14,154 matches
-
pe șoldurile ei, cum cad în căușul urmelor ei, voi auzi cum zorii vin spre ea, zorii ei cu pași zoriți, înrourații zori ai acestor lacrimi doar ale mele, pe care le aud, până și pe ele, cum alunecă pe obrajii doar ai mei, voi mai auzi cum se deschide o portieră, cum se trântește apoi acea portieră, motorul ambalându-se, scrâșnetul mașinii urnindu-se, fâșâitul roților, departe, tot mai departe, înspre zorii pe care doar îi voi mai auzi, zori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
și mizerabila lui saltea fusese sfîșiată cu cuțitul, se prăbuși abătut pe frunzele uscate, observînd cum acestea se lipeau de miile lui de răni și Îngăduind, pentru prima oară de cînd se ținea minte, ca lacrimile să-i curgă pe obraji. Își dădu frîu liber lacrimilor și plînse fără să se rușineze, convins că avea cu vîrf și Îndesat motive să o facă și că nu exista - și probabil că nu existase niciodată de-a lungul istoriei - o ființă atît de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
nici măcar nu te cunoșteam? - Vina pe care o aveți cu toții... Uită-te la mine! Îi porunci, Oberlis și apucîndu-l brusc de bărbie obligîndu-l să ridice capul. Privește-mi chipul... E urît, nu-i așa? Uită-te la cicatricea asta de pe obraz și la pata asta roșie și păroasă... Și uită-te la spinarea mea, la picioarele mele strîmbe, la mîna mea stîngă inertă, care pare o gheară... Surîse. Văd că nu ești În stare să-ți ascunzi scîrba... Îți par respingător
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
nopții, cînd trebuia să se Întindă unde se nimerea, indiferent dacă era vreme bună sau dacă ploua cu găleata, dacă era cald sau frig, nu izbutea să evite ca lacrimile amare de teamă, singurătate și neputință să nu Îi scalde obrajii, simțindu-se mai În primejdie și mai singur decît cel mai speriat copil din lume. Astfel se scurseră două luni lungi, și de-acum albatroșii uriași părăsiseră insula, zburînd către miazăzi, cînd din aceeași direcție Își făcu apariția vela desfășurată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
ne e foame, pentru că sînt deja trei zile de cînd frumoasa noastră timonieră ne-a mîncat ultimul cartof. - O să mor, suspină Ferreira abia auzit. Dar nu vreau să mor fiindcă știu că o să mă mănînci - lacrimile Îi curgeau lin pe obraji. Asta aștepți... Am văzut cum te uiți la mine și citesc asta În ochii tăi de fiară... O să mă mănînci... Știu că ești În stare s-o faci... Iguana Oberlus nu i-a dat răspuns și a continuat să vîslească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
de nimic, și habar n-aveam că baghetele erau... ăăă, „cupug“. —Deci? Arăta plictisită, dar nu impacientată, m-am gândit eu, iar ochii ei - o nuanță înfiorătoare de căprui-gălbui, ca de pisică - păreau surprinzător de tineri în spatele ochelarilor săltați între obraji de pernele ce-i înconjurau. Oh, am înțeles. Da, sigur, aș fi fraier să nu o iau și pe cea gratuită, nu? Vă mulțumesc că mi-ați spus, am să trag o fugă să mai iau una. Am mers repede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
Cum merge? —Bine, mersi. —Serios? — Da, serios. Mi se pare cam greu să... să mă apuc, atâta tot. — Eu pot să fac ceva? Nu, mersi. Am pășit spre el, la birou, apoi m-am aplecat să-l sărut scurt pe obraz. Cina e gata cam în cincisprezece minute, bine? Dar nu mă asculta. Bătea din creion fără să se gândească, în ritm cu muzica, studiind cărțile din fața lui. L-am privit o secundă, apoi m-am întors să plec. —Mamă? — Da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
M-a tăiat imediat că era așa aiurea. I-am zis după aia lui Denisha de chestia asta și-a râs să se prăpădească. Normal, are dreptate: nu-s deloc lascivă. Ai crede că, dacă tot am atâta grăsime pe obraji, ar trebui să am măcar buze bune și groase și țâțe mari. Da’ n-am - am o gură mică-mititică pe jumate îngropată în ceva ca afinele și nici țâțele mele nu-s chiar mari. E doar grăsimea care atârnă peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
felicitare drăguță și extravagantă, care să-i ridice moralul. Am ales ceva foarte roz și înflorat. Îmi amintea de ea- trandafirii și florile de sângele-voinicului înfățișate aveau un aspect cărnos, roșu, lasciv, care mă făcea să mă gândesc tânjind la obrajii ei și la sugestiile sânilor ei enormi care răzbeau mereu afară din bluza uniformei sale. Trandafirii din obrajii ei, m-am gândit eu, în vreme ce o priveam emoționat: dar expresia evoca roșeața delicată de pe pielea catifelată a vreunei eroine victoriene. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
de ea- trandafirii și florile de sângele-voinicului înfățișate aveau un aspect cărnos, roșu, lasciv, care mă făcea să mă gândesc tânjind la obrajii ei și la sugestiile sânilor ei enormi care răzbeau mereu afară din bluza uniformei sale. Trandafirii din obrajii ei, m-am gândit eu, în vreme ce o priveam emoționat: dar expresia evoca roșeața delicată de pe pielea catifelată a vreunei eroine victoriene. Nu - obrajii fetei mele aveau loc cât pentru o vază-ntreagă. Plus câteva crizanteme gigantice. Iubirea mea e ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
ei și la sugestiile sânilor ei enormi care răzbeau mereu afară din bluza uniformei sale. Trandafirii din obrajii ei, m-am gândit eu, în vreme ce o priveam emoționat: dar expresia evoca roșeața delicată de pe pielea catifelată a vreunei eroine victoriene. Nu - obrajii fetei mele aveau loc cât pentru o vază-ntreagă. Plus câteva crizanteme gigantice. Iubirea mea e ca o sofa roșie-roșie, am meditat eu. Și da, desigur - proaspăt izvorâtă. Cât de potrivit! Am râs în sinea mea plătind pentru felicitare și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
gândit eu, dar trebuie să fiu mai atentă și cu latura cealaltă: emoțiile și restul. Știu ce autoritară devin câteodată, și cât de tăioasă. Trebuie să-ncetez. Am privit în oglinda mesei de toaletă, căutând un baton de pudră de obraz și un ruj. Am râs de mine când mi-am dat seama că fac exact lucrul la care strâmbasem din nas dintotdeauna: mă făceam frumoasă ca să-mi țin bărbatul fericit. Nu-i nimic, m-am gândit eu, nu-i vorba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
și eram foarte nefericită pe vremea aia din cauza la greutatea mea și la tot felu’ de alte chestii și-mi doream să am un înger. Dintr-odată, când mă uitam la emisiune, am simțit un val de aer cald pe obraz și pe gât, apoi o mână puternică pe umăr și o voce de bărbat care-mi spunea la ureche: „Vezi, eram aici dintotdeauna, dar ai uitat de noi“. M-am întors și nu era nimeni. Acuma știu că-s mereu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
bună dimineața“. Cumva liniștitor, dar niciodată jenant sau emoțional. Ca felul în care se sărutau - foarte afectuos și așa, dar nu (O, Doamne, detest și să spun așa ceva despre mama și tata), nu sexy. Doar ștergerea uscată, în treacăt, a obrajilor sau întâlnirea buzelor strânse. Felul în care i-a spus că-l iubește în ziua aceea oribilă era ca și cum aș fi văzut-o sărutându-l franțuzește. Intestinele mi s-au cutremurat într-un spasm. Nu pentru că aș fi fost jenată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
mâna care mă mângâia în continuare pe cap. Nu te-obrăznici! i-am spus, sărutându-i dosul palmei neted și alb. Pielea era aproape la fel de fină pe cât mi-o aminteam din vremea în care era bebeluș și mi-am pus obrazul pe ea o secundă. Oh, Sal - nu știu. Chiar nu știu. Totul a sărit în aer și eu nu știu ce să fac mai departe sau cum să mă port. Vrei să m-ajuți? Cum mă privea peste masă, m-am simțit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
de complicitate sarcastică mi-a oferit imaginea unei ființe cu mult mai egoiste decât cea pe care crezusem că o cunosc până atunci. Am pornit motorul și apoi am privit-o din nou. Încă se mai uita la mine, cu obrajii ei dolofani și cu vârful nasului rece din cauza frigului, și cu ochișorii strălucitori din spatele ochelarilor. Spre uluirea mea, îmi zâmbi brusc puțin, iar pomeții obrajilor ei îmbujorați se ridicară ca niște dealuri gemene peste care ochii îi străluceau ca niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
motorul și apoi am privit-o din nou. Încă se mai uita la mine, cu obrajii ei dolofani și cu vârful nasului rece din cauza frigului, și cu ochișorii strălucitori din spatele ochelarilor. Spre uluirea mea, îmi zâmbi brusc puțin, iar pomeții obrajilor ei îmbujorați se ridicară ca niște dealuri gemene peste care ochii îi străluceau ca niște sori ce răsar. Am simțit un fior de fericire intensă care mă făcu să râd cu voce tare. — Ce-i? spuse ea, de ce râzi? — Nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
cum sânul uriaș e ridicat și cântărit când făceam asta. S-a foit un pic, mișcând canapeaua și punând arcurile la încercare cu schimbarea enormă de greutate, iar eu am privit-o scurt, temându-mă că mersesem prea departe. Rozaliul obrajilor ei și micul zâmbet de plăcere m-au liniștit, iar scurta privire complice pe care mi-o aruncase peste ochelari nu ar fi fost mai clară nici dacă ar fi avut un neon aprins pe care să scrie DA postat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
el, iar celălalt era blond și un pic mai dolofan. Tipu’ negru mi-a zâmbit și ochii-i străluceau și erau luminoși - se dăduse cu dermatograf pe la ei cum fac cântăreții ăia și-am văzut c-avea și fard de obraji dat. A pus o mână pe mine, da’ m-am dat un pic în spate-n gang și-am închis ușa pe jumătate în caz c-avea de gând să m-apuce și să-ncerce să intre și să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
face „țțț!“, da’ fără să zică nimica. Știam că asta-nseamnă că e-ntr-o stare nasoală, așa că m-am hotărât să nu-i zic. M-am așezat lângă el pe canapea și m-am aplecat să-l sărut pe obraz, da’ nici asta parcă nu l-a prea atins. S-a uitat la mine și-avea fața tristă. Alo, m-am gândit io, asta-nseamnă o seară cu toane. Unde-ai fost? îmi zice el. Așa mă-ntâmpină acuma de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
punea apă rece. În apă se lăsa un ou obișnuit și unul vopsit roșu. Se puneau și ceva bănuți. Ne mângâiam fața mai întâi cu oul obișnuit, pentru a o avea curată și sănătoasă, apoi cu oul roșu ne mângâiam obrajii, pentru a-i avea rumeni și pentru a fi frumoși, iar bănuții însemnau să avem cheltuială tot anul împrejur. Ei, cine avea răbdare să se spele ultimul, acela mânca ouăle și lua bănuții. De Duminica Mare, era obiceiul împodobirii în
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
să-i vorbesc și ea să mă asculte, să-i spun bucuriile și suferințele mele. Ea îmi adapă sufletul, mă spală și mă liniștește. Atunci când plâng prin ploaie, simt cum lacrimile mele se contopesc cu picăturile ei, cum îmi mângâie obrazul și îmi alină suferința. Ea mă cuprinde și mă ascultă. Mirosul de praf udat și de aer proaspăt și curat, pe care îl lasă ploaia în urmă, îmi aduce aminte de casa și ograda părintească și de ulicioarele din mahala
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
avea. Se simțea destul de bine în acel loc, dar despărțirea de familie, grija și dorul de copii îi măcinau sufletul. Când citea scrisorile primite de la ei, sufletul i se topea ca un fulg căzut pe pământul cald, lacrimile îi spălau obrajii în fiecare noapte, înainte de a adormi. Unica dorință și unicul gând cu care trăia era să treacă timpul mai repede și să se întoarcă la ei. Se ruga mult ca Dumnezeu să o ajute să reziste. Îi părea rău pentru
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
Lupu se ridică. În ochii albaștri, palizi, stăruia o scânteie de râs. Glasul pâlpâi ca o flăcăruie în odaia goală: ― Sânt convinsă, draga mea, că nici de astă dată nu te-ai înșelat. Criminalul este fără îndoială băiatul acela cu obrazul pistruiat. Scoase plicul de sub aparatul de fotografiat, muie din nou tocul în călimară și caligrafie apăsat: "Domnului inspector Bernard Stanley ― Londra-Anglia". Pendula bătu de unsprezece ori. Clinchetul delicat broda o melodie pastelată cu peisaje vechi. ... Străzi pustii de provincie, grădini
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
își flutură discret degetele în dreptul buzelor, apoi dispăru. Motanul rămase neclintit, statuie de catifea cu ochi transparenți agățați de geamul ud. În birou mirosea a cafea și a tutun Virginia. Inspectorul Stanley de la Interpol puse ceașca pe birou. Avea un obraz roșcovan, bătut de vânt, trăsături osoase și o privire extrem de fixă. Mustața blondă camufla buza de sus. Cea de jos, răsfrântă, îi dădea un aer senzual și capricios. " Impresie falsă", gândi maiorul Cristescu. Avusese prilejul să-l cunoască destul de bine
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]