3,099 matches
-
este considerată a doua soție oficială și a murit la Belgrad în anul 2010, în vârstă de 90 ani), la începutul războiului, în viața liderului iugoslav pătrunde Davorjanka Paunovici (numele de familie corect, Păun, fiind româncă din Valea Timocului), inițial secretara să. Rămasă însărcinată este obligată de împrejurări să dea copilul în adopție, în timp ce Tito criticat de tovărășii de idei promite că după război o va lua în căsătorie. Tânără îi va sta multă vreme aproape, dar va fi răpusa de
Despre „titoism”. Cu aplecare specială asupra prezenţei sale în presa Gorjului by Gheorghe Nichifor () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91558_a_93007]
-
bani pe care i-am pus în pachețele de câte o sută de yeni. Pe fiecare pachețel am scris: „Vă rog să mă scuzați pentru neatenție“. Am trecut mai întâi pe la primărie. Primarul Fujita era plecat, așa că am dat pachețelul secretarei, spunându-i: — Îmi pare tare rău pentru ce s-a întâmplat aseară, dar de-acum încolo o să fiu mai atentă. Vă rog să mă iertați și să transmiteți scuzele mele domnului primar. Am trecut apoi pe la pompier. Mi-a deschis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
aceasta de pe față, deși era transfigurată de dragostea ei pentru Einhorn, care-i permitea să-l iubească. La început venea doar de două trei ori pe săptămână să îi bată niște scrisori la mașină, dar a sfârșit prin a deveni secretara lui, precum și alte lucruri - servitoarea și confidenta lui. O femeie care putea spune literal, ca și cum ar fi citat din biblie, „roaba Ta“. Îi împingea scaunul cu rotile, căci avea nevoie de acest sprijin, deoarece șchiopăta și își târa picioarele. Iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Buddy, Trebuie să-mi fac bagajele într-o goană nebună, așa încât scrisoarea asta o să fie scurtă, dar pătrunzătoare. Amiralul Pișcă-n-fund a hotărât subit să zboare în zone necunoscute, în cadrul efortului de război, și a mai hotărât să-și ia și secretara cu el, dacă mă comport cum trebuie. Îmi vine să vărs. Lăsând la o parte povestea cu Seymour, plecarea înseamnă barăci din prefabricate în baze aeriene unde îngheți bocnă, avansuri obraznice din partea bravilor noștri luptători și pungile alea oribile de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
am înțeles aprobă Vlad pierdut, roș tot de emoție, apoi, cînd ușa a fost deja închisă furios, iar pașii femeii s-au pierdut pe culoar, murmură: Frumoasă... Poftim?! tresare tehniciana, ridicînd privirea din hîrtii. Furioasă foc spune Vlad. Cine-i? Secretara de partid a combinatului. Zău?! Știam că era un bărbat... A plecat la "Ștefan Gheorghiu". A telefonat? întreabă Vlad, să schimbe vorba. Nu. Aveți emoții? rîde femeia, uitîndu-se la ceas. La ora asta, cursa-i pe drum. Nu plecați acasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
La ora asta, cursa-i pe drum. Nu plecați acasă? Ba da. Trebuie întîi să caut un sudor, că Bogdan n-a venit nici azi. Nu?! tresare tehniciana. Eu am raportat deja căptușirea terminată arată cu privirea spre ușă, în urma secretarei de partid. O fac, o fac spune Vlad calm, pornind spre ieșire. Iau un sudor din Zona Doi, de la inginerul Ștefănescu. *** În aleea centrală, aproape de pavilionul administrativ, Ștefănescu este reținut de o femeie. Strînge mereu șuba de șantier la piept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
făcut finisări și reparații măcar un an -, prieten, ăsta, Trifon, cu Haralamb, directorul nostru. Și cu marele Săteanu! Hai, nu-i timp de ei, că ne prinde troianul aici. Mergem la mine în birou să semnez și să vă pună secretara ștampila pe bon. Pătrund amîndoi în clădirea secției și urcă la etaj. În secretariat, Don Șef e întîmpinat de Vlad. Sudorul meu spune Ștefănescu, aflînd ce vrea Vlad, în timp ce semnează bonul de materiale adus de Vlădeanu și-a luat cîteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
întîmpinat de Vlad. Sudorul meu spune Ștefănescu, aflînd ce vrea Vlad, în timp ce semnează bonul de materiale adus de Vlădeanu și-a luat cîteva zile de învoire. Are de adus lemne pentru iarnă. Vlădeanu ia bonul din mîna șefului, mulțumește, roagă secretara să pună ștampila, iar înainte de-a ieși se oprește lîngă Vlad, pe care-l cunoaște din vedere locuiesc amîndoi în același bloc de garsoniere. Salut, vecine! Haideți la mine în birou, poate fac eu rost de sudor. O ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
mă iei din nou cu tine, la Hotel Nord, cînd te duci să-ți mai dai nu știu ce examen, să-ți fiu iar pisica credincioasă la picioarele tale cînd tu înveți?! Ce crezi c-am fost eu atunci? Calmant, excitant, tonic, secretară după necesitatea clipei! În schimbul unui sejur de-o săptămînă într-o cameră de hotel și o călătorie cu-a-ntîia, în trenuri separate să nu se afle! Soția abia... murmură involuntar Radu. Abia născuse, trebuia cruțată, știu! De ce nu-mi dai un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
Te rog să mă ții la curent! Înainte ca inginera Matei să fi ieșit bine din birou, directorul se rotește cu fotoliul spre telefon și formează un număr, cerîndu-l pe Săteanu. Tovarășul Săteanu este pe teren, tovarășe director îi răspunde secretara, recunoscîndu-l. Spuneți-i că-l rog să mă sune cînd vine. Se întoarce spre birou, să-și continue munca. Soția la telefon spune secretara, după un timp, deschizînd puțin ușa. Directorul lasă stiloul peste hîrtiile din față, ia receptorul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
și formează un număr, cerîndu-l pe Săteanu. Tovarășul Săteanu este pe teren, tovarășe director îi răspunde secretara, recunoscîndu-l. Spuneți-i că-l rog să mă sune cînd vine. Se întoarce spre birou, să-și continue munca. Soția la telefon spune secretara, după un timp, deschizînd puțin ușa. Directorul lasă stiloul peste hîrtiile din față, ia receptorul și se îndeasă în spătarul fotoliului rotativ, legănîndu-se încet în timp ce discută. Nu, n-am nici o problemă sîmbătă răspunde soției. Doar cu înzăpezirea asta, dar... De ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
Chiar dacă nu putem la piesă, că-i serialul... Ba poate mergem la Theo de la opt, să vedem serialul la ei, apoi rămînem la petrecere. Cînd termină convorbirea, directorul se ridică, face cîțiva pași prin birou, scoate capul pe ușă, rugînd secretara s-o cheme pe inginera Matei, apoi se reașază. Cu privire la Vlădeanu, spune cînd intră inginera Matei m-am gîndit să-i întocmim astăzi decizie de transfer la Cooperări internaționale, cu majorarea corespunzătoare a salariului, ca angajat al centralei. Parcă discutasem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
că noi doi ne tutuim; spune-mi, te rog, nu-i așa că ieri ai plecat de la birou direct la autogară? Mirați, ochii femeii se întorc spre vecin. Actorul plusează: La destinație, trebuia să fii așteptată; se aranjase totul telefonic; treaba secretarei sau grija soțului. Nu înțeleg ce vrei spune femeia nedumerită. Plecînd în grabă, continuă actorul ai uitat să mai iei ceva bani, așa-i? Dacă știi, de ce mai întrebi? Ca să-ți reamintesc. Frumoasă vulpea asta albă, cred că te-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
măcar, am norocul că teatrul local îmi pune în scenă piesa..." Gîndurile lui Mihai, timide, fac ocol în jurul aceleiași întrebări, căreia nu vrea să-i dea răspuns: merită să fie de acord cu transferul la Cooperări internaționale? De vreo oră, secretara serviciului Dezvoltare i-a telefonat: Vă informez că vi se întocmește decizie de transfer la Cooperări internaționale; m-a pus tovarășa Matei să vă anunț. Veți primi o sută de lei în plus la salariu, sporul de centrală. De atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
o fac în Ora solstițiului. Mihai își retrage capul băgat printre perdelele de pluș din fundul sălii și-și îndreaptă pașii înapoi spre ieșire, ca un hoț rușinat de prezența sa la locul furtului. Dom' Vlădeanu, îi strigă în șoaptă secretara teatrului zărindu-l v-am căutat cu telefonul pe la uzină. Domnul Negrea voia să vă comunice în legătură cu deseară... Mihai mulțumește în șoaptă și cotește în stînga, urcînd spre secretariatul literar. Bine c-ai venit! se bucură secretarul literar văzîndu-l. Voiam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
părinților că stă la Sălcii; vă dați seama, se așteptau să le dăm telefon acasă... Femeia se oferă să mai insiste la centrala telefonică a uzinei, să roage pe o centralistă, dar răspunsul e același: foarte multe comenzi, circuite defecte... Secretara serviciului Dezvoltare îi telefonează lui Vlad și-i reamintește că este așteptat de tovarășa Matei. Pe unde o scot cu restanțele la montaj? pufnește el furios. Măcar dacă era maistrul Cornea aici, să-l iau cu mine... Iese în grabă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
ocupi de cercetare. Vei lucra, începînd de astăzi, la Sinteză, în grupa tovarășului Virgil Muraru. Ai vreo întrebare? Cui predau... ? arată Vlad spre hîrtii. Dinu Zaharia, un stagiar venit anul ăsta. Vlad mulțumește, murmură un "sărut mîinile!" și iese. Întreabă secretara unde-l poate găsi pe Muraru și este îndrumat spre clădirea anexă, la un laborator. De acolo, o fată îl conduce înapoi în clădirea centrală, la demisol, în încăperea microscopului electronic. Și vrei să te transferi la mine? îi surîde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
Da, familia Săteanu. A, doriți să-mi comunicați numărul. Deci, familia Marcu, apartamentul o sută doi, hotel "Carpați", începînd cu mîine. Mulțumesc! Uite surîde Doina revenind, oprindu-se în picioare lîngă scaunul pe care a stat -, o fac și pe secretara mamei. Am impresia spune privindu-l pe Mihai că mîncarea merge greu. Se întoarce, scoate dintr-un dulap o sticlă cu coniac și toarnă în două pahare: Pentru Ora solstițiului! Pentru tine! Doina soarbe o înghițitură, Mihai doar își moaie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
putea repeta toată istoria? Nu, timpurile sînt altele, eu nu pot să pic atît de tare ca Bujoreanu. Dar de unde să știe Maria de Coca? Nu cumva îmi interceptează convorbirile? Uneori, în ultima vreme, aud foarte slab, ca atunci cînd secretara e pe fir... La naiba! Am prize telefonice peste tot... Trebuie să răscolesc toată casa! Și totuși, cum să-i fi spus Maria, cînd nu-l poate suferi?! Oare?! Mihai nu-i urît, nu-i prost, ceva experiență are... Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
de peltea, căreia, cu un ceas mai devreme, i-a dat un bobîrnac și Theodor Săteanu. *** În anticamera directorului comercial este o canapea extensibilă, pe care, adeseori, se odihnesc inginerii ce fac de noapte ca ofițeri de serviciu. Alături de biroul secretarei, pe o măsuță, stau două telefoane: unul intern și celălalt, negru, mare, vechi, interurban, cu două linii. Săteanu, tremurînd de nervi și de furie că acasă la soacră-sa nu răspunde nimeni, își prinde capul între palme și, închizînd ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
telefon răspunde Mihai, grăbindu-se să ia receptorul. Bună ziua! spune încet o voce de femeie, puțin voalată, ca atunci cînd ții un creion între dinți. Spuneți-mi, vi s-a propus un transfer la Cooperări? Da, de ce? Sînteți cumva tovarășa secretară? Îmi pare rău! N-am mai avut timp să dau răspunsul, că ieri am fost liber și am plecat acasă, ast' noapte am lucrat... Dar... parcă am spus că accept să trec la Cooperări; ce bine că m-ați sunat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
protejatul sufletesc al dumneavoastră, doamnă... Drept răspuns, cînd crede că discuția s-a încins mai tare, Mihai aude sunetul sec al telefonului închis, în urma căruia apare tonul. Rămîne clipe în șir cu privirea în gol, apoi, înfuriindu-se, dă telefon secretarei de la Dezvoltare și o roagă să-i întocmească notă de transfer intern, la cerere, pentru Cooperări, zicînd că o semnează mai tîrziu, cînd trece spre poartă, sau luni la prima oră, după care, amintindu-și de cursa rapidă, sună autogara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
ajunge făcînd scene din astea. Alții au ajuns directori numai bătînd cu pumnul în masă, nici măcar trecînd prin vreo bancă de școală serioasă i-o întoarce Vlad furios. Pe cine căutați, vă rog? întreabă el aspru. Sînt inginera Brîndușa Roman, secretara Comitetului P.C.R. al uzinei răspunde femeia prompt, înfruntîndu-i privirea. Au! se lovește instinctiv cu palma la frunte Vlad, scăpărînd un surîs scurt, sfîrșind prin a strînge din umeri: Vă rog să mă iertați! Alaltăieri erați așa..., din cauza gripei..., nu v-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
-s colega dumitale de cafea și taclale, clar? În scaunul lui, din care doar s-a săltat puțin cînd a intrat femeia, Mihai pare că s-a făcut mai mic, prins între focurile celor doi. Vlad, pus la punct de secretară, tace, roșu tot, cu privirea în pămînt, rămas în picioare, pe toată lungimea lui de atlet olimpian, dar pierdut ca un elev scos la colț. Șefu', se aude glasul lui Cornea de pe la intrare hai; microbuzu-i la poartă. O! tresare maistrul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
cu privirea în pămînt, rămas în picioare, pe toată lungimea lui de atlet olimpian, dar pierdut ca un elev scos la colț. Șefu', se aude glasul lui Cornea de pe la intrare hai; microbuzu-i la poartă. O! tresare maistrul mecanic văzînd-o pe secretară, gata să facă un pas înapoi bună ziua, tovarășă Roman! Bună ziua, tovarășe Cornea! Tocmai voiam să-ți spun că la pomul lăudat nu-i bine să te duci cu sacul. Da-da, și de dumneata e vorba. Montajul a fost raportat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]