4,072 matches
-
idealuri care sunt mai mult rodul imaginației, depășind cu mult granițele realului. Viziunea romantică vizează o desprindere de contingent și de tot ce înseamnă limită de aceea poate a înflăcărat atât de mult cititorii. Hulme afirmă, în acest sens, că romantismul are puterea unui drog este o comparație reușită în măsura în care onirismul romantic duce la eliberarea de constrângerile ontologice "teribilul rezultat al romantismului e însă că, odată ce te-ai obișnuit cu lumina lui stranie, nu mai poți trăi fără ea. Are efectul
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
tot ce înseamnă limită de aceea poate a înflăcărat atât de mult cititorii. Hulme afirmă, în acest sens, că romantismul are puterea unui drog este o comparație reușită în măsura în care onirismul romantic duce la eliberarea de constrângerile ontologice "teribilul rezultat al romantismului e însă că, odată ce te-ai obișnuit cu lumina lui stranie, nu mai poți trăi fără ea. Are efectul unui drog."267 Dependența aceasta îngreunează considerabil încercările de a revigora formula clasică, privită în acest context drept nelegitimă. Având în
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
sugeram în deschiderea capitolului. Totodată, deși aceste coordonate au existat, revalorificând până la un punct trăsături clasice, nu au fost recunoscute ca atare, după cum a anticipat Hulme. În eseul O filosofie conservatoare, scris în 1912, autorul reia problematica celor două paradigme romantismul și clasicismul, de data aceasta extinzând aria de aplicare a celor două noțiuni și îmbogățind-o cu idei privind conceptul păcatului originar: "Încerc deci să argumentez că în spatele oricărei dihotomii, și ne putem referi la o întreagă serie de subiecte
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
termenului atitudine sau a sintagmei punct de vedere vizează de fapt perspectiva asupra unor stări de lucruri, două tipuri de comportament sau de relaționare la un punct stabil destinul uman. În acest context, autorul nuanțează ideile exprimate deja în articolul Romantism și clasicism, mai ales cele cu privire la raportarea la limită "Omul e, prin natura lui, limitat și incapabil de ceva extraordinar. Nu poate atinge perfecțiunea din cauză că, fie prin natura sa, fie din cauza păcatului originar, sau ca rezultat al evoluției, închide în
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
încă să "suporte cu seninătate ideea unei lumi absolut constante." În acest sens, autorul consideră că adoptarea ideii de progres cu orice preț, alături de alte concepte precum dinamism, ritm, viață se subordonează mai mult unui anumit snobism intelectual declanșat de romantism, decât unor convingeri profunde. Din păcate, Hulme nu a mai reușit să-și finalizeze programul privitor la înlăturarea prejudecăților create de viziunea impusă în secolul al XIX-lea, articolul său rămânând neterminat, datorită circumstanțelor biografice și sociale. Moartea lui T.
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
preluarea idealurilor clasice, care se face oarecum gradat și din mai multe direcții mai întâi prin intermediul cursurilor ținute de Irving Babbitt (important critic literar american) la Harvard, cursuri suprasaturate de aversiunea față de Rousseau și influența sa considerată ca generatoare a romantismului, apoi prin lectura articolelor lui Charles Maurras sau Pierre Lasserrre, ideologii Acțiunii franceze, și în al treilea rând, prin adoptarea ideilor lui Hulme.270 În ceea ce privește raportarea la Charles Maurras, s-a afirmat în nenumărate rânduri că triada clasicism-monarhism-catolicism a fost
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
Cu alte cuvinte, privirea care se aruncă asupra istoriei culturii trebuie să fie una care să desconsidere criteriul cronologic (în sensul unei evoluții temporale) și să aibă în vedere doar un criteriu de valoare care legitimează atât clasicismul cât și romantismul, de exemplu, chiar dacă ultimul are o poziționare superioară din punct de vedere al curgerii timpului. Revenind la articolul lui Eliot, se susține în continuare faptul că un scriitor nu își poate construi valoarea în afara unei erudiții solide. Această idee este
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
să-și formuleze limpede punctele litigioase."283 În viziunea lui Eliot una neoclasică critica trebuie să se ridice deasupra polemicilor minore și a "măruntelor ciudățenii personale", devenind astfel întru totul obiectivă. În continuare, articolul urmărește câteva aspecte ale dihotomiei clasicism romantism ca răspuns dat lui Middleton Murry, critic britanic al primei jumătăți a secolului al XX-lea, care sugera că între cele două curente nu există diferențe majore: Cu formularea domnului Murry despre romantism și clasicism nu pot fi de acord
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
articolul urmărește câteva aspecte ale dihotomiei clasicism romantism ca răspuns dat lui Middleton Murry, critic britanic al primei jumătăți a secolului al XX-lea, care sugera că între cele două curente nu există diferențe majore: Cu formularea domnului Murry despre romantism și clasicism nu pot fi de acord: deosebirea mi se pare a fi mai curând aceea dintre complet și fragmentar, dintre adult și imatur, dintre ordine și haos" afirmă Eliot, exprimând clar prin trăsăturile alese și dispunerea lor, admirația pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
autorul stabilește câteva justificări și explicații în preambulul textului mai ales în ceea ce privește faptul că demersul său nu urmărește înlocuirea sau eliminarea din accepțiunile consacrate ale noțiunii de clasic. Totodată, Eliot afirmă că nu intenționează să așeze termenul în antiteză cu romantismul, deoarece aceste împerecheri țin mai mult de "politica literară", subliniindu-se doza mare de subiectivism pe care ar presupune-o analiza, dintr-o parte sau din alta, a dihotomiei. Astfel, a numi clasică o operă poate însemna fie cea mai
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
o propune în deschiderea argumentării sale, însoțind-o de o altă afirmație la fel de puternică, dar poate oarecum exagerată, având în vedere absolutizarea pe care o implică: "...marea literatură este în fond aceea de stil clasic, iar ce este măreț în romantism, baroc, aparține tot ținutei clasice." De precizat că noțiunea de clasic la care se referă Călinescu nu vizează semnificațiile generale ale asocierii cu ideea de model, valoare superioară pe care le putem aplica oricărui tip de operă, indiferent de curentul
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
S. Eliot sau Jean Cocteau, și-au asumat o dimensiune clasică pe care au promovat-o. Nevoia întoarcerii la ordine și la obiectivitatea calmă a clasicismului a fost, desigur, dublu motivată de oboseala cauzată de zbuciumul și sentimentalismul exacerbat al romantismului precum și de conștientizarea crizei estetice pe care o cauzează orice perioadă de tranziție. Acea "renaștere clasică" de care pomenea T. E. Hulme și pe care toți acești autori menționați aici au dorit-o, reprezenta soluția ideală a ieșirii dintre nisipurile
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
viziune însuflețește spiritele pașoptiștilor români care la aproape două secole distanță de înflorirea clasicismului francez încă îl mai percepeau drept o soluție viabilă pentru diminuarea decalajului cultural față de Occident, împletindu-l, însă, într-o manieră aproape paradoxală cu elemente ale romantismului contemporan. În ceea ce privește secolul al XX-lea, se impun câteva nuanțări, în sensul în care regenerarea clasică este percepută, de această dată, ca un remediu, nu doar pentru o criză culturală ce definește orice perioadă de trecere, cum este cea de la
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
au marcat fiecare epocă și spațiu geografic în parte, ducând la o împletire eterogenă a nostalgiei clasicismului în toate formele sale cu aspecte ale realităților literare ale acelui hic et nunc în care se nășteau neoclasicismele. Astfel, pe rând iluminismul, romantismul și modernismul și-au lăsat amprenta asupra regenerărilor clasice. Desigur, influența lor nu a fost recunoscută ca atare la momentul respectiv, după cum nici majoritatea neoclasicismelor nu au fost percepute pe deplin, nici din unghiul sincronic al epocii, nici mai târziu
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
Oxford University Press, London, 1968. 42. Burlingame, Elizabeth, The Battle of the Books in its Historical Setting, Biblio and Tannen, New York, 1969. 43. Cassirer, Ernst, Filosofia Luminilor, traducere de Adriana Pop, Editura Paralela 45, Cluj, 2003. 44. Călinescu, G., Clasicism, romantism, baroc, în volumul Impresii asupra literaturii spaniole, București, Editura pentru literatură universală, 1965. 45. Călinescu, G., Istoria literaturii române de la origini până în prezent, Editura Minerva, București, 1988. 46. Călinescu, Matei, Cinci fețe ale modernității. Modernism, avangardă, decadență, kitsch, postmodernism, traducere
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
ale modernității, traducere de Rodica Baconsky, Editura Echinox, Cluj, 1998. 55. Constantinescu, I., Introducere în literatura clasică, Editura Junimea, Iași, 1978. 56. Constantinescu, Viorica S., Fénelon, un modern paseist, în "Acta Iassyensia Comparationis", nr. 2, 2004. 57. Cornea, Paul, Originile romantismului românesc, Editura Minerva, București, 1972. 58. Crăciun, Gheorghe, Aisbergul poeziei moderne, Editura Paralela 45, Pitești, 2002. 59. Cuddy, Lois A., T. S. Eliot and the Poetics of Evolution, Bucknell University Press, 2000. 60. Djuvara, Neagu, Între Orient și Occident Țările
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
The Augustan Ages, Edimbourg, Blackwood, 1899. 63. Fischer Lichte, Erika, History of European Drama and Theatre, Routledge Publisher, London, 2001. 64. Fofiu, Rodica, Du siècle classique au siècle des Lumières, Editura Alma Mater, Sibiu, 2001. 65. Folkierski, Wladislav, Între clasicism și romantism: Studiu despre estetica și esteticienii secolului al XVIII-lea, Editura Meridiane, București, 1988. 66. Fraigneau, André, Cocteau par lui-même, Editions du Seuils, Paris, 1957. 67. Friedrich, Hugo, Structura liricii moderne, traducere de Dietr Fuhrmann, Editura Univers, București, 1969. 68. Grigorescu
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
History and Literature in the Augustan Age, Cornell University Press, Ithaca, New York, 1991. 79. Lovinescu, Eugen, Istoria civilizației române moderne, Editura Științifică, București, 1972. 80. Lovinescu, Eugen, Istoria literaturii române contemporane, Editura Minerva, București, 1981. 81. Mândra, Vicu, Clasicism și romantism în dramaturgia românească, Editura Minerva, București, 1973. 82. Manolescu, Nicolae, G. Călinescu, critic, poet și prozator, prelegere susținută în cadrul Cursurilor de vară și a colocviilor științifice ale Universității din București, Brașov, 1975. 83. Manolescu, Nicolae, Istoria critică a literaturii române
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
din București, Brașov, 1975. 83. Manolescu, Nicolae, Istoria critică a literaturii române, vol 1, Editura Aula, Brașov, f. a. 84. Marino, Adrian, Biografia ideii de literatură, vol.1, Editura Dacia, Cluj-Napoca, 1991. 85. Marino, Adrian, Clasic și modern, în Clasicism, baroc, romantism, Editura Dacia, Cluj, 1971. 86. Marino, Adrian, Dicționar de idei literare, Editura Eminescu, București, 1973. 87. Martin, Mircea, G. Călinescu și "complexele" literaturii române, Editura Paralel 45, Pitești, 2002. 88. Moody, David (ed.) The Cambridge Companion to T.S. Eliot, Cambridge
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
idei), Editura Enciclopedică, București, 2004. 90. Munteanu, Romul, Cultura europeană în epoca luminilor, Editura Pro Humanitate, București, 1999. 91. Munteanu Romul, Clasicism și baroc în cultura europeană din secolul al XVII-lea, Editura Allfa, București, 1998. 92. Nemoianu, Virgil, Îmblânzirea romantismului literatura europeană și epoca Biedermeier, traducere de Alina Florea, Editura Minerva, București, 1998. 93. Nietzsche, Friedrich, Nașterea tragediei, traducere de Ion Dobrogeanu -Gherea și Ion Herdan, Editura Pan, 1992. 94. Orieux, Jean, La Fontaine, Flammarion, Paris, 1976. 95. Papu, Edgar
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
Mircea Platon, Editura Timpul, Iași, 2006. 101. Pomeau, René, Ehrard, Jean, Histoire de la littérature française de Fénelon à Voltaire, Flammarion, Paris, 1998. 102. Popovici, D., Ideologia literară a lui Ion Heliade Rădulescu, Editura Cartea românească, București, 1935. 103. Popovici, D., Romantismul românesc, Editura tineretului, București, 1968. 104. Rigault, Hippolyte, Histoire de la Querelle des Anciens et des Modernes, Ayer Publishing, New York, 1859. 105. Robertson, J.G., Studies in the Genesis of Romantic Theory in the Eighteenth Century, Cambridge, 1923. 106. Rohou, Jean, Histoire
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
București,1970. 126. Wellek, René, Istoria criticii literare moderne: 1750 -1950, vol.1, traducere de Rodica Tiniș, Editura Univers, București, 1974. 127. Wölfflin, Heinrich, Principii fundamentale ale istoriei artei, traducere de Eleonora Costescu, Editura Meridiane, București, 1968. 128. Zalis, Henri, Romantismul românesc, Editura pentru literatură, București, 1968. 129. Zamfir, Mihai, Din secolul romantic, Editura Cartea românească, București, 1989. 130. Zamfirescu, Ion, Teatrul european în secolul luminilor, Editura Eminescu, București, 1981. 131. Zărnescu, Narcis, Le Classicisme et l'Epoque des Lumiéres, Editura
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
op. cit., p. 60. 43 Scriitori francezi, coordonator Angela Ion, Editura Științifică și Enciclopedică, București, 1978, p. 49. 44 Cf. Ion Constantinescu, op. cit., p. 41. cf. și A. Marino, op. cit., p. 329. 45Cf. Adrian Marino, Clasic și modern, în Clasicism, baroc, romantism, Editura Dacia, Cluj, 1971, p.190. 46 Fénelon, Lettre à l`Academie, Classiques Larousse, Paris, 1934, p. 67. ("Il s'agit d'une matière où chacun peut suivre en liberté son goût et ses idées. Cette émulation peut être utile
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
vol. 1, antologie de Paul Cornea și Mihai Zamfir, Editura pentru literatură, București, 1969, p. 12. 192 Ibidem, p. 11. 193 Nicolae Manolescu, Istoria critică a literaturii române, vol 1, Editura Aula, Brașov, f. a., p. 219. 194 Paul Cornea, Originile romantismului românesc, Editura Minerva, București, 1972, p. 516. 195 Vicu Mândra, Clasicism și romantism în dramaturgia românească, Editura Minerva, București, 1973, p. 7. 196 Cf. G. Călinescu, Clasicism, romantism, baroc, în volumul Impresii asupra literaturii spaniole, București, Editura pentru literatură universală
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
1969, p. 12. 192 Ibidem, p. 11. 193 Nicolae Manolescu, Istoria critică a literaturii române, vol 1, Editura Aula, Brașov, f. a., p. 219. 194 Paul Cornea, Originile romantismului românesc, Editura Minerva, București, 1972, p. 516. 195 Vicu Mândra, Clasicism și romantism în dramaturgia românească, Editura Minerva, București, 1973, p. 7. 196 Cf. G. Călinescu, Clasicism, romantism, baroc, în volumul Impresii asupra literaturii spaniole, București, Editura pentru literatură universală, 1965. 197 Cf. Vicu Mândra, op. cit., p.7. 198 Cf. Virgil Nemoianu, Îmblânzirea
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]