15,310 matches
-
fel cu În afara localității Malbork. Vreau să spun: romanele pe care am început să le citim, crezând că aveau acel titlu; dacă e vorba de alte titluri și alți autori, să ne-o spună, și să ni se explice și misterul paginilor care trec de la un volum la altul. — Și în felul acesta, adaugi tu, poate vom da de urma romanului Ițindu-se de pe coasta abruptă, neterminat sau terminat, cum o fi... — Nu pot să neg, spune Ludmila, că aflând de regăsirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
practice ca să-i scrie lui Cavedagna: justificând întârzierile în predarea traducerilor, solicitând plata în avans, semnalând noutăți editoriale străine ce nu trebuie scăpate din vedere. Dar între aceste subiecte normale de corespondeță de serviciu se ivesc aluzii la intrigi, comploturi, mistere, iar pentru a explica aceste aluzii, sau pentru a explica de ce nu vrea să spună mai mult, Marana sfârșește prin a se lansa în fabulații mereu mai pătimașe și încurcate. Scrisorile sunt datate din localități risipite pe cele cinci continente
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
căci intuiești că nu poți fi sigur de nimeni și de nimic... Urmărirea cărții întrerupte, care îți transmitea o stare specială de surescitare, căci o făceai împreună cu Cititoarea, devine de fapt urmărirea Ludmilei, care îți scapă în această multiplicare de mistere, înșelăciuni, travestiri... Dar... ce legătură are Marana? întrebi. Locuiește aici? Irnerio dă din cap. — A fost aici. A trecut ceva timp de atunci. N-ar mai fi trebuit să se întoarcă. Toate povestirile sale sunt atât de amestecate cu falsuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
deja să mai creadă în anexietate ca o condiție a adevărului... Poate cineva i-a demonstrat că angoasa e un mecanism, că nu e nimic mai ușor de falsificat decât subconștientul... — Mie - spune ea - îmi plac cărțile în care toate misterele și angoasele sunt trecute printr-o gândire exactă și rece, fără umbre, cum e cea a unui jucător de șah. — Oricum, asta e povestea unuia care devine nervos când aude sunând telefonul. Într-o zi aleargă... — Nu-mi povesti mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
încep să-i explic, apropiindu-mă de ea cu mișcări cam precipitate, dar în mintea mea se învârtesc imagini vizuale și tactile care mă fac să elimin orice distanță și orice întârziere. Ludmila se agită, se eliberează: Dar ce faceți, Mister Flannery? Nu despre așa ceva e vorba! Vă înșelați! Firește, aș fi putut pune mai mult stil în mișcările mele, dar acum era prea târziu ca să mai repar greșeala: nu-mi rămâne decât să joc totul pe o carte; continuu să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
târziu ca să mai repar greșeala: nu-mi rămâne decât să joc totul pe o carte; continuu să alerg după ea, în jurul biroului, proferând fraze a căror tâmpenie o recunosc, ca: — Poate crezi că sunt prea bătrân, dar... — E o neînțelegere, Mister Flannery, spune Ludmila și se oprește, punând între noi dicționarul universal Webster; eu aș putea foarte bine să fac dragoste cu dumneavoastră; sunteți un domn civilizat și cu aspect plăcut. Dar asta nu ar avea nici o relevanță în problema pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
o formulă: — Singurele cărți pe care le recunosc ca fiind ale mele sunt cele pe care le voi scrie de acum înainte. Cititorul s-a limitat să schițeze un fel de surâs condescendent, apoi a redevenit serios și a spus: — Mister Flannery, știu cine e în spatele poveștii: nu sunt japonezii; e un anume Ermes Marana, care a instigat totul din gelozie față de o tânără pe care dumneavoastră o cunoașteți, Ludmila Vipiteno. — Atunci de ce ați venit la mine? am replicat. Mergeți la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
Directorul General și Ludmila, pentru a te bucura de apoteoza Cititoarei, viziune luminoasă, înălțându-se din cuvintele abile ale lui Arkadian Porfirici, pentru a gusta certitudinea, confirmată de atotștiutorul Director, că între ea și tine nu mai există obstacole, nici mistere, în vreme ce Cagliostro, rivalul tău, nu rămâne decât o umbră patetică mereu mai îndepărtată. Dar satisfacția ta nu poate fi deplină atâta vreme cât nu se va rupe vraja lecturilor întrerupte. Și despre acest subiect încerci să discuți cu Arkadian Porfirici: — Ca o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
elementare ce compun nucleul operei în jurul căruia se învârte tot restul. Sau ca golul în fundul unui vârtej, care aspiră și înghite curenții. Prin aceste deschideri, prin sclipiri abia perceptibile, se manifestă adevărul adus de carte, substanța sa ultimă. Mituri și mistere consistă din grăunțe impalpabile, ca polenul rămas pe picioarele fluturilor; numai cine a înțeles asta se poate aștepta la revelații și iluminări. De aceea, atenția mea, spre deosebire de ceea ce spuneați dumneavoastră, domnule, nu se poate desprinde de rândurile scrise nici măcar pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
numai acest început și ați dori să găsiți urmarea, nu-i așa? Necazul e că pe vremuri toate romanele începeau așa. Cineva trecea pe o stradă singuratică și vedea ceva ce-i atrăgea atenția, ceva ce părea să ascundă un mister, sau o premoniție; atunci cerea explicații și i se istorisea o poveste lungă... — Dar, vedeți, e vorba de un echivoc - încerci tu să-l avertizezi -, acesta nu este un text... sunt numai titluri... Călătorul... — Oh, călătorul apărea numai în primele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
de una singură. Russell e comentator sportiv. Lucrează la ESPN. Își dedică viața sportului profesionist. Lui Russell îi plac fotbaliștii. După aceea luă grăbită pachetul frumos ambalat de la Barneys, încercând să nu-și facă griji în privința conținutului care era un mister total, își adună mândria șifonată și o luă fugă pe scări să oprească un taxi. Russell aștepta în fața restaurantului Daniel, cu un aer relaxat, fericit și în formă. De parcă se întorsese după o vacanță de o lună în Caraibe, unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
până am s-o cunosc pe Maddox. Sau, mai bine, așteaptă până se întoarce Emmy. Habar n-am ce să fac cu o pasăre moartă. Liniște. Apoi un țipăt absolut sfâșietor. Nu mai auzise să facă așa până atunci, iar misterul o făcu să tremure de teamă. Adriana făcu un salt înainte și smulse cearceaful de pe colivie, disperată să liniștească pasărea suferindă. — Ce e, Otis? îl alintă ea printre zăbrele. Ești bolnav? Abia când Otis înclină capul în felul acela sugestiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
e cazul, regulile devin și mai importante când e vorba de bărbați puternici. Ei sunt obișnuiți ca femeile să le cadă la picioare, în schimb apreciază foarte mult când întâlnesc pe cineva care nu face asta. — Știu, Mama. — Păstrează-ți misterul, Adriana! Știu că voi ajungeți vă culcați cu un bărbat mult mai repede decât o făceam noi pe vremea noastră, tocmai de aceea este și mai important să rămâi inabordabilă în alte feluri. Înțelegi? — Da, Mama. Înțeleg perfect. — Fiindcă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
național? Ia să vezi tu cum se duce el acolo, În aplauzele celor cu anteriele, că e rost de donații babane și Dumnezeu cică are nevoie de lovele... Ce-o face cu ele, n-am de unde să știu, e vreun mister spiritual și financiar totodată... O ști ăla cu codu lu’ davinci, dan braun, că el le știe pe toate ca un om mare... Mai citește și tu, Gore, fă lecturi, lasă pariurile la fotbal, că te tâmpești și mai tare
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
filme. Băi, Gore, eu te-am sfătuit de multă vreme să te culturalizezi, că ai nevoie intensă, se citește pe fața ta lipsa unor lecturi suplimentare făcute la timpul potrivit, da’ nu te-am trimis la filme de groază și mister. Dă la sinteza zilei, dă la Badea, dă la acces direct, acolo ai groază, mister și șerpi În burtă. Eu vorbesc de lucruri serioase, Gore, de viitorul țării, al copilașilor noștri și al copilașilor copilașilor noștri. Gicu dă paharul peste
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
nevoie intensă, se citește pe fața ta lipsa unor lecturi suplimentare făcute la timpul potrivit, da’ nu te-am trimis la filme de groază și mister. Dă la sinteza zilei, dă la Badea, dă la acces direct, acolo ai groază, mister și șerpi În burtă. Eu vorbesc de lucruri serioase, Gore, de viitorul țării, al copilașilor noștri și al copilașilor copilașilor noștri. Gicu dă paharul peste cap. Așa este, a zis și Ștefan cel Mare asta, trebuie să ținem cont de
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
englezu’. Sau americanu’, ăștia ciripesc la fel. Bă, marele Da Vinci a zis vorbele alea magice, Da Vinci, incomensurabiulul, or n-ați auzit de el??? Nu-i ăla de-a pictat Cina cea de Taină, Sandule? Ăla cu talente și mistere și cu coduri nedescifrate? Ba da, Gore, acela este, da’ nu ăla, ăla să spui despre alde Funeriu de la Educație, nu despre Da Vinci, nu se cade. Acela cu Cina, dânsul, somitatea... Gore și Gicu iau poziția de drepți. Apoi
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
În altă parte, ziceai de sondaje. Eu nu sunt atent la ele, graficele mi-au dat Întotdeauna dureri de cap. Mai bine să vă zic un secret. Care? Sandu Șpriț pare sceptic, nu crede că Gicu poate să producă mari mistere și secrete. Bilderbergii, ăia cu ițele Încurcate, cu francmasonii, cu ochiul și piramida... Ăia cu arhitecții, cică iosif al lu` isus nu a fost tâmplar, a fost arhitect. A fost isus al lu` iosif - cel puțin așa știa lumea din
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
nimic. Când e prima alarmă? Parcă-aș lua și niște mușchi țigănesc la subsolul blocului, că rrom nu pot să i zic, Îi strică gustul... Sandu plescăie, prinde ideea din zbor și o degustă Împreună cu țuica aburindă. Gicule, artiștii sunt mister și enigmă, ca-n triunghiul bermudelor, pritocesc gândurile cum o să pritocim noi varza. Da` murături or fi pus? E, murături... Ești insensibil. Artistul are melancolie murată, mă, ascultați-mă pe mine, presară dor de ducă peste ea și gata masa
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
oameni care sunt cruțați în astfel de cazuri". Își amintea să fi citit că ciuma cruța constituțiile slabe și nimicea mai ales organismele viguroase. Și tot gândindu-se la el, doctorul găsi că funcționarul avea un oarece aer plin de mister. LA PRIMA VEDERE, JOSEPH GRAND NU ERA, ÎNTR-ADEVĂR, NIMIC MAI MULT DECÂT UN MIC FUNCȚIONAR DE PRIMĂRIE A CĂRUI ÎNFĂȚIȘARE O ȘI AVEA. LUNG ȘI SLAB, ÎNOTA ÎN HAINELE PE CARE ȘI LE ALEGEA ÎNTOTDEAUNA PREA MARI, CU ILUZIA
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
Rieux se ridică, obrazul lui era acum în umbră. Să lăsăm asta, dacă nu vreți să răspundeți, spune el. Tarrou zâmbea fără să se miște din fotoliu. \ Pot să răspund printr-o întrebare ? Doctorul zâmbește la rândul său: \ Vă place misterul, spune el. Dați-i drumul. \ LATĂ, SPUSE TARROU. DE CE DAȚI DUMNEAVOASTRĂ ÎNȘIVĂ DOVADĂ DE ATÂTA DEVOTAMENT, DIN MOMENT CE NU CREDEȚI ÎN DUMNEZEU ? RĂSPUNSUL DUMNEAVOASTRĂ MĂ VA AJUTĂ, POATE, SĂ RĂSPUND EU ÎNSUMI. Fără să iasă din umbră, doctorul spune că răspunsese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
acestea, despre care naratorul, din scrupul și din lipsă de informații directe, nu poate spune mai mult. Dar ceea ce poate să spună este că existența acestor tabere, mirosul de oameni care venea de acolo, vocile puternice ale difuzoarelor în amurg, misterul zidurilor și teama de aceste locuri condamnate, apăsau greu asupra moralului concetățenilor noștri și se adăugau la zăpăceala și suferința tuturor. Incidentele și conflictele cu administrația s-au înmulțit. ÎNTRE TIMP, PE LA SFÂRȘITUL LUI NOIEMBRIE, DIMINEȚILE AU DEVENIT FOARTE RECI
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
de o parte, și Dumnezeu cu sfinții din cer pe de altă parte. Icoana nu este o simplă imagine sacră, ci, ea ne dă sentimentul real al prezenței lui Dumnezeu și al sfinților. Pictura bisericii urmărește să integreze totul în misterul liturgic, încât chiar în afara sfintelor slujbe, totul în biserică este în așteptarea Sfintelor Taine. Această așteptare este ea însăși sfântă, deoarece este plină de prezență divină, este acțiunea icoanelor asupra sufletelor. Chipurile avântate către cer exprimate în pictura bisericească, vădesc
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
dintre ei nu va căuta să dea de urma celuilalt. Fotografiile fiecarui bărbat aveau, tot pentru siguranță, o anume neclaritate, bine calculată, cu greu s-ar fi putut schița, mai ales peste ani, un portret-robot. Erau făcute de la semidistanță, aveau mister, femeile, În general, erau atrase de taine. Chiar dacă, de cele mai multe, aflîndu-le, le păstrau cu greu. Clinica era prevăzătoare; nici bărbații nu prezentau mai multă Încredere; unii dintre ei s ar fi putut dovedi mai curioși decît oricare dintre viitoarele mame
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
o femeie, tînără, desigur. La vremea ei, Rusoaica fusese, se vedea asta din poze, deosebit de frumoasă; și la anii pe care Îi avea se distingeau, umbrite, trăsăturile de odinioară. Danemarca era plină de femei de vis, dar Antonia avuse, totdeauna, mister. Sau așa i se părea lui Thomas, tot gîndindu-se la stepele despre care povestea Rusoaica, la pădurile de mesteceni albi, la conții slavi, din care aceasta cobora. Ori la cealaltă descendență, prusacă: de acolo, peste timp, venea, poate, dorința, trecătoare
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]