2,190 matches
-
cine știe de unde. Suiră-n căruță și străbătură, hurducîndu-se, străzi pe unde nu mai fuseseră niciodată, până când priveliștea pitorească și familiară a Oborului, furnicar de țărani, țigani și mitocănime, li se deschise-nainte. Um fum albăstrui, cu miros de mititei prăjiți pe cărbuni, umplea toată piața. Pe Moșilor și pe la Oborul Nou treceau de-a valma căruțe și automobile, înaintînd ca melcul printr-o mare de lume. Case negustorești și mizerabile chilii de chirpici erau mai toate transformate-n crâșme. Printre
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
roșii pe o masă de bucătărie nou-nouță, așezată la umbră pe asfalt, mă duceam la bucătărie, mă așezam pe scaunul înnegrit de jeg și de fum și vorbeam cu mama, pe când ea robotea la veșnicele ei mâncăruri, făcea rântașuri sau prăjea cartofi în tigăi atât de tuciurii și de arse, că furculița cu care amesteca strălucea prin ele ca platina. Uneori ne luam cu vorba și uita uleiul pe foc până când se-ncingea așa tare, că mâna de cartofi tăiați și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mai neplăcut decât toate celelalte, un miros greu, stătut, în care se amesteca și un fir subțire de lavandă. Când mama a cumpărat, câțiva ani mai târziu, o halcă de carne de porc și-a pus-o pe grătar, la prăjit, același miros a făcut-o s-o ia la fugă din bucătărie icnind, către baie, unde-și vărsase și mațele. Se întorsese atunci lividă, cu lacrimi în ochi, aruncase carnea și aerisise bine: "Bată-i Dumnezeu să-i bată, ne-
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și niște depozite, o făbricuță cu zeci de geamuri de sticlă zbârnâitoare și o ghețărie unde, pe un paralelipiped de gheață, umed și translucid la capete, lăsat să se topească pe o masă de zinc, un muncitor mânca niște pește prăjit dintr-un ziar. La trecerea Cocăi, muncitorul rămase ca trăznit, fluierând cu gura unsuroasă. Ce i-ar fi făcut el! Putori ca asta n-ar trebui lăsate libere pe stradă. După ghețărie urma o casă cu desăvârșire flamandă, cu fațada
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-i răspunse. îi țintuia, în schimb, cu o privire îngrijorată în ochii ce păreau imenși pe chipul slab, pe cei care îl capturaseră. Vârându-și sabia în teacă, Metronius îl împinse brutal spre un arin tânăr: — Ticălosule! Voiați să ne prăjiți de vii, ei? Dar nu v-a mers; și acum ai încurcat-o, prietene! Sebastianus, trimițându-i pe Maliban și pe Vitalius, muiat de apă, să aducă înapoi caii, își concentră atenția asupra bagaudului. — Tu erai conducătorul grupului? îl întrebă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
să mai vorbim de spre asta. Deocamdată, te întreb iarăși: ce facem cu cel de colo? Sebastianus ezită: — Mi-am dat cuvânzul... — Glumești, sper! Ăsta e unul care taie gâtul oamenilor pe drum, un laș care venea noaptea să ne prăjească de vii. Ce mai valorează cuvântul dat unui asemenea om? Poți să fii sigur că, dacă ați schimba locurile, el n-ar sta pe gânduri să-și calce cuvântul. E un lucru demn de laudă să eliberezi lumea prezența lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
și că nu mușcă. Pierre era iubitul ei și fiul profesoarei la care mă cazase. El locuia în casa de alături, care da în aceeași curte interioară cu a mamei lui. Curtea aceea, în care am stat uneori să mă prăjesc la soarele arzător al sudului, era împrejmuită cu ziduri înalte, acoperite cu iederă și trandafiri. Într-o zi, când trebuia să plec în oraș, câinele s-a furișat pe lângă mine, a ieșit din casă și dus a fost. Am vrut
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
frigiderul american, era cu ce să hrănești întreaga Suedie: somon afumat, smântână, dar și alimente obișnuite. Am luat ouă, brânză și mi-am pregătit o omletă. Într-un ungher, pâine: am pipăit-o, era din dimineața aceea. Am pus la prăjit câteva felii, nu fără a fremăta la gândul că predecesorul meu mâncase cu siguranță și el așa ceva la ultimul său mic dejun. În vreme ce devoram, auzii deschizându-se ușa de la intrare. Nici măcar nu-mi trecu prin minte să fug. Mirosea a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
traversând grădina și golind cutia de scrisori, fără a-i observa pe cei doi indivizi care o priveau insistent. Se întoarse în casă și încuie ușa cu cheia. Respirai. Mă întinsei la loc în pat. Sigrid aduse un platou. -Pâine prăjită cu dulceață de portocale, e bine? Dacă nu, dau o fugă la brutărie să cumpăr brioșe cu stafide. -E perfect. Îi turnai o cană de cafea, îi oferii o felie de pâine prăjită pe care o refuză și gustai dulceața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
mamei, iar Andreea nu mai Îndrăznise să comenteze În nici un fel. Mâine voi merge și voi cere mâncare de regim, spusese mama. Nu cred că pot mânca toată perioada așa ceva, deși știi că eu nu sunt pretențioasă, dar dacă au prăjit ceapa...mie chiar mi-a căzut greu. Să ceri și pentru mine la fel, nici mie nu mi-a plăcut, prefer de regim. Cu toate eforturile Andreei de a se Întâlni cu “tricoul alb”, acest lucru nu se Întâmplase, din
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
se așezaseră pe cearceaf. Un timp nimeni nu a spus nimic, doar râdeau unii de alții cum se fereau să se murdărească și mai rău. Pavel propusese să meargă să se spele undeva și să se retragă la umbră, se prăjiseră destul pentru ziua respectivă. Ai promis că dăm o raită prin toate perlele de pe litoral, când o facem? Putem merge toți patru? Dacă și fetele sunt de acord cu asta, sigur, vă stau la dispoziție. Sunteți invitatele noastre. Mama, te
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
țară unde nu erau șantiere și macaralele nu se înălțaseră încă în văzduh, străbătu duminici păstrate în amintire, în care bătuserăm împreună cu familia Saner povârnișurile munților Jura, făcuserăm focul într-un luminiș, tata călise ceapă într-o tigaie vânătorească și prăjise carne, în timp ce sticla de vin se răcea în fântână. W. își străbătea propriile sentimente, trecând printr-un peisaj care îl acompania în realitate; conducea încet, parcă voia ca toate sentimentele astea să-l prindă din urmă pe omul de la volan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
în tufișuri și copaci, să se uite la căprioarele din cercul de sticlă, cum pășeau seara ieșind din pădure pe ogoarele însămânțate, să fotografieze trandafirii când înfloreau și când se veștejeau. Dar făcea și ce îi recomandase Gaston D.: duminica prăjea pulpă de vițel și de oaie la grătar, și o zi întreagă arăta de parcă am fi putut s-o luăm de la capăt, înainte de a fi fost forțați de „cuvântul de ordine“ al bunicului să părăsim B.-ul ca să ne mutăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
străduța luminată de un șir de vitrine cu mâncare. Supă de tofu, varză dulce și murată, castane, supă din sânge de rață cu tăieței de orez. Își amintește limpede că la colț de stradă un băiat vindea nuci de gingko. Prăjește nucile într-o tigaie cu fundul rotund, deasupra unei mici plite portabile. Flacăra i se reflectă pe piept. Ai zice că băiatul ține un mănunchi de lumină. * Așa încep. Doar cu o plimbare, mai întâi. El vine să o ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
mușcăm și să ne mâncăm carnea unul altuia pentru ca dumneavoastră să vă exercitați yang-ul ideal. Îmi permiteți să spun că sunteți nebun să nu oferiți minții noastre nici o plăcere de a se întreba și de a trece prin experiențe?... Tovarășe, prăjiți la foc repede o mâncare ce ar trebuie să stea de azi pe mâine la făcut. Nu sunteți deloc original - îl copiați pe Hitler! Dacă asta va trezi națiunea, voi îndura rușinea! Mao își pițigăie vocea ca un personaj de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
25 august. Kuai Da-fu conduce cinci mii de Gărzi Roșii să împrăștie fluturași pentru apropiatul eveniment denumit „Procesul soților Liu”. Kuai Da-fu mărșăluiește prin Piața Tiananmen și strigă în portavoce: Dați-i jos, zdrobiți-i, fierbeți-i și prăjiți-i pe Liu Shao-qi și acolitul său, Deng Xiaoping! Stau în camera verde de la Stadionul Muncitoresc din Beijing. E opt dimineața. Stadionul e înțesat de patruzeci de mii de Gărzi Roșii, studenți, muncitori, țărani și soldați. Am venit pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
lui Lin. Doctorul lui l-a rugat insistent să stea în pat. Însă știm cu toții că se dă peste cap când aude chemarea tovarășului președinte. Respiră pentru dumneavoastră, tovarășe președinte. Ce amabil, ce amabil. Mao pune două coaste de porc prăjite pe farfuria lui Lin și apoi își umple paharul cu vin. Ye Qiun, trebuie să ai mare grijă de bărbatul tău. Este singurul pe care-l avem - trebuie să conducă afacerea după ce mor eu. Premierul Zhou pare să nu aibă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
pești, carne și păsări măcelărite îl îngrozi pe Daniel. Vinetele astea „chinezești“, o întrebă el pe femeia nevinovată. Știi cumva să-mi spui pe loc cum sunt pregătite? —Vegetarian, îl asigură chelnerița, așa cum scria și în meniu. Dar vinetele sunt prăjite în unt? Se folosește grăsime lactată la preparare? —Să întreb? spuse chelnerița cu voce plângăreață. —Se poate să-mi aduci doar o farfurie cu legume tăiate? Morcovi și castraveți cruzi? Așa ceva? Fusese o nebunie din partea lui Karin să propună ieșirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
loc în casa subiectului. După cinci minute în livingul lui, Weber află mai multe despre Mark decât în toate întrevederile de până atunci. Mark îl așeză pe scaunul jos și-i aduse o sticlă de bere mexicană și niște alune prăjite cu miere. Îi spuse lui Weber să tacă și se duse să scotocească în dormitor. Se întoarse cu un teanc de foi și un pix. Îi făcu semn lui Weber să-și pornească reportofonul, ca între vechi colaboratori. —Bine, hai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Dar până la urmă, Weber fusese la unul identic din Queens. Ușurința conversației lor îl derută. Vorbeau în frazele stenografiate, comice, ale celor care se cunosc din copilărie. Idioglosie, un limbaj comun cât se poate de împărtășit. Ciuguleau dintr-o ceapă prăjită în untură, flecărind fără să trebuiască să se explice. Desigur, aveau de vorbit despre creierul lui Mark, un subiect de interes inepuizabil pentru amândoi. —Care-i părerea ta sinceră despre tratamentul ăsta? Vocea Barbarei nu trăda nimic, nici un indiciu asupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
ești, când nu ești tu însăți? ar fi vrut s-o întrebe. Dar o întrebă: — Deci de când lucrezi ca asistentă? Ea lăsă capul în jos. — De fapt, nu sunt asistentă. Știi asta. Sunt infirmieră. Îngrijitoare. Pe furiș, fură un inel prăjit din inima cepei. Și nu ți-ai dorit niciodată să-ți iei diploma? Nu te-ai gândit niciodată să devii terapeut? Începu să contureze o teorie: dintr-un anume motiv, căpătase față de arena judecății publice o groază la fel de mare ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
spală până și vasele care nu sunt murdare. Bonnie o ceartă. — Termină! E ca în tabără. Căsuța noastră. De fapt, fata fusese o binecuvântare, inconștient de veselă și deconectantă. Bonnie asigură distracția pentru amândouă dând în cărți de tarot și prăjind biscuiți cu ciocolată la aragaz. Mâncare de consolare, îi spune ea. Noaptea, Karin abia se abține să se ghemuiască în pat lângă ea. În cea de-a doua seară, intră în casă după ce fumase jumătate de pachet de țigări pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
de cositor topit și cu o bucată de hârtie de ziar, bine Împăturită, unsă cu stearină, Întinde lipitura peste țeava spartă. Mirosul de stearină se amestecă cu mirosul frunzelor ude care ard sub dud și al gogoșilor pe care le prăjește madam Stancu, croitoreasa. Jetul albastru al flăcării de benzină vâjâie și este decembrie. TU, stai pe acoperișul closetului. Privești În curtea vecină. Printre crengile oțetarilor. Desfrunziți. Gri și lucioși ca cimentul. E curtea În care stă domnul Țăpăligă dricarul, copiii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
pământului tare, fierbinte și de nepenetrat. Arsura este puternică și țâșnești sufocat din somnul acestei după amieze, izgonit din visul cu zodii, căci, nu se știe cum, fierul de călcat al mamei tale s-a răsturnat În patul unde dormi, prăjindu-ți adânc carnea. Urli de durere și nu mai știi ce să faci. Joci tontoroiul prin casă și cu greu te lași uns cu ulei, ca să-ți treacă durerea. Chinuit de rană, vei pleca către seară cu trenul În vacanță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
corectă) că aș avea gusturile unui copil de 12 ani. Am terminat băutura din trei înghițituri rapide. Impactul a fost mare din cauză că am băut pe stomacul gol, așa că am comandat multe paste ca să absoarbă alcoolul. Și o porție de cartofi prăjiți pe lângă. Și l-am rugat și pe Ed să-mi dea să gust și o fajita 1 de la el. Mănânci mult, nu-i așa? mă întrebă Ed amuzat de viteza cu care am golit cele două farfurii înainte de a trece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]