15,624 matches
-
alcătuit în beneficiul fiecărei bisericuțe de acest fel, cu subînțelesul că echivalează, pentru numele trecute într-însul, cu un certificat de valoare. Dar vreau să închei cu semnalarea încă a unei consecințe a generaționismului ce mi se pare cea mai tristă din toate. În anii mei tineri, nu aveam o bucurie mai mare decât de a-mi cunoaște în carne și oase înaintașii întru scris. Și nu mă refer doar la mărimile de prim ordin, la un Arghezi, la un Blaga
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
Anglitera. M-am străluminat cu Critica rațiunii pure pe un pat de spital, la 23 de ani și, după, cu alți și alți învățați. Mi-am salvat sufletul prin cărțile sfinte, prin marii părinți. Am citit toate cărțile/ am carnea tristă, cum spune poetul. Ce minunată zăbavă-i cetitul cărților și ce înalt model cultural! De rușinea de a scrie poezie, între poeți cine scapă?! Cum e să te știi lebădă între atâtea gâște gălăgioase și să nu te umpli de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
cenzori au condus destinele culturii, în care foștii securiști ne-au râs în nas din parlament, din guvern sau din funcții publice? Cât de vinovați suntem pentru această riscantă restaurație? Sub orice dictatură moralitatea, demnitatea umană trec înaintea talentului. Sunt triste vremurile când, după Revoluție, cu un popor needucat politic, ne-am ales în instituțiile statului cu foștii nomenclaturiști, fie și din eșalonul doi, cu foștii securiști etc. toată pleava comunistă a pus stăpînire pe țară, transformându-se prin rapt, în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
manuscris). Nu mă mai impresionează ignorarea publică. Poate îngerul păzitor se simte obligat să mă mai citească. Ai participat la spectacolul Revoluției Române, faza pe Focșani, Vrancea. Spune-mi, dacă ai, un lucru hazos din acele momente. Dar un lucru trist? Ai trăit, atunci, revoluția tuturor sau doar revoluția ta? Unde s-au întâlnit, dacă s-au întâlnit, revoluția ta cu revoluția celorlalți? Ești dezamăgit de evoluția postrevoluționară a societății românești? Un "lucru hazos" din zilele Revoluției de la Focșani (care m-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
la Festivalul național-sucevean "Nicolae Labiș". Ne-au însumat câteva lucruri: ambii eram orfani de tată, semănam și fizic (blonzi, înalți și sfrijiți), eram insurgenți, discreți și devoratori de cărți, ne plăceau iubirile, prieteniile selective, eram generoși și naivi, aveam mame triste, frați pragmatici, nostalgii interbelic-europene... După momentul Suceava ne-am revăzut la Sighet, unde ne-a premiat Laurențiu Ulici. Tu, Adriane, ești martorul, împreună cu Radu Florescu, Liviu Ioan Stoiciu și Luca Pițu, al înfrățirii mele cu Aurel. La Sighet, am jucat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
a fost pedepsită, fiind mutată că învățătoare tocmai la Remezau în com.Vicovu de Jos, care se află la cca. 50 de km de Gramesti. După umilințele și greutățile din răstimpul acestei despărțiri familiale anormale, provocată de reprezentanții regimului de tristă amintire, familia s-a reunit în comuna Gramesti, abia când organele de partid i-au aprobat și soției preotului să funcționeze ca învățătoare. Situațiile grele prin care a trecut familia Bucescu a avut repercursiuni și asupra copiilor, mai ales a
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93296]
-
foarte însorite și zilele extrem de noroase, distanța de performanțe anuale este de 24,6 puncte de procentaj în medie. La New York, randamentul anual al pieței este de 24,4% în zilele frumoase contra numai 8,5% pentru zilele cele mai triste. Diferența atinge 32 de puncte la Sydney. La Londra și la Paris, ea este de 22,1, respectiv de 19,7 puncte. În schimb, odată «efectul soare» controlat, nici ploaia, nici zăpada nu mai au efect asupra randamentelor. Rezultatele obținute
[Corola-publishinghouse/Administrative/1954_a_3279]
-
de-a visarea. O, ce înalt și ce adânc e visul, Dar cât de neatins și iluzoriu! Când oamenii se-apropie de mine, Îi suspectez și mă separ de ei. Nimic mai trist decât un zâmbet care Repovestește o-ntâmplare tristă. Mă simt un cuib uitat de rândunele Sub streașină de casă părăsită. În atâtea nopți am tot cercetat cerul, Dar nu am descoperit încă propria stea. Văzând că nicăieri nu sunt, Am încetat să mă mai caut. Uneori îmi părăsesc
Comprimate pentru sănătatea minţii recuperate, recondiţionate, refolosite by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/714_a_1242]
-
o casă mare; cu un coș ca de fabrică, de unde țâșneau valuri groase și negre de fum. Era multă lume adunată înăuntru acestei case. M-am strecurat și eu, cum am putut, până înăuntru, ca să privesc ce face această lume tristă și îmbrăcată-n negru. Ce să vezi, prietene? Un fior de spaimă, amestecat cu ură și scârbă, mi-a cuprins toată ființa, când mi s-a spus de o femeie, că această casă este "Crematoriul", adică o casă unde se
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
nu au o orientare dogmatică și nici scopuri definite, ci sunt, mai degrabă, nuclee de-nvrăjbiri confesionale și naționale între popoare. Biserica creștină respectiv reprezentanții ei uitând spusele Mântuitorului: "Casa, care se dezbină între sine, se pustiește", a-ncercat o tristă și dureroasă experiență, căreia i-a urmat o luna perioadă de frământări și convulsiuni interne, până aproape de secolul al XIX-lea, secol ce a schimbat întrucâtva după cum vom vedea mentalitatea celor din biserică și le-a deschis perspectiva, dacă nu
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
aspirațiilor și idealurilor generoase, dezamăgirea de a asista la o continuă degradare a umanității”. Adolescenții acestor ani de convulsii sunt marcați de „paradoxul tragic al istoriei” ultimelor decenii. În versurile lor acesta „transpare semnificativ”; „pretutindeni se simte gustul amar, ironia tristă, sarcasmul bufon, teama de ce va fi, spaima de un dezastru ecologic și escatologic împotriva cărora luptă încrederea încă nealterată în victoria valorilor pozitive, în reabilitarea râsului, [a] frumuseții sufletești, în natura încă neatinsă de poluare, în iubirea întoarsă la rosturile
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Vasile I. Schipor () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93275]
-
ruginite și scârțâind parcă a jale, ușa se deschide cu greu în fața micuților. ... doi băieți și o fetiță: 12, 8 și 6 ani... ... și o bătrână micuță, îmbrăcată în negru, cu broboada acoperindu-i parcă toată fața duioasă, slabă și tristă. Era bunica! Bunica din partea tatălui. Singura rudă în viață, singura speranță, singurul sprijin, singura inimă care mai putea cuprinde viața celor trei copii orfani. Degetele lor, timid, dar pline de speranță, părăsesc încleștarea și, precum dansul aripilor de fluturași, ating
Mura by Vera Crăciun () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1734_a_92272]
-
ajung. Aici a „impresionat” mătușa Murei și, poate tocmai de aceea, acest amănunt nu a fost uitat, chiar dacă peste el au trecut zeci de ani. Unele amintiri nu se șterg, cu atât mai mult cu cât ele sunt atât de triste. La apusul soarelui, mătușa, pe care, hai să o numim Ftenia, scoate de sub frunzele abia simțite ale unui copăcel rătăcit prin acele locuri o strachină din aceea de lut, frumoasă ce-i drept, dar ce folos. Până la jumătatea ei se
Mura by Vera Crăciun () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1734_a_92272]
-
când convingerile intime ale unor oameni cinstiți nu ne-ar face asemenea surprize, decizând ca omul nevinovat să nu fie ucis, nedreptățile să nu triumfe întotdeauna, inocenții să nu mai cadă sistematic în lațul călăului. Și am avea o viață tristă dacă asemenea excepții ne-ar tulbura peste măsură... Dar proba de căpetenie a acuzării era următoarea: soția lui K. mărturisește - spre indignarea multora, convinși că astfel ea și-a „înfundat” decisiv omul - că în noaptea aceea socotită a crimei Joseph
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
pansamente de lemn. Se visează la grefe, la înlocuirea în interior a colților de fier ruginiți cu colți de oțel inoxidabil. Dar Parthenonul e bolnav: de bătrânețe, de timp, de ateroscleroză. Când poveștile cu oameni - prea multe, prea vesele, prea triste, prea frumoase, prea urâte - mă plictisesc, mă gândesc la marmură, la Acropole. NOIEMBRIE ’68 1: „Sunt bolnav... Cred că o nevroză mă va răpune...” (Crowhurst - în jurnalul de bord). 2: Iarba din plastic - spune un prospect comercial american - e superioară
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
mamă a doi copii, separată de soț. Se constată că la Olimpiada din Mexico, majoritatea atleților învingători erau căsătoriți; mulți au venit însoțiți de perechile lor, pe propria cheltuială; medicul francez Andrivet declară: „Lumea sportivă respinge din ce în ce mai mult ascetismul, religie tristă al cărei apanaj atleții îl împărțeau cu călugării...”. 27: „Nu pot să înfrunt Capul Horn, punctul extrem al Americii, cu o barcă atât de avariată. Ar fi inuman. I-am promis Clarei că nu voi merge la sinucidere. Dar pentru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
Sunt vitale și pustii. Sunt date dracului, dar căutând un paradis iluzoriu. Sunt nostime, dar ignorând ridicolul. Sunt grațioase, neocolind urâtul. Sunt simpatice, iradiind prietenie, nu dragoste. Sunt comice, având în adânc o dramă. N-au nimic melodramatic, dar sunt triste. Și sunt triste fiindcă fiecare dansează singur. Fiecare nu se ocupă decât de el însuși. Oricând dansurile acestea se pot dansa fără partener. Vitale, le lipsește senzualitatea sănătoasă. Comice, le lipsește surâsul. Concentrarea spre tine însuți cere crispare. Prietenești, sunt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
pustii. Sunt date dracului, dar căutând un paradis iluzoriu. Sunt nostime, dar ignorând ridicolul. Sunt grațioase, neocolind urâtul. Sunt simpatice, iradiind prietenie, nu dragoste. Sunt comice, având în adânc o dramă. N-au nimic melodramatic, dar sunt triste. Și sunt triste fiindcă fiecare dansează singur. Fiecare nu se ocupă decât de el însuși. Oricând dansurile acestea se pot dansa fără partener. Vitale, le lipsește senzualitatea sănătoasă. Comice, le lipsește surâsul. Concentrarea spre tine însuți cere crispare. Prietenești, sunt străine de mângâiere
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
șaptelea baron Macdonald, și Simon Cristopher Joseph Fraser, al 24-lea baron Fraser, veghează cu strășnicie la activitatea unui submarin plin cu experți americani veniți să ia un eșantion din pielea monstrului de la Loch Ness. După două luni de mariaj trist, Luigi Urru din Sicilia vine cu pușca în patul conjugal, pentru a-și sili soția să-și îndeplinească obligațiile conjugale. Condamnare la 3 ani și 7 luni închisoare - menținută chiar și după ce Agnes și-a retras plângerea... La muzeul Goya
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
sau avion. În timp ce: - Ziarele: „Vulpea își face o intrare foarte remarcată, atât la croitori, cât și la creatorii de modele; sunt folosite toate tonurile, de la ruginiul natural până la cele argintate care, pentru a fi frumoase, par a fi totdeauna ușor triste”, - lângă Torino, o armată de câteva milioane de omizi înaintează pe un front foarte larg, necesitând intervenția infanteriei italiene, cu aruncătoare de flăcări și napalm, - dna Shirley Thorme, după o reflecție de trei luni, cere familiei Butler din Peterborough (Anglia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
păstrând stilul original, care menține peste decenii parfumul acelei epoci. De asemenea, am păstrat termenii medicali de atunci, termeni care astăzi sunt căzuți În desuetudine și ar putea stârni doar zâmbete Înțelegătoare. (Dr. lustin Mihailov). În volumul de față, cu triste amintiri despre cele Întâmplate la Român În ziua de 3 iulie 1941, voi inseră mai Întâi, În chip de preambul, evenimentele petrecute la lași cu câteva zile mai Înainte. Așa cum se observă, ele au avut o strânsă interdependenta, ba chiar
Istoria Neurochirurgiei Ieşene by Hortensiu Aldea, Nicolae Ianovici, Lucian Eva [Corola-publishinghouse/Memoirs/1293_a_2216]
-
teologie, Vasile Loichiță (†1958), publica, tot în „Candela”, în 1935, anul morții lui Cotlarciuc, necrologul acestuia. Ion Rusu Abrudeanu, un brav român și un mare apărător și luptător al neamului românesc pentru izbăvirea sa și ieșirea românilor ardeleni de sub gheara tristului Imperiu Austro - Ungar, surprinde în cartea sa, despre primul Patriarh al României, Dr. Miron Cristea, anumite aspecte din viața lui Nectarie. Detalii se mai regăsesc și în alte reviste de specialitate cum ar fi: „Glasul Bucovinei”, „Teologie și viață”, „Cuvântul
Nectarie Cotlarciuc, Arhiepiscop al Cernăuţilor şi Mitropolit al Bucovinei by Marius Vasile Ţibulcă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91906_a_107347]
-
chibzuință. Și ca și cum toate acestea nu ar fi fost de ajuns, bucovinenii au mai avut de luptat pe un front: menținerea caracterului românesc al provinciei, ca urmare a transformărilor teritoriale și numeroaselor ocupații prin care a trecut Bucovina, „ajungând o tristă ruină”. Caracterul românesc s-a menținut datorită legăturilor multiple culturale dintre cele două părți ale vechii Moldove. S-au găsit, așadar, soluții pentru păstrarea culturii și identității. Un factor pozitiv în viața intelectuală bucovineană a fost crearea Universității austriece din
Nectarie Cotlarciuc, Arhiepiscop al Cernăuţilor şi Mitropolit al Bucovinei by Marius Vasile Ţibulcă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91906_a_107347]
-
pogorât să curme subit firul unei vieți greu încercate și să împărtășească cu taina liniștei de veci un suflet adânc sbuciumat. De trei zile clopotele tuturor bisericilor vestesc tânguitor credincioșilor că arhipăstorul lor, Nectarie, s- a săvârșit întru Domnul. Vestea tristă ne-a îndurerat adânc sufletele, văduvite de arhiereasca sa mângâiere și binecuvântare. Prea devreme s-a stins o viață în plină desfășurare a virtuților creștinești! Prea aspră este încercarea și prea crudă lovitura care ne-a nimerit! Dar în fața voinței
Nectarie Cotlarciuc, Arhiepiscop al Cernăuţilor şi Mitropolit al Bucovinei by Marius Vasile Ţibulcă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91906_a_107347]
-
boală grea care nu iartă - totuși gândul nostru nu se putea împăca cu prea timpuria lui trecere la cele veșnice; ci ne lăsam mai bucuros cuprinși de nădejdea, că înaltul ierarh, mai înainte în destulă putere, va mai putea amâna trista întâmplare de a ne ruga azi la căpătâiul sicriului său [...]. Cine a cunoscut de aproape pe mult regretatul răposat, acela știe, că el n-a căutat asemenea slavă, ci - ca un credincios fiu și muncitor în via Domnului - s-a
Nectarie Cotlarciuc, Arhiepiscop al Cernăuţilor şi Mitropolit al Bucovinei by Marius Vasile Ţibulcă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91906_a_107347]