15,045 matches
-
-l admira încă de pe acum, văzându-l cum izbutește în toate fără să-și dea prea mare osteneală. Admirația și bunăvoința se potriviră bine laolaltă, transformându-se într-o prietenie pe care Jonas o primi, așa cum primea totul, în chip firesc și încurajator. Când, fără să se fi omorât din cale afară, își terminase studiile, norocul îi surâse iarăși: intră ca salariat la editura tatălui său, unde își făcu o situație, și, pe căi indirecte, își descoperi vocația de pictor. Tatăl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
bucuros că are niște prieteni care nu se supără când lucrează în prezența lor, se întorcea la tabloul lui, fără a înceta să răspundă la întrebările ce i se puneau sau râzând când se povesteau anecdote. O purtare atât de firească îi făcea pe prietenii săi să se simtă din ce în ce mai bine. Buna lor dispoziție era atât de neprefăcută încât uitau până și de ora mesei. În schimb, copiii lui Jonas aveau în această privință o memorie mult mai bună. Ei dădeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
prețuia, de altfel, pentru că, în loc să se pasioneze, ca toată lumea, după genealogia familiei regale engleze sau după concursurile gastronomice, erau interesați de pictură. De fapt era vorba mai cu seamă de femei din lumea mare, ale căror purtări erau uimitor de firești. Ele nu cumpărau niciodată tablouri dar își aduceau prietenii la artist acasă, în speranța, rareori împlinită, că vor cumpăra ei în locul lor. În schimb, îi dădeau o mână de ajutor Louisei, mai cu seamă pregătind ceaiul pentru vizitatori. Ceștile treceau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
prea mult ignoratul stil clasic. Lumini și umbre cad spre porți de aur,/ pe capitelul dogmelor sanscrite/ în care micul Buddha, ca un faur,/ dezleagă ghicitorile mpietrite. Ioan Grigoraș, Nirvana. Stanțe cu trimiteri clare spre simbolismul anilor săi de aur, firești pentru un poet care este născut în Bacău și a citit, evident, Bacovia. Eu sunt un vrăjitor pe viață;/Tu ești o damă care pică/ De somn în orice dimineață./ Iubirea noastră-i va să zică/Precum e verdele-n urzică;/Precum
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
rând, un semn de admirație față de realizatorul desenelor: Mihai Catruna. închei extrem de succinta prezentare a celor care prin cuvânt au zidit această lucrare, mulțumindu-le și lor dar și neobositului Nicolae Stancu pentru această carte care ne aduce într-o firească relație de cauzalitate între versul frumos curgător și marile noastre frământări ideatice. Acea relație pe care poeții o dezvoltă cu o adevărată voluptate a căutării sensurilor frumuseții gândului-cuvânt. Așa se face că, de când am primit manuscrisul, l-am printat (un
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
din clipa stăpână. De dragul acestei iubiri... ne pierdem în zâmbete calde; frumoase și vii amintiri se lasă în vis să ne scalde. De dragă ce-mi ești mă opresc și-aștept să pășim înainte și-mi pare acum că-i firesc iubirea să n-aibă cuvinte. De drag cum îți sunt mă atragi în zbor către zările albastre; în viu curcubeu fluturi dragi se-alătură tainelor noastre. De dragul acestei iubiri... topiți ne privim și ne pare că-n toiul acestei simțiri
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
unei super-edituri. Parcă eram două prietene care-au ieșit pentru un brunch 1 relaxat de duminică. — Îmmmm? am răspuns eu elocvent, închipuindu-mi că n-am înțeles ce-a spus. — Copii, a repetat ea, ca și cum ar fi fost cea mai firească întrebare cu care să începi un interviu. Foarte multe dintre femeile-editor care lucrează pentru mine mi-au declarat că așteaptă copii - așteaptă să-l întâlnească pe Domnul Perfect, așteaptă să ajungă într-un anumit punct al carierelor lor. Una dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
pe care o moștenise și pe care, la rândul meu, aș fi moștenit-o dacă... Ni s-a lăsat casa și ce aveam În jurul ei: livada și via. Am lucrat la Farmacia nr.56, fostă Zegrea, până la pensie. Cât de firească i se părea acum lui Petru neașteptata apariție a bătrânului: trecând prin zid ca printr-o ușă secretă, sfidând noua destinație și Împărțire a unui spațiu care Îl conținea În pofida oricăror restricții sau măsuri de prevedere. De ce nu vorbiți de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
și nu era nici o povară pentru gazdele sale cărora le ducea de fiecare dată trei litri de țuică și o uriașă șuncă afumată din porcul cumpărat pe din două cu Agatha, croitoreasa teatrului și iubita sa, o rafinată mezelăreasă. Lucru firesc de altfel pentru toți cei din familia Cosici. Aidoma celorlalți eroi locali ai Revoluției, Eustațiu a fost Înmormântat pe banii primăriei În cimitirul de lângă stadion. Holul teatrului i-a primit apoi pe cei care au rămas lângă sicriu până la coborârea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
cravată de mătase naturală. Un polițist zelos aflat În apropiere l-a plesnit pe Edu exact peste bot, limitând În acest fel pagubele, oricum neînsemnate față de foloasele ceremoniei ce tocmai se Încheia: pașnic, cordial, Într-o notă de reculegere chiar, firească Într-un stat de drept. 40. Ajan așezase geamantanul În portbagaj și acum aștepta răbdător sfârșitul ultimului tur pe care Cain Îl dădea pieței. Purta costumul negru, o cămașă albă, pălărie. În picioare avea o pereche de pantofi John Lobb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
mult de ceea ce ei i se părea a fi de puțină vreme aventura umilă a cunoașterii de sine. Chiar și omisiunile vorbeau. Mai mult poate decât propriile sale comentarii, unele naive, altele malițioase, iar altele de-a dreptul injuste. Reacții firești În fața indolenței de moluscă a lui Petru, a cărui singură grijă, banalizată și ea, era să-i promită orgasm după orgasm, cu o generozitate de contabil: meticuloasă, exactă, Îndârjită, mută, fără pic de tandrețe sau pasiune: o primă, sau indemnizație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
ziceam, de fapt numa' am vrut, să vă propun să mergem la Revelionul ăsta. Ai făcut un ocol cam mare, observă Horacsek, Îngăduitor. Recunosc, se pocăi Gheretă care Încă nu Înțelegea mânia lui Horacsek Atunci, zise slovacul pe un ton firesc, Îți spun egyböl că nu mă duc. Nici eu, interveni Zegrea. Aștept telefon de la fiică-mea. Mă sună să Îmi spună la mulți ani. Poate ne sună și Cain... Parcă la ei e altfel, zise Horacsek. Fără cârnaț afumat, hrean
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
fiecare bănuț, În vreme ce șinele de cale ferată se Înălțau drept În sus, trăgând și traversele după ele, arătând tuturor calea, precum Scara lui Iacov. A doua explozie n-a mai venit, Însă, așa că lumea Își recapătă pulsul normal și respirația firească. Doar un ceferist de la revizie a rămas cu nasul În țărână chiar și după ce În jurul său se făcuse un cerc destul de mare de curioși: omul mângâia ca pe un sân de femeie roata dezumflată a unei Dacii roșii cu cinci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
chema Michel, de unde el trase concluzia că se măritase. Cu un tip de treabă, cu vagi Înclinații artistice, atestate În primul rând de o vestimentație de o neglijență studiată și de faptul că totul, absolut totul le faisait chier, lucru firesc pentru un francez branché În criză identitară prelungită În ciuda celor 45 de ani de spleen Împliniți. În caz că treci prin Paris, fais-moi signe, mai scria În Încheiere. Urma un număr de telefon cu multe cifre. Și cam atât. Îi promise În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
de lavandă. O aiureală! Începu să plângă Încet. A scăpat telefonul din mână din care cauză ea părea să vorbească cu capul În jos, cu tălpile lipite de tavanul apartamentului ei din arondismentul 7. Și vorbele curgeau Într-o devălmășie firească, ușor stâlcite de furia ei neputincioasă și Îndepărtată: “În fiecare dimineață, soarele se Întoarce punctual tot ca soare, paza de coastă e cu adevărat pază de coastă, surprizele rămân mereu aceleași, și ce n-a avut loc nu Încetează de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
al sublimării, dincolo de definiția strict freudiană a acestor termeni.) Faptul că mă deosebeam atât de mult de tata În această privință nu mi se pare acum, privind Înapoi, un prilej pentru a fi oedipian copleșit de vină, ci un proces firesc, sănătos, așa cum ramurile unui copac zdravăn nu Încearcă să ocupe teritorii ce nu le revin. De fapt, copacul are sisteme biochimice și fotosensibile care Împiedică această invazie secundară, inutilă și irositoare, a spațiului ocupat de o ramură de către o alta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
ulterior, relația mea cu copacii. Am observat de nenumărate ori cum această afirmație este primită, cu mai multă sau mai puțină politețe, ca un fel de tertip nerelevant, o excentricitate, o eschivare șireată de la ceea ce ar trebui să fie adevărul firesc: influențe literare și teorii ale ficțiunii, precum și toată grămada aceea de gunoi pur intelectual În care găinilor și cocoșilor din poiata facultății le place atât de mult să scurme. Nu Încape discuție că asemenea probleme fac parte din adevăr, Însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
devitalizante. Majoritatea artiștilor maturi știu că un volum mare de cunoștințe generale constituie mai degrabă un balast decât un ajutor. Numai romancierii de duzină, șablonarzi În străfundurile lor, pun atâta preț pe cercetare; În nouă cazuri din zece, ceea ce cunoștințele firești și imaginația nu pot furniza constituie În mod precis ceea ce trebuie lăsat deoparte. Omul verde, care sălășluiește În fiecare dintre noi, este absolut conștient de acest lucru. În practică, petrecem mult mai mult timp respingând cunoștințele decât Încercând să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
comună oricărei călătorii, se apropie foarte mult de ceea ce Îndrăgesc nespus În toate artele narative de la roman la cinema: cu alte cuvinte, mișcarea de la un prezent vizibil spre un viitor ascuns. Motivul pentru care pădurile oferă această experiență - În mod firesc și atât de intens - stă, fără Îndoială, În caracterul pur fizic al oricărei comunități de copaci, În măsura În care ei ascund ceea ce există la un moment dat dincolo de Împrejurimile imediat vizibile. Și astfel, copacii seamănă cu un șir de camere și coridoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
care psihiatrii - și torționarii - Îl consideră ca fiind esențial minții omenești. Fără el, mintea se dezintegrează și o ia razna. Venerația mea pentru copaci, dincolo de nevoia și atracția mea personală (și poate cam ciudată) pentru ei, se datorează corespondenței lor firești cu procesele mai „verzi“, mai misterioase ale minții - și pentru că, de asemenea, ei Îmi par a fi mesagerii cei mai revelatori pentru noi din Întreaga natură, cei mai aproape de inima ei. Nici o religie nu reprezintă religia supremă și nici o biserică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
publicitate în Times de la Braven Dyer, adulația bătrânului și a acoliților lui care-i mușcau de cur pe evrei și-mi asigura statutul de mare grangur atâta timp cât nu părăseam Glassell Park și Lincoln Heights. Însemna încadrarea mea în niște limite firești, fără să fiu nevoit să-mi testez curajul. Apoi a apărut Ronnie Cordero. Era un mexican de categorie mijlocie din El Monte, rapid, cu lovituri puternice ale ambelor brațe și o apărare excelentă, cu garda ridicată tot timpul și coatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
șopti ea melodios, punându-și ca din întâmplare mâna pe genunchii lui Stejeran 1 -, tu crezi poate că numai din întâmplare mi-am pus mâna pe genunchii tăi. Nu este adevărat. La noi, în sistemul nostru solar, asemenea gesturi sunt firești, obișnuite. Nouă ce ne vine să gândim, aia ne și vine să comitem. — Ce-i în gușă, și-n căpușă, spuse Stejeran 1. — Poftim? nu înțelese Getta 2. Ce-ai spus? Un proverb de la noi, răspunse Stejeran 1. Adică, altfel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
unei intrări somptuoase, deasupra căreia o lumină intermitentă, gălbui-roșiatică, decupa în noapte literele firmei: „Supernova Bar. Only for Men and Women”. Femeiuștile le făcură semn că aici, și cei trei roboți pământeni, însoțiți de Getta 2, pătrunseră, nu fără o firească emoție, înăuntru. Înăuntru era cam întuneric și mirosea ușor a spray. — Fiți cu ochii în patru, le strecură printre dinți comandantul Felix S 23 lui Dromiket 4 și Stejeran 1. O muzică plăcută, cum pământenii nu mai auziseră de pe vremea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
frunte cu comandantul Felix S 23. La picioarele scării, asudat de nerăbdare, îl aștepta responsabilul satelitului, tov. Roșca 7. — Bine c-ați mai venit, măi tovarăși! le spuse vădit tulburat tov. Roșca 7, repezindu-se spre ei și urmat cu firească emoție de grosul celorlalți. Într-o clipă, oameni și roboți se îmbrățișară, simțind că dincolo de granițele aparente între om și mașină trăiesc împreună sentimentul înălțător al aparenței la aceeași comunitate planetară. „Ce mai e pe-acasă?”, se auzea din toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
din Salem. Era auriu și frumos ca un apus de soare. Mi-am lăsat ochii în jos ca să nu mă mai holbez așa - de parcă ar fi fost un țap cu două capete sau altceva de felul ăsta care sfida ordinea firească. Și totuși, el sfida natura. Era perfect. Ca să nu mă uit la fața lui, am văzut în schimb că avea unghiile îngrijite și mâinile delicate. Brațele nu-i erau arse de soare ca ale fraților mei, deși nu erau nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]