape o mie de dolari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
am văzut, pe moneda mare de argint, profilul de bebeluș al lui Alfonso al XIII-lea. — Cap, am spus. — Oh, ia jegurile astea și, dacă ești amabil, te rog să-mi faci cinste cu ceva de băut. Și-a golit portofelul. — Nu vrei cumva să cumperi o pușcă Purdey bună? Nu, am spus. Dar, Luis, dacă ai nevoie de niște bani... Îi Întinsesem mia de pesete, În bacnote Împăturite, tari, lucioase și verzi. — Termină cu prostiile, Enrique, mi-a zis. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
lîngă ele și apoi, lăsÎndu-le la marginea trecătorii, se duceau Înspre peșteră, se aplecau și intrau. În timp ce-i urmăream, un motociclist ungur, un tip Înalt pe care Îl știam, ieși din peșteră, Împături niște hîrtii și le Îndesă În portofelul de piele, se duse la motocicleta sa și, Împingînd-o, sparse rîndul catîrilor și brancardierilor, o Încălecă și dispăru cu un răget În spatele crestei, lăsÎnd În urmă o trîmbă de praf. Dedesubt, dincolo de cîmpul pe care mișunau ambulanțele, se vedea frunzișul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
ți-i dau. SÎnt În anexă. Nick și cu soră-sa se luară după ea. CÎnd ajunseră pe trotuarul care ducea la magazia În care se ținea gheața, femeia se opri, Își băgĂ mîna-n buzunarul de la șorț și scoase un portofel. — Trebuie să pleci de-aici, spuse ea repede și amabil. Și cît mai curînd cu putință. De cît ai nevoie? — Am șaișpe dolari, spuse Nick. — Uite, mai ține douăzeci. Și n-o băga-n belea pe fetița asta. Las-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
unghiile vopsite în roșu ale Luciei, apoi se prăbuși la pământ și în el însuși. Detectivul deveni doar o amintire, iar un adolescent cu plete, îmbrăcat în haine jerpelite și încălțat în bocanci, începu să-l cotrobăie prin buzunare. Scoase portofelul, în deschise rapid, extrase câteva bancnote, apoi îl scăpă dintre degete. Din fotografia lipită pe legitimație, Detectivul zâmbea, iar razele lunii făceau ca insigna să strălucească. Băiatul holbă ochii, aruncă bâta de baseball într-un tomberon de gunoi, privi repede
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
rostiri. Pentru el era deosebit de important faptul că găsise un aliat în bătălia cu viața, fiindcă până a o cunoaște pe Olga, partenere neașteptate își rotunjeau ochii pe chipul său, dar mai ales voiau să pătrundă în tainicul loc al portofelului. În tot acel timp, se simțise ca un obiect netrebuitor, aruncat la marginea societății. Totul era ca Olga să vadă în el un soț doritor să statornicească un cămin unde să domnească pacea, liniștea și buna înțelegere. Nu-i venea
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
acestor plusuri financiare după cum bănuia Olga erau unele surse enigmatice, dar și pocherul. Victor frecventa o casă unde, la masa de joc, se rulau sume exorbitante. Deocamdată lui îi surâsese norocul; îi lăsase pe unii participanți să plece acasă cu portofelele goale. Printre aceștia se aflau și unele notabilități ale urbei, care nutreau speranța că va veni și o zi a revanșei. Olga îi spunea că, din câte știa ea, de-a lungul timpului, mulți oameni respectabili, prinși în tentaculele caracatiței
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
fondul extrabugetar, îi dădea posibilitatea de a se hazarda în aventuri amoroase, jocuri de cărți, beții prelungite. Se întâmpla chiar să lipsească câte o noapte de acasă, ocrotit de către vreo puicuță care îi ciugulea mai întâi tot ce avea în portofel; dimineața se trezea tamponat pe frunte cu apa de colonie ieftină a fustiței aceleia scurte care îl conducea grăbită spre o ușă dosnică de ieșire. Olga începuse a se îngrijora. Sarcina ei înainta vertiginos. Mai erau câteva săptămâni și în
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
și i-am aruncat taximetristului o bancnotă de douăzeci de dolari. I-aș fi dat una de cincizeci dacă aș fi avut, și aș fi găsit o cale de a o deconta la Elias, dar nu am găsit nici una În portofel. El a Început imediat să Îmi numere restul, dar eu am trântit portiera și am luat-o la fugă. Fie ca cei douăzeci de dolari să-i folosească pentru Îngrijirea vreunei fetițe pe undeva, sau pentru repararea vreunui boiler, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
dai nas În nas cu ea În lift sau la recepție? O să-și dea seama că ai ieșit din birou. Ar sări În sus! Nu merită riscul. Stai un pic, mă duc eu să-ți aduc ceva. Și-a Înhățat portofelul și a ieșit din birou. După nici patru secunde am văzut-o pe Miranda venind pe hol. Orice gând la amețeală, sau foame, sau extenuare a dispărut În clipa În care am i-am văzut fața crispată și Încruntată și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
puțin sub zece mii de dolari. Dar am observat astăzi că unul din mânerele de piele se rupsese din nou, deși departamentul de accesorii Îl returnase de nu știu câte ori firmei Fendi ca să fie cusut de mână. Mânerele fuseseră gândite ca să susțină portofelul delicat al unei doamne, poate și o pereche de ochelari de soare sau, hai, În caz de forță majoră, chiar un mic telefon celular. Mirandei nu-i păsa câtuși de puțin de treaba asta. Ea Îndesase În sacoșă o sticlă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]