14,274 matches
-
întâmplă atunci când persoana care nu folosește centura de siguranță o face totuși, așa cum se arată în tabelul 5.2. Dacă persoana ce refuză să-și pună centura de siguranță acceptă până la urmă acest lucru, va descoperi că: 1. consecințele pozitive tind să fie întârziate și nesigure; 2. consecințele negative sunt imediate și sigure. Această analiză scoate în evidență dificultatea de a schimba orice comportament. Comportamentul sau deprinderea ce necesită deja suferă consecințe pozitive imediate și sigure, iar comportamentul dorit consecințe negative
[Corola-publishinghouse/Science/2338_a_3663]
-
standarde. El spune că acestea limitează performanța. Oare într-adevăr fixarea scopurilor limitează performanța? Și da, și nu. Depinde dacă obiectivul este o întărire negativă sau un antecedent pentru o întărire pozitivă. Pe scurt, performanța motivată de întărirea negativă va tinde să crească doar în ultimul moment și doar „atât cât trebuie” pentru a depăși nivelul impus. Cinci indicii ale prezenței întăririi negative Următorii indicatori alcătuiesc o listă pe care să o folosiți pentru a vedea dacă performanța din cadrul firmei sau
[Corola-publishinghouse/Science/2338_a_3663]
-
sub semnul esteticului, jocul livresc al etimoanelor grecești continuând în Aionios, care sugerează eternitatea. Titlul altei cărți, Eudaimonia, are similitudini cu grecescul eudaimon („norocos”), culegerea cuprinzând poeme ce invocă personaje ale Antichității greco-latine în poemele Către Aurora, Către Tais. Poetul tinde spre cunoaștere metafizică, cultivând tragicul existenței perceput în note expresioniste. El creează o geografie spirituală, lipsită însă de coerență, de vreme ce viziunea se întemeiază pe imagini poetice disparate. Se simt influențe mai cu seamă din Lucian Blaga și Mihai Eminescu. Poemele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288382_a_289711]
-
limbii în vorbire, ce se adaugă la cele constatate de Saussure și de alți erudiți (între care, în primul rînd, Eugen Coșeriu). Problema actelor ilocutorii a devenit în ultimele decenii obiect de analiză distinct în cadrul unei discipline denumită pragmatică, ce tinde să se implice în instituirea unei noi perspective de interpretare a limbii, sub toate aspectele ei. Discursul Pentru a realiza comunicarea, adică transmiterea unei sume de cunoștințe, de atitudini sau de trăiri, actele de vorbire trebuie să se organizeze din
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
dictoanelor integra-te în operele literare sau în cele sapiențiale propriu-zise atestă repartizarea acestor opere la stilurile funcționale ale limbii, în sensul că cele care recurg la construcții populare sînt de obicei texte literare, iar cele care cuprind construcții culte tind spre realizarea unui tip de discurs filozofic. Metalimbajul (funcția metalingvistică) Prin funcția denominativă și prin cea comunicativă, limba are datoria de a da nume realităților și de a transmite informații despre ele. Printre realitățile numite pot fi însă și elemente
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
între cele două tipuri de rostiri, ceea ce i-a permis formularea, pe terenul poeziei, a întrebării: Unde vei găsi cuvîntul ce exprimă adevărul ?" Acest adevăr nu poate rămîne însă unilateral (numai al poetului), ci se instituie în adevăr către care tinde ființa umană în general și pentru care rațiunea face îndelungate și repetate eforturi. Totuși, arată Heidegger, dacă între creația speculativă (= gîndire) și creația poetică (= poezie) există o înrudire prin faptul că valorifică ("slujesc") limba, atribuindu-i valențe ontologice, între ele
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
sau de variante) literare locale. Situația s-a schimbat radical în epoca modernă, cînd dialectul a rămas numai o diviziune teritorială a limbii populare, dar nu și a limbii literare. Acum aspectul literar al limbii suspendă varietatea de acest tip, tinzînd spre o formă generală, supradialectală și spre statutul de limbă comună. Dar, dacă limba literară este "comună" fiindcă nu are variații locale, limba populară este "comună" deoarece este folosită de toți vorbitorii unui spațiu lingvistic sau măcar este cunoscută de
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
o altă limbă (sau alte limbi) decît cea maternă, eventual tot în primii ani de viață. De obicei, se produce, în acest caz, o completare a limbii proprii cu elemente din cealaltă limbă (sau din celelalte limbi), în măsura în care cea maternă tinde să devină aptă pentru a da expresie unor realități materiale și spirituale deosebite de cele ale comunității în care are rolul de limbă istorică. Situațiile de diglosie la nivel comunitar se rezolvă prin victoria unei limbi asupra celeilalte, dar cu
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
atunci cînd vorbitorii (cei care o întrebuințează în vorbire și în scris) constată că ea nu corespunde unor aspirații culturale, unui anumit nivel de cultură, de civilizație și social și, de aceea, propun modificări în perspectiva unui ideal spre care tind. De obicei, asemenea vorbitori ajung la ideea unor modificări atunci cînd, venind în contact cu o cultură superioară și cu limba ei, constată nivelul mai scăzut al posibilităților limbii lor și se antrenează în ameliorarea acestora. Privită din această perspectivă
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
le apropia sau chiar de a le asimila sunetelor din limba lor. Lucrurile au o manifestare similară în cazul bazei psihologice ale cărei matrici culturale, tipuri de cunoștințe, clasificări ale cunoștințelor etc. imprimate în limba proprie și comunicate prin ea tind să treacă și la elementele din limba adoptată, produ-cîndu-i modificări de conținut. Desigur, limba literară care corespunde unei anumite limbi populare preia de la aceasta tipul de bază de articulație și de bază psihologică, precum și rezultatul acțiunii lor, dar principiile funcționării
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
repetat în aceeași direcțe provoacă la un moment dat schimbarea sunetului inițial în altul 195. Dar, precizează Philippide, deși pornesc ca fenomene naturale și inconștiente (determinate de baza articulatorie), schimbările lingvistice (în măsura în care au într-adevăr un efect asupra evoluției limbii) tind să se socializeze și să devină conștiente. Urmărind în continuare concepția lui Eugen Coșeriu, se remarcă afirmația că, spre deosebire de fenomenele naturale care se produc printr-o cauză, printr-o necesitate exterioară, fenomenele culturale, precum schimbările lingvistice, se produc în virtutea unei
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
anumit aspect al elementelor ei. Astfel, cultivarea limbii primește un rol preponderent calitativ, iar aspectul cantitativ, deloc neglijabil, rămîne de obicei pe locul al doilea. Din distincția limbă populară − limbă literară, s-ar putea trage concluzia că, prin cultivare, se tinde spre o distanțare tot mai accentuată a aspectului literar de cel popular și, în mare parte, lucrurile stau astfel. Dar cultivarea nu are drept scop această distanțare decît în măsura în care elementele de la nivelul popular sînt filtrate și emendate iar înnoirea se
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
care determină folosirea acestor elemente. Normele limbii −fie că sînt cutumiare, fie că sînt legiferate− au însă caracter istoric, se pot deci schimba, ele avînd un rol funcțional din perspectivă sincronică și un rol disfuncțional din perspectivă diacronică (fiindcă ele tind să frîneze evoluția lingvistică). Schimbarea limbii se realizează, ca atare, prin schimbarea normelor, în primul rînd a acelora care țin de reglementarea funcționării sistemului limbii. Fiindcă ține cont de normativitate și, prin aceasta, de normalitate, libertatea devine o libertate normală
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
sintactice sau stilistice. Se poate întîmpla de multe ori ca prin creație să nu se producă o abatere de la normă, ci numai să se realizeze ceea ce nu a mai fost realizat sau ceea ce a fost uitat. Sub acest aspect, literatul tinde spre un oarecare nonconformism, în vreme ce omul de știință se străduiește să respecte cît mai mult norma, dar și într-un caz și în celălalt este vorba de o deliberare volitivă, de o opțiune. Primul procedează astfel fiindcă noutatea de expresie
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
limbii, cît și regulile lor de folosire sînt relativ fixe dar au și o oarecare mobilitate, situație care îi permite anumite inovații (conștiente sau inconștiente), deși, în mod obișnuit, orientarea sa este de a le respecta. În aceste condiții, el tinde în activitatea de utilizare a limbii, în vorbire, să fie cît mai aproape de norma socială, care decurge pe de o parte din rezultatul evoluției limbii și, pe de altă parte, din tendințele de folosire a limbii la un moment dat
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
iar noutatea de invenția ideilor, filozofia fiind o tendință spre cunoașterea absolutului prin efortul individual al personalității. De aceea, creația filozofului constă în valențele conceptuale ale cuvîntului, prin redimensionări și sistematizări ale conținutului, în vreme ce poezia, deși nu ignoră nucleele conceptuale, tinde spre dobîndirea unor plenitudini intuitive folosindu-se de corpul (forma) cuvîntului, tinde, deci, spre experiența absolutului. Prin urmare, arată Tudor V i a n u ," filozoful încearcă dezlegarea enigmei absolutului și artistul năzuiește către întocmirea unei imagini a lui cu
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
prin efortul individual al personalității. De aceea, creația filozofului constă în valențele conceptuale ale cuvîntului, prin redimensionări și sistematizări ale conținutului, în vreme ce poezia, deși nu ignoră nucleele conceptuale, tinde spre dobîndirea unor plenitudini intuitive folosindu-se de corpul (forma) cuvîntului, tinde, deci, spre experiența absolutului. Prin urmare, arată Tudor V i a n u ," filozoful încearcă dezlegarea enigmei absolutului și artistul năzuiește către întocmirea unei imagini a lui cu mijloace pur umane"331. S-ar putea spune, de aceea, că, în
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
filozofia este și trebuie să fie o construcție (preponderent) rațională și, întrucît fundamentele gîndirii raționale sînt cvasiuniversale, ar decurge de aici concluzia că și activitatea rațională și rezultatele acestei activități ar trebui să fie universale sau măcar ar trebui să tindă spre universalitate, fie în devenirea istorică, fie în simultaneitatea unei perioade istorice. Lucrurile nu se prezintă însă astfel și se constată că, dimpotrivă, construcțiile filozofice nici nu se continuă prin adăugare, ca în cazul construcțiilor științifice, și nici nu tind
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
tindă spre universalitate, fie în devenirea istorică, fie în simultaneitatea unei perioade istorice. Lucrurile nu se prezintă însă astfel și se constată că, dimpotrivă, construcțiile filozofice nici nu se continuă prin adăugare, ca în cazul construcțiilor științifice, și nici nu tind să se armonizeze dacă sînt contemporane. Rămîne în această situație posibilitatea de a admite că, deși este o alcătuire rațională, filozofia nu reprezintă o dezvoltare liniară și continuă pe aceleași principii, cu metode, premise și scopuri generale sau cu o
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
asigură o oarecare omogenizare, măcar pentru anumite perioade de timp, dar și în acest caz, fiind construcții intens individualizate, deci fără a avea la bază ideea că vor putea fi completate, filozofia și poezia trebuie să fie complete sau să tindă spre completitudine din punct de vedere ontologic în oricare dintre realizările lor particulare. Această stare de spirit particulariza-toare care stă la baza filozofiei și a poeziei are reflexe puternice și la nivelul construcției discursive, în cazul poeziei această construcție reprezentînd
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
obiectivată în obiect al cercetării și distinctă de subiectul investigator. Dacă filozofia ar fi trăire, subiectivitate pură sau subiectivitate reflectorie, realitatea n-ar exista pentru ea și, fiind simplă efuziune subiectivă, și-ar pierde individualitatea și atunci s-ar desființa, tinzînd spre construcția specifică artei. Prin urmare, și atunci cînd limbajul și limba devin obiecte ale discursului filozofic, aceeași atitudine înțeleaptă (ca manifestare a "dragostei pentru înțelepciune") trebuie să fie dominantă și călăuzitoare. Cu atît mai mult, știința trebuie să fie
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
p. 322-323. 342 Fără îndoială, subiectivismul, particularismul, adică manifestarea marcată individual, nu trebuie asimilate neobișnuitului, ciudățeniei, fiindcă nici ideile stranii nu pot crea filozofie și nici imaginile stranii nu pot crea poezie (și artă, în general), deși semidocții și dezaxații tind să le omologheze ca atare, pe motiv că ar fi în măsură să le înțeleagă (spre deosebire de alții) semnificațiile adînci. Există, desigur, filozofi (cazul A. Schopenhauer) sau poeți care își "depășesc" epoca sau, mai degrabă, nu creează în concordanță cu aspirațiile
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
și oferă informații care modelează așteptările statelor privind comportamentul viitor. În anarhie regimurile sunt dificil de creat pentru că este dificil ca statele să stabilească obligații legale prin intermediul regimurilor. Totuși, odată create, ele vor fi utile statelor și, în consecință, vor tinde să reziste în timp (Keohane, 1984, pp. 85-109). Keohane explorează și implicațiile asumpției "raționalității mărginite" și a redefinirii limitate a intereselor actorilor, prin îndepărtare de egoism. Dar autorul afirmă clar și că aceste implicații depășesc teoriile funcționale ale regimurilor. Prin
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
termen lung, efectele competiției și socializării în sistemul internațional încurajează convergența și omogenizarea în jurul formei liberale a statului, iar astfel, extinderea uniunii pașnice liberale. Înțeleasă în acești termeni, pacea democratică devine o poziție de echilibru, de care sistemul internațional va tinde gradual să se apropie. Astfel, deși modelul liberal adoptă modalitățile de reproducere a sistemului sugerate de neorealism competiția, socializarea și echilibrul aceste caracteristici sunt înțelese în termeni foarte diferiți (Huntley, 1996, pp. 57-63; Harrison, 2002, pp. 148-154). Ideea că anarhia
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
de socializare generate de sistemul internațional. Se poate considera că transformarea sistemul internațional este declanșată de consecințe atât intenționate, cât și neintenționate ale interacțiunii. În termenii consecințelor neintenționate, Huntley afirmă că, într-o competiție de lungă durată, statele liberale vor tinde să depășească performanțele statelor non-liberale. În mod similar, în contextul unui mediu anarhic, atributul distinctiv al statelor liberale de a fi de încredere creează o umbră pe termen lung asupra viitorului, care le socializează în mod neintenționat în pacea democratică
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]