13,563 matches
-
Oarzăle nu le-am mâncat."321 Pentru a vesti primăvara și roadele ce vor urma, la greci 322 se umblă, din casă în casă, cu o rândunică sculptată în lemn, rostind un cântec-colindă: "A sosit, a sosit rândunica! ... / Pe-o creangă mi s-a pus și mi-a grăit, / Și-a ciripit dulce: / Hei martie, bunule martie / Și tu groaznic făurar, / Chiar de arzi, chiar de pârlești, / Tot a timp frumos îmi miroși, / Chiar de-mi ningi, ori ești cu toane
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
Ori nu ești din țara mea? Păsăruica săraca / Sta pe loc și-mi răspundea, / Cu grai omenesc grăia / Că ea nu-i din țara mea / dar așa i-a fost calea, / Drept la mândrulița mea. / Turturică, păsărea, / Păsăruică, turturea, / Pe crengi verzi tu nu ședea, / Du-te încunjură lumea / De-mi află pe mândra mea! Zboară, pasăre măiastră, / Pân` la mândra la fereastră / Ca s-o vezi ce face-n casă, / De-i afla-o suspinând, / Suspinând și lăcrămând / Și de
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
particular de viață se exprimă în credințe, ritualuri și limbaje religioase. Pe acestea le privea drept practici care răspund nevoilor sufletești ale membrilor comunității. Era interesat să afle cât mai multe despre religiile arhaice. A citit și comentat cu Drury Creanga de aur a lui James G. Frazier. Iar în 1931, a pus pe hârtie câteva observații pe care i le-a prilejuit lectura acestei voluminoase lucrări, ca și discuțiile pe care le-a avut cu Drury. Sunt observații care scot
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
care scot în evidență foarte bine contrastul dintre abordarea lui Wittgenstein și abordarea raționalistă, acea abordare care a fost comună unor filozofi ca Russell și unor cercetători ai credințelor și practicilor magice și religioase arhaice, cum a fost și autorul Crengii de aur. Wittgenstein contesta că prin practici magice omul arhaic urmărește obținerea unor efecte utile din punct de vedere practic, material și că, din acest punct de vedere, ar exista o deosebire semnificativă între magie și religie.60 El susținea
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
un poet cuvînt cu cuvînt.” (Voltaire) Tot Voltaire dă și explicația: „Poezia e muzica sufletului... trebuie s-o auzi ca s-o judeci”. Cu certitudine, unicitatea emoției interioare nu poate fi tradusă: „Nu-i de ajuns să cureți arborele de crengi uscate, ca să Înflorească; mai trebuie să se amestece și primăvara” (A. de S.-Exupéry). Credem că cel mai frumos omagiu pe care l-a adus cineva „muzicii” este cel al lui Emil Cioran: „De n-am fi avut suflet, ni
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
lui Aron Pumnul se termină cu următoarele cuvinte, extrase din Pravila lui Vasile Lupu: „Să nu se uite că au scris mână de lut, supusă greșelii!” Acest procedeu Îl Întâlnim și În unele opere literare. Celebrele Povești ale lui Ion Creangă au următoarea „Prefață la poveștile mele”: Iubite cetitoriu, Multe prostii ăi fi cetit, de când ești. Cetește, rogu-te, și ceste și, unde-i vedé că nu-ți vin la socoteală, ié pana În mână și dă și tu altceva mai
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
normelor stabilite de DOOM (ediția a II-a), cu dublu t. 13.2. Dedicația Este un text de mici dimensiuni, prin care autorul dedică opera sa unei persoane, personalități, colectivități, instituții etc. Prima parte a Amintirilor din copilărie de Ion Creangă poartă următoarea precizare: „Dedicație d-șoarei L.M.” (inițialele reprezentând-o pe fiica lui Titu Maiorescu, Livia Maiorescu). Liviu Rebreanu și-a dedicat principalele romane soției sale, Fanny. Iorgu Iordan a dedicat volumul al treilea al Memoriilor sale Ecaterinei Oproiu, „pentru strălucitul
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
mari dificultăți. Iată câteva reguli de utilizare a semnului Întrebării: - după cuvinte, grupuri de cuvinte, propoziții sau fraze cu caracter interogativ: „Iar vrei să te pupe cucul armenesc și să te spurce, ca să nu-ți meargă bine toată ziua? (I. Creangă) sau „Să fie și din cauza absenței oricărui cuvânt Însoțitor, iarăși ca atunci când este are funcție predicativă?” (I. Iordan); - Într-o conversație, când unul dintre interlocutori răspunde prin mimică și gesturi: „- Ei, da! și Costică... - ? - Costică Arion...” (I.L. Caragiale). - după titlurile
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
mai lungă, pe când inițiala mică semnalează continuarea comunicării În același enunț și o pauză interioară mai mică, deci un tempo mai grăbit al vorbirii (p. 72). Exemple: „Da slănină nu-i În pod? unt nu-i? ouă nu-s?” (I. Creangă); „Ce e cartea asta? De cine e? De unde vine? Ce scrie În ea? Ce gânduri ai cu ea? De ce ai cumpărat-o?” (Beldescu, 1995, p. 91). Trebuie reținut faptul că după o propoziție care se termină cu semnul Întrebării nu
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
codrului, aduce Înfiorări pe chipurile lor trudite” (M. Sadoveanu); - se despart prin virgulă substantivele În cazul vocativ: „Am trei copii, Costică!” (I.L. Caragiale), „Deșteaptă-te, române!”; - după interjecții se pune virgulă: „Ei, ce veste ne mai aduci de pe la târg?” (I. Creangă). Observație După interjecție se poate pune, așa cum am văzut, și semnul exclamării. Când interjecțiile sunt urmate de un substantiv cu care formează În rostire o unitate, nu se pune niciun semn: „Bre Ilie, vină-ncoace!” (M. Sadoveanu), „Măi animalule!” (celebrul
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
și ori prin sau: „Discuta dacă femeia are sau nu un suflet” (G. Galaction); - complementele directe și indirecte ce urmează după predicat nu se despart prin virgulă: „El a măritat pe fiică-sa după un om bun și harnic” (I. Creangă); - interjecția ia nu se desparte de verbul următor, cu care formează o unitate: „Ia fii bun dumneata și-i pune imediat la loc” (I.L. Caragiale); - conjuncțiile Însă, deci și adverbul totuși, plasate În interiorul unei propoziții, nu se despart prin virgulă
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
prin virgulă numai când vrem să subliniem că este un element esențial În frază: „Ca să ajungem la epoca instituirii ei, trebuie să suim până aproape de leagănul bisericii (I.L. Caragiale); Se duce drept la frate-său, ca să-i ducă bucuria (I.L. Creangă)”; „Veniseră la Călifar ca să-l pedepsească”; - circumstanțiala condițională se desparte de regenta ei prin virgulă, indiferent de poziția pe care o are, cu excepția cazului când se insistă În mod deosebit asupra condiționalei (caz În care nu se desparte prin virgulă
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
două, măcar că nu sunt În ea nici averi, nici merinde” (C. Negruzzi); - subordonata consecutivă urmează Întotdeauna după regenta ei și se desparte, În general, prin virgulă de aceasta: „I-oi face eu cumătrului una, de și-a mușca labele (I. Creangă). O atenție deosebită trebuie acordată propozițiilor incidente, intercalate Într-o frază, care se despart prin virgulă sau linii de pauză: „Ia citește-mi-o și mie, zise Grigoriță cum stătea cu fața-n sus și căsca, să văd ce prostie
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
rotunde indicațiile de regie. Parantezele drepte sunt folosite pentru a Închide un adaos făcut de noi În text, pentru ca acesta să fie mai clar: „Am găsit de cuviință să te poftesc [la praznic - n. I.R.] și pe d-ta” (I. Creangă). Parantezele drepte se mai folosesc pentru a marca lipsa unui fragment, a unui cuvânt dintr-un text. Numite și „croșete”, parantezele drepte au fost utilizate În timpul regimului comunist pentru a marca un cuvânt sau un pasaj eliminate de cenzură. Ulterior
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
Puțini tineri mai știu astăzi că orașul Brașov s-a numit cândva Stalin, că Onești a purtat numele lui Gheorghe Gheorghiu-Dej sau că Ștei a fost multe decenii cunoscut drept orașul Dr. Petru Groza. Satele I.L. Caragiale, G. Coșbuc, Ion Creangă s-au numit cândva Haimanale, Hordou și Humulești. Iată câteva reguli minime, care trebuie respectate și aici: • Va fi avută În vedere ordinea strict alfabetică a localităților: Săcuieni, Sălciua, Săliște. • În cazul unor localități cu nume identice, e nevoie de
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
formă, cât și ca sens, lucru reflectat și În grafie: conjuncția se scrie acum Într-un singur cuvânt. La pagina 387 aflăm despre conjuncția căci că este subordonatoare, introducând prepoziția cauzală. La pagina 401 ni se dau două citate din Creangă și Negruzzi, de unde putem vedea că această conjuncție aparținea mai ales limbii vechi: „Eu Îi cunosc pre boierii noștri, căci am trăit cu dânșii” (Negruzzi). La pagina 285 aflăm că este greșită construcția În care, În locul lui că se folosește
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
Un culegător a transcris un vers astfel: „Vântul bate pe răpică”, răpică Însemnând În zona Banatului „arac de viță-de-vie”. Contextul În care era plasat versul ne oferă altă soluție: Colo sus lângă pădure Este-un păr cu pere sure Cu crengile la pământ. Vântul bate, peră pică. Un mare număr de greșeli de editare au suferit versurile lui Eminescu. Astfel, În 1989, când, cu ocazia centenarului morții poetului, s-a retipărit ediția princeps, lista de emendări și corecții cuprinde 22 de
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
o ediție din opera unui scriitor), trebuie să-l avertizăm pe cititor asupra intervențiilor noastre În textul transcris. 3.3. Păstrarea particularităților lexicale Se vor păstra toate particularitățile lexicale, specifice mai ales scriitorilor cu un pronunțat registru regional al limbii: Creangă, Caragiale, Pavel Dan, Mihail Sadoveanu, Ion Marin Iovescu. Așadar, vom păstra forme precum atențiune, avantagiu, complect, humor, personagiu, soluțiune etc. O problemă specială o ridică aici transcrierea neologismelor. Forme ca budget, interwiev, match etc. au circulat o vreme În paralel
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
Împușcat, din ovăz, din flori de salcâm, din ocheșele (vâzdoage), ciuboțica cucului, limba vacii, din rădăcini de nalbă, arpacaș, smochine și curmale, de boabe de porumb roșu și petale de trandafir. Sucuri din conuri tinere de brad, din vârfuri de crengi de brad și de fag sau molid. Sirop din zeamă de ceapă și pătlagină, din vin alb sau roșu, În care s-au plămădit plămânărică și unguraș, cu zahăr. Miere de albine cu argințică, sămânță de busuioc, muguri de brad
MIRACULOASE LEACURI POPULARE by Vasile Văsâi () [Corola-publishinghouse/Science/1623_a_2977]
-
cu alcool camforat și cu piper negru, aplicate la gât. Spălări cu apă rece, fiertură de boz, de busuioc, cimbru de grădină, coada șoricelului, faptnic, scuturătură de fân, focușor, lapte dulce nefiert, cu fiertură din frunze de mac de câmp, crengi de măr dulce, mătrăgună, de pelin, de plescăiță, cu rachiu, spirt, moare de varză sau cu fiertură de buruiană de vărsat. BRÂNCĂ (erizipel) Boală contagioasă specifică porcilor, caracterizată prin lipsa poftei de mâncare și prin apariția unor pete violacee. La
MIRACULOASE LEACURI POPULARE by Vasile Văsâi () [Corola-publishinghouse/Science/1623_a_2977]
-
se suflă În ochiul afectat. La fel se procedează și cu sarea, pregătită În același scop, care se arde Într-un lemn de stejar, se pisează fin și se pune În ochi, precum și cu lemn de mesteacăn sau cu o creangă de nuc, plină cu sare, din care rezultă așa-numita "sare de nuc". Praful de zahăr se amestecă uneori cu pulbere din albine uscate, din cuișoare, făină de porumb cernută mărunt, "răzătură de pe un ban de argint" și puțină sare
MIRACULOASE LEACURI POPULARE by Vasile Văsâi () [Corola-publishinghouse/Science/1623_a_2977]
-
din scârbă", din supărare, din năduf. Bolnavul se umflă "ca un bostan", se Îngălbenește, nu are poftă de mâncare, suflă greu. Împachetări cu nisip cald la picioare sau cu sare. Băi cu zer de oaie, cu fiertură de droghiță, din crengi da salcie tinere, din măr sălbatic, din tulpini de mătrăgună, din crengi și frunze de nuc, din paie de ovăz, din putregai de salcie, din rădăcină de spini, din slăbănog, din coajă și rădăcini de soc. Oblojeli cu rădăcini de
MIRACULOASE LEACURI POPULARE by Vasile Văsâi () [Corola-publishinghouse/Science/1623_a_2977]
-
se Îngălbenește, nu are poftă de mâncare, suflă greu. Împachetări cu nisip cald la picioare sau cu sare. Băi cu zer de oaie, cu fiertură de droghiță, din crengi da salcie tinere, din măr sălbatic, din tulpini de mătrăgună, din crengi și frunze de nuc, din paie de ovăz, din putregai de salcie, din rădăcină de spini, din slăbănog, din coajă și rădăcini de soc. Oblojeli cu rădăcini de brusture, foi de ceapă, cu dropică, cu pepene copt și pus pe
MIRACULOASE LEACURI POPULARE by Vasile Văsâi () [Corola-publishinghouse/Science/1623_a_2977]
-
frunze de hrean, rădăcini de tătăneasă, iederă de pădure, ilovăț. De asemenea, cu frunze și fructe de jneapăn, cu laptele câinelui, măceș, menta broaștei, frunze și coajă de mesteacăn, cu planta numită muma pădurii, rugi de 209 mure, vârfuri de crengi de nuc, frunze de nuc, paie de orz sau ovăz; cu pălămidă, pelin, podbal, cu semințe de secară, flori de soc, coajă și frunze de stejar, troscot, de rădăini de urzică vie, creață sau moartă, cu planta unghia găinii, cu
MIRACULOASE LEACURI POPULARE by Vasile Văsâi () [Corola-publishinghouse/Science/1623_a_2977]
-
cu lapte de femeie. BROAȘTE Umflătură care umblă sub piele și chiar la nivelul gâtului. Oblojeli cu cenușă de coajă de frasin amestecată cu rachiu de drojdie sau spirt medicinal, cu turtiță din ceară de albine presărată cu cenușă din crengi de plop, cu cenușă de arțar pusă Într-o coajă de nucă verde, aplicată pe bubă; cu tărâțe de grâu fierte, cu fiertură de pălămidă. Dacă broaștele sunt coapte se pun legători cu semințe de in și lapte dulce călduț
MIRACULOASE LEACURI POPULARE by Vasile Văsâi () [Corola-publishinghouse/Science/1623_a_2977]