13,881 matches
-
visase să ajungă vreodată. —Așa, la Pușkin Café, zise Gerski. Ne conduse către ieșire, concediind dintr-o privire mulțimea de la bar. Cu focurile care troznesc și cu chelnerii costumați În pantaloni bufanți și cizme Înalte, cafeneaua Pușkin pare genul de local pe care l-ar fi frecventat cele trei surori din piesa lui Cehov, dacă ar fi ieșit vreodată din casă. Clădirea seamănă cu un castel În formă de tort de nuntă, bogat Împodobit, cu ornamente În relief copiate după cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
Carlyle, Hunter era deja la masa noastră. Un pahar de șampanie mă aștepta În dreptul locului meu, așa că l-am băut cât ai zice pește. Așa tristă cum eram, nu am putut totuși să nu observ ce atmosferă plăcută era În local: fast strălucitor, dar intim, o ușurare binevenită față de vremea de ianuarie geros de afară. Te simți bine, iubito? Întrebă Hunter, simțindu-mi starea imediat. De fapt, adevărul e că... nu mă simt prea bine, am răspuns eu, cu ochii lăsati
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
și mine? — Păi... hmm... pandantivul a fost ideea Sophiei. Nu se poate! Ce vrei să spui? am sărit În picioare și am Început să mă plimb Încoace și Încolo prin fața șemineului. —Păi, stăteam cu toții la cină la Le Caprice - ador localul ăla, Îl ador - În acea seară de vineri când eram la Londra, iar Hunter - care este foarte drăguț, Sophie, și care te iubește enorm - ne-ntrebă pe noi cum ar putea să se revanșeze față de tine pentru luna de miere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
schimbase niciodată vreun cuvânt cu ea, dar nici măcar nu știa cum o cheamă. Femeia locuia într-o clădire de cărămidă dintr-un cvartal aflat la mijlocul traseului între apartamentul lui și anticariatul lui Harry și în fiecare dimineață, pe drumul spre localul unde lua micul dejun, o vedea stând pe treptele clădirii cu cei doi copii, așteptând sosirea autobuzului galben care îi ducea la școală. Era remarcabil de atrăgătoare, după spusele lui Tom, cu păr lung și negru și ochi luminoși, verzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
profund și absurd de nefericit. După mustrările fostei neveste de cu o seară înainte, doream să îmi reafirm încrederea în sexul femeiesc și cine ar fi putut mai bine să mă ajute, decât blânda Marina Gonzalez? Până să intru în local, mi-o și imaginasem purtând colierul (așa cum se întâmplase luni și marți) și știam că simpla ei vedere avea să-mi facă foarte bine. De aceea, m-am strecurat cu inima grea într-un separeu gol și i-am dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
nu-l mai primești pe dobitocul ăsta aici! a spus el (referindu-se la mine). Dacă-l mai primești, Marina nu mai lucrează pentru tine. Își dă demisia. Atunci să-și dea demisia, a replicat patronul de la Cosmic Diner. E localul meu și n-o să-mi spună mie nimeni ce să fac în localul meu. Fără clienți nu exist. Așa că tunde-o de-aici și spune-i Marinei că i-am dat papucii. Să n-o mai prind pe-aici. Iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
la mine). Dacă-l mai primești, Marina nu mai lucrează pentru tine. Își dă demisia. Atunci să-și dea demisia, a replicat patronul de la Cosmic Diner. E localul meu și n-o să-mi spună mie nimeni ce să fac în localul meu. Fără clienți nu exist. Așa că tunde-o de-aici și spune-i Marinei că i-am dat papucii. Să n-o mai prind pe-aici. Iar tu... dacă mai intri vreodată în restaurantul meu, chem poliția. A urmat o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
contraamenințări, bărbatul Marinei a dispărut din peisaj. Prostul își lăsase soția fără slujbă. Dar, mai rău decât atât - mult mai rău decât atât -, am înțeles că probabil nu aveam să o mai văd niciodată. Odată ce calmul s-a restabilit în local, Dimitrios s-a îndreptat spre masa mea și s-a așezat. Și-a cerut scuze pentru deranj și a vrut să îmi ofere prânzul din partea casei, dar, când am încercat să îl conving să nu o concedieze pe Marina, s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
altă fetiță din America, în pantalonii scurți înflorați și pantofii de tenis albastru fosforescent, de o sută cincizeci de dolari. În lipsa ei, am comentat împreună cu Tom cât de plăcut era să ieși din oraș, chiar și dacă stăteai într-un local întunecos și amărât ca Dot’s, înconjurat de șoferi de camion și de fermieri cu șepci de baseball roșu cu galben, cu însemnele unor fabrici de scule și mașini-unelte. Tom continua să vorbească în torente, astfel că m-am lăsat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
prea preocupat ca să mai țin socoteala datelor. Era, într-adevăr, cincisprezece, dar în clipa aceea eram prea detașat ca să-mi mai aduc aminte. După ce am închis anticariatul la ora șase, Tom, Lucy și cu mine am cinat devreme la un local de pe Second Street, apoi eu și Lucy ne-a întors acasă, unde ne propuseserăm să ne petrecem seara întrecându-ne într-un joc de Monopoly sau Clue. Atunci am auzit mesajul lui Rachel pe robotul telefonic. Avionul aterizase la unu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
care permite și ultimului gurmand să învețe antropologia mîncînd și să înțeleagă cîte ceva despre societatea (sau societățile...) în care trăiește. Luați pe rînd, de pildă, cîteva „restaurante etnice” și veți înțelege ce-i aia multiculturalism. Mergeți apoi într-un local cu bucătărie „fusion” și gustați diferența dintre multiși intercultural : în primul caz, fiecare restaurant oferă mîncărurile culturii sale, cît se poate de specifice și unice (prezentate de regulă în limba lor natală, astfel încît impresia de diferit să fie și
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
cît mai postmoderni (sau post-industriali, ca toată lumea bună). Este ceea ce se numește disonanță identitară. Sau, cum spune argoul, una vorbești și alta mănînci... Apoi, aceste produse tradiționale devin tot mai „locale”. Doar că, după vreun secol de identitate națională, sensul „localului” s-a atrofiat și ne lipsește modul de utilizare a ceea ce francezii numesc produits du terroir. Ca să ai „produse locale”, trebuie să reconstruiești identitățile locale - ceea ce este pe cale să se întîmple, dar confuz și intempestiv. Iată o altă poveste gastro
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
din umeri. Rămîn singur în cămăruța mea din Montparnasse, copleșit de păcatul meu și de o nedumerire cît veacul. După vreo oră, ies să mă plimb. Barurile s-au închis, forfota s-a potolit. Cobor spre Pigalle, unde mai găsesc localuri deschise și pline de lume. Cer chinezului de la bar un pastis. Pare să fie patronul (aveam să aflu mai tîrziu că sînt mulți care au preluat baruri de noapte prin zonă). Combinația chinez-pastis nu-mi tihnește însă, nu știu de ce
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
Muică, sîntem neam de hateri ! M-a costat o sticlă de vin copyright-ul la acest titlu, dar a meritat. El îi aparține colegului meu Bogdan Iancu, oltean vizionar de vocație. E o perlă de „glocalizare”, ademenind globalul în patul localului pentru a vorbi despre vecinul național. Dar vorba lungă, sărăcia omului ! Să trecem deci la subiect. Subiectul era în acest caz unul recurent, care mă nedumerește de fiecare dată cînd fac greșeala (din ce în ce mai inevitabilă) să intru pe vreun blog sau
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
emblemei sale de „pămînt românesc” pentru a pune în scenă și diversitatea comunităților și tradițiilor sale etnice, și de la festivalul cartofului din satul X la festivalul cepei din satul Y, România actuală se re-prezintă (și) ca o societate a diversității. Localul pare să-și regăsească locul în național, fără a-l boicota în vreun fel, dar și fără a i se închina pînă la completa uitare de sine. Această anamneză a diversității, fie ea și ușor cosmetizată de interese economice și
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
în text. Din narator, a devenit mai degrabă traducător. Sensul traducerii a rămas însă același : de acolo pentru aici. Dar cum poți să-i povestești pe Ei, de acolo, cînd experiența lor de viață nu mai este cuprinsă într-un local clar distinct de al nostru ? Cum pot eu să descriu experiența maramureșeanului cu pricina dacă privirea mea este încercuită de orizontul țării Maramureșului, iar el vorbește despre „la noi, în Europa” ? Mai mult, experiența românilor, în general, nu mai este
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
pildă, mergînd socio-hai-hui pe drumurile patriei, am văzut ceva care m-a pus pe gînduri în această privință, amuzîndu-mă și intrigîndu-mă în același timp : un branding mai modest, de restaurant, dar simptomatic pentru imaginarul nostru național. Pe lîngă Sibiu, un local nici prea-prea, nici foarte-foarte își ademenea clienții cu următorul „logo” : Fîntînița haiducului. Simply the best ! Era să intru cu mașina în șanț, fascinat de această sinteză identitară de margine de drum... Dincolo de aparența sa puțin stîngace, această promovare este absolut
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
mondializării. Nu despre „a lua partea” mondializării sau anti-mondialiștilor este deci vorba, ci despre o invitație la măsură, conform căreia mondializarea trebuie împlinită în interconexiunile și solidaritățile sale planetare, dublată însă de o demondializare pe măsură, care să redea viață localului și diferențelor. Căci „mondializarea constituie în același timp cel mai bun și cel mai rău lucru de care a putut să aibă parte omenirea”, ne avertizează autorii. Abordarea celor doi este astfel fundamentală în alt sens, și anume prin faptul
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
din partea notabilităților, cât și de anumite mărturii imagistice, păstrate în fotografiile de epocă. Potrivit autorizației eliberate în 22 august 1923 de Prefectura Poliției Orașului Iași, al cărui conținut este prezentat mai jos, se certifică aprobarea cererii de deschidere a unui local cu destinație comercială în Circa V din Strada Tătărași, pe baza Certificatului Primăriei Iași No. 23350/923, a referatului Serviciului sanitar al Orașului și al Brevetului de licență No. 82778 / Mai 1923 eliberat de Ministerul de Finanțe. La 22.10
Documente inedite referitoare la microregiunea T?t?r??ti. Pia?a Chiril? by Claudia Furtun? () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83575_a_84900]
-
I din regulamentul ei de aplicare, prin deciziunea noastră No. 10117 din 22 Octombrie 1923 am autorizat pe Dl. Gheorghe N.Chirilă de 31 ani, de naționalitate română, supus român, de profesie comerciant, domiciliat în orașul Iași să deschidă un local de La canta și Gratar, în acest oraș str. Tătăraș No. 4, circumscripția V. Pefectul Poliției Iași, [Semnătură indescifrabilă] Director, V.Vasiliu” La sfârșitul celui de Al Doilea Război Mondial, informațiile conținute în sursele arhivistice reprezentate de autorizația de funcționare nr.
Documente inedite referitoare la microregiunea T?t?r??ti. Pia?a Chiril? by Claudia Furtun? () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83575_a_84900]
-
Semnătură indescifrabilă] Director, V.Vasiliu” La sfârșitul celui de Al Doilea Război Mondial, informațiile conținute în sursele arhivistice reprezentate de autorizația de funcționare nr. 2469 din 12 martie 1946 indică redeschiderea de către Gheorghe N. Chirilă a vechilor imobile comerciale: „un local de cârciumă, o locantă, un grătar și o măcelărie”. În 1950, prin brevetul nr. 18539/27 Iulie 1950 eliberat de Direcția Generală a Monopolului Alcoolului și a Taxelor de Consumație se confirmă obținerea unei aprobări pentru comerciantul Gheorghe N. Chirilă
Documente inedite referitoare la microregiunea T?t?r??ti. Pia?a Chiril? by Claudia Furtun? () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83575_a_84900]
-
locantă, un grătar și o măcelărie”. În 1950, prin brevetul nr. 18539/27 Iulie 1950 eliberat de Direcția Generală a Monopolului Alcoolului și a Taxelor de Consumație se confirmă obținerea unei aprobări pentru comerciantul Gheorghe N. Chirilă pentru vânzarea în localul din Str. Tătărași No. 4 a unor băuturi spirtoase (rachiuri de fructe și bere). În acest document sunt cuprinse referiri la condițiile de depozitare a mărfii și la aspecte care constituiau elementele de componență structivă ale localului. Astfel, potrivit brevetului
Documente inedite referitoare la microregiunea T?t?r??ti. Pia?a Chiril? by Claudia Furtun? () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83575_a_84900]
-
pentru vânzarea în localul din Str. Tătărași No. 4 a unor băuturi spirtoase (rachiuri de fructe și bere). În acest document sunt cuprinse referiri la condițiile de depozitare a mărfii și la aspecte care constituiau elementele de componență structivă ale localului. Astfel, potrivit brevetului amintit, în 1950, Gheorghe N. Chirilă deținea un imobil în Strada Tătărași nr. 4 din orașul Iași construit din cărămidă și alcătuit din 2 camere de 6/6 și 5/4, iar băuturile spirtoase erau depozitate în
Documente inedite referitoare la microregiunea T?t?r??ti. Pia?a Chiril? by Claudia Furtun? () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83575_a_84900]
-
golește buzunarele semenilor fără violență. Generația tânără este condamnată la un analfabetism al sensibilității. Freud a descoperit vulcanii noroioși din noi. Canibalismul a avut întotdeauna scuze existențiale. Nebunii au numai certitudini. Dacă politețea este rezervată regilor, înseamnă că străzile și localurile publice sunt înțesate de antimonarhiști. Din cauza unei glume, am pierdut un prieten. Nu știu, ori gluma nu a fost de calitate, ori prietenul. De regulă, minciuna deschide balul imposturii. Desconsideră acum modestia, ca să poți suporta ingratitudinea posterității. Marea voluptate a
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
draperii groase ca în timp de război, din pură curiozitate, se hotărî să-i spioneze puțin interiorul printr-o fereastră uitată întredeschisă, prin care se vedea, ca într-un film stereo, întreaga sală. Cu toate că avea o părere preconcepută împotriva acestor localuri, era, pur și simplu, curios. În cei șaptezeci și ceva de ani ai săi, n-a încercat să intre, să consume sau să petreacă ceva timp într-un cazinou. Ca și cu alte ocazii, pentru a se lămuri, îi era
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]