2,847 matches
-
modul în care ele apar. La fel se întâmplă și cu ecranizarea unui roman sau jucarea unei drame. "În drama scrisă sunt [...] două texte diferite: textul principal, i.e., cuvinte și propoziții vorbite de persoana reprezentată, și părți de text (indicații scenice), de exemplu, "informații" oferite de autor"19. În timpul prezentării, anumite elemente pot fi înlăturate, așa cum se întâmplă cu indicațiile scenice, părți ce nu sunt componente textului. În timpul traducerii, expresivitatea compozițioanlă suferă modificări la nivelul simbolului și al sunetului 20. Astfel
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
scrisă sunt [...] două texte diferite: textul principal, i.e., cuvinte și propoziții vorbite de persoana reprezentată, și părți de text (indicații scenice), de exemplu, "informații" oferite de autor"19. În timpul prezentării, anumite elemente pot fi înlăturate, așa cum se întâmplă cu indicațiile scenice, părți ce nu sunt componente textului. În timpul traducerii, expresivitatea compozițioanlă suferă modificări la nivelul simbolului și al sunetului 20. Astfel, jocul artei duce la posibilitatea manifestării artei în diferite forme, dar și prin intermediul unor elemente schimbate sau diferite. Adaptarea unui
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
nespusul nu cere să fie văzut. Aici, dezimaginarea este și dezidentificare; nu numai că nu avem de a face cu un orizont imaginar spre care schemele textului ne-ar conduce, dar nici cu un eu poetic închipuit în prezența sa scenică, în spectacolul unei prestații artistice. Abrupt spus: poemul nu se oferă pentru a fi degustat ca obiect estetic, ci pentru a fi re(de)scris fenomenologic; nefiind dublura imaginară a unui subiect plin, care vede și vorbește "frumos", eul se
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
emite. Pentru cuprinderea operei soresciene, nu numai biografia personajului acesteia (precizăm că se invocă modelul personajului-martor și anchetator) e ceea ce a interesat-o pe Mihaela Andreescu, ci și temele lirice, îndeosebi copilăria și iubirea. Tehnica folosită e a unei viziuni scenice, a omului ca spectacol, elementul comun liricii pentru copii și celei dedicate iubirii fiind "sentimentul de vacanță existențială", iar limbajul utilizat stînd sub ascultarea legităților dramaticului. Aparent facilă și exersată parcă pe același subiect, această lirică stă nu sub regula
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
foarte scurtă vreme, direcția generală a teatrelor, după care își reia vechea funcție de director de scenă. Ctitor al școlii românești de regie, primul nostru regizor profesionist, G. a fost un meșteșugar destoinic, metodic și riguros. Bun pedagog, atent la rostirea scenica, s-a străduit să dezbare jocul actorului român de retorism și teatralitate, îndemnându-l spre o interpretare realistă. A publicat prin ziare evocări despre Grigore Manolescu, Matei Millo, Ștefan Iulian, Mihail Pascaly. Inspirat de practică și teoriile unor regizori nemți
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287389_a_288718]
-
anterioară. Găsim astfel, în piesa, tema săracului îmbogățit din întâmplare care refuză bogăția, a stăpânului devenit robul robului sau, a celui umil și disprețuit care se ridică datorită meritelor sale proprii, a răzbunării prin bunătate, etc. Pentru descrierea și realizarea scenica a acestor situații dramatice romantice, autorul utilizează procedee retorice, în general declamative și bazate pe exagerări, pe o viziune hiperbolică a realității. Unul dintre cele mai frecvente procedee este "repetiția", cu diversele ei variante: repetiția unui cuvânt (-căci tu, tu
ACCENTE ISTORIOGRAFICE by Diana Munteanu, Claudia Furtună () [Corola-publishinghouse/Science/791_a_1724]
-
și a lui Hurmuz Aznavorian, avocat. Urmează la București Liceul „Regina Maria” (1936-1944), Institutul de Arhitectură (1944-1946), întrerupt din cauza arestării tatălui, fost deputat liberal și pledant în procesul miniștrilor antonescieni - situație care îi va marca existența -, și secția de regie scenică de la Conservatorul de Artă Dramatică, absolvită în 1950. A fost asistent de director de scenă și regizor la diferite teatre (1950-1960), apoi instructor artistic la Institutul de Arhitectură (1960-1962), desenator tehnic (1962- 1966), secretar de redacție la revista „Moda” (1966-1968
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289659_a_290988]
-
inspectori. Profesorii suportă cu regularitate presiunea controlului, ei sunt evaluați periodic de superiori, avansarea nu este posibilă fără o probă practică în fața unor comisii. Responsabilii ierarhiei notează nu numai punctualitatea și asiduitatea profesorilor, calitatea activităților și eficacitatea, dar și „prezența scenică”, autoritatea în fața elevilor, calitatea dialogului didactic etc. c. competența de a dezvolta bune relații cu „beneficiarii” Ă elevi, părinți, comunitate. Profesorul nu lucrează cu „clienți” individuali, ci cu grupe de elevi. Aceștia, la rândul lor, sunt asistați și supravegheați de
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
mai mult decît perceptibilă. Conținutul "ideologiei" care provoacă sau justifică manifestarea personajelor apare nu doar în expuneri de "teorii", cum sînt "concepția de viață" juvenilă, imatură a tînărului Bologa, sau ideile primite, perpetuate cu convingere, ci și în interacțiunea lor "scenică", în înfruntarea concretă. Schema intervențiilor vorbitorilor la popotă arată orchestrarea temei responsabilității umane și a legitimității (crimei) războiului. Scriitorul procedează "simfonic", delegînd fără prea multe nuanțe cîte o poziție distinctă fiecărui personaj. Gross, Varga, Cervenco, Klapka au rolul de a
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
acceptată, însă "limbajul" ei simbolic derivă din însăși această supunere. Încremenit de revelația dumnezeirii, iluminat, străbătut de lumina ochilor de sub ștreang, "învins" de orbitorul fascicul uriaș, "ca un neașteptat răsărit de soare", Apostol resimte forța transcendentă care-l supune. IMAGINARUL SCENIC ÎN ROMANELE HORTENSIEI PAPADAT-BENGESCU A se situa în povestire, prin discurs, a lua pe cont propriu relatarea, descrierea, viziunea într-un cuvînt înseamnă a ocupa un loc în spațiul ficțional, o poziție în avanposturile observației, o încăpere în lumea extensibilă
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
teatrale se desenează cu cinism. Viena revăzută în timp, și fără Salema, este o scenă fericită, de pe care s-au șters ca din memoria ultragiată a doctorului urmele rușinii. Autoarea procedează la o supralicitare a mecanismului sugestiei, aici prin "recuzita" scenică. Direct și derizoriu, "finalul de operetă" nu comunică doar într-o banală expresie sentimentul protagonistului la amintirea cuplului rizibil, monstruos. Palpită imaginea grotescă, a tenorului scund și a duenei, într-o poză plină de sarcasm vizual. Există aici o dublă
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
Linei Rim. Palatul Barodin, devenit sanatoriul "Walter", se deschide altor nou-venite, Lenora și mai ales Coca-Aimée. Ocazie pentru a fi privite, aceste spații cercetate, considerate parte a ființelor care le locuiesc, exprimă relația motivată între decor și actori, între expozițiunea scenică și suflul acțiunii așteptate. Un caz particular, cum s-a arătat mai sus, devine raportul între universul astfel descris și personajul jucînd rolul introductiv. În mod repetat, aceste legături sînt sugerate, explicate, susținute, în discursul personajului reflector (Mini): "Negreșit că
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
chiar lipsite de contextul frămîntărilor (cerebrale mereu) ale eroilor care expun (mental, interior) asemenea comparații, declarațiile au ele însele o notă avîntată, mai sus cu cîteva "tonuri" față de discursul în care se configurează accentul obișnuit al comentariului naratorial. De notorietate scenică, prin transpunerea subiectului în opera lirică La Traviata, motivul a rezistat secolului și irizează în alte opere de ficțiune. E inutil să ne mai întrebăm ce anume din compunerea lui atrage cu forța irezistibilă a "solidaritățiii în suferință". (O astfel
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
lui apar cu frustețe, avînd urgența unor crize organice. CUPRINS CONFIGURĂRI ALE SCENEI ÎN ROMAN 5 FUNCȚIA REPREZENTĂRII ÎN ORIZONTUL ROMANULUI 8 REALISM VS. "ROMANESC" 16 NOTE 20 ROMANUL IMATURITĂȚII 21 NOTE 38 UN REFLECTOR PE SCENA SUPLICIULUI 39 IMAGINARUL SCENIC ÎN ROMANELE HORTENSIEI PAPADAT-BENGESCU 42 CASE DE STICLĂ 42 SPRE SCENA ORAȘULUI 49 "PALAT DE NUNTĂ ȘI CAVOU..." 56 CASA DE ZID ȘI CASA DE SIMȚIRE 68 MOARTEA LENOREI 76 FASCINAȚIA ASCUNSULUI 81 NOTE 85 "...CAMIL CITEȘTE LA DAME AUX
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
se numește „drama absolutului”. Cu o precauție asemănătoare se poate vorbi în legătură cu piesele lui M. și de o anume influență a teatrului epic al lui Bertolt Brecht. Există, de pildă, în Politica, ample monologuri care cu greu pot fi considerate scenice. SCRIERI: Elevii utemiști în lupta pentru însușirea culturii și științei, București, 1951; Nepotrivire (în colaborare cu Silvia Andreescu), București, 1956; Vecinii (în colaborare cu Silvia Andreescu), București, 1962; Unde-s marile iubiri? Cine așteaptă flori, București, 1967; Epoleții invizibili (în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287979_a_289308]
-
îi emoționa era aceea a accentelor, de aceea accentele nu trebuie neglijate."77 Teatrul a fost în mod constant supravegheat de către autorități în secolul al XIX-lea, căci gîndul devenit sunet era considerat mai percutant, iar anarhia orală a reprezentației scenice directe mai eficace decît medierea prin tipărituri pentru oamenii cu carte. "E curios să constatăm, remarcă un jurist, că renunțarea la cenzură coincide cu o perioadă în care teatrul nu mai era un spectacol capabil să impresioneze și să zguduie
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
-se dorința, familia i-a adus urna mortuară la Iași și a depus-o în Cimitirul Eternitatea, la 13 ianuarie 2007. BURLUI, IOANA ADELA (ADA) (1957-2011) SOPRANĂ, PROFESOARĂ Distinsă profesoară, artistă de mare sensibilitate, înzestrată cu alese calități vocale și scenice, prof. univ. dr. Adela Ioana Burlui s-a dedicat muzicii cu toată pasiunea, cu maxim profesionalism, fiind o personalitate de marcă a vieții artistice ieșene. S-a născut la 13 februarie 1957, la Brașov. A urmat cursurile învățământului preuniversitar la
Personalităţi ieşene: omagiu by Ionel Maftei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91547_a_93092]
-
era cuceritor, în Iluzia fericirii, și convingător, de pildă, în Sonata Kreutzer. Aurel Munteanu a pendulat între Iași și București, dar cred că rolurile carierei sale au fost realizate la Iași și a revenit către ele... Acest actor îmbina eleganța scenică a lui Tony Bulandra cu calitățile vocale ce l-ar fi putut ajuta să devină un al doilea Leonard - „prinț al operetei,“, cum îl caracteriza Aurel Leon în tableta din 23 ianuarie 1995. Actorul Aurel Munteanu, deosebit de înzestrat, a evoluat
Personalităţi ieşene: omagiu by Ionel Maftei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91547_a_93092]
-
al trăirii. Chiar când stiliza sau sublinia teatralul, era mai interesat de prezența vie a actorului În comunicare decât de orice altceva. Tu te lăsai dus de amestec, nu de dragul amestecului În sine, ci căutând libertatea gândului și a acțiunii scenice. De foarte tânăr, ceea ce mă interesa era să găsesc În acest amestec o calitate de ușurință, ceva ca iuțeala unei flăcări, În orice caz nu o psihologie greoaie, nu realism. Faptul că eram captivat de acrobații teatrale venea nu doar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
cuvinte se cuvenea să poarte În ele o forță, o energie capabile să susțină un astfel de contact. Nu știm mare lucru despre viața acelor oameni, purtătorii acestor cuvinte În urmă cu două mii de ani. Nu știm nimic despre antrenamentul scenic la care erau supuși. Nu știm cum sunau vocile lor, nici care le erau mișcările. Dar suntem totuși siguri că toate acestea au fost realmente cu putință: că făpturi omenești ca și noi, cu brațe și picioare ca ale noastre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
său uitat. Uneori, În vise redescoperim arhetipuri ascunse În străfundurile noastre: zborul, de pildă, grădina fermecată, pomul, tufișul arzător etc., etc. Andrei Șerban va ști să facă din Electra mai mult decât un simplu eveniment, mai mult decât un fapt scenic divers, o legendă tragică, Îi va Împărtăși o viață nouă, Întinerind mitul, făcând respirația mai vizuală, mai eficace, mai liturgică. Recitind azi aceste rânduri, mă simt copleșit de generozitatea marelui dramaturg, care a văzut În munca noastră ceva mai profund
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
tabăra adversă, francezii au râs, găsind „ilogic“ ca fata să fie desculță În zăpadă (Încă o dată Descartes!). Nicăieri altundeva nu s-a reacționat astfel. La Amsterdam, Barcelona sau Vancouver, unde am montat Puritanii, spectatorii s-au lăsat pătrunși de imaginea scenică amplificată de fiorul tragic și sublim al muzicii. Cu Văduva veselă nu mă simțeam atras de efectele facile obișnuite În reprezentațiile de operetă. Într-o primă versiune, la Cardiff, am fost influențat de filmul cu același titlu al lui Stroheim
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
se pare cea mai Îndrăzneață interpretare a lumii decadente, dezorientate a acestei operete, În care naționalismul artificial și retoric ascunde o lăcomie aproape animalică pentru tot ce e material. Imagini destul de deșucheate din film apăreau adaptate și În versiunea mea scenică. Nu țin să le descriu, pentru a nu-i șoca inutil pe iubitorii de operetă, obișnuiți poate, asemenea englezilor, cu tradiția vodevilului ușor, plăcut și vesel, ca și protagonista titlului cu pricina. Atmosfera În spectacolul meu avea o tentă de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
Flatt, o tânără coregrafă londoneză reîntoarsă Întâmplător tocmai din Maramureș, unde luase lecții de dans folcloric, ni s-a alăturat pentru a dezvolta Împreună un limbaj de mișcare stilizat, corespunzător imaginației exotice a poveștii. Ca și basmul lui Gozzi, acțiunea scenică trebuia să deschidă porțile spre fantastic. La repetiții, Gwyneth Jones a sosit prima, Îmbrăcată nu În rochiile ei haute couture de mare star, ci În trening, capabilă să cânte În orice poziție, curajoasă peste așteptări, gata de orice risc. Gwyneth
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
pe un basm al fraților Grimm, intitulat Ienupărul. Am Înțeles de ce un artist atât de vizual și conceptualist ca Robert Wilson lucrează des cu Glass: ritmica scriiturii lui orchestrale dă energie imaginii și permite o libertate extremă de mișcare vizuală scenică, iar melodiile au o calitate lirică ce intensifică structura teatrală. În cazul Ienupărului, această tentă poetică a muzicii a suprapus o direcție luminoasă și caldă peste imaginile Întunecate și pline de groază descrise de frații Grimm. Ani mai târziu, am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]