1,973 matches
-
între două temperamente inegale, ambii trecuseră prin experiențe acute, de o durată însă diferită, unul ajunsese în pisc, de acolo domina netăgăduit ambianța, cel de al doilea abia urca primele trepte ale succesului. Bărbatul mai în vârstă pleda pentru claritate, reprima efuziunile, acorda prioritate rațiunii și echilibrului, prefera înceata sedimentare a pasiunii, iar tânărul confrate se înfățișa ca un tumultuos, bântuit de exaltări și de nerăbdare. Legământul de loialitate Sub auspicii care păreau nefavorabile coeziunii s-a săvârșit un miracol. Contrar
Anul Schiller ,Să sfidăm letargia!" by S. Damian () [Corola-journal/Journalistic/11594_a_12919]
-
mărturia acestei revelații: în Popa Nan, găzduit de celebra deja mătușă Sanseverina, cufundat în Anatole France, observă că „are un stil, într-adevăr, minunat”, ceea ce-l îngrijorează. Fusese avertizat că autorul e „apolitic și mic-burghez”, dar nu și-a putut reprima, el, vigilentul, nici încântarea, nici mirarea: „acest contrast între farmec și mesaj, această putință nouă de a mă lăsa încântat de un stil refuzându-i însă ideile, constituia o experiență nemaipomenită și excitantă”, care, scrie splendid mai departe Cosașu, „mă
Stilul e omul. Stilul e totul by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/3459_a_4784]
-
stiliști ai spaimei” în frunte cu misteriosul Csaba Làszlo, în cadrul unui mirobolant program de intelligencerepresiv. Camera lui Faure are un birou de lucru ce-și schimbă culorile după starea de spirit a proprietarului-demiurg. Cît despre „vina” pentru care pictorul fusese reprimat, aceasta ar consta (pe lîngă sfidarea lui Nicu Ceaușescu) în decorarea cu eșarfă tricoloră și caschetă de miner a unei oi de lemn împopoțonate butaforic și unse cu feromoni pentru a recolta sperma unui berbec excitat. Indignat de această blasfemie
Elucubrații din blocul comunist by Paul Cernat () [Corola-journal/Journalistic/3651_a_4976]
-
amintirea trecutului și prefigurarea viitorului au dispărut. Pentru un asemenea individ, existența nu are decît o singură dimensiune: orizontala. Orice tendință de organizare pe verticală, fie prin integrarea în ierarhii sociale, fie prin hrănirea credinței într-o lume transcendentă, este reprimată lent de înaintarea pe orizontală a angrenajului tehnologic. Dacă nu i te supui, ești exclus cu identitatea ta cu tot, dar, dacă i te supui, ești inclus numai cu prețul pierderii identității. E întocmai ca în butada aceea filozofică privitoare
Religia confortului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10626_a_11951]
-
datini ale făpturii, trupul, cugetul și truda, o dă veacului ce vine renăscuta"), realitatea de fond la care se referă n-ar putea fi contestată. Regele Carol al II-lea a fost într-adevăr "regele scriitorilor" și nu ne putem reprimă gîndul că încercarea de-a numi astfel pe vreunul din cîrmuitorii de-atunci ai României n-ar sună altminteri decît că o ironie... Emoția poetului care e cordial primit de rege la Palat, pare autentică, în îndoitul înțeles că răspunde
Psihologie argheziană (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/18084_a_19409]
-
uciși de armata siriană. La bilanțul victimelor se adaugă alți peste 100 de răniți, dezertori din armată în provincia Idlib. Numărul tot mai mare de morti ridică problema războiului civil în Siria, unde Bashar al-Assad încearcă, de nouă luni, să reprime cu tancuri și forțe armate protestele împotriva regimului său, în ciuda avertismentelor și sancțiunilor internaționale. Desfășurarea evenimentlor din Siria este greu de confirmat, autoritățile blocând accesul reporterilor independenți. Bilanțul morților în ultimele 48 de ore, raportat de activiști, a ajuns la
Masacru în Siria: 111 protestatari ucişi într-o singură zi () [Corola-journal/Journalistic/58981_a_60306]
-
cunoștința mea nu avusese nici un accident locomotor, ci pur și simplu demnitatea de ministru nu-i mai permitea să deschidă singur ușa mașinii, cu gestul reflex al oricărui muritor. Deprinderea demnitarilor de a aștepta impasibili să li se deschidă ușa - reprimându-și astfel nu numai reflexul fizic al mișcării, ci și reflexul democratic al egalității - este pentru mine semnul simbolic al dependenței lor de privilegii și al nelibertății de mișcare. [...] Indiferent dacă explicațiile acestei deprinderi sunt abisale sau patologice, simbolice sau
Aplauze pentru Ana Blandiana by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/16588_a_17913]
-
oricare altă etnie. Am scris zeci de articole în care protestam față de tratamentul la care o putere autoritaristă (la P.D.S.R. mă refer) sau partide și publicații extremiste ("România Mare" etc.) nu se sfiau să batjocorească, să amenințe ori chiar să reprime fizic pe cei lăsați de natură să fie altfel decât purtătorii de ițari și de panglici tricolore la cușmă. N-am putut decât să jubilez când, urmare a acestei simpatii afișate, presa naționalist-șovină mi-a lipit varii etichete: "vândut ungurilor
Stridența cu ifose democratice by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/15484_a_16809]
-
în care aceasta ar rezulta dintr-o recurgere absolut necesară la forță : a. pentru a asigura apărarea oricărei persoane împotriva violenței ilegale; b. pentru a efectua o arestare legală sau a împiedica evadarea unei persoane legal deținute; c. pentru a reprima, conform legii, tulburări violente sau o insurecție. Președintele "Sed Lex" Florin Vîlnei a declarat pentru polițiștii români au un regulament pentru folosirea armelor de foc, regulament care este respectat în unanimitate. "Nu pot eu să comentez o decizie CEDO, dar
CEDO a condamnat România, după ce un om a fost împușcat de polițiști și a murit by Bratu Iulian () [Corola-journal/Journalistic/78276_a_79601]
-
pelerinaj a fost, neîndoielnic, și cel mai puțin agreat de regim, tocmai fiindcă se observase o continuitate de spirit cu cel din 1871, o atitudine neconformă cu așteptările oficiale. Era inevitabil, atunci, ca organizatorii (printre care mă aflam) să fie reprimați de un aparat coercitiv care avea în minte, încă vie, dramatica toamnă maghiară din 1956. - Cu permisiunea Dvs., vom revizita un capitol dureros, punând accent pe ceea ce a fost paradigmatic în el. În "etica neuitării", după o cunoscută expresie a
Alexandru Zub by Astrid CAMBOSE () [Corola-journal/Journalistic/6869_a_8194]
-
asediază ascultătorul, așa cum, situat la mare altitudine, te amețește, copleșindu-te, perspectiva. Gestul componistic e unul torențial, Tiberiu Olah certându-se și împăcându-se permanent cu propria-i personalitate creatoare, față de care îndrăznește să-și camufleze violențele și să-și reprime senzualitatea. Că reușește sau nu, asta-i o altă poveste. Să fii boem În celebra sa Sonată pentru clarinet solo Tiberiu Olah juxtapune în chip armonios practica omofoniei cu ispitele polifoniei, hibridizarea sonatei cu fuga constituind una dintre contribuțiile de
Tiberiu Olah și cele șapte porunci ale postmodernismului by Liviu Dănceanu () [Corola-journal/Journalistic/8541_a_9866]
-
va face acum cu îndreptățirea celui care a adunat provizii de proteste; îndreptățire chiar mai mare decât cea a vreunui eventual disident - că doar acesta, cum necum, a putut să se exprime sub comuniști (și n-a trebuit să se reprime, ca el). Și apoi, în forul său interior, magazionerul protestelor a ridicat de nenumărate ori glasul. N-a fost auzit, dar nu despre asta e vorba, ci despre faptul că are acum glasul cel mai bine antrenat și că știe
Emancipare cu preț redus by Dorin-Liviu Bîtfoi () [Corola-journal/Journalistic/16779_a_18104]
-
t.v. pe acest subiect dat fiind că am atîția prieteni acasă pe care nu-mi pot permite să-i primejduiesc"). După prăbușirea regimului comunist simte pentru o clipă cîntecul de sirenă al revenirii în țară. Gîndul este însă repede reprimat și o neliniște vecină cu un difuz sentiment de culpă pare să pună pentru o clipă stăpînire pe ea: ,... mă tem de o posibilă explozie a antisemitismului fățiș (latent și intermitent ținut sub obroc atîta vreme...). Ca să nu mai pomenesc
Însemnări inutile by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/11025_a_12350]
-
ore și la sfârșit toți erau plictisiți. Spre sfârșit aproape nimeni nu mai asculta, cu toate acestea, din politețe se prefăceau cu toții că ar asculta, și numai prin faptul că se evitau unul pe altul cu privirea, reușeau să-și reprime întrucâtva zâmbetul de superioritate. Partea științifică, istorică, statistică și în general cea logică a expunerii erau foarte slabe. În mod sigur, impresia cuvintelor lui ar fi fost alta și ar fi lăsat dimpotrivă senzația de noutate dacă Tolstoi ar fi
Marele căutător al adevărului by Lev Kobylinski-Ellis () [Corola-journal/Journalistic/5879_a_7204]
-
talentat decât alți cronicari literari în „a-ți vinde marfa”? Literatura e domeniul inefabilului. Oricât ar fi de fini, criticii literari nu pot fi altceva decât niște elefanți ajunși în magazinul de porțelanuri. Oricâtă onestitate ai avea, nu-ți poți reprima tentația de „a puncta” pe seama cărții și autorului despre care scrii. Subzistă în exercițiul criticii literare ceva din regulile jocului de-a hoții și vardiștii: bieții hoți-autori încearcă să sară gardul, iar tu, criticul-polițai, îi altoiești cu sete peste spinare
Contra cronicii literare by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/4762_a_6087]
-
-l apăra pe cetățeanul plătitor de impozite. Nu, unitățile polițienești sunt scoase la iveală exclusiv în scop de intimidare. Nu se știe cu precizie ce fac ei în restul timpului, dar e sigur că sunt de față atunci când e de reprimat o demonstrație a muncitorilor nemulțumiți sau, ca acum, când s-a dat ucaz ca poliția să treacă la cea mai mare operație din ultimul deceniu. Trebuie să fii orb ca să nu-ți dai seama că agitând ca pe niște bâte
Împușcături în cutia Pandorei by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/16291_a_17616]
-
de alegere a unor fragmente în dauna altora. Dicționarul de față nu face nici el excepție, el fiind un produs uman, deci implicit subiectiv, dar subiectiv în cea mai mică măsură, și asta pentru că, în afară de alegerea citatelor, autorii și-au reprimat înclinația de a interpreta pe cont propriu jargonul nicasian. Așa se face că autorii definesc termenii lui Noica folosindu-i propriile cuvinte și recurgînd cît mai mult posibil la citate extrase din cărțile lui. Senzația e cea a unui dicționar
O lucrare de referință by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10456_a_11781]
-
-ul vital și vitalizant, cu deschiderea societății către Vest, cu ceaiurile adolescentine și primele cuceriri. Sunt cele mai frumoase pagini ale jurnalului. Pofta "dezordonată" de viață e cuceritoare; și, evocând acei ani ai exceselor erotice, înțelepțitul autor nu-și poate reprima un surâs îngăduitor. Din liceu încă, protagonistul descoperă deliciile sexului opus. Amorul lui nu e platonic și singular, unic și indivizibil prin contopirea cu perechea sortită. Până la completarea sferei, tânărul caută și încearcă tot felul de jumătăți, una mai ispititoare
Vatra Luminoasă by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/9398_a_10723]
-
decât o tentativă de răscoală armată pe care evangheliștii au camuflat-o pudic, transformând-o în conflict teologic. Această poziție nu este lipsită de argumente. Între timp, este greu de înțeles de ce o asemenea manifestare violentă nu a fost imediat reprimată de poliția Templului sau de soldații romani ce stăteau de pază în fața porticului. După altă interpretare, populară sau mai degrabă apologetic-creștină, incidentul reprezintă respingerea Templului și a sacrificiilor de către Iisus. Profețind - ceea ce s-a și adeverit - căderea Templului, Iisus anunța
Săptămâna Patimilor - Adevărul despre prigonirea, condamnarea la moarte şi crucificarea lui Iisus (II). În preajma Pesahului () [Corola-journal/Journalistic/26678_a_28003]
-
administreze, că nu sînt oameni de cultură, ci doar manageri, au spuso pe șleau, cînd și-au luat în primire șefia, și Ovidiu Miculescu, și Oltea Șerban-Pârâu. Atunci de ce desfășoară atîta dictatorială sete de putere, atîta nestăvilită ambiție de a reprima orice dialog și orice liberă critică? Semnalat în presă ca agent de informații cu nume de cod, în anii ’80, actualul Președinte-Director General Ovidiu Miculescu nu se dă înapoi de la violențe nesăbuite, punînd să se spargă ușa biroului ce adăpostește
Sub tropotul rinocerilor by Dan Hăulică () [Corola-journal/Journalistic/3297_a_4622]
-
ca la cafeneaua sibiană din Piața Mare.” Ce să spunem? Nu ne mirăm, se pare că turismul în versiunea sa românească are ca regulă să tragi pe sfoară clienții cu orice chip. De aceea, poate, e de preferat să ne reprimăm nostalgiile, înduioșarea patriotică și să alegem ca destinații de vacanță locuri sigure, verificate, de aiurea, unde nu suntem furați și unde e mai ieftin. Ceea ce atâția dintre compatrioții noștri și fac deja. Portretul turistului român O altă experiență de vacanță
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/3364_a_4689]
-
care treceau scriitorii sub asaltul ideologiei oficiale, meritau mai multe glose decât succintele informații pe care le furnizează Cronologia ce deschide volumul. Nu interesul documentar este cel care trebuie să guverneze lectura scrisorilor lui Brumaru, firește. Totuși, nu-mi pot reprima, ca istoric al literaturii postbelice, o anume frustrare față de parcimonia cu care ne sunt descifrate anumite evoluții și situații din biografia unui mare poet. Cu alte cuvinte, vreau să îl îndemn pe un prezumtiv tânăr cercetător către o ediție critică
Un mărturisitor impenitent by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/4075_a_5400]
-
transformînd cuvintele într-un fel de rumeguș sticlos. Era respingătoare și ea știa asta. Uneori devenea obraznică. Nu-mi plăcea să discut cu ea. Prezența ei stîrnea în mine un fel de milă agresivă pe care nu mi-o puteam reprima. N-are rost să mai vorbesc și despre celelalte, despre Cora, Adriana, Codruța, Miky. Nu știu cum se va termina totul. Nu-mi dau încă seama ce rol va juca întîmplarea în faptul că am fugit aici ca un laș. De cînd
Femei albastre by Gheorghe Crăciun () [Corola-journal/Journalistic/4336_a_5661]
-
nostima scenă. Un tânăr elegant, costumat sportiv, răsfoiește o carte și, încântat, se lovește la intervale cu palma pe genunchi, scoțând sunete nearticulate. Scena avea plasticitate și trăda ceva din firea protagoniștilor. Căci cel care citea cartea și nu-și reprima un sentiment de admirație era Drieu La Rochelle, iar autorul era un coleg de breaslă, André Malraux. Volumul se intitula Les Conquérants (Cuceritorii) și descria un episod de luptă revoluționară în Asia. Exista un precedent: tandemul Malraux - Drieu La Rochelle
Dincolo de baricade by S. Damian () [Corola-journal/Journalistic/8849_a_10174]
-
un stil, o fascinație, un seducător. Nu prea văd cum ar putea supraviețui cineva în critică fără o asemenea „individualitate” (ca să nu zic pregnanță, căci atunci un Perpessicius ar fi victimă nevinovată). Nici „metoda” n-ar trebui să oprime - sau reprime - libertatea investigativă și interpretativă; dar, dacă o mai face, eu n-aș da vina pe „metodă”. Vinovatul e dincolo de ea. - E vreun scriitor român cu adevărat nedreptățit de receptarea postumă? Cum ar putea fi el reabilitat? - Toți scriitorii sînt „nedreptățiți
Al. CISTELECAN: „Criticul nu-i doar o mașină de citit, ci și un stil, o fascinație, un seducător” by Iulian Bol () [Corola-journal/Journalistic/5098_a_6423]