1,663 matches
-
îi anula. —Lisaaa, paaaaa. Ne mai vedem, Lisaaa. Tipii care avuseseră grijă de ea la începutul serii îi făceau cu mâna. —Paaa. Spre surprinderea ei, le-a zâmbit. La ușa de la intrare a trecut pe lângă Joy, care se certa de zor cu un bărbat cu o șuviță albă în partea din față a părului său lung și negru. Într-un acces de nebunie, Lisa îi șopti: —Russ Abbott, Hale sau Pace, și trebuie să te culci cu unul dintre ei. Joy
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
paharul și a reușit să zâmbească, dar era evident preocupat. Nu voia să vorbească decât despre muncă. Profilul publicului-țintă, costurile tipăririi, valoarea unei pagini de carte. Nu părea deloc la locul lui în atmosfera șic din Halo. Se lupta de zor cu aperitivul, încercând să facă niște creveți încovoiați să stea într-o furculiță si apoi în gură. —Iisuse, exclamă el dintr-odată, când al doilea dumicat încercă să fugă. Mă simt ca o girafă. Lisa se adapta circumstanțelor. Nu vedea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
spunea ceva. Din nou și din nou, vocea ei se auzea sunând: — Am muncit atât de mult, insista ea, cu capul în palme. Am muncit atât de mult. Abia dacă era conștientă de prezența lui Jack, care se căuta de zor în buzunare. Se auzea foșnet de hârtie, clinchet de brichetă și se simțea miros de nicotină. —Pot să iau și eu una? spuse ea, ridicând pentru o clipă fața murdară de machiaj. —Pentru tine este. I-a întins țigara aprinsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
odată, părea că are tot timpul din lume pentru pălăvrăgeală. Nu avea importanță că mai avea opt întâlniri în acea zi și că era în urmă pentru că porniseră târziu. A mers să admire noua mașină a bărbatului. Se dădea de zor în spate, admirând din toate unghiurile și bătându-l pe om pe umăr pentru a-l felicita. În timp ce el vorbea amical cu clientul său, plin de zâmbete și glume, Ashling a fost lovită de o luciditate pentru care era mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
să construiesc scenarii. Povestirile din Evul Mediu nu sînt niciodată plictisitoare. Autorii lor Îl cunoșteau pe Horațiu și adagiul său, semper ad eventum festinat: grăbește-te mereu, aleargă În Întîmpinarea evenimentului, scopului, deznodămîntului. Festino, mă zoresc, mă grăbesc, Îi dau zor. Trebuia s-o cunosc pe fata aceea splendidă și misterioasă. I-aș vesti, precum un alt Înger Gavriil, „Iată, ne vom căsători!“. De cîte zile ar avea nevoie ca să se Îndrăgostească de mine? De cîte săptămîni? „De ce nu imediat?“, m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
fii așa de timid. Ia uită-te la cei de la masa vecină“. Am Întors capul și am văzut un bărbat mai bătrîn ca mine - un profesor, desigur - care Își vîrÎse amîndouă mîinile În decolteul celeilalte studente și Îi lingea de zor urechile. Studenta Își dăduse capul pe spate și Închisese ochii. Scena era cam vulgară. „Scoate-ți ochelarii“, mi-a spus Virginia, „am să-ți arăt“. Mi-a rezemat obrazul de pieptul ei, cambrîndu-se pentru a-și sprijini sînii de gura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
modern care confunda terasa cafenelei Flore cu aceea a castelului Elsinore. Însă Hamlet imploră fantoma tatălui să-i vorbească. Eu eram În schimb mort de teamă ca nu cumva să vină tata să-mi adreseze cuvîntul. Iar Prévert Îi dădea zor cu povestea lui cu tipa! De parcă Îmi ardea mie atunci de așa ceva! Tată, pleacă, te rog, ne Întîlnim la hotel, după cum am stabilit. Doar n-o să beau whisky-ul ăla, nu-ți face griji. Fii măcar o dată de acord că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
e Înăuntru“. Mi-am scos mătăniile și am Început să frămînt Între degete capetele de mort. Eram sigur că va voi să-i arăt mătăniile. A Întins mîna, iar eu m-am tras Înapoi cu un aer Îngrozit, psalmodiind de zor Om namo Nârâyana. Era convins că are de-a face cu un mare țicnit. Nu eram prea departe de a crede la fel. „Fă-te comod“, mi-a cerut el, „destinde-te“. Mi-am scos pantofii și, așezîndu-mă pe jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
de pini. Ce mai distracție! — Cine zice asta? — Chiar el mi-a povestit deunăzi, În timp ce eu Îi explicam cum sare calul. Mi-a mai povestit că, uneori, maică-sa Îl ia În pat la ea noaptea și-l pipăie de zor. Poate că face bășcălie. — Mă Îndoiesc. Băiatul ăsta nu-i sănătos la cap, Julián, și probabil că nu-i vina lui. Julián făcea eforturi pentru a ignora avertismentele și profețiile lui Miquel, Însă adevărul e că Îi venea greu să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
anul 1951, Într-o fântână fără apă, s-a găsit un ceas de aur, de buzunar, cu numele Brătianu gravat pe el, ceas scăpat În fântână de unul din membrii familiei. În momentul sosirii noastre, la Peninsula se lucra de zor la construirea altor bărăci spre partea de apus a „coloniei” pentru a adăposti către sfârșitul anului 1951 aproximativ 120 de brigăzi, cu un efectiv mediu de 60 - 70 de oameni pentru fiecare brigadă. Baza alimentației o constituia porția de pâine
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
dureroase. Ce este mai bine: să-l lase unde e în Iudeea, sau să-l cheme la Roma? Nu știe... În câteva rânduri, cubicularul Parthenicus îndepărtează ușu rel tapițeria și riscă priviri curioase înăuntru. Mânuind agitat pana, principele scrie de zor împroșcând cu stropi de cerneală împrejur. Se minunează în sinea sa, dar nu cutează să-l tulbure. De ce nu a chemat un asistent să-i dicteze? De obicei corectează doar scrisorile și le semnează sau adaugă o formulă de salut
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
ca focul să ardă din nou. Le gonește pe toate din cămară: — Hai, ieșiți afară! Preotesele se bulucesc spre ușă, ca un cârd gălăgios. În urma lor, Vestala Mamă închide și răsucește cheia în broască. Le aude pe fete frecând de zor, unul de altul, două bucăți de lemn sfânt. Trage aer pe nări. Bun! Se simte deja mirosul de fum. — Dați acum fuga și faceți rost de niște laur, poruncește. Flacăra aprinsă va căpăta iarăși putere. O cheamă pe Tullia lângă
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Neron îl trage timid de pulpana tunicii: — Tiberius, mă doare rău burta, pot să nu vin cu voi? Când te scălâmbăiai cu copiii n-aveai nimic, nu, iar acum te-a apucat burta, așa, pe nepusă masă? îl ia la zor Pomponia din spate. Germanicus clatină la rândul său din cap: — Să sărbătorești cum se cuvine lucrurile sacre este o înda torire față de tine însuți, față de Cetate, și - când vei ajunge pater familias - față de familia ta. — Da’ chiar mă doare, se
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
degrabă, Aia scurtă și mai groasă face Însă treabă! scrisese cineva pe vopseaua de deasupra suportului de prosop. O secundă, Helen nu știu Încotro să se uite. Viv nu părea mai puțin stînjenită. — Asta se Întîmplă, zise ea, frecînd de zor, de cînd cu reclamele alea În revistele locale. Făcu un pas Înapoi, Îmbujorată, și clipi. Peretele se decolorase acolo unde frecase, dar cuvintele groasă și face treabă! Încă se mai vedeau, lăsînd urme de zgîrietură ușoară În vopsea. Frecă din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
nu Îmi dădusem seama prea bine cît de Încîntată sînt de fapt. Așa că mă simt grozav. Apoi, o zăresc pe Lisa, aflată pe partea cealaltă a zonei de plecări. Stă călare pe un sac de voiaj Louis Vuitton, vorbind de zor la mobil, Îmbrăcată cu pantaloni albi strîmți, papuci cu toc Înalt, un tricou Pucci cu imprimeu, viu colorat, ochelari de soare Jacki O imenși și Întunecați, plus cercei-toartă din aur. Dintr-odată, mă simt prost. Uite-mă și pe mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
și numărăm minutele pînă cînd putem să plecăm fără să părem mojici. În seara asta, cu Trish, Gregory și Lisa de față, am senzația că petrec ore minunate În compania unui grup mare de prieteni. În loc să facem conversație, povestim de zor, fiecare Încercînd să fie mai haios sau mai revoltător decît cel de dinaintea sa. După aceea, cînd o ajut pe Linda să spele vasele În bucătărie, se Întoarce spre mine, Îmbujorată de la razele soarelui și de la vin, și-mi spune: — N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
toi. Puteai vedea zeci de protagoniști, îmbrăcați în costume speciale sau în haine de stradă. - O, Doamne! se auzi o voce emoționată. Era vocea Karei, care suferise o metamorfoză surprinzătoare. Fața era ca a unui copil, iar ochii umblau de zor prin toate cotloanele acestui cort. Pur și simplu radia de fericire. Sachs tresări la auzul unei pocnituri puternice în spatele și deasupra ei. Privi în locul din care se auzise zgomotul și zări două steaguri imense fluturând în vânt și strălucind în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
reușita operațiunii Echipei de Salvare a Vieților Martorilor. Cu o oră în urmă, acasă la Rhyme, procesul de elucidare era în plină desfășurare: criminalistul continua să studieze amănunțit raportul despre spargerea din biroul lui Grady, iar Mel Cooper căuta de zor detalii despre fibrele găsite de echipa de intervenție la locul faptei. Analiza urmelor de pași arătase că infractorul zăbovise cel mai mult în dreapta biroului secretarei. În această porțiune a încăperii, era un singur lucru notabil: organizatorul secretarei. Și singura mențiune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
este. Niște oameni răi l-au otrăvit. L-am găsit într-o dimineață mort lângă poartă. Îmi aduc aminte cum apăreau de după sobă ochii lui mici, rotunzi, strălucitori, că seara, cuibărind-se în brațele mele ca un ghem, torcea de zor. Pufi, pisoiul meu drag și alintat, avea o blană moale, maroniu-roșiatică, capul nostim, rotund, cu ochii limpezi și verzi și năsucul rece, pe care de multe ori și-l băga în ligheanul cu cenușă. Cu urechile ascuțite auzea orice zgomot
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
bisericii, cu privirea pierdută, fără să bage de seamă că pe cărarea cimitirului se apropia un ofițer. Își veni în fire de-abia când auzi pașii. Tresări și, întorcîndu-se la gropari, le zise cu glasul încă răgușit de neliniște: ― Dați zor, băieți, că vine un domn ofițer... De-acuma trebuie să sosească și convoiul... Of, barem de-am scăpa mai repede!... Degeaba, asta nu-i treabă de militar! Ofițerul se apropia șovăitor. Vântul îi flutura pulpanele mantalei, împingîndu-l parcă spre o
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
ale soarelui tânăr, care râdea la toate ferestrele cu mușcata însîngerată, un val de tristețe își tremura pânzișul. Apostol stătea lângă masă, cu hârtia de concediu în mână, uitîndu-se când la Petre care, de bucurie, mormăia rugăciuni și strângea de zor bagajele, când la fata groparului, care înțepenise în dosul ușii, privind afară, departe, cu o expresie imobilizată de o teamă chinuită. Bologa se credea dator să-i spuie ceva, dar o frică nelămurită parcă-i strângea gâtul ca un laț
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
era problema lui, dar el folosise pluralul „problèmes,”accentuându-l chiar, si asta nu-i plăcea deloc. Lăură s-a dus bineînțeles la întâlnire, fiind cât se poate de punctuala. Știa că acest sport presupune corectitudine pe deasupra, căci copiase de zor la regulament ore în șir. Acolo, algerianul a fost cât se poate de exact și i-a prezentat trei posibile scenarii: a. -riscă să fie făcută”poștă”de către conaționalii săi care, neștiind limba română nu se puteau descurcă cu femeile
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
de patriotism înflăcărat, precum Introducția Daciei literare. La ședințe, Lăură îi studia cu grijă pe agenți, toți unul și unul, băieți cu constituții atletice, foarte frumoși și deosebit de inteligenți după cum “citea”ea în privirea lor. Între timp, Lăură pictă de zor, pânză după pânză, cu intenția de a mai schimba puțin aerul în apartamentul lor, care avea notă de vechime, încercând să-și impună regulile ei. A mai înviorat puțin pereții, încercând să introducă o gamă variată de gravuri și picturi
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
ce contează, isi zise ea , este să nu-ți pese...După vreo câteva oculișuri întortocheate, trenul sosi curând în gară mică provincial. Lăură se trezi brusc la realitate. N-aș putea să-i redau exact limbajul , dar îl trimitea de zor la origini pe iubitul ei. Până la urmă, nu-i nimic, se încuraja singură. Se hotărî să pornească pe jos în căutarea unui hotel pentru că era obosită, transpirata și se simțea incomod. Orașul semăna mai degrabă cu o ruină, era plin
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
a atâtor și atâtor eroi de poveste n-ar fi considerabil știrbită dacă, printr-o instanță nelalocul ei, măritul Cetitor i-ar putea urmări zi de zi și mai ales noapte de noapte fără răgaz? Un Romeo săpunindu-se de zor în fața oglinzii sau un Karamazov cercând niște bretele (ca să dăm două exemple destul de blândeî - nu sunt acestea două imagini nepotrivite și fără rost, deși nu imposibile? într-o împrejurare de acest fel ne aflăm și noi, povestitorii de la Porțile Orientului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]