15,624 matches
-
UN NIVEL PSIHOLOGIC MAI SCĂZUT DECÂT BĂRBAȚII PRIPP. ÎN CONSECINȚĂ ERAU CONSIDERATE CA UN FEL DE PIONI, CHIAR DE ELE ÎNSELE. POȚI AMINTI? O ÎNTREBĂ YISCHA AMENINȚĂTOR PE FEMEIE, ÎNTORCÂNDU-SE SPRE EA. \ OCEANUL, RĂSPUNSE EA TREMURÂND, CU O VOCE TRISTĂ. MÂLUL DE PE FUND. STÂNCILE DIN ADÂNCURI. PLAJELE FIERBINȚI ȘI IMPOSIBILITATEA DE A TE ASCUNDE DE SOARELE ARZĂTOR. \ RĂSPUNSURILE VĂ SATISFAC? ÎL ÎNTREBĂ YISCHA POLITICOS, ÎNTORCÂNDU-SE SPRE MARIN. ACESTA SE HOTĂRÎ BRUSC. Am nevoie de voi amândoi pentru un experiment
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
ziua condamnării lui Trask. ― I-ați anunțat mai târziu decât de obicei în situații similare? ― Da, mult mai târziu. Dialogul fu întrerupt de Conducătorul de grup Gaines, care până atunci se mulțumise să urmărească scena cu ochii lui mari și triști. ― Nu înțeleg un lucru; de ce ai considerat necesar să o aduci pe Excelența sa într-o stare de hipnoză? După părerea mea, ne-ar fi spus totul în momentul în care îl confruntam cu adevărul. ― Ajung și la asta, răspunse Marin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
știa ce să-i spună și se temea că se va face de râs. Se Întoarse Încet În camera de zi și zise cu glas mieros: Ești supărat pe mine, Dimi? De ce-mi faci asta? O umbră de surâs trist, un surâs de om bătrân și obosit, se ivi pentru o clipă pe buzele copilului. Și Îi spuse constatând parcă o stare de fapt: — Mă sâcâi. În acest caz, spuse Fima, stăpânindu-și cu greu un nou val de furie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
A păstrat numai fotografia ei din ziua absolvirii gimnaziului, pe care a dat-o să fie mărită de cinci ori și a atârnat-o deasupra bufetului. De acolo Îi privise ea pe amândoi de-a lungul anilor, cu un surâs trist, ușor sceptic, cu ochii plecați sfielnic. De parcă Își recunoștea greșeala și o regreta. Imediat după Înmormântare, Baruch a preluat educația fiului său cu o strictețe distrată, cu gesturi emoționale neașteptate și o bună dispoziție tiranică. Verifica În fiecare dimineață caietele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
În baie și Încă două zile de arest la domiciliu. Fima primi și el o mustrare. Aproape că regretă că renunțaseră la producția spray-ului. În autobuz, În drum spre serviciu, se gândi la ce spusese doamna Schönberg despre informatorul trist și Își zise: cel pe care Dumnezeu l-a uitat nu e neapărat pierdut. Dimpotrivă. Poate că e ușor și liber ca o șopârlă În deșert. Cea mai nenorocită soartă nu e să fii uitat, ci să te pierzi: voința
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
nu erau degete La șapte coborâră jaluzelele și Încuiară clinica. Ploaia și vântul se opriseră. Un frig limpede, sticlos se lăsase deasupra Ierusalimului. Stelele străluceau cu o intensitate tăioasă, iernatică. Iar din partea de est, clopotele bisericilor creștine sunau puternic și trist, de parcă răstignirea avea loc pe dealul Golgotei chiar În acel moment. Doctorul Wahrhaftig plecă acasă cu un taxi, iar Tamar, pe care se oferise, ca de obicei, s-o lase lângă liceul Rehavia, i se alătură. Gad Eitan se strecură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
Își dădu seama imediat că Într-o clipă fata va fi părăsită În mijlocul străzii, În ploaie. Și avea deja pe vârful limbii cuvintele cu care să Înceapă, cuvinte de Încurajare delicate, care să n-o sperie, o frază inteligentă și tristă care să aducă un zâmbet printre lacrimi. Doar că nu apucă. Fata strigă: —Întoarce-te, Yoav. Renunț. Iar băiatul, fără să se obosească să Închidă portiera taxiului În urma lui, zâmbi și se Întoarse la ea, Îi cuprinse talia cu brațul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
care se vedeau În depărtare printre curțile neîngrijite - totul era Învăluit În diferite nuanțe de cenușiu. Din când În când răzbăteau prin larma obișnuită a străzii sunete străine: dangătele clopotelor din biserici, Înalte și rare, Întretăiate, joase, subțiri, grave sau triste, un difuzor Îndepărtat, ciocane pneumatice și sunetul slab al vreunei sirene. Toate aceste zgomote nu puteau acoperi liniștea Ierusalimului, liniștea aceea fundamentală, permanentă, pe care, dacă vrei, o poți descoperi sub orice zgomot. Un bătrân și un copil, probabil bunic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
acoperă trupul, dar nu-l mai Încălzește. Și simți până În adâncul sufletului cât de mult Își dorea să continue să nu știe. În timp ce urcau la etajul trei, Fima puse pe neașteptate mâna pe umărul lui Uri, care părea obosit și trist. Simțea nevoia să-și Încurajeze cu acest gest prietenul uriaș, care fusese cândva un pilot de luptă celebru și care continua Încă să umble prin lume cu capul sus, agresiv, cu un ceas de aviator sofisticat la mână, lăsând uneori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
ta, amice! Și răspunse, privind În noapte, cu o voce joasă și hotărâtă: —Corect. E problema mea. Și eu sunt cel care o va rezolva. Zâmbi din nou În sinea lui. Însă nu mai era zâmbetul lui obișnuit, umil și trist, ci surâsul cu buzele uimitor arcuite al unui bărbat care căutase Îndelung un răspuns complicat la o Întrebare complicată și dintr-odată găsise un răspuns simplu. Apoi Fima se Întoarse și intră În cameră. O zări imediat pe Yael, adâncită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
intrat în politică, având un succes limitat, iar acum este europarlamentar. Adversarul său public, Berlusconi, a avut cel mai lung mandat de premier de după război. Un fel de cuplu Cezar-Cato în variantă televizată. Ajung astfel la ultima și cea mai tristă lecție: justiția nu poate schimba de una singură o țară. Noii politicieni nu sunt neapărat mai curați decât cei vechi, iar al doilea mandat al lui Berlusconi e poate cel mai vizibil eșec al campaniei Mani Pulite. Ce urmăresc cu
Eu votez DNA!De ce merită să apărăm instituţiile anticorupţie by Cristian Ghinea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1332_a_2898]
-
ca bănuțul pe care îl aveam în buzunar de fiecare dată când treceam prin hol. Îi zâmbeam și eu, dar nu mă opream niciodată. Sau să îți povestesc despre tangoul de la Marseilles, doctore? Cum aș putea să descriu acel dans trist al disperării cuiva ca dumneata, care are peretele plin cu certificate ce te transformă într-un stâlp de primă mână al societății? Chiar dacă ai fi văzut dansul, nu ai fi înțeles pașii. Stăteau în fața hărții. „AȘA ARATĂ AMERICA“ era scris
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
cu mai mult de doi ani și nu trecea o lună de atunci fără ca o organizație să nu promită că va îndrepta vechile greșeli. Oamenii ar trebui să știe mai bine. Nu poți îndrepta vechile greșeli. Totuși, era o treabă tristă să electrocutezi un cuplu obișnuit, o mamă și un tată, evrei, așa cum sublinia mereu socrul meu, de parcă afiliația lor religioasă ar fi fost responsabilă nu numai pentru supliciul lor, dar și pentru rușinea lui. Nu poți să le ai pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
am spus. Soacra îmi aruncă o privire peste masă. Întotdeauna am crezut că ar fi un ofițer excelent. Și tata a avut mustață, am continuat eu. Tata nu a avut mustață, așa cum nici mama nu a fost blondă. Chipul lui trist, care se schimba când făcea glume sau când era nervos, rămăsese la un moment dat fără nici un fir de păr, de la fruntea sa lată și cheală la bărbia lui proeminentă. Eram în mașină, în drum spre casă, când mi-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
a trebuit să își împrospăteze memoria despre cine eram eu. Stătea și studia un dosar plin cu hârtii, în timp ce eu așteptam de partea cealaltă a biroului. Era tot acoperit cu instrumente proprii meseriei lui, cu simboluri primitive și acei martiri triști din Calais. Nimic nu se schimbase în birou, poate cu excepția doctorului. Arăta mai prosper ca niciodată, dar poate că asta era din cauza feței și mâinilor lui bronzate. Ați fost în sud? l-am întrebat în timp ce răsfoia notițele pe care le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
fost una dintre concluziile la care s-a ajuns în urmă dezbaterii de joi, 28 septembrie, de la Institutul Cultural Român. Până acum, recordul absolut după Revoluție îl deține Garcea și oltenii, care a avut 290.000 de spectatori. Un record trist, au fost de acord participanții la întâlnirea „Producția cinematografică în România de la A la B, de la finanțare la întâlnirea cu publicul“, care va fi cu atat mai greu de depășit. » Sahia - studioul cu 36 de directori. Fiecare salariat al Studioului
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2192_a_3517]
-
Tot în cheie suprarealista, Julie Taymor își armonizează propriul destin armonizându-l cu ultimii 40 de ani de istorie americană. » A Prairie Home Companion/Ultimul radio show. Cel din urmă film al lui Robert Altman, profesiune de credință vie, caldă, tristă, veselă, extrem de umană despre viața din lumina reflectoarelor și, poate mai mult, despre viața în general. » Requiem/Recviem de Hans-Christian Schmidt. Narațiune rece, nemțeasca, bine chibzuita, dar care se acumulează spre final, când și spectatorul simte nevoia unor descărcări energetice
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2192_a_3517]
-
le repetă o minunată și venerată regină, izgonită în exilul cel mai sălbatec și mizeria cea mai cruntă. Ea se împrieteni cu cartea, care închidea în sine aceste cuvinte și încă alte experiențe de viață dureroase, scoțând din ea o tristă mângâiere; cine ar putea micșora vreodată puterea acelei cărți care se întinde până în veșnicie?” J. W. Goethe 162. „<<Domnul von Schweinichen>> este o interesantă carte de istorie și morală; pentru osteneala de a citi suntem din plin răsplătiți; pentru anumite
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
adevărat, ca oamenii din țările unde nu s-a întrerupt niciodată cultura și de aceea, cu toată lipsa unei averi, moștenită sau câștigată, cu câtă nesfârșită iubire, cu câtă nesățioasă patimă v-am cules de pe toate drumurile, din toate tristele colțuri ale părăsirii voastre, din împrăștierea câtor furtuni și catastrofe cosmice, pentru a face din voi ce a lăsat mai prețios omenirea de pretutindeni și de oriunde, în casa mea, deseori mutată, până la permanența unui dar prietenesc, biserica celor patruzeci
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
sub veninul aparent, am avut grijă să ascund antidotul; nici unul dintre ele nu tulbură, cât avertizează.” André Gide 569. „Să nu citești niciodată o carte care măcar un an vechime.” Ralph Waldo Emerson 570. „Câte cărți, câte studii, senzații, încercări triste, câte dezamăgiri și adevăruri succesive sunt necesare pentru a forma un spirit cultivat?” Henri Frederic Amiel 571. „Mi-ar părea o nedreptate să mor fără a fi redat viața primită în dar și să las moștenire gândirea mea, printr-o
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
685. „Una dintre cele mai tulburătoare imagini ale umilinței mi-o dau cărțile care zac în librării, ocolite de cititori.” Eugen Frunză 686. „Cititor deștept e acela care știe să elimine cartea proastă.” Eugen Frunză 687. „O seară nemaipomenit de tristă: răsfoind o carte cumpărată de la anticar, am descoperit în ea, o floare de Nu-mă-uita.” Eugen Frunză 688. „Există și cărți proaste cu bun simț, care îți cer scuze pe parcursul lecturii.” Eugen Frunză 689. „Judecând după faptul că fiecare carte are
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
deja un nou episod din viața căpcăunului. Ai noștri, la fel de talentați, negociază încontinuu variante de scenarii și ne vor livra, cu certitudine, mai multe continuări. Palindroman Serban Foarță Roșul ușor e rozul iluzor (Continuare din numărul trecută — „E dat acestui trist norod/ Și oul sterp ca de mâncare,/ Dar viul ou, la vârf cu plod,/ Făcut e să-l privim la soare!“, se auzi psalmodiind, ca pentru sine, Carmen Carpen. — „Dacă te-am mâncat cincizeci de ani cu lingurița din coaja
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2165_a_3490]
-
pe care, în lipsa altor informații mai substanțiale, o femeie le transformă în mai mult decât reprezintă. Zach și-a lipit gura de palma ei și-a supt umezeala. Din camera cealaltă, au auzit pași, arcurile patului scârțâind, apoi o tăcere tristă. Viața trebuie să ți-o trăiești vara, a zis Zach îndepărtându-se. Așa cred eu. Să le ia dracu’ de recolte. De muncit nu termini niciodată; dar sezonul de mers pe râu e scurt. Taică-miu s-a obișnuit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
râul Columbia. Dar atunci când turbinele alea se puneau în mișcare, somonii erau făcuți bucățele sau mureau înecați în apă stătătoare. Deja în 1986, toți somonii Coho care se aflau în migrație prin coridorul râului Snake dispăruseră. Cândva, toate datele astea triste ar fi făcut-o pe Alice să fugă în cameră hohotind de plâns; poate că problema era nu că plângea prea mult, ci că nu mai simțea nevoia să plângă. Ea fusese pe moarte, asta era ceea ce voia Alice să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
puțin înfricoșătoare. Până în clipa asta, Danny nici nu observase cum arătau de fapt soții lor. De exemplu, nu știuse că John Aberdeen începuse să-și piardă părul sau că Naji Saleh avea niște ochi ca de cățeluș: rotunzi, căprui și triști - genul de ochi la care nu îndrăznești să te uiți decât dacă ești dispus să-l iei pe om acasă. Alice ce zice ? a întrebat Naji. John a clătinat din cap și-a oftat. Alice. John a spus-o ca și când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]