15,929 matches
-
pe lumile murinde Atunci gintea-nviată din suferințe lungi Să moară, națiunea - atunci! și - nici atunci! Căci nu, nu mor Titanii din zilele bătrâne, Mai iute scutur munții, scot lumea din țîțîne S-arunc în sus să spargă bolta cea de oțel Unde zeii la moarte l-a condamnat pe el. Și cât vor crește brazii pe-ntunecatul munte Stânca va cloci vulturi pe-ncremenita-i frunte. Pîn-atunci sufletul mândru din vechiul meu popor Va crește gânduri regii pline de viitor. În van conspiră
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
acela care Răsuna atât de mândru și-acum sun-atît de greu? {EminescuOpVIII 470} CHALKIDIAS Aș dori, frumoasă Las, ca să fii în locul meu. LAIS Eu, în locul tău, desigur că n-aș tremura de fel Ca să scutur a robiei lanțuri grele de oțel. Precum fuge osânditul de la locul de osândă, Hărțuit de-o plebe crudă, de pieirea lui flămândă, Și abia ajunge-n templu, adăpostul de scăpare, Aș fugi și eu de-a sorții prigonire-atît de mare Alergând în brațul morții ca altar
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
Să jucăm, domnule conte! Mă pusei mut la masa de șac. Era prețioasă. Câmpurile erau pietre albe și negre, și figurele unei părți erau de argint, [cu] bumbi piliți de cristal alb, iară a celeilalte, de un metal închis-albastru ca oțelul [cu bumbi purpurii]. - Nu este obicei de-a se juca șac în bani, zise don Caldero, însă de ce n-am hazarda puțin? Aș vrea... am adesea idei foarte bizare. Am vrut să donez Iuliei lanțul pe care l-a
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
reverele hainei și avea o dungă roșiatică pe frunte, lăsată de pălărie la rădăcina părului pieptănat lins spre spate, era un visător, aspira spre ceva mai bun pentru că era fiul lui, fiul lui Hans H., directorul uzinelor de fier și oțel - și tatăl său își întoarse fața; o mișcare începută abia perceptibil, din ochi, continuată de cutele obrazului, sucindu-i claia albă de păr în dreptul luminii și, asemenea unui ecou, estompându-se în trupul masiv care ședea pe scaunul de birou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
asta n-are ce să mi se amestece ăla... Hans H. se uita la fiul cel mijlociu, care, ce-i drept, era cam fustangiu și-i plăcea să bea, dar studiase turnătoria și se implica în producția de fier și oțel, mai ales în ceea ce ținea de mașini și de progresul mecanico-tehnic, la fel cum făcuse și el, dar în plus mai avea și ceva viclean, o șiretenie necesară în meseria asta, și anume folosea legile îndeobște în favoarea lui, nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
grădină, unde îmi prinsesem scândurile de picioare, către pădure, lăsând satul în spate. Împingeam măsurat vârfurile pe suprafața neatinsă, strângând în mâini bețele de bambus. Și, pe de-o parte, eram un băiat care avea schiuri noi cu canturi de oțel, în timp ce băieții din sat trăgeau după ei pe colina bisericii sănii și unul, chiar cu doage adevărate - partea rotunjită de lemn a unui butoi vechi -, mai mult cădea decât se dădea; eu, pe de altă parte, eram un „vânător“ care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
Curt la acest nou început. Și W., pe care tocmai îl cunoscuse, avea umor și chiar îi plăcea ținuta lui; era fiul unei familii „prospere“ în plină ascensiune. Tatăl lui ajunsese din nimic ditamai directorul la uzinele de fier și oțel. W. avea să facă o carieră strălucită, iar ea urma să-și recapete, alături de el, ceea ce îi fusese luat: o viață burgheză. De când locuiam în S., era obligatoriu să facem la fiecare sfârșit de săptămână o vizită la A., acasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
ca pe o utopie plutind la orizont, avea, ca și România, o culoare, dar nu galbenul, nimic degradat, prăfos, nimic înclinat spre o patină sau spre un gen de cosmetizare, ci un albastru aproape transparent, foarte clar, din sticlă și oțel, străbătut de benzi și suprafețe de beton gri-albicios, de acele highways care duceau peste râpe la poduri cu deschidere largă - și de la stația noastră de benzină, strada ducea drept înainte la celălalt capăt al satului, spre cel mai „mare centru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
toată amabilitatea în cercul celor care aveau un cuvânt de spus, deținând ei înșiși firme sau poziții de conducere. Toți îl cunoșteau pe Hans H., era fiul acelui bărbat respectat, încă proprietar al unui birou la uzinele de fier și oțel, folosindu-și cu brio relațiile ca să le procure fiilor săi oferte avantajoase pentru firmă. Iar prăpastia dintre acea ambience a mamei și comportamentul rural din ce în ce mai accentuat al tatei începu să se caște tot mai mult și, deși tata observa că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
roților dințate care se-mbucă între ele, o bătaie ritmică de pietricele lovite de peretele de tablă, învârtindu-se continuu în malaxor, până ce masa curge leneșă prin deschizătură, se ridică în cupă, înaintează lin, atârnată în văzduh de odgonul de oțel peste coastele împădurite, ca să fie din nou lăsată jos pe un loc cu bare de fier, cu lemne, cu pereți de rezonanță, jos sub fețele ascunse de borurile pălăriilor de fetru - beton, acest gri lejer, pregătit să ia orice formă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
o bucată de tul florentin atârnată în fața ferestrei pentru a opri privirile curioase ale vecinilor și a face lumina din cameră mai estompată, mai plăcută. Perdeaua era acum de fier, o cortină de fier. Și eu îmi imaginam plăci de oțel care fuseseră fixate în pământ de la Marea Baltică și până la Mediterana, un perete tot mai gros și mai înalt, ale cărui părți trebuiau să fie bine nituite și vopsite în gri, așa cum văzusem la tancurile din Alsacia, în jurul cărora era o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
Mediterana, un perete tot mai gros și mai înalt, ale cărui părți trebuiau să fie bine nituite și vopsite în gri, așa cum văzusem la tancurile din Alsacia, în jurul cărora era o zonă pustie și de neatins. Și aceste plăci de oțel formau acum un baraj de nepătruns, care urca și urca tot mai sus spre cer și numai avioanele de spionaj cele mai moderne erau în stare să-l depășească, după cum citise fratele meu în Hobby. Trăiam pe partea liberă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
doar pielea sfâșiată de vârful de bronz al săgeții din care gâlgâie sângele și leagă strâns și sigur pânza peste rană, ca seva vieții să rămână acolo pentru ziua în care la porțile Troiei soarta se va împlini. Penița de oțel trebuia s-o ții în gură un timp, înainte de a o fixa în toc. Era unsă cu grăsime și nu lăsa cerneala să se lipească de ea. Apoi o cufundai în călimară; un ultim moment de reflecție și vârful peniței
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
ca pozele cărții, deschideau încăperi, duceau la oameni și la ocupațiile lor, care oricum nu erau aici, ca imaginile din cartea cu vazele, ci trebuiau mai întâi transpuse acolo cu ajutorul liniilor acelora mâzgălite pe care le trasa penița mea de oțel. Compunerea mea pentru școală am dus-o la oră în ziua următoare și atunci, pentru prima oară, am dat la iveală o parte din lumea mea ascunsă, pe care o găsisem în volumașul lui Onkel Rodolph. În cartea aia subțire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
ales pe o asemenea caniculă. Florența poate ar mai fi mers în ultima săptămână de vacanță și Herr Saner spuse că nu poate realiza cum se taie bucata de marmură din stâncă - să presupunem că se procedează cu odgoane de oțel, și așa începură să curgă explicațiile care continuară zile în șir, la prânz. Marmura era tăiată cu un fel de fierăstrău direct din munte, decupată, detonată; la masă apăreau mereu idei noi, întoarse pe toate fețele, fiindcă și Onkel Ralph
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
-i cumpere una din rochiile acelea în formă de clopot care-i ajungeau doar până la genunchi, aveau două bretele înguste și un decolteu adânc, rochii la care - ar fi trebuit să știe - se purtau neapărat pantofi cu toc cui de oțel, care făceau coapsele bombate. Faptul că nu ar mai fi putut să poarte rochia aceea în S. nu putea decât să confirme cât de provincial era acel exil în care fusese condamnată să locuiască. Totuși, se simțea consolată până și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
privea printre coloanele de cifre un cu totul altfel de chip. Al său. Crezuse că fiii lui i-ar fi semănat întru totul, ar fi fost întocmai ca el, care cunoștea bine azilul de săraci, legiunea, uzinele de fier și oțel, credea că aveau să ridice firma cu capitalul, cu relațiile, cu știința lui, și s-o transforme într-o întreprindere industrială care va figura printre primele din țară. Dar ei n-au fost în stare, aveau să toarne ciment în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
Pe genunchiul drept al pantalonilor bufanți își legase un prosop. Pe fața lui stăruia o liniște grea - și arăta de parcă ar fi atins în viață tot ce-și propusese, tot ce era de atins. Trax rupea cu dinții lui de oțel dâre întunecate în zăpadă, uruia, scotea nori de fum, îi împrăștia în aer, împingea zăpada amestecată cu pământ și iarbă, făcea un mușuroi. Casa țărănească în care erau amenajate birourile tremura prin perdelele croșetate, care fuseseră dinainte aici. W. privea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
cu fața îndreptată spre prezent, un prezent care-și găsise în acea fată de pe plaja din Florența o întruchipare atât de arzătoare. Dar prin căderea tatei prezentul se dovedi o dată în plus acel loc ce nu putea fi eliberat de oțel, macarale și tiranie, în care odinioară își jucase rolul bunicul și acum și-l juca Hackler, directorul Muzeului de Etnografie și, chiar și atunci când profesorul ne atacase pe mine și pe Armin, o parte din mine nu făcuse decât să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
lui de ochi, în care avusese revelația că viața lui ar fi trebuit să fie o evadare și o descoperire a altor forme de existență, complet străine de cele legate de proveniența lui populată de fabrici, de mașini și de oțel. Ce-i drept, muntele, copacul și lacul rămăseseră mai aproape de percepția lui decât construcțiile, iar contemplația era în opinia lui cel mai minunat lucru de pe lume, chiar dacă uneori uita de ea. Dar acum, când întunericul veșnic cobora treptat peste ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
repejor, că sîntem deja în întîrziere și nimeni n-o să aștepte după noi. Nimeri într-un ascensor de recuzită fără lumină, care semăna cu o cușcă. Pe măsură ce urca, auzi tot mai clar zgomotul făcut de troliu, apoi șfichiurile cablurilor de oțel care se frecau de colțurile coliviei. Abia după ce se opri și trase într-o parte ușa glisantă ca să coboare, aruncîndu-și privirea printre ochiurile de sîrmă, își dădu seama că puțul fusese proiectat pentru o cabină mai mică. Era foarte curios
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
-i clăpăuge, elefantine, Înainte de a-și vârî mâinile noduroase În buzunarele costumului său fără formă de culoare bleumarin. N-am putut să nu observ că manșetele cămășii sale erau tocite și murdare. Nu mai Întâlnisem până atunci un magnat al oțelului (auzisem de Hermann Six; era unul dintre cei mai importanți industriași din bazinul Ruhr), dar asta mi s-a părut din cale-afară de ciudat. Se răsuci pe călcâie și am privit În jos la pantofii lui. Poți să afli multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
din cel mai rău soi de Toporași de Martie - mă-nțelegi tu, din ăla care s-a băgat În Partid, dându-se cu ei doar ca să aibă repede un câștig. Și-a tras niște birouri șmechere În monstruozitatea aia din oțel din Potsdamer Platz. Cum Îi zice...? — Columbus Haus, i-am răspuns. — Așa, vezi. Columbus Haus. Se spune că lui Hitler nu prea-i place arhitectura modernă, Bernie. Știi ce Înseamnă asta? Weizmann scoase un chicotit și adăugă: Înseamnă că eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
era loc pentru vechiul stil de reportaj criminalistic: Ministerul Propagandei avusese grijă de asta. — Ascultă, i-am zis după politețurile de Început, Îmi trebuie niște informații biografice din dosarele tale de arhivă, cât mai multe posibil, despre Hermann Six. — Milionarul oțelului? Lucrezi la cazul morții fiicei lui, Bernie? — Am fost angajat de compania de asigurări să investighez incendiul. — Ce-ai aflat până acum? Tot ce știu ar putea fi scris pe un bilet de tramvai. — Păi, zise Müller, cam atât e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
teatral, dar zău așa, am purtat cu mine cutia aia mulți ani și, În afară de șterpelirea cheii adevărate, chiar că nu știu o altă metodă mai bună de a deschide uși Încuiate. Eu n-am un instrument din ăla delicat din oțel fin cu care se poate descuia orice fel de Încuietoare. Adevărul e că acum, la cele mai bune dintre Încuietorile astea moderne, poți să te lași păgubaș, că nu merge să le descui doar așa, cu una cu două. Asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]