3,866 matches
-
Displazia fibroasă (DF) este o neoformație intraosoasă a țesutului fibroosos, ce poate fi monostică sau poliostică. DF se poate asocia cu pete pigmentare ale pielii, cu maturarea precoce a scheletului și cu pubertatea precoce (la fete). Aceasta asociere quadruplă este cunoscută sub numele de sindromul Albright. Frecvență: DF este o apariție mai frecventă decât este prezentată în cărți, unde sunt numărate cazurile operate. Forma monostică este mai frecventă decât forma
Displazie fibroasă () [Corola-website/Science/308064_a_309393]
-
este prezentată în cărți, unde sunt numărate cazurile operate. Forma monostică este mai frecventă decât forma poliostică. Asocierea cu pete pigmentate ale pielii este întâlnită la 20% din cazuri. Sindromul Albright (displazie fibroasă + pete pigmentate ale pielii + maturarea timpurie a scheletului + pubertate precoce) apare rar, la < 5% din cazuri. Și este poliostotic la aproape toate cazurile. DF este întâlnită în 53% din cazuri la femei și în 47% din cazuri la bărbați. DF se manifestă cu frecvență maximă între 5-20 de
Displazie fibroasă () [Corola-website/Science/308064_a_309393]
-
a sprijinit cercetarea geologică a peșterii. Forma variată a stalactitelor și stalagmitelor, cascadelor culminează prin frumusețe în „Sala Imperială” din peșteră. O documentație amănunțită despre peșteri se poate vedea la muzeul de speologie german din Iserlohn. In peșteră sau găsit schelete ce aparțin lui Ursus spelaeus (Ursul peșterilor). Peștera aparține unui lanț de fenomene carstice cu grote din devonian, care se întinde de la Hagen până la Balve. Alte peșteri care se pot vizita din acest sistem carstic (Grüner Tales) sunt Heinrichshöhle și
Peștera Dechen () [Corola-website/Science/312018_a_313347]
-
Acidul silicic este compus din oxigen și siliciu având formula chimică SiO · n HO, fiind numit frecvent bioxid de siliciu. Având variantele: In natură apare acidul silicic sub formă de silicați ca schelete de susținere a rețelei structurii atomice, în oraganismul plantelor și animalelor. In apa mărilor formează de exemplu scheletul diatomeelor și radiolarilor, ca și la plante mai ales din specia Equisetum. Sedimentele din miocen (periodă geologică din neogen care a fost
Acid silicic () [Corola-website/Science/308471_a_309800]
-
chimică SiO · n HO, fiind numit frecvent bioxid de siliciu. Având variantele: In natură apare acidul silicic sub formă de silicați ca schelete de susținere a rețelei structurii atomice, în oraganismul plantelor și animalelor. In apa mărilor formează de exemplu scheletul diatomeelor și radiolarilor, ca și la plante mai ales din specia Equisetum. Sedimentele din miocen (periodă geologică din neogen care a fost în urmă cu 5 până la 23 milioane de ani) conțin între 70 - 93 % bioxid de siliciu (), apă între
Acid silicic () [Corola-website/Science/308471_a_309800]
-
potabilă are un conținut mai redus în acid silicic. Pământul de Kieselgur(numit și făină fosilă sau pământ de diatomee) este compus din 94 % bioxid de siliciu, cantități mici de fier, calciu, magneziu, fosfor și aluminiu, ia naștere din sedimentarea scheletelor unor fosile numite diatomee. Unii folosesc pământul de Kieselgur în scopuri terapeutice, tratamentul nefiind documentat din punct de vedere științific. Din punct de vedere industrial produse tehnice ale acidului silicic, se folosesc după cum urmează:
Acid silicic () [Corola-website/Science/308471_a_309800]
-
firide spre nord-est, spălătorul fiind fixat în zid. Dușumeaua este din scândură iar Sf. Masă este din zid. Catapeteasma bisericii, pictată de persoane anonime, în stil bizantin, datează din sec. VIII-IX. Este compusă din icoane pe lemn de tei, pe schelet de stejar, unele icoane având poleeală de aur. La fel ușile împărătești sunt sculptate și pictate.
Lișna, Botoșani () [Corola-website/Science/300914_a_302243]
-
Pulbere pentru suspensie pentru implantare . Osigraft este o pulbere granulară de culoare albă până la aproape albă . 4 . 4. 1 Indicații terapeutice Tratamentul fracturilor de tibie neconsolidate , cu o vechime de cel puțin 9 luni , produse prin traumatism , la pacienți cu schelet matur , în cazurile de eșec al tratamentului anterior cu autogrefă sau în cele în care utilizarea autogrefelor nu este posibilă . 4. 2 Doze și mod de administrare Osigraft trebuie utilizat de un chirurg cu calificare corespunzătoare . Tratamentul presupune o singură
Ro_764 () [Corola-website/Science/291523_a_292852]
-
închiderea țesuturilor moi din jurul defectului osos , . 11 . Nu plasați un dren direct pe locul de implantare . 4. 3 Contraindicații Osigraft nu trebuie utilizat pentru tratarea pacienților care : au o hipersensibilitate cunoscută la substanța activă sau la colagen ; au imaturitate a scheletului ; sunt cunoscuți cu o boală autoimună , inclusiv artrita reumatoidă , lupusul eritematos sistemic , sclerodermia , sindromul Sjögren sau dermatomiozita/ polimiozita ; au infecție activă la nivelul fracturii neconsolidate sau infecție sistemică activă ; au o acoperire cutanată și vascularizație inadecvate la nivelul fracturii neconsolidate
Ro_764 () [Corola-website/Science/291523_a_292852]
-
țesut osos nou ca parte a procesului de vindecare . Osigraft este utilizat în tratamentul fracturilor de tibie , neconsolidate ( fracturi la care vindecarea nu a reușit ) cu o vechime de cel puțin 9 luni , produse prin traumatism ( rănire ) , la pacienți cu schelet matur , în cazurile de eșec al tratamentului anterior cu autogrefă ( fragment de os transplantat din propriul șold ) sau în cele în care utilizarea autogrefelor nu este posibilă . 2 . ÎNAINTE SĂ UTILIZAȚI OSIGRAFT Nu utilizați Osigraft - Dacă sunteți alergic la eptotermin
Ro_764 () [Corola-website/Science/291523_a_292852]
-
os transplantat din propriul șold ) sau în cele în care utilizarea autogrefelor nu este posibilă . 2 . ÎNAINTE SĂ UTILIZAȚI OSIGRAFT Nu utilizați Osigraft - Dacă sunteți alergic la eptotermin alfa sau colagen , sau la oricare dintre celelalte componente - Dacă aveți un schelet imatur ( vă aflați încă în proces de creștere ) . - Dacă aveți o boală autoimună ( boală care pornește din sau este îndreptată împotriva propriilor - Dacă aveți o infecție activă la nivelul fracturii neconsolidate ( inflamație și drenaj în zona plăgii ) sau o infecție
Ro_764 () [Corola-website/Science/291523_a_292852]
-
curtea este folosită în rugăciune de către femei. Sala de rugăciune a moscheii măsoară aproximativ 26 de metri lungime și 50 de metri lățime, și ocupă jumătatea estică a clădirii. Acoperișul este susținut de 90 de stâlpi masivi din chirpici cu schelet de palmier iar ferestrele sunt puține la număr și sunt situate în partea de sud și de nord a sălii. Acest fapt face ca interiorul locașului să fie unul întunecat. Peretele estic al moscheii este cel al "qiblei" sau al
Marea Moschee din Djené () [Corola-website/Science/326371_a_327700]
-
varus unghiul de declinație este mai mic și colul talusului mult deviat medial. Talusul este legat de oasele vecine prin 3 articulații: articulația talocrurală, articulația subtalară și articulația talocalcaneonaviculară. Articulația talocrurală leagă oasele gambei (tibia și fibula), prin intermediul talusului, de scheletul piciorului. Articulația subtalară unește fața inferioară a talusului și fața superioară a calcaneului prin intermediul fețișoarelor lor articulare posterioare. Articulația talocalcaneonaviculară unește talusul de calcaneu și navicular. Pe talus nu se inseră nici un mușchi, ci numai 11 ligamente sau fascicule ligamentare
Talus () [Corola-website/Science/334707_a_336036]
-
denumite metacarpiene la mână și metatarsiene la picior; o parte distală, "acropodul", reprezentat prin cinci degete care continuă oasele metapodale, fiind subdivizate fiecare într-un număr variabil de falange (de regulă două sau trei). "Bazipodul" (partea proximală a autopodului sau scheletul carpului și al tarsului) este format din osișoare scurte care înconjură o piesă centrală, osul central (sau 3 oase centrale). Aceste osișoare sunt dispuse în 2 rânduri, proximal și distal. "Rândul proximal" este format din 3 oase, dintre care osul
Talus () [Corola-website/Science/334707_a_336036]
-
1, 2, 3, 4, 5, începând cu marginea cranială. Oasele carpiene și tarsiene pot să se prezinte în starea lor primitivă, așa cum s-a arătat mai sus. Adeseori însă se observă fuzionarea unora dintre ele sau dispariția altora. La amfibieni scheletul membrelor este construit după tipul general al tetrapodelor, dar la la urode oasele zeugopodului sunt articulate între ele, iar la anure sudate într-o singură piesă, și anume în cubitoradial și tibioperoneal. Membrele posterioare ale anurelor (broaștelor), adaptate primordial pentru
Talus () [Corola-website/Science/334707_a_336036]
-
au sudat la capătul distal al tibiei, pentru care acesta se mai numește și tibiotars, iar oasele tarsiene distale și trei oase metatarsiene corespunzătoare degetelor II, III și IV sunt contopite într-un singur os alungit, formând tarsometatarsul, care este scheletul tarsului. Scheletul membrului posterior la păsări, datorită adaptării la mers, salt, alergat, înot și la sprijinirea corpului, a suferit modificări față de tipul general întâlnit la tetrapode. La păsări membrul posterior cuprinde trei segmente. Primul segment este format de femur, care
Talus () [Corola-website/Science/334707_a_336036]
-
la capătul distal al tibiei, pentru care acesta se mai numește și tibiotars, iar oasele tarsiene distale și trei oase metatarsiene corespunzătoare degetelor II, III și IV sunt contopite într-un singur os alungit, formând tarsometatarsul, care este scheletul tarsului. Scheletul membrului posterior la păsări, datorită adaptării la mers, salt, alergat, înot și la sprijinirea corpului, a suferit modificări față de tipul general întâlnit la tetrapode. La păsări membrul posterior cuprinde trei segmente. Primul segment este format de femur, care este îndreptat
Talus () [Corola-website/Science/334707_a_336036]
-
angulară mică. Apofiza coronoidă a mandibulei lată, alungită, iar apofiza condiliană foarte mult scurtată. Neurocraniul are două suprafețe articulare pentru mandibulă: pe cea anterioară mandibula se fixează în timpul săpării și roaderii, iar pe cea posterioară - în timpul masticației și în repaus. Scheletul trunchiului se caracterizează prin clavicule lungi și subțiri, omoplat îngust și porțiune pubiană a bazinului foarte mult redusă. Oasele membrelor sunt scurtate. Formula dentară: 1•0•0•3/1•0•0•3 x 2 = 16. Incisivii foarte puternici și lați
Orbete () [Corola-website/Science/333784_a_335113]
-
caracter mixt. Între om și peșteră a existat, din cele mai vechi timpuri, o relație specială. Omul primitiv a folosit peștera ca adăpost, loc de cult și de manifestare artistică. În lume sunt foarte multe peșteri unde s-au descoperit schelete ale oamenilor primitivi. În trecutul îndepărtat între 100 000 și 35 000 de ani în urmă, Europa era populată de neanderthalieni. În România, urmele lor au fost descoperite în Peștera Muierilor, vechi de 39 0000 de ani sau urma de
Peșteră () [Corola-website/Science/304769_a_306098]
-
dificilă din mai multe puncte de vedere. Descoperirile paleontologice nu sunt numeroase și sunt puternic fragmentate. Osemintele sunt expuse la poluare cu material genetic străin și, în genere, vechimea lor este greu de determinat. Cele mai vechi rămășițe ale unui schelet de tigru au fost scoase la suprafață în nordul Chinei și în insula Java. Strămoșul tigrului, "Panthera palaeosinensis" (Zdansky, 1924), este destul de asemănător acestuia, dar de dimensiuni mai mici, care a trăit în provincia Henan din China de nord de la
Tigru () [Corola-website/Science/305901_a_307230]
-
află o bisericuță scundă, închinată „Cuvioasei Paraschiva”, de plan dreptunghiular, cu absida nedecroșată, poligonală, cu trei laturi, supraînălțată printr-un turn-clopotniță zvelt, cu foișor deschis și coif piramidal. Este singurul lăcaș hunedorean construit din „grădele” (împletitură de nuiele, pe un schelet din pari, îmbrăcați în spoială de argilă, cu amestec de pleavă și tocătură de paie). Edificiul a fost consolidat în anul 1979, prin ridicarea tălpoaiei sale solide pe un postament din piatră. Învelitoarea de șiță a fost reînnoită în anul
Biserica de lemn din Vețel-Vulcez () [Corola-website/Science/317000_a_318329]
-
lui Tazoudasaurus, ambele animale au fost unificate în familia Vulcanodontidae, deși acest lucru nu a fost universal acceptat. Vulcanodon (lat. Vulcanus - zeul roman al focului, gr. odon - "dinte") a fost numit de către Michael Raath în 1972. Numele amintește faptul că scheletul a fost găsit într-un mic corp de gresie care era prins între două fluxuri de lavă. Numele subliniază dinții specifici în formă de cuțit, care aparțin de fapt unui theropod neidentificat. Numele speciei, karibaensis, se referă la locul descoperirii
Vulcanodon () [Corola-website/Science/324869_a_326198]
-
de Bumi Hills, se numește „Insula 126/127” după diagramele nepublicate ale lacului, dar nu are nici un nume oficial. Primul os a fost găsit de către B. A. Gibson din orașul Kariba, în iulie 1969. O echipă de excavare a excavat scheletul în lunile octombrie 1969, martie 1970 și mai 1970. În a doua jumătate din 1970, noua descoperire a fost prezentată la un simpozion științific în Cape Town, fiind publicată și o mică notă. Descoperirea a fost descrisă în mod oficial în
Vulcanodon () [Corola-website/Science/324869_a_326198]
-
noua descoperire a fost prezentată la un simpozion științific în Cape Town, fiind publicată și o mică notă. Descoperirea a fost descrisă în mod oficial în iulie 1972 de către paleontologul Michael Raath. A fost unul dintre primii dinozauri găsiți în Zimbabwe. Scheletul (numărul de catalog fiind QG24), a fost descoperit la intemperiile dintr-o pantă de deal și a fost parțial erodat de expunerea la suprafață și de rădăcinile plantelor. Acesta include pelvisul și sacrumul, cea mai mare parte a membrului stâng
Vulcanodon () [Corola-website/Science/324869_a_326198]
-
ele să nu se refere la Vulcanodon. În prezent, rămășițele Vulcanodonului sunt stocate în Muzeul de Istorie Naturală din Zimbabwe, în Bulawayo. Raath a remarcat în anul 1972 descoperirea a nouă dinți de carnivor în apropiere de regiunea pelviană a scheletului. El a susținut că Vulcanodonul ar fi putut fi excavat cu capul și gâtul îndoit înapoi deasupra bazinului, o moarte frecvent văzută la scheletele de dinozauri. Dinții ar fi fost singurele elemente conservate ale craniului. Cu toate acestea, așa cum se
Vulcanodon () [Corola-website/Science/324869_a_326198]