13,563 matches
-
universitari” V.Gv. Buțureanu și Gheorghe D. Rânzescu, care‐și asumă direcția publicației, în condițiile când publicul cititor devine tot mai exigent iar cărțile, ziarele și revistele nu‐ s îndestulătoare, creația lor, o continuare a revistelor Făt‐Frumos și Ion Creangă, vine să se ocupe de politică dar și de literatură - poezie, proză, cronică dramatică și critică literară „punând la curent publicul cu ce s‐a scris și cum se scrie” în România. Revista își ia drept moto spusele lui Ion
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
Normale primare din Bârlad - 1875 ............................................... ..................................248 Anuarul Școlii normale de învățători „Principele Ferdinand” din Bârlad pe anul școlar 1910 1911 .....248 Anuarul Școlii normale de învățători „Principele Ferdinand” din Bârlad pe anul școlar 1911-1912 .......248 Anuarul Liceului de băieți „Ion Creangă” din Bălți. ............................................... ..................................249 Anuarul (zis situație școlară a) Gimnaziului real din Bârlad pe 1898 1899........................................... ......249 Anuarul (zis situația elevilor) Liceului „Codreanu" din Bârlad pe 1898-1899 ...........................................249 Anuarul Liceului Codreanu pe anul școlar 1923 1924........................................... ...............................250 Anuarul școlii medii mixte
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
de Comerț și Industrie - Circumscripția Bârlad......................................... .......282 Buletinul Ligii Culturale ....................................283 Secția Bârlad ............................................... ......283 Buletinul oficial al Comitetului executiv al Sfatului Popular al Regiunii Bârlad .........................................284 Buletinul Uniunii Ofițerilor de Rezervă ...............285 Calendarul pe anii 1911 / 1914 a periodicului Ion Creangă........................................ .............................286 Calendarul sportiv al Regiunii Bârlad.................286 Calendarul Portativul..................................... ....287 Calendarul financiar 1916 .................................287 Calendarul Tutovei ............................................291 Calendarul Tutova pe anul 1888 ........................292 Calendar de birou, 1883 ....................................292 Calendarul gospodarilor săteni...........................293 Calendar de buzunar pe 1906............................294 Calendar de
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
Sfera” ............................................... ...317 Echinox ............................................... ..............319 Elanul ............................................... ................320 Făt Frumos ............................................... ......322 469 Făt-Frumos ............................................... ........325 Făclia ............................................... .................326 Florile Dalbe ............................................... .......329 Freamătul...................................... ....................334 Freamătul...................................... ....................337 Gazeta Unirea......................................... ...........338 George Lazăr ............................................... ......339 Graiul nostru......................................... ............343 Gurița Bârladului ..............................................3 46 Idealul ............................................... ................347 Indus T.............................................. ................348 Ion Creangă ............................................... ........348 Istoria Bârladului ..............................................3 55 Însemnări medicale....................................... .....356 Îndrumări pedagogice, anul I 1933.....................357 Justiția Tutovei........................................ ..........358 Labirint ............................................... ..............359 Lumea elevului ............................................... ...360 Lumea elevului, revistă editată de școala cu clasele I-VIII Mireni, nr.4, din martie 2006, apărută cu
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
mimesis, Editura Dacia, Cluj-Napoca, 2002, p. 5) Acest „curent“ s-a dezvoltat în mod natural din economia și societățile breslelor tradiționale autohtone, pe care le laudă și le plânge Eminescu în articolele sale și pe care le-au prezentat și Creangă și Slavici...; în termeni tradiționali breasla, în cei moderni, afacerea este familia, după cum probează toată literatura epocii. (Tomuș, Mircea: Teatrul lui Caragiale dincolo de mimesis, Editura Dacia, Cluj-Napoca, 2002, p. 5) Jupân Dumitrache își arată superioritatea în raporturile cu egalii - Nae
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
de construcție ale acestora nu este prea vechi. Apariția lui e semnalată de academician odată cu „Ciocoii vechi și noi“ al lui N. Filimon, cu unele schițe ale lui C. Negruzzi, cu comediile lui V. Alecsandri, cu scrierile lui Ion Ghica. Creangă și Caragiale au dus procedeul la perfecțiune. Limba vorbită și stilul oral au la Caragiale o calitate dublă: aceea de a fi un procedeu realist-descriptiv și critic. Transcrierea limbii vorbite este la Caragiale un mijloc al satirei sociale. Spre deosebire de limba
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
au dus procedeul la perfecțiune. Limba vorbită și stilul oral au la Caragiale o calitate dublă: aceea de a fi un procedeu realist-descriptiv și critic. Transcrierea limbii vorbite este la Caragiale un mijloc al satirei sociale. Spre deosebire de limba personajelor lui Creangă, cea a personajelor lui Caragiale datează fiind un mijloc al datării, al localizării, al tipizării și, ca atare, un mijloc al criticii. Se ilustrează ideea că limba personajelor lui Caragiale este o limbă vorbită, subliniindu-se repulsia scriitorului față de scrisul
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
de la „Sburătorul”.) Fără a produce mari mutații, dar și fără a-și propune cu dinadinsul aceasta („revizuirea nu trebuie să aibă ca efect o modernizare forțată. Moderația și firescul interpretării sunt greu de cucerit”, afirmă criticul în textul depre Ion Creangă), eseurile aduc în scenă perspective incitante și polemice, care redeschid dosarele unor „cazuri” prăfuite de clișee. Sunt prinși în sumar atât scriitori de prim-plan ai literaturii române (Eminescu, Maiorescu, Hasdeu, Creangă, Caragiale, Macedonski, Arghezi, Bacovia), cât și alții (Gib
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289692_a_291021]
-
de cucerit”, afirmă criticul în textul depre Ion Creangă), eseurile aduc în scenă perspective incitante și polemice, care redeschid dosarele unor „cazuri” prăfuite de clișee. Sunt prinși în sumar atât scriitori de prim-plan ai literaturii române (Eminescu, Maiorescu, Hasdeu, Creangă, Caragiale, Macedonski, Arghezi, Bacovia), cât și alții (Gib I. Mihăescu, I. Peltz, Alice Voinescu). Această eterogenitate este asociată unei eterogenități a tipului de abordare. În Personalitatea literaturii române, de pildă, se relevă „romantismul fundamental al literaturii române”, calitate din care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289692_a_291021]
-
Coșeriu: "nimeni nu poate caracteriza ca deviere sau ca selecție, în cazul limbii române, limba lui Eminescu, fiindcă, dacă considerăm bine această limbă, aceasta este limba română pur și simplu, nimic altceva"107. La fel stau lucrurile în cazul lui Creangă, lui Sadoveanu sau în cazul oricărui alt mare scriitor, a cărui limbă este reprezentativă pentru un idiom, fără a se identifica însă cu limba obișnută, folosită în mod curent. Comunicarea obișnuită este comuniunea cu celălalt, arta este comuniunea cu ceea ce
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
folosirea obișnuită a limbii și printr-o utilizare aglomerată a construcțiilor fixe, printr-o antrenare a formelor discursului repetat în însăși fundamentarea textului, cum se întîmplă în cultura română cu unele lucrări ale lui Anton Pann, Costache Negruzzi și Ion Creangă. Uneori însă și texte de altă natură decît cea literară, precum cele sapiențiale, sînt bazate pe succesiuni de maxime și de dictoane, ceea ce le conferă o anumită structură și un anumit ritm interior, atît din per-spectiva ideilor conținute, cît și
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
60, 61, 66-70, 75-78, 80, 88, 90, 94-96, 99-101, 113-117, 122, 125, 127, 133, 135, 147, 155, 160, 163-166, 169-180, 183, 185-188, 190-192, 208-212, 221-223, 225, 226, 235, 245-247, 254, 256, 259, 323, 328, 329, 340, 359 Coteanu, Ion 52 Creangă, Ion 96, 97 Croce, Benedetto 43, 49, 94, 105-109, 113-115, 127, 129, 169, 189 Dante Alighieri 191 Derrida, Jacques 351 Descartes, René 11, 56, 123, 125, 129, 277, 283, 306, 356, 358 Dilthey, Wilhelm 211, 306 Doroszewski, W. 227 Drăghicescu
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
se repetă chiar și în cazul personajelor feminine duplicitare (Nina Plaiu din Povara recunoștinței). Din păcate, proza e minată nu o dată de stilul diluat, de lipsa de inventivitate narativă, de utilizarea unui limbaj căutat arhaic, neaoș, în maniera lui Ion Creangă, ca și de folosirea unor tehnici ale romanului foileton și a procedeelor romanțioase de înrămare a narațiunii. Un loc cu totul aparte în scrisul lui M. îl ocupă două biografii așa-zis romanțate, Scânteietoarea viață a Iuliei Hasdeu (1939) și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287986_a_289315]
-
Armando Palacio Valdés, Vicente Blasco Ibáñez. În Tentația Spaniei (1999) prezintă, într-un studiu comparatist, receptarea literaturii spaniole în spațiul românesc, la nivelul traducerilor, al interpretării critice, precum și al creației originale. A tradus în limba spaniolă din proza lui Ion Creangă (Povestea lui Harap-Alb ș.a.), creații populare (Poveștile lui Moș Trifan, Legende moldovenești), iar din spaniolă a transpus nuvele de Rafael Felipe, eseuri de Ortega y Gasset ș.a. SCRIERI: Ca două gemene surori, Chișinău, 1990; Receptare și confluențe, Chișinău, 1990; Romancieri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288740_a_290069]
-
1907), Victor Ion Popa, Dragoș Protopopescu, Alexandru Călinescu. În sumar este inclusă sporadic o pagină de literatură, cronică și critică literară, în care sunt prezenți Vintilă Horia (Reabilitarea fantasticului, articol despre Mircea Eliade, Mateiu I. Caragiale, Răposatul Sadoveanu), Ovidiu Papadima (Creangă și mitul românesc, Poezia lui Lucian Blaga, În actualitatea literaturii noastre), Nichifor Crainic (Actualitatea gândirismului), Ștefan Baciu (Esențele romantismului german), Ion Șiugariu (Octavian Goga dramaturg și eseist, articol la moartea scriitorului), Vladimir Dogaru, Ovid Caledoniu, Septimiu Bucur, Horia Nițulescu, Axente
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289657_a_290986]
-
lui Grigore H. Grandea, în amintirile lui Grigore Lăcusteanu. La Nicolae Filimon, în Slujnicarii și mai ales în Ciocoii vechi și noi, r. coexistă cu romantismul, fiind însă preponderent. Un viguros r. include clasicismul de tip folcloric al lui Ion Creangă. Eminamente realiste sunt creația dramatică și proza scurtă al lui I.L. Caragiale, modelate de marele clasicism. În secolul al XX-lea r. e cultivat de Mihail Sadoveanu, C. Stere, Gala Galaction, Ion Agârbiceanu, Mihail Sorbul, Cezar Petrescu, Gib I. Mihăescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289156_a_290485]
-
particular de viață se exprimă în credințe, ritualuri și limbaje religioase. Pe acestea le privea drept practici care răspund nevoilor sufletești ale membrilor comunității. Era interesat să afle cât mai multe despre religiile arhaice. A citit și comentat cu Drury Creanga de aur a lui James G. Frazier. Iar în 1931, a pus pe hârtie câteva observații pe care i le-a prilejuit lectura acestei voluminoase lucrări, ca și discuțiile pe care le-a avut cu Drury. Sunt observații care scot
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
care scot în evidență foarte bine contrastul dintre abordarea lui Wittgenstein și abordarea raționalistă, acea abordare care a fost comună unor filozofi ca Russell și unor cercetători ai credințelor și practicilor magice și religioase arhaice, cum a fost și autorul Crengii de aur. Wittgenstein contesta că prin practici magice omul arhaic urmărește obținerea unor efecte utile din punct de vedere practic, material și că, din acest punct de vedere, ar exista o deosebire semnificativă între magie și religie.60 354 GÂNDITORUL
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
Conversations 1949-1951“, în op. cit., pp. 106-107. 60 Frazier susținea că în timp ce prin magie oamenii încearcă să influențeze lucrurile în sensul dorințelor lor, prin religie ei speră să obțină îndurarea și ajutorul unor ființe puternice și nevăzute. (Vezi. J. G. Frazier, Creanga de aur, vol. 4, traducere de O. Nistor, Editura Minerva, București, 1980, pp. 181-183.) 61 L. Wittgenstein, Bemerkungen über Fraziers Golden Bough, The Brynmill Press Limited, Nottinghamshire, 1979, p. 4. 62 „Un simbol religios nu are la bază o opinie
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
concepția estetică” a traducătorului. În contextul dezvoltării moderne a literaturii românești, istoricul literar rezervă, ca și G. Călinescu, un capitol pentru Macedonski și noua poetică, iar pe Eminescu îl încadrează în perimetrul lui Titu Maiorescu și al Junimii, alături de Ion Creangă și I.L. Caragiale, care alcătuiesc, după opinia sa, „triada de seamă a literaturii române”. Punctul de vedere al criticului impresionist își găsește, dezvoltându-se, rațiunea tocmai într-o viziune unitară a literaturii și evoluează în sensul unor coordonate ale specificității
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288937_a_290266]
-
, periodic apărut la Iași, săptămânal, între 8 iulie 1941 și 13 iunie 1942, sub direcția lui Adrian Păscu. Revista se adresează celor mici, cu texte adecvate. Se reproduc câteva povești ale lui I. Creangă (Punguța cu doi bani ș.a.) sau se scriu texte speciale pentru copii, semnate de Al. Lascarov-Moldovanu, Vl. Focșa, C. Moruzan (poezii), precum și istorioare, glume, povești moralizatoare, basme semnate de C. Nonea, Vasile V. Lovinescu, Victor Munteanu, Costel Popovici, N. Mihăescu-Nigrim
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288212_a_289541]
-
la scriitorii din secolele al XIX-lea și al XX-lea, care au reprezentat momente importante în evoluția limbii literare. În volumul Studii de stilistică și limbă literară (1971) a inclus studii despre contribuțiile în această direcție ale lui Ion Creangă, Octavian Goga, N. Iorga, Lucian Blaga, Mihail Sadoveanu, Tudor Vianu. Într-un alt volum, Cultură și limbaj (1986), a urmărit etapele decisive în modernizarea limbii literare, începând de la Școala Ardeleană, continuând cu Gramatica lui I. Heliade-Rădulescu (1828), cu revista „România
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285943_a_287272]
-
n. Popa) și al lui Constantin Parascan, țărani. După absolvirea Liceului Teoretic din Onești (1966), a urmat Facultatea de Filologie, secția română-italiană, a Universității „Al. I. Cuza” din Iași (1967-1972). Devine muzeograf la Muzeul Literaturii Române din Iași - Bojdeuca „Ion Creangă” (1972-1975), apoi muzeograf și șef de secție la Casa Pogor și iarăși, din 1989, muzeograf la Bojdeuca „Ion Creangă”. Din 1998 este lector asociat la Facultatea de Litere și Științe a Institutului de Studii Europene „Ștefan Lupașcu” din Iași, iar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288688_a_290017]
-
Filologie, secția română-italiană, a Universității „Al. I. Cuza” din Iași (1967-1972). Devine muzeograf la Muzeul Literaturii Române din Iași - Bojdeuca „Ion Creangă” (1972-1975), apoi muzeograf și șef de secție la Casa Pogor și iarăși, din 1989, muzeograf la Bojdeuca „Ion Creangă”. Din 1998 este lector asociat la Facultatea de Litere și Științe a Institutului de Studii Europene „Ștefan Lupașcu” din Iași, iar din 2002 este profesor la Facultatea de Litere a Universității din Bacău. Debutează în revista „Alma Mater” cu proza Coborârea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288688_a_290017]
-
Orga de argint (1994) - cel mai reprezentativ pentru tipul de proză abordat de P. - reiterează lirico-poematic, tot prin apelul la recuzita romantică, povestea de dragoste primordială. În ipostaza de istoric literar, P. se dedică, practic exclusiv, unui singur scriitor: Ion Creangă. Studiul cel mai important, Ion Creangă. Măștile inocenței (2000), este precedat de monografia Bojdeuca „Ion Creangă” (1984) și de Povestea vieții lui Ion Creangă (1996). Construindu-și demersul de la autor înspre operă, comentatorul evită confuzia între biografia unui autor și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288688_a_290017]