14,765 matches
-
la fundul genții. Scoțându-l, am luat unul dintre șervețele și i-am făcut semn până când l-a luat cu o mână. —Mulțumesc, mi-a spus imediat, ștergându-și fața. Era roșie și șifonată precum a unui bebeluș, deși nu vărsase chiar atâtea lacrimi. Părea complet distrusă. Uite, Jordan, i-am spus cu înțelegere, cred că ar trebui să-mi spui despre ce este vorba. Să sperăm că, dacă o vei face, nu va ajunge mai departe. Încă tamponându-și ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
să lansez un nou trend. James și Susie s-au desprins de grupul de exhibiționiști și au început să meargă nesiguri de-a lungul punții. James ținea în mână un pahar mare plin pe jumătate și încerca să nu-l verse; Susie, agățată de cealaltă mână a lui, chicotea, ceea ce nu era deloc de ajutor. Dominic și Sebastian, care se aplecau peste balustradă, erau cât pe ce să fie aruncați peste bord de o încercare nesigură a lui James de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
s-au înmuiat și s-a prăbușit pe punte. Uitându-mă disperată în jurul meu, le-am făcut semn lui Sebastian și lui Dominic, care deja se uitau curioși în această direcție. —Pentru Dumnezeu, Sam, dă-te la o parte! O să verse și tu vei fi în prima linie, a țipat Dominic, dându-se la o parte. — A fost otrăvit! am urlat. Aduceți-mi un pahar cu lapte. Amândoi, repede! Fața lui Sebastian se schimbă brusc, de la uluire la îndoială și șoc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
este tot ce mai aveau, mi-a spus, dându-mi-l. Restul este frișcă. Pot să fac rost dacă mai vrei. —James, James, bea asta. Am îndreptat paharul spre el. — Te va ajuta. A dat la o parte paharul, aproape vărsând laptele. — Ține-i capul, i-am spus lui Sebastian. S-a așezat în genunchi lângă mine și l-a ținut pe James. —James, bătrâne. Bea asta. Îți va face bine. Haide. Se pricepea la asta mai bine decât mine. James
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
a-nghițit-o pe jumătate, cea cu buci, de unde: bucălaia - Însă prin cealaltă, cea cu doar bucca (de aici: buciumul ciobanului cu pricina), oaia behăie, zbiară, buciumă, cere ajutor - de la cine? De la mine, Rus, eu, Ursul am fost totdeauna gata să-mi vărs sângele pentru libertatea altuia - că noi o ducem și-așa făr-de, În svoboda noastră tradițională, slavă, cum ar veni: sclavă... Dar cum să zmulg eu, salvator, oaia, aflată În gura Împuțită a lupului? Cum altfel, decât apucând-o bine de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
mult pe sus mă ia și mă duce, cu tot cu pătură, Într-un fel de colibă de frunzari; la numai babe și numai copii mici. În coliba aceea plâng o vreme, liniștit; apoi cu hohote; apoi urlând, până-mi vine să vărs. Ies de-acolo și o pornesc de-a dreptul: las-să mă zgârie crengile, să mă ràgile rugii de mure; las-să mă dezbrace de tot, să mă omoare de tot țânțarii, să mă găsească mama mort de tot atunci Îi pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
În flăcări: că ce-a zis ea, că eu, cu soră-sa mai mare, mă țin după nu știu ce al ei... În fine, cam așa. Iar acum Emilia (nici În gând nu-i mai zic Mili) mă pișcă de picior; Îmi varsă paharul cu apă; mă lovește În coaste cu cotul ei ascuțit de copil tâmpit! Pentru că Doamna, după ce tușește, zice cu glas că vine-vine vărguța, ea devine foaaarte... cuminte: Își pune amândouă mâinile pe masă, Își ține capul drept, Însă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
așa mi-a explicat Moș Iacob. Dac-ar fi fost iarnă - ori primăvară, ori toamnă - Moș Iacob mi-ar fi explicat că uite, nu s-au umflat de căldură, de să le plesnească nasturii, ca Împușcați, de să li se verse, reverse obrazul pe piept, ca povidla, așa am auzit; și am mai auzit de ochii scurși, ca perjele răscoapte; aproape să le taie gâtul șnurul din jurul gâtului, cel după care viii știu cum i-a chemat pe cei morți și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
le dă nimica. Nimica nu le dă nici Întinșilor din dreapta, cinci, cu toate că se oprește În dreptul lor și le vorbește - unora În românește, altora În rusasca lui. Când stă de vorbă cu cei Întinși, Moș Iacob suge din țâța ceainicului, apoi varsă și pe zăpadă oleacă de vin roșu. Violet. Negru, vinul. Apoi se duce prin dos, la bucătărie, se Întoarce cu ceainicul, Îi cinstește pe toți, se cinstește pe sine. Vine În calidor Mătușa Domnica. Îmi spune că s-au fript
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
vânat și căprioare, dom’ vânător? Știu: ofițerașul a fost vânător. De munte, Îi zice. Vânătorii de munte sunt vânătorii care vânează prin munți - și poartă beretă. Pe la noi nu sunt munți - de aceea nu poartă el beretă și a fost vărsat la asta - așa am auzit. Vărsat este atunci când, după ce lupți bine-bine, În Munții Crimeii, după ce ești grav-rănit, după ce te duce la spital și-ți taie o mână - te ia și te varsă. Ba nu: mai Întâi te trimite la vatră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
aceea nu poartă el beretă și a fost vărsat la asta - așa am auzit. Vărsat este atunci când, după ce lupți bine-bine, În Munții Crimeii, după ce ești grav-rănit, după ce te duce la spital și-ți taie o mână - te ia și te varsă. Ba nu: mai Întâi te trimite la vatră și, după un timp, te ia de pe vatră și te varsă. La asta. Adică la Mana noastră, prin Codru, cu soldați bătrâni - dar tot la vânătoare; sau abia acum la vânătoare-de. Ofițerașul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
bine-bine, În Munții Crimeii, după ce ești grav-rănit, după ce te duce la spital și-ți taie o mână - te ia și te varsă. Ba nu: mai Întâi te trimite la vatră și, după un timp, te ia de pe vatră și te varsă. La asta. Adică la Mana noastră, prin Codru, cu soldați bătrâni - dar tot la vânătoare; sau abia acum la vânătoare-de. Ofițerașul nu mai contenește de dat din cap că da, da, da deasupra cănii cu ceai. Într-un târziu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
a treia, ca-n poveste, era cea bună: venea vinul - Îl Îndreptam spre brăcace, apoi scuipam, o dată, de două, de trei ori: rămasul În gură nu-mi plăcea: era acru - Îmi plăcea că-i plăcea lui Moș Iacob. Umpleam brăcacea, vărsam Înapoi În poloboc ce rămăsese pe chișcă, scoteam mațul, băteam vrana la loc. Urcam la lumină și la căldură, ținând brăcacea cu amândouă mâinile, „de subțiori”. - S’ trăiești, băi’țălu moș’lui... Moș Iacob așeza „țăharca di titiun” deja răsucită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
un asemenea local, poate tocmai pentru că puteai călca În voie sub picioare grămada de resturi, iar automatelor nu aveai ce să le reproșezi: erau credincioase și ascultătoare. Clienții se simțeau În largul lor aici, rupți de lumea de afară. Își vărsau oful nu pe scrumiere, ci pe mese, În toată lărgimea lor, nu pe coșurile de gunoi, ci pe dușumeaua spațioasă care imita pardoseala din gresie. Aș fi avut chef să vorbesc cu cineva despre farfurii zburătoare, dar detașarea de restul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
tine, nu? Am privit atent și mi-am dat seama că aprinsesem vreo zece bețe de chibrituri cu care omorîsem peste douăzeci și patru de gîndăcei, adunați acum Într-o moviliță pe masă. — A, trebuie să fie grozav! Se hrănesc cu saké-ul vărsat pe masă. Hai să vedem! Crezînd că glumește, am rămas tăcut locului, dar individul Întinse iute mîna, apucă vreo cîțiva și-i vîrÎ repede În gură. Am vrut să-l opresc, dar n-am mai avut timp Un tînăr care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
Mai bine las-o baltă. Alea nu-s femei... care-și pun fundul la bătaie Într-un asemenea loc. — Atunci ce alte distracții mai sînt? — Tocmai am Închiriat camera tipului ăluia care vine mereu... Din păcate, mie-mi vine să vărs cînd văd o tîrfă... Am consultat și medicul... Am crezut că am diabet. Mă scot din sărite pisicile În călduri care dau tîrcoale pe-aici... Aș pune parul pe ele! Dar nu poți ucide oameni cu parul... Ce rîs! Ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
ciorapii cu găurele sclipeau ca niște perle. Bluza avea guler croit ca la uniformele militare, iar la manșete aveau nasturi sidefii. În ochi i se citea un zîmbet răutăcios. Turnase cam multă cafea În ceșcuțe și era gata-gata se le verse. Se Întoarse pe tocurile pantofilor (care erau de aceeași culoare ca și fusta), Îmi aruncă o privire și porni cu grijă Înainte. Îi simțeam parcă În palme mișcările grațioase ale șoldurilor. Nu pot să nu recunosc că mă fascina croiala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
mai doare. Nu-mi mai simțeam durerea, de parcă locul nu m-ar fi durut niciodată. Fata Își mușcă buza inferioară și pe chip i se citea un zîmbet amestecat cu Încordare. CÎnd puse ceșcuța pe masă, mîna Îi tremură și vărsă puțină cafea. Se așeză rîzÎnd pe scaunul din fața mea. Inocența pe care o arbora era o artă pe care o practica, bănuiesc, cînd Își punea În cap să facă cuceriri. Ca și cînd i-ar fi cerut aprobarea, soția mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
bineînțeles că se simte - cîndva, undeva - așa cum mă simțeam eu, atunci... Eram un nimeni, așa că n-aveam nevoie de compasiune... Ar fi fost la fel de absurd ca și cînd ai compătimi un om ce moare de sete Într-un deșert pentru că varsă lacrimi pentru unul ce se Îneacă.... Senzația de trăire a timpului pur n-a durat mult, căci bariera a pus capăt visării. Visuri lungi... trezire artificială scurtă... Am Întors imediat mașina și am luat-o Înapoi spre oraș. Nu știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
exista Încă de pe cînd era În viață ? Avea sens dacă puteai să admiți că modul ei necondiționat de a avea Încredere În el era un soi de tînguire pentru cel mort. Am avut impresia că Înțeleg și de ce n-a vărsat nici măcar o lacrimă cînd a vorbit despre fratele ei la poalele dîmbului, la interval de numai zece minute de la scoaterea sicriului. În camera de zi, plină doar de șoapte și gînduri de prisos nu era cazul să mai fii oficial
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
pervaz, ca să nu ajung prea ușor la el și să fiu tentat să-l opresc. Am deschis radioul ca să Înăbuș gălăgia ce venea de la jucătorii de la etaj și m-am strecurat În așternutul răcoros care, din cauza whiskyului pe care Îl vărsasem, mirosea și mai tare decît mine. Dintre fotografiile pe care le-am luat de la Tashiro am ales una care, chiar dacă nu era foarte semnificativă, scotea În evidență toate trăsăturile feminine ale modelului și am pus-o lîngă a LUI, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
în istoria națiunii noastre. Se pune definitiv capăt politicei criminale a guvernului Antonescu și a clicii sale care a costat poporul român viețile a sute de mii de tineri bărbați, sărăcirea și secătuirea izvoarelor economiei naționale. Pentru cine au fost vărsate valuri de sânge românesc? Pentru cine a fost jertfită floarea națiunii și ruinată gospodăria țării noastre? Pentru ale cui interese a fost pătată cinstea poporului român? Pentru interesele Germaniei Hitleriste și a slujitorilor ei din România. Pentru o cauză străină
Discursul jurnalistic şi manipularea by Alina Căprioară [Corola-publishinghouse/Journalistic/1409_a_2651]
-
cu o zi termenul de achitare a ratei. Am primit deja două scrisori în care sunt amenințat. Prima s-a dovedit a fi produsul unei erori umane. Soția a plătit rata însă „experta“ de la ghișeu a încurcat conturile și în loc să verse banii în contul aferent ratelor a băgat banii pe card... Situația penibilă a fost rezolvată absolut uimitor: am plătit iarăși rata și am retras banii de pe card, totul pe timpul și nervii noștri de oțel roșu. A doua oară mi-au
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
Domnului, pentru rugăciunile Preacuvioasei Maica noastră Parascheva a adus la noi la Vaslui această icoană Făcătoare de Minuni, spre mângâierea celor care o așteaptă cu drag și cu dorința duhovnicească de a se închina, de a se ruga și a vărsa o lacrimă de bucurie înaintea ei. Preasfânta Născătoare de Dumnezeu să împlinească rugăciunile și dorințele celor care cu evlavie și cu credință care vor ajunge în Biserica «Sfânta Cuvioasa Parascheva»", spune părintele Nicolae Bădărău. Duminică, 8 august, Icoana Făcătoare de
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]
-
caldă, pe lângă bucata de pâine. O supă limpede în care pluteau câteva foi de varză ; ar fi fost bună și ea numai că nu aveau nici un fel de castroane sau gamele în care să ne toarne porția pe care o vărsau în cele câteva cutii goale de conserve la care făceam coadă și din care trebuia să sorbim repede fiertura căci alți flămânzi așteptau. Din fericire, apa nu a mai fost drămuită așa că am reușit să spălăm și să mâncăm heringii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]