13,756 matches
-
model centrat pe diferență, astfel încât "ceea ce rezultă este o ontologie a "suprafeței semnificante", fără transcendență, [...] și articulată după principiul diferenței, nu al asemănării. Un astfel de model ontologic este în funcțiune în cele mai realizate formule ale gândirii filosofice postmoderne. Îndeosebi la acei gânditori francezi care, ca Derrida, Lyotard, Deleuze și Baudrillard, au reușit paradoxala sinteză hermeneutico-semiologică sau heideggeriano-structuralistă" (Aurel Codoban, Semn și interpretare. O introducere postmodernă în semiologie și hermeneutică, Editura Dacia, Cluj-Napoca, 2001, p. 131). 400 Jean Baudrillard, L
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
confirma o imagine neoficială a lui Francisc, informală, neafectată de stereotipurile referitoare la relațiile fraternității. Cele trei cronici franciscane mai ample - aparținând fraților Giordano, Toma și Salimbene - acordă un spațiu mai restrâns lui Francisc. Ele se concentrează în a oferi îndeosebi informații despre dezvoltarea fraților minori în anumite zone, dezvoltare ce este privită pozitiv, cu admirație și nostalgie în ceea ce privește sărăcia și renunțările din perioada de început. Ea nu e privită cu regret, cu un sentiment de vinovăție sau cu intenții polemice
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
este sesizată, chiar dacă nu este prețuită,fiind influențat de mentalitatea comună privitoare la superioritatea ordinelor vechi. Fragment din Chronicon Montis Sereni, MGH, Scriptores, XXIII, 220-221; în TM, 18-19. [În acest an, 1224,] au început să se stabilească în provincie, și îndeosebi în Magdeburg, două ordine cu o formă de viață religioasă nouă. Unul este numit al Sfinților Predicatori, altul al Fraților Minori. Se aude că acestea au fost întemeiate aproximativ cu douăzeci de ani în urmă și au fost aprobate de
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
renumit: canonizarea, pe care papa Grigore s-a străduit să o facă cunoscută, introducând în calendarul liturgic sărbătoarea Sfântului Francisc, și prezența activă a fraților aproape în toate țările europene. Celei mai intense căutări de informații îi corespund numeroase adnotări, îndeosebi printre cronicarii vechilor mănăstiri; dar și folosirea acestora de către predicatori și compozitori de pilde pentru predici. Pe lângă șirul consistent și organic al biografiilor, aceste mărturii - unele foarte scurte - reprezintă uneori amintiri personale, alteori derivate din «legenda» lui Francisc - care a
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
complet viața lui Francisc, ele totuși introduc în istorie «semnele» acestei experiențe religioase unice, percepută de oamenii secolului al XIII-lea și atestă răspândirea Ordinului. Pentru o informație mai consistentă, este necesar să se recurgă la Introducerea acestei secțiuni; cf. îndeosebi titlul „Mărturii non-franciscane”. 1. 1. Episoade unice A) Luca de Tuy Luca, spaniol din naștere, a primit apelativul „de Tuy” pentru că în 1239 a fost făcut episcop de Tuy, în Galiția. A scris împotriva ereticilor. Era diacon la canonicii regulari
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
povestit domnul Andrei, acum înaintat în vârstă, care fusese prezent acolo. 3. (7). [În ultimii ani ai vieții], fericitul Francisc, epuizat și slăbit din cauza incredibilelor acte de pocăință trupești, a vegherilor nocturne, rugăciunilor și posturilor, nemaiputând să meargă pe jos, îndeosebi după ce a primit stigmatele Mântuitorului, călătorea pe spatele unui măgăruș. Într-o seară târziu, aproape că se înnoptase, Francisc, întovărășit de un alt frate, călare pe măgăruș, cu umerii și spatele acoperit de o mantie sărăcăcioasă, trecea pe drumul ce
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
poarte poverile altora sau să facă pocăințe grele. Totuși, nu trebuie să se îndoiască de îndurarea divină: cu cât au mai puțin, cu atât pot beneficia mai mult de muncile altora. Căci acesta este într-adevăr scopul comuniunii sfinților și îndeosebi a acelora care îi slujesc Domnului în comunitate, pentru că meritele personale sunt comune tuturor; la fel ca soldații care au toți parte egală, atât cei care merg la bătălie în prima linie, cât și cei care, îngreunați de oboseala transportării
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
bătălia sa spirituală împotriva duhurilor rele și viciilor trupului. Modul de a predica al lui Francisc și admirabila sa moarte 7. Francisc s-a dăruit astfel oficiului predicării exercitându-l cu zel prin toată Italia și în alte țări, dar îndeosebi la Roma. Poporul roman, dușmanul oricărui bine, a disprețuit în așa măsură predica omului lui Dumnezeu, încât nu a vrut nici să-l asculte și nici să ia în seamă sfintele sale îndemnuri. În cele din urmă, după ce ei au
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
despre ei. D) Filippe Mousket Provine dintr-o familie ce aparținea clasei mijlocii din regiunea Tournai. El a fost unul dintre cei mai renumiți compozitori ai liricii narative populare în prima jumătate a secolului al XIII-lea. El este cunoscut îndeosebi datorită „Istoriei regilor francezi”, compusă de el pe versuri în franceza veche. Opera se încheie cu evenimentele din 1243; autorul pare să fi murit anul următor sau, cel mai târziu, în 1245. Inexactitățile evidente nu diminuează cu mult mărturia despre
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
4 octombrie 1226. PARTEA A DOUA CRONICI ȘI ALTE MĂRTURII FRANCISCANE CUVÂNT ÎNAINTE Izvoarele reunite în a această a doua parte a celei de-a treia secțiuni se prezintă într-o formă mai compactă și mai omogenă în comparație cu cele non-franciscane, îndeosebi datorită celor trei mari cronici aparținând lui Giordano din Giano, Toma din Eccleston și Salimbene de Adam din Parma. «Celelalte mărturii franciscane» sunt luate din diferite texte și reflectă în general căutarea unor episoade din viața Sfântului Francisc în izvoare
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
care l-a trimis ca misionar printre sarazini, așa cum își dorise; dar a murit la Barletta, după cum prezisese însoțitorilor săi. Se spune că ulterior a ajuns renumit pentru minunile sale. Adam Marsh a intrat în Ordin la Worcester, fiind însuflețit îndeosebi de zelul unei iubiri deosebite față de sărăcie. După acesta a intrat fratele Ioan de Reading, abate de Osney, care ne-a lăsat exemplul a toată desăvârșirea. În urma sa a venit și maestrul Richard Rufus, renumit atât la Oxford, cât și
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
s-a oprit în acea biserică timp de trei zile, spovedind și mângâind întreg poporul. 32. Așa cum s-a mai spus, când frații au ajuns în Anglia, a venit și fratele Aymon, iar prin intermediul predicării și a disputelor scolastice, atrăgând îndeosebi respectul multor prelați, a putut fi de mare ajutor simplității primilor frați. Era atât de amabil și de elocvent, încât era acceptat chiar și de cei care nu vedeau cu ochi buni Ordinul. De aceea, a fost ales mai întâi
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
-l face să înțeleagă că va deveni predicator și lector. Acesta nu numai că a devenit predicator și eminent lector, dar a fost promovat în cele mai înalte oficii din Ordin. Ne vine greu să relatăm ce progrese au făcut îndeosebi acei frați care, animați de o mare fervoare, au intrat în Ordin imediat după sosirea fraților [în Anglia]. Chiar dacă unii erau deja licențiați remarcabili și oameni iluștri, purtau «capuciul de probă» (adică gluga lungă). Mai târziu, mulți dintre ei s-
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
noile apariții editoriale, comentând pe larg noile orientări literare și culturale românești și europene. Sporadic, apar rubrici de istorie literară: „Destine basarabene”, „Generația ’80. Segmentul basarabean”. Poezia, de cea mai bună calitate, e mai frecvent prezentă decât proza. Publică aici îndeosebi poeți optzeciști: Liviu Ioan Stoiciu, Leo Butnaru, Nicolae Țone, Mircea Cărtărescu, Irina Nechit, Romulus Bucur, Octavian Soviany. Proza e reprezentată de Florin Șlapac, Iurie Bodrug, Nichita Danilov, Ovidiu Pecican, Vitalie Ciobanu ș.a. În afară de literatura propriu-zisă și de comentarea cărților sau
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286395_a_287724]
-
practic din vectorii nucleari necesari operaționalizării unei arme nucleare. Vectorul nuclear este vehiculul care poartă spre țintă încărcătura nucleară. O altă coordonată esențială în analiza noastră o constituie evoluția politicilor nucleare la nivel național și internațional. În acest sens, urmărim îndeosebi felul în care armele nucleare au fost concepute politic și, în egală măsură, felul în care a fost teoretizată folosirea lor. În această perspectivă, subliniem importanța dimensiunilor proliferare/nonproliferare și a alternanței lor. Într-o perspectivă istorică, începutul dezvoltării armelor
RELATII INTERNATIONALE by Andrei Miroiu, Simona Soare () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1529]
-
literare și aspirații politice / 164 6. Soția Fabia și Paulus Fabius Maximus / 169 7. Ovidius și opoziția față de Augustus / 244 • CONCLUZII / 261 OVIDIU LA TOMIS Enigma relegării și metamorfoza poeziei Problema relegării lui Ovidiu a fost cercetată în nenumărate studii, îndeosebi în ultimile două secole, atât în marile culturi europene cât și în spațiul culturii românești. Filologii clasici români 1 au scris studii și articole remarcabile despre exilul lui Ovidiu, dar nu au publicat, cu excepția magistrului Demetrio Marin, nici un volum reprezentativ
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
și prestigiul european al autorului. 3. Cartea magistrului Demetrio Marin despre relegarea lui Ovidiu, scrisă cu o jumătate de veac în urmă, este reprezentativă pentru judecarea motivelor care au schimbat destinul marelui poet latin. Cercetările din ultimile decenii (ne referim, îndeosebi, la cartea lui I. C. Thibault, The Mystery of Ovid's exil, Berkeley - Los Angeles, 1964) confirmă concluziile acestei exegeze de referință. Lucrarea are un profil monografic. Întîlnim aici o patetică examinare a dosarului ovidian întru descifrarea enigmei relegării poetului din
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
versurile tînărului Bolintineanu. În Florile Bosforului, Macedonele, Conrad, sunetele, culorile ei se percep mai ușor și ele ne duc spre un univers liric pe care Îl putem determina. Universul se constituie dintr-o suită de „tablouri desfătătoare” și de portrete (Îndeosebi feminine) În care nota dominantă este frumusețea pură a liniilor. Totul este dulce, alb, blînd, omul și elementele materiale tind spre răsfăț, o moliciune dulce și dalbă ne Întîmpină Îndată ce deschidem poarta acestui serai poetic. „Simțualismul” lui Bolintineanu ia forme
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
totdeauna iedera dulcelui („Un corp dulce ca un crin”, „dulce crin din Ietnen”) sau pe aceea, mai abstractă a frumosului: corpul ei „un crin frumos”... Crinul devine, la rîndul lui, un determinant de preț pentru obiectul erotic: gîtul, corpul, sînul (Îndeosebi sînul) primesc atributele aristocratice ale crinului: „adu-mi sînul tău ca crinul Unde dulci dorințe cresc” oftează poetul și, tot el, În delirul adorației, vorbește de o vale umbroasă unde se oficiază ritualuri sacre: „Peste sînul tău de crin E
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
complice, privirea le adoră și, cum ziceam, le corupe prin exaltarea forței lor de a străluci. Lingușirea este arma lui Bolintineanu. Nu umilința, nu penetrația, nu efortul de cuprindere filozofică, nu veracitatea, ci lingușirea obiectelor, atribuirea excesivă de calități, cultivarea, Îndeosebi, a formelor sublime. A face un obiect să strălucească, indiferent de natura lui, printr-o perfidă exagerare a virtuților suprafeței, iată strategia lui Bolintineanu. Pentru aceasta, el aruncă totul În joc, nu face economie de superlative, nu se teme de
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
din urmă, bolnavă, corupătoare, aceea ce confundă natura cu arta și se hrănește cu clișeele cele mai uzate ale poeziei. * Cu Legendele istorice, Basmele, Macedonele, Bolintineanu coboară pe uscat și urcă spre nord. Părăsește lumea Bosforului. Nu-și părăsește temele (Îndeosebi tema erotică), Însă În sfera imaginației lui intră, acum, alt peisaj și, normal, alte subiecte. Desconsiderînd poemele dintîi, critica tradițională a lăudat blestemele și ritmurile iuți ale baladelor. Acestea sînt, Într-adevăr, extraordinare. Cine nu-și amintește de Mihnea și
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
forța o lege misterioasă și atît... Însă demonstrația lirică s-a făcut, mica tragedie este plină de semnificații vaste. Dacă poezia este un mod de a te situa față de realitate, observăm că, În cazul Bolintineanu, poezia oferă (În Legende istorice Îndeosebi) puține elemente pentru a putea determina o poziție originală, coerentă față de real. Retorica pune Între obiect și subiect un număr de clișee prin care privirea (arma, totuși, cea mai puternică a poetului) străbate greu. VÎrful de munte, valea verde din
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
a deduce, totuși, gîndul ascuns al așteptării, pregătirea discretă pentru o sărbătoare fără fast. Poeziile, proza, scrisorile sînt pline de referințe la starea vremii. Oriunde s-ar găsi, acasă (la Mircești) sau În Franța, Italia, Alecsandri dă referințe despre timpul, Îndeosebi despre timpul rău, cu acel sentiment grav că timpul reglează existența noastră. „Timpul e foarte urît - scrie el, de la București, Paulinei, În 1884. Neguri ca la Londra, umezeală, glod, frig...”. Lui George Bengescu Îi confirmă În 1885, de la Paris, că
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
arată aceeași exagerată preocupare pentru starea vremii. „Afurisit timp” - scrie el Catincăi Negri, În 1881. Este iunie, a fost un adevărat potop și poetul face ca orice fermier socoteala pierderilor. S-ar putea crede că timpul rău urmărește pe Alecsandri, Îndeosebi după o anumită vîrstă. Ei bine, nu, poetul are obsesia frigului și, În genere, a vremii rele Încă de tînăr. La 8 februarie 1847 scrie, de la Palermo, Zulniei Sturza (negri), sora Elenei, aceste rînduri disperate: „Astfel că la Neapole am
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
un armistițiu, nici una din părți nu este dezavantajată: imaginația se epuizează În descriere, descrierea nu se desfășoară mai mult decît subiectul Îngăduie. De aici vine senzația de stabilitate pe care o lasă poezia. O stabilitate, Întîi a universului (În Pasteluri, Îndeosebi) și o stabilitate În relațiile dintre universul dinafară și spiritul ce Îl observă. Poezia este, În modul cel mai exact al termenului, o comunicare: o privire care nu modifică ordinea existentă pentru că privirea nu pătrunde dincolo de suprafețele ei. Nu pătrunde
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]