15,929 matches
-
verticală, până la primul etaj, arăta parcă spre cer. Soldați prăfuiți alergau în dezordine, în brațe cu scaune, vaze, covoare făcute sul. Un cap de gorgonă de ipsos, de deasupra unei intrări, avea înfiptă direct între ochi o schijă triunghiulară de oțel vânăt, care-și ascuțea umbra, ca un ceas solar, pe obrazul, pe urechea și pe doi șerpi ridicoli din capelura încîlcită a furiei. Cu cât se apropiau mai mult de strada lor, dezastrul părea mai mare, ruinele mai hidoase și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și gîndindu-se, poate, la vreo Ginger Rogers de provincie, ar fi simțit deodată parfumul moscat al celor treizeci de fetișcane cu subțiori tufoase - sau delicatul Chanel al Mioarei Mironescu? - și ar fi apăsat pe butonul manșei ca să elibereze ovalul de oțel, cu ampenajul vopsit în galben, așa cum în altă situație ar fi comandat, prin nervul rușinos, deschiderea supapelor de la corpii cavernoși și umplerea lor cu sânge până la tumescență. Să cufunzi treizeci de fete deodată în orgasmul răvășitor al morții! Noroc că
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
suta oară, distrați: "Du-i, Doamne, la Ploiești!" Fetele, acum depărtate una de alta și cu ochii-n lacrimi, înaintară, de-a lungul fostei fațade a croitoriei "Verona", până în fața măcelăriei. Jumătatea jupuită de vacă, mereu atârnând în cârligele de oțel, era acum amestecată cu pietre cubice din caldarâm, și mutilată a doua oară. Capete tembele de miel, însîngerate, holbau ochii către azur cu aceeași groază halucinată din ochii omenești ai lui nea Titi. Cârnați cabanoși, tobă cu șorici și gelatină
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ochii oțeliți ai câte unui soldat sovietic, cu stea roșie-n frunte și cu automatul ațintit către nevinovatul trecător. În spatele său un tanc cu același pentagon stelat pe turelă și cu un tanchist ieșit pe jumătate din cămăruța sa de oțel. Are pe cap caschetă neagră, cu urechi ieșite-n relief și poartă în mâini un drapel roșu ce se desfășoară maiestuos în urmă. Oricât de mult ar flutura drapelul în vânt, tot se zăresc, în colțul din stingă, sus, secera
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
odăjdii de preot catolic, fratele Armando. Când lumina făcliei l-a scos din întunecime era atât de nemișcat, ocupând și gâtuind tot coridorul, încît părea că ne așteaptă de secole. Pe creștet purta, acoperindu-i tonsura, o mitră ciudată de oțel, cum desigur nici un preot n-a purtat vreodată. Din această nedeslușită mașinărie ieșeau două țevi curbe, nichelate, ca niște ace de seringă, care-i pătrundeau în țeastă, perforîndu-i stâncile din spatele pavilioanelor urechii, cum aveam să vedem când Fra Armando avea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
liftului, de plasă de sârmă dată cu păcură, rămasă-n picioare după ce blocul care o-mbrăcase devenise o grămadă de moloz... O mare roată, în vârful paralelipipedului negru, susținea un cablu gros și unsuros, împletit din mii de fire de oțel, de care era prinsă, sus, la ultimul etaj, cușca liftului, și jos (ascunsă acum de case și frunziș), contragreutatea masivă, dreptunghiulară. Fata nu-și credea ochilor: cum era cu putință ca himera asta să fi rămas întreagă, când totul, totul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
fusese demolat și reconstruit? Maria n-avea pe-atunci știință de domul nuclear din centrul Hiroshimei sau de biserica amintirii din Berlin, ruine păstrate cu grijă ca pe niște oseminte de strămoși sau cranii de martiri sanctificați în centrul postindustrial, oțel și sticlă, al marilor orașe. Și chiar dacă-ar fi știut, n-ar fi făcut vreo legătură, căci un fapt incredibil ștergea orice analogie și-i întărea Mariei impresia de halucinație, sentimentul jenant, dar tot mai puternic pe măsură ce devenea femeie matură
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mie de ore de zbor pe suplul Spitfire ce, printr-un mecanism ingenios, mitralia printre palele elicelor, în timp ce acestea se roteau până la a deveni invizibile. Zburase de multe ori deasupra Balcanilor și României. Privise cum sar în aer cilindrii de oțel ai rafinăriilor, lângă Ploiești, cum se desfac în bucăți sondele de la Câmpina, de parc-ar fi fost făcute din bețe de chibrit, se alergase prin cer, ca într-un joc de-a prinselea, cu IAR-uri și Stukas-uri; văzuse globurile
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
schimb, pe efodul prins pe umeri cu lănțișoare de platină îi strălucea o lăcriță de cuarț prin care se străvedea un dinte de om, cu tot cu lungile lui rădăcini, ema-nînd o aură palidă. Posomoritul preot purta pe cap o mitră de oțel ale cărei ramificații tubulare îi perforau craniul. Rechizitoriul - căci, după expresia solemnă și amenințătoare a fețelor lor de insecte, asta trebuie să fi fost - durase ore-n șir, până când în uriașa sferă căzuse noaptea. Mai luminau acum, ca de fosfor
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ea rost de bani, ca să n-o mai întrețină el, cum îi aruncase-n față de-atîtea ori. Cine știe ce anunț din ziar o procopsise cu mizeria aceea. Fapt e că-ntr-o zi venise acasă cu un colac de sârmă de oțel și cu un fel de bormașină bizară, cu menghină, de fapt o mașină de făcut arcuri. Nu e pentru dumneavoastră, doamnă, treaba asta", îi spusese sfios mecanicul de la atelierul care dăduse anunțul, dar mama insistase și acum încerca să lucreze
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
a insectelor. Pe măsură ce vorbea, ciudata lui mitră metalică își desfăcea una câte una petalele mecanice, încît în cele din urmă, la sfârșitul discursului, creierul trandafiriu al ierarhului avea să rămână dezvelit și lipsit de apărare, în miezul unei flori de oțel. Țeava subțire ca un ac de seringă îi iriga, în emisfera stângă, zona lui Wernike, lăsând să pătrundă acolo un lapte galben, vezicant sau hrănitor, ambele poate... " Există zei, spunea el, există Dumnezeirea. Nenumăratele, grotești și tragice și pestrițe și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
se naște din cea de sub ea tocmai ca s-o poată, cândva, naște, într-o nesfârșită pâlpâire de virtual și ireal și real, într-un dans de transparențe și opacități, în jurul firului redus la cea mai extatică stea..." Floarea de oțel era acum complet deschisă, lăsând să zvâcnească în centrul ei creierul, turtit de propria lui greutate, al lui Fra Ar-mando. Mulțimile înfometate de miracol îl priveau cu jind, ca pe-o pâine pufoasă, și așteptau poate să le fie împărțit
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și luară zborul de pe limbile sfârtecate. Curând, întreaga cavernă roia de ei, dar cei mai mari și mai frumoși, cu ochi ca ai peștișorilor chinezești și cu cozi flu-turîndu-le de-o palmă la capătul aripilor, se-nvîrteau leneș în jurul florii de oțel și creier de pe marginea abisului. "Tikitan!", murmurară mulțimile, și m-am pomenit șoptind și eu, cu ele, cuvântul barbar. Fecioarele se prăbușiseră pe pardoseală și zăceau acolo ca moarte. Doar câte un fior le mai agita carnea gelatinoasă. Zeci de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
până la os de vâna de bou, se arcui în jurul Stăpânului, departe însă de acesta. Tăcerea era acum deplină, nici măcar răniții, unii cu beregata tăiată, alții cu ochii crăpați, neîndrăznind să mai geamă. Înspăimântător, în această tăcere, era zgomotul blacheurilor de oțel ale cizmelor pe dalele hialine. Cât despre tăcerea cascadei din centrul lumilor, ea era o liniște mistică, negativă, alături de care lipsa oricărui zgomot ar fi fost o monstruoasă cacofonie. Era liniștea din afara auzului, din afara urechii, din afara conștiinței, din Afară. Monsieur
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de pe lumea asta și în nici un caz din Balcani. "Trebuie s-o uit, s-o uit imediat", își spuse căpitanul, și, cu un gest copilăresc, închise pleoapele cu speranța că, atunci când le va redeschide, fantasma de pe globul din cercuri de oțel va dispărea sau va lăsa locul vreunei demoazele plictisite, cusătorea-să la atelierul de după colț. Dar când cojile fluturătoare desprinse de pe obiecte se reîntoarseră în globii lui oculari, Vasile alunecă într-un vis în care se făcea că diva întoarce capul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Semănătoarea", de la Obor", zicea mama. "Și ăștia de la I.O.R. Ar trebui să fie și unchiu-tău Nicu printre ei, săracul..." Unchiul Nicu, bărbatul lui tanti Vasilica, fusese maistru la I.O.R. Acolo-i și intrase o așchie de oțel într-un ochi. Era foarte deștept, citea almanahuri și cîteodată-ți spunea cîte-un lucru de-acolo de te lăsa cu gura căscată. Dar se-mbolnăvise de reumatism, abia dacă se mai putea mișca. Ce ar fi vrut să fie și el
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
un scaun dentar, aidoma celor din zona întunecată. Bătrânul o conduse, deși nici nu mai era nevoie, pe Coca spre scaun și fata se așeză, hipnotizată, pe mușamaua lui rece. Gleznele și-ncheieturile mîirulor îi fură prinse în brățări de oțel. Un cerc de oțel îi înconjură, încet, gâtul, ca un colier ciudat de elegant. Capul femeii odihnea acum între cele două rezemătoare rotunde, de care, chiar dac-ar fi vrut, nu se mai putea desprinde. Coca nu mai vroia însă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
celor din zona întunecată. Bătrânul o conduse, deși nici nu mai era nevoie, pe Coca spre scaun și fata se așeză, hipnotizată, pe mușamaua lui rece. Gleznele și-ncheieturile mîirulor îi fură prinse în brățări de oțel. Un cerc de oțel îi înconjură, încet, gâtul, ca un colier ciudat de elegant. Capul femeii odihnea acum între cele două rezemătoare rotunde, de care, chiar dac-ar fi vrut, nu se mai putea desprinde. Coca nu mai vroia însă decât să aibă încă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pe toată suprafața își întindeau aripile fluturi, cei mai mari și mai frumos colorați ce-ar fi putut fi văzuți vreodată. Aripi largi și puternice, cu doi ochi micuți în partea de jos, corpuri groase și inelate. Cîte-un piron de oțel, înfipt în corpuri, între două inele, țintuindu-le pe cutele satinului sidefiu cu care era peretele îmbrăcat. Cîte-o plăcuță de alamă gravată cu cîte-un nume sub fiecare dintre ei. O, frumusețe, de ce gura ta e mereu atât de amară? De ce
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
să se întoarcă spre ea. ― Pentru tine mor, Xentya! Mișcarea fusese însă o capcană pentru a-l deruta și pe cel de-al doilea călugăr, fiindcă Jeremiah se întoarse spre el și îl lovi scurt. Stin înregistrase lucirea scurtă a oțelului și știa cum lupta Jeremiah. Nu fu surprins de șuvoiul de sânge care țâșnea din gâtul călugărului. Apărut ca de niciunde însă, la câțiva metri de Jeremiah, un alt călugăr ridică o arbaletă. Îl strigă pe bondoc și acesta se
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
dea iarăși tribut violenței. Rim puse mâna pe cel mai apropiat dintre călugări și acesta încercă să-și elibereze brațul printr-o schemă rotativă clasică. Quintul îi văzu axila expusă și, într-un gest reflex, își proiectă degetele dure precum oțelul într-o lovitură fulgerătoare. Unghiile pătrunseră prin carne, apucară de tendon și traseră. Urletul de durere al călugărului era neimportant pentru că Rim trebuia să se apere de furia unui atac simultan din părți. Sări exact atât cât era necesar pentru
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
stat ascunși, ca niște babe fricoase, se plânse Kasser. Folosiseră scoate-ochi. Încă de la plecare se puseseră de acord că arma aceea era probabil cea mai potrivită pentru Vechea Terra. Ea consta în niște proiectile autonome, de forma unor ace din oțel care, o dată lansate, se opreau în ochii adversarilor. Erau interzise în Imperiu, dar Mos și Mas ținuseră foarte mult să le ia cu ei fiindcă erau siguri că ultimul lucru la care s-ar fi așteptat oamenii Câmpiei erau asemenea
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Poate că după ce lemnul se va fi uscat, întreaga structură se va stabiliza. Daca va rezista însă până atunci. Crey nu era însă foarte îngrijorat. Putea să-i sugereze oricând lui Laak să întărească stâlpii de lemn cu tije din oțeluri speciale. Încă o minune, încă o inspirație și Templul va fi salvat. " Mă vor venera pentru asta" nu-și putu reține guvernatorul un zâmbet. Nu vedea nici un motiv pentru care să nu fie bucuros. Toate mergeau așa după cum plănuise el
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
doua însămînțare pe Praxtor. ― Dar e fără precedent... ― Și vremurile pe care le trăim sunt speciale. O să aștepți ordinele mele. Pregătește-te! Abatele îl concedie cu un gest scurt. Rămas singur în cameră, scoase dintr-un sertar un cilindru de oțel perfect finisat. Erau acolo germenii cu care însămînțase cu doar câțiva ani în urmă planeta Praxtor. Din motive care abia acum îi apăreau în adevărata lor lumină, amânase de multe ori echiparea încă a unui Ou. Era vremea acum să
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
jucă preț de trei secunde cu ei și îi lăsă pe toți fără picioare, de la genunchi în jos. Se opri din mișcare abia după ce puse mâna pe containerul cu austral. Privi tabloul însîngerat și admiră tăietura perfectă a lamei de oțel lichid. Mulțumit, porni să refacă drumul invers, evitând de această dată să se mai atingă de cineva. Dispăru în întuneric înainte ca apărătorii australului să-și dea seama ce s-a întîmplat. Rim își păstră modul de luptă până când ajunse
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]