14,274 matches
-
de valori prezente în societate: de exemplu, "postmoderniștii", "tradiționaliștii", creștinii, laicii, orientările de dreapta sau de stânga, urmărind criteriile alese. Valorile periferice se grupează în jurul acestui nucleu dur, în importanță descrescătoare. Ele sunt mai expuse schimbării decât valorile structurante, care tind să persiste. 4. O distincție asemănătoare opune valorile finale și valorile instrumentale. Primele urmăresc scopuri anumite, cele-lalte sunt necesare pentru a atinge aceste scopuri. Astfel, cei care caută reușita profesională valorizează munca, perseverența și ambiția. 5. Valorile globale transcend diferitele
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
recompensa reușitelor sau sancționarea greșelilor, dar și puțin palpabile, ca un schimb improvizat sau faptele și gesturile unei persoane care reprezintă un model sau o referință. Aprobarea sau dezaprobarea socială exercită o influență, la rândul lor. La modul general, oamenii tind să se conformeze cu ceea ce se spune și se face (corectitudinea politică este un bun exemplu). O cenzură delicată refulează opiniile inconvenabile și condamnă acțiunile deviante. Toată lumea trăiește după valori acumulate. Persoanele care se nasc în același mediu social sau
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
frustrări sau satisfacții: ne confirmă sistemul de valori sau ne invită să îl schimbăm. Putem să punem în evidență câteva constante. Ca și în economie, raritatea conduce la urcarea în ierarhie a unei valori. Astfel, într-un mediu anonim, oamenii tind să valorizeze convivialitatea. O condiționare a publicității sau propagandei, care persistă, poate să inducă o modificare, chiar dacă nu afectează valorile structurante sau bine înrădăcinate. Câteodată, valorile latente, care nu au avut repercusiuni asupra realității, se trezesc și incită la acțiune
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
de tentația unei viziuni diferite. Ar trebui să renunțăm la căutarea adevărului doar pentru că nu e posibil să îl posedăm în întregime? La fel, obiectivitatea ne aruncă într-o căutare fără sfârșit: nu e niciodată la îndemână, trebuie mereu să tindem către ea. Acest imperativ este și de ordin etic, deoarece datorăm respect persoanelor pe care le informăm. Mai mult, respectarea acestui imperativ este vitală pentru demers: acesta nu este eficace dacă se sprijină pe o cunoaștere contaminată. O a doua
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
Am atras deja atenția, de mai multe ori, că valorile aceleiași persoane, ale aceluiași grup, ale aceleiași societăți pot conține elemente contradictorii. Astfel, preponderența individului, general răspândită, nu predomină în domeniul economic. Acesta, condus de logica profitului și a performanței, tinde să reducă individul la un factor de producție înlocuibil și "concediabil" dacă imperativele raționalității o cer. Atunci când sunt resimțite, contradicțiile creează tensiuni și devin surse de schimbare. A.2. Împlinirea personală Individualismul duce la căutarea împlinirii personale, a armoniei intime
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
disciplinare, iar învățarea se realizează în funcție de interesele și de ritmul fiecăruia. Nu era nevoie de decenii pentru a realiza că astfel de concepții nu puteau rezista pe termen lung. Păstrând inspirația de la '68, mai devreme sau mai târziu, s-a tins către o muncă mai regulată și către un minim de disciplină. S-au ridicat voci care au pretins că liberatea poate duce la alienare, în special la consumul de droguri, ca și la delincvență și la criminalitate. Dacă e încă
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
sensul vieții noastre, fără să ne atingă eul, fără a amenința siguranța noastră psihologică. Teama credinciosului: dacă Raiul nu există? Teama ateului: și dacă m-aș găsi față în față cu Dumnezeu? Iată un alt element tulburător: fiecare din noi tinde să găsească opiniile și interpretările care îi confirmă pozițiile și se simte contrariat de cele care le contrazic. Aceasta explică ne-mulțumirea cititorilor atunci când ziarul lor intră în contradicție cu ideile lor. De obicei, nu acceptăm informațiile pe care nu
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
judecăți. Astfel, trăsăturile noastre personale ne modelează dispozițiile afective. Unii sunt temători, alții temerari. Pesimiștii și optimiștii văd lumea altfel. La fel se întâmplă cu puritanii, cu justițiarii, cu cei intransigenți sau cu cei toleranți. Ambițioșii sau oamenii de carieră tind să emită alte păreri decât oamenii care se mulțumesc cu propria soartă. Chiar și simpla aparență a interlocutorilor, expresia facială ne inspiră simpatie sau antipatie. Alegerile pot fi câștigate sau pierdute pe această bază (se spunea despre Nixon, adversarul lui
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
acestea sunt satisfăcute în mod liber, rezultatul va fi starea de sănătate. Dacă ele sunt blocate, va apărea boala psihică (vezi schema de mai jos). fig. p. ms. 37 Realizări (aspirații și idealuri) Aria frustrărilor (modelul anticipat către care se tinde) Experiența (experiența și evenimentele personale trăite anterior) EUL Idealuri (proiecte, experiență anticipativă) Bilanțul personal (identitatea construită psihobiografic) Eșecuri (frustrări, conflicte, psihotraumatisme) Un fapt important care intră în discuție, se referă direct la antropologia psihiatrică și psihopatologică. Modelul de viață al
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
această evoluție istorică, medico-culturală și morală a variațiilor stării de sănătate și a mobilității bolilor în societatea umană? Omul este o ființă funciarmente neliniștită. El își caută permanent „liniștea” și „starea de echilibru”. Este o ființă oscilantă și nemulțumită care tinde către împlinire. El aspiră permanent către starea de echilibru și perfecțiune. Este o aspirație în care sunt concentrate atât idealurile moral-spirituale, precum și cele logice și sufletești. Aceasta a dus la dihotomia „bine/rău”. Binele este condiția stării de sănătate, de
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
endogenă, la anumite intervale de timp, separate între ele de etape de acalmie sau de remisiune. Perioadele constau într-o succesiune regulată a fazelor. În sensul acesta pot fi menționate următoarele exemple: a) toate anormalitățile psihice asociate cu dezordinile personalității tind către periodicitate (stările compulsive, pseudologia fantastică, stările disforice etc.); b) dezordinile afective severe cunoscute în psihiatria franceză ca folie à double forme și folie alternante; c) periodicitatea unor simptome care stau la baza dezvoltării unor viitoare boli procesuale (bufeele delirant-halucinatorii
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
un fenomen psihopatologic reconvertibil. Procesele cuprind un foarte mare grup de afecțiuni psihice, diferite ca formă și etiologie. Cel mai tipic și mai comun este procesul datorat unei „boli organice cerebrale” și care, din punct de vedere al evoluției clinice, tinde ca să aibă un curs uniform. În sensul acesta pot fi procese legate de evoluția îndelungată a unor psihoze endogene, care duc la o alterare tipică, severă a personalității ca în cazul schizofreniei, sau procese cu evoluție cronică, progresivă, care duc
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
anterioare ale bolnavului, mai exact, trecutul acestuia. Rezultă de aici faptul că în psihopatologie, „semnele clinice” sunt polisemice deși ariile lor semantice, așa cum s-a văzut mai sus, nu sunt disjuncte, iar înlănțuirea lor în contextul „discursului narativ” al bolnavului tinde să construiască o „monosemie” din care, în final, va rezulta diagnosticul clinic. Reducția polisemiei semnelor clinice reprezintă momentul final al gândirii clinice, respectiv „diagnosticul”. Diagnosticul psihiatric va concentra în „enunțul” său o suită de ansambluri semiotice, reprezentate prin semne, sindroame
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
o structură coerentă a diferitelor modalități funcționale, va constitui personalitatea. Prin structurare se înțelege că personalitatea este o totalitate organizată, o „formă” sau o „configurație” (Gestalt), respectiv, un ansamblu relațional, care este cu totul altceva decât suma părților și care tinde să se perpetueze, reechilibrând și completând treptat deformațiile sale (P. Sivadon). Această organizare dinamică, implică un echilibru permanent, realizat prin menținerea identității personale (constanță) și amenajarea relațiilor interpersonale (adaptare). Așa cum s-a arătat deja, există numeroase teorii care încearcă să
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
de comportament, cât și pe cele de caracter, raportându-le la dificultăți diferă de „adaptare” ale individului (J. de Ajuriaguerra). După D. Lagacke, comportamentul desemnează ansamblul de acțiuni materiale sau simbolice prin care un organism aflat într-o situație anumită tinde să-și realizeze propriile sale posibilități și să reducă la un nivel minim tensiunile psihice care amenință unitatea acestuia, mobilizându-le. A. Porot remarcă două accepțiuni pentru comportament în psihopatologie; a) un sens psihofiziologic care stă la baza concepției behavioriste
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
de tensiune anxioasă permanentă, în raport cu ideea de sănătate. Ea este atât de importantă, încât putem vorbi despre un veritabil „sentiment de pericol castrator”, în sens psihanalitic, de care acești indivizi se simt permanent amenințați. În planul conștiinței lor, „imaginea sănătății” tinde să fie înlocuită de „imaginea bolii” ca „stare a corpului”. Goldscheider afirmă că „fiecare bolnav își face un tablou propriu al bolii sale - tabloul autoplastic”, iar la rândul său, Luria recunoaște și el existența unui „tablou intern” al bolii. În
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
de consecințe morale pentru Eul personal. Trebuie ca tot ceea ce fac, să fie conform cu conștiința morală. Dar acest lucru este greu și se dobândește după o îndelungată experiență, după un lung exercițiu. A fi perfect este ținta ideală, către care tinde fiecare. De altfel destul de greu și târziu, de atins. Orice act al Eului este un efort. Un efort fizic, sufletesc și moral. Din acest motiv el este greu de realizat. Este necesar tactul. 2) Cenzura morală Actele Eului personal sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
istoria interioară a omului. Dar orice viață are și un aspect subiectiv. Ea este „imaginea vieții” așa cum o percepe, o simte, și-o dorește individul în conformitate cu aspirațiile sale, cu statutul și rolul social pe care-l deține sau către care tinde. Orice persoană este tentată să „vadă” numai anumite aspecte ale vieții personale; pe unele să le „uite”, pe altele să le „scoată în evidență” și, în plus, să mai „adauge” „elemente biografice” inexistente, imaginare cu scop corectiv sau de compensare
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
Porot etichetează psihozele ca fiind „afecțiunile mintale cele mai grave, caracterizate printr-o atingere globală a personalității de procesul patologic”. După L. E. Hinsie și R.J. Campbell, psihozele se caracterizează prin următoarele aspecte psihopatologice: severitatea procesului morbid, intens și distructiv, tinzând să afecteze întreaga viață a bolnavului; izolarea, închiderea în sine patologică a bolnavului, slăbirea relațiilor interpersonale ale acestuia; schimbarea afectivă în plus (euforie), în minus (depresie) sau cu caracter bizar, discordant (ambivalență, disforie, inversiune afectivă); tulburări în sfera intelectuală de
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
sportiv și antrenor și a particularităților dinamice, somatice și coordinative ale sportivului. Juxtapunerea modelului motric corporal pe modelul formal, va scoate în evidență, efectul influenței interacțiunii dintre cei doi actori din spațiul motric și va arăta totodată, direcția spre care tinde aceasta: optimizare, ameliorare, perfecționare, salt calitativ substanțial, performanță ridicată, record, sau dimpotrivă : diferențe semnificative dintre modelul motric și modelul formal, care vor fi amendate, tot de practică, respectiv, insuccesul performanțial, stagnare, regres, eșec. Putem vorbi, în prima situație, de organizare
ANUAR ŞTIINłIFIC COMPETIłIONAL în domeniul de ştiință - Educație fizică şi Sport by Nicolae Neagu () [Corola-publishinghouse/Science/248_a_789]
-
este mai extinsă incluzând pe lângă copiii cu deficiențe sau cu tulburări de Învățare și copiii din medii sociale și familii defavorabile, copiii delincvenți sau uneori copiii din anumite grupuri etnice, care pot avea și handicap mintal lejer. Teoria pedagogică contemporană tinde să se Îndepărteze de termenii care pot eticheta copiii cu diverse probleme de dezvoltare și/sau Învățare. Accentul se pune pe cerințele educative individuale ale copilului care are o problemă de Învățare/dezvoltare, utilizându-se termeni de circulație internațională care
Integrarea şcolară a copiilor cu CES şi serviciile educaţionale de sprijin în şcoala incluzivă by Lidia BÂRCĂ, Viorica MANOLACHE, Gianina POPESCU () [Corola-publishinghouse/Science/1136_a_2131]
-
religie, tehnică, artă. Noi nu putem să nu distingem arta de medicină, știința de religie, economia de politică etc. E unul din imposibilele noastre. Complexitatea pe care omul modern o atribuie propriei lumi nu este, oare, efectul unei viziuni care tinde să fărîmițeze lumea? Lipsa de sens pe care o resimte cu intensitate nu se datorează, oare, fărîmițării lumii provocate de viziunea sa asupra lumii? Complexitatea și lipsa de sens ale lumii moderne nu sunt create, oare, de un imposibil propriu
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
problematică și limitată. Nimic mai normal ca limbajul lumii noastre să-și arate limitele cînd e vorba să gîndească o altă lume. Un limbaj este o lume, o lume este un limbaj, limbajul creează lumea. Am văzut că limbajul modern tinde (prin categoriile "economie", "politică", "artă", "medicină", "religie") să dizolve lumea. Punînd în contrast lumea noastră cu lumea Guayaki și Nuer, am descoperit și faptul că limbajul nostru este cel al unei lumi cefale. Pentru noi, un ansamblu uman organizat care
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
urmărim o controversă fără sfîrșit care ia naștere în Grecia, acum mai bine de 1600 de ani. Respectînd firul cronologic, ne vom limita la evocarea contribuțiilor și dezbaterilor importante pentru demersul nostru. Ne sprijinim pe o concepție filosofică deschisă: nu tinde, oare, filosofia să fie poezie? Poezia nu este ea adesea filosofie? Prieten și discipol al lui Thales (primul filosof?), Anaximandru (610-545 î.Hr.) poate fi considerat autorul primei mari teorii a posibilului din civilizația noastră. Gîndirea sa e simplă și plină
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
sau Viitoare, Sigură sau Nesigură.) Analizând tabelul 5.1, aflăm că: 1. există multe antecedente care pregătesc terenul pentru ca oamenii să nu utilizeze centura de siguranță; 2. deși sunt multe consecințe negative grave asociate cu nefolosirea centurii de siguranță, ele tind să fie viitoare, nesigure sau ambele variante; 3. consecințele pozitive ale nefolosirii centurii de siguranță, cum ar fi „economia de timp”, „libertatea de mișcare” și „hainele neboțite”, sunt minore, dar imediate și sigure. Să vedem acum ce se întâmplă atunci când
[Corola-publishinghouse/Science/2338_a_3663]