15,624 matches
-
tavă metalică pe care o așează sub palma mâinii lui drepte. Celălalt aduse un clește și două ciocane de dimensiuni diferite. Mâna dreaptă. Cea cu care mânuise spada o viață Întreagă. Ogodai așteptă o vreme. Apoi, cu o clătinare aproape tristă din cap, făcu semn călăilor să Înceapă. 21 ianuarie, Marea Adriatică, Laguna Venetă Prin cețurile albe ale iernii, țărmul se zărea ca o superbă inexistență. Ca o linie Înșelătoare trasă de un pictor care trăia doar În imaginație. Alexandru privea, de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
mângâie fruntea. Ochii Îi erau umezi. - Tată... Rănitul nu răspunse. - Uneori doarme, uneori e pur și simplu inconștient... șopti Erina. A suferit enorm. Nu știm ce se poate vindeca și ce nu... Alexandru rămase tăcut. Era cutremurat de această Întâlnire tristă, parcă neverosimilă. Tatăl lui fusese Întotdeauna cel puternic, cel care Îi ajuta pe ceilalți. Cel care le salva viața. Iar acum, era doar un neputincios care se zbătea Între viață și moarte. - Rănile? - Îngrozitoare... spuse Erina. Nimeni nu știe cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
caii Erinei simțeau neliniștea celorlalți și Își vedeau stăpâna trecând printre ei, fără somn. Erina știa să le vorbească și să le mângâie boturile umede. O cunoșteau de când era mică și alerga, Împreună cu ei, prin lunca Bârladului. Știau când e tristă și când zburdă de veselie. Dar În ultima vreme era tristă. Iar caii știau de ce. Caii erau gata să facă orice pentru ca stăpâna lor să zâmbească și să se joace cu ei, așa cum făcuse de atâtea ori. Dar simțeau că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
ei, fără somn. Erina știa să le vorbească și să le mângâie boturile umede. O cunoșteau de când era mică și alerga, Împreună cu ei, prin lunca Bârladului. Știau când e tristă și când zburdă de veselie. Dar În ultima vreme era tristă. Iar caii știau de ce. Caii erau gata să facă orice pentru ca stăpâna lor să zâmbească și să se joace cu ei, așa cum făcuse de atâtea ori. Dar simțeau că În preajma lor se află un om bolnav și că din cauza asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
de ce. Caii erau gata să facă orice pentru ca stăpâna lor să zâmbească și să se joace cu ei, așa cum făcuse de atâtea ori. Dar simțeau că În preajma lor se află un om bolnav și că din cauza asta stăpâna lor e tristă. Ei simțeau boala și simțeau amenințarea morții. Știau că trebuie să ajungă Într-un loc În care toate aceste amenințări vor dispărea. Acasă. Și mai știau că, În acea dimineață, drumul spre casă Începea. * - Mergem de cinci ore, Angelo... spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
strategie. Voia răzbunare. Voia viața celor care Îi torturaseră pe căpitanul Oană. Voia Întoarcerea fratelui său. Voia ca luptele să se termine, iar arta să Înceapă. Ca o revărsare de bucurie, de ritm și de culoare, peste o lume searbădă, tristă și Încrâncenată. Strânse mânerul spadei. Era rece și greu, ca o lespede. - Angelo... ,spuse, n-ai pregătit lupta cu al treilea val. - Ai dreptate, spuse comandantul, urmărind coloanele de Apărători care dispăreau În păduri, ca să apară dincolo de crestele munților, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
luptătorii Îngrozitorului Dracula, pe care Mihaloglu Îl cunoștea din campania anului 1462, când toți marii viziri fuseseră ridicați În țepi, pe drumul Bucureștiului. Și când Mahomed Însuși se retrăsese, cutremurat de curajul sau de furia nebună a acestui voievod crud, trist și fără seamăn. Era o confruntare stupidă, la care nici unul dintre ei nu se aștepta. Era o luptă pentru nimic. Dar o luptă care trebuia câștigată, cu orice preț. Mihaloglu dădu ordinele de atac. Ienicerii Își reîncepură marșul hotărât, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
vremurile care vin DUPĂ. Aștept poruncile măriei tale. Spune-mi unde te voi găsi peste trei zile. Cosmin Oană 15 iulie 1476, ora 14.00, Piatra Șoimului, pe Valea Bistriței Cosmin, Îi scriu acum prietenului, nu căpitanului. Am o veste tristă, pe care tu vei hotărâ cum și când i-o vei da domniței Erina. Tatăl ei, logofătul Litovoi, a căzut În luptă, apărând, cu o mână de oameni, retragerea mea În susul Bistriței. Au pierit și alți boieri vechi, credincioși ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
ca pecetea unui destin. Știa. Știa asta de când pornise Împreună cu Oană, spre ultima bătălie că tătarii. Nu avea voie să fie slabă, acum. Tocmai acum, când... - Întreaga Moldovă moare puțin câte puțin... spuse căpitanul Oană, cu o voce caldă și tristă. - Puțin câte puțin... repetă Erina. Spune-mi. Spune-mi tot. - Și-a dat ultima suflare În fața măriei sale. A pomenit numele tău și al lui Bogdan. Și al meu. Și a cerut să fie Îngropat la Murgeni. Peste trei zile, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
repede... Alexandru se Întoarse și zâmbi. - Nu... Dar a ajuns fratele meu... Pietro se opri la doi pași de cei doi tineri luptători. Ștefănel Își Întoarse Încet spre el privirea senină și albastră. Apoi zâmbi ușor. Era, totuși, un zâmbet trist. - Dumnezeule... șopti Pietro, Înmărmurit. Așadar... tot ce se știa... În spatele său, Apărătorii descălecară. Cei din primele rânduri auziseră discuția și nu-și puteau stăpâni curiozitatea. Întregul Ordin al Scutului și Spadei trăise tragedia petrecută În familia căpitanului Oană cu optsprezece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
trimis de premierul Tăriceanu președintelui Băsescu, ele, bilețelele, au început să răsară precum ciupercile după ploaie. Răzbunări puerile, jocuri mizerabile. Fiasco total în cele din urmă. 2008 a început sub semnul dosarelor, cărora, pentru a nu trimite către lucruri de tristă amintire, li s-a schimbat denumirea în mape. Ura viscerală a unora, inclusiv a multor analiști, față de propunerea penelistă pentru Justiție, adică Norica Nicolai, îi face să trateze cu lejeritate gestul mizerabil al Cotroceniului, ba nu, al președintelui Traian Băsescu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2195_a_3520]
-
chinuia să-și Înnoade sarongul cum se cuvine. Partea de jos a cămășii i se prinsese În nodul sarongului, care era prost făcut și-l strângea În pumn. Crezi că sunt prea mulți artiști aici? a Întrebat el cu voce tristă, dezumflat. — Nu, nu, nu, glumeam doar! Mă rog, doar pe jumătate! E Walter, desigur, și Rudolf, și mai sunt și alți câțiva pe care-o să-i Întâlnești În curând. De fapt, nu prea mulți. Stai așa, să te ajut
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
s-o facă, pentru că dorește totodată să fie prieten cu comuniștii, și dintr-odată suntem Înconjurați de tot rahatul ăsta. Cu douăzeci de ani În urmă, o piatră era un lucru frumos, acum e o sculă politică. Așa se termină trista poveste a insulei Nasa Laut. — E o parabolă foarte emoționantă, dar cum ne ajută pe noi În momentul de față? — Parabola asta, așa cum Îi zici tu, e ceva care s-a Întâmplat cu adevărat. Iar când dosarul ăla gros și
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
Minunat. Totul e cum nu se poate mai bine. El Îl iubește, dar el Îl respinge. Ea pleacă, pleacă departe. El Își dă seama că-l iubește, și ea Îl iubește, și el o iubește. El e trist. Ea e tristă. Amândoi sunt triști. De ce? Ce de ce? Johan, nu mai bombăni, te rog! Bate vântul foarte tare. E frig aici. Amândoi mor. Se iscă o furtună. O pudră albă umple lumea. Furtună pe nisip. Johan! Farah Îi pune o mână pe
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
cum nu se poate mai bine. El Îl iubește, dar el Îl respinge. Ea pleacă, pleacă departe. El Își dă seama că-l iubește, și ea Îl iubește, și el o iubește. El e trist. Ea e tristă. Amândoi sunt triști. De ce? Ce de ce? Johan, nu mai bombăni, te rog! Bate vântul foarte tare. E frig aici. Amândoi mor. Se iscă o furtună. O pudră albă umple lumea. Furtună pe nisip. Johan! Farah Îi pune o mână pe braț. Degetele ei
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
Se cheamă omenie. Eu n-am pierdut-o. Nu vreau s-o pierd. Spre deosebire de... S-a oprit, a luat o gură de bere și și-a clătit gura umflându-și obrajii, parcă se spăla pe dinți. — ...spre deosebire de mine. Așa-i. Trista, cinica, veștejita Mar garet, doar uită-te la ea, amară și terminată! Eu mi-aș fi dat cel puțin seama că ceva nu-i În regulă În purtarea lui Din. Iese din casa mea cu o sacoșă cu lucruri de-
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
și eu, exagerez. Orașul ăsta a Înnebunit și nu-mi mai dau seama ce se Întâmplă. Nu-i mai simt pulsul, Mick. Nu-l mai simt și gata! Era mulțumită că lumina se Împuținase, era conștientă că are o Înfățișare tristă, obosită, și nu dorea să fie văzută așa. A tras de fustă să și-o Îndrepte, ar fi dorit să fi fost mai lungă, să-i ajungă până la glezne, ca o rochie musulmană austeră. — știi ce? Tu ar trebui să
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
soarelui, hotelul era splendid, o prismă de piatră cenușie polizată. Adam a urcat rampa În curbă care ducea spre intrare. În ferestrele Întunecate ale șirului de limuzine negre și-a văzut imaginea, Îmbătrânită, și-a zis, Îmbătrânită și parcă mai tristă ca Înainte. Nu doar chipul, ci și ținuta, umerii Încovoiați, pașii trași cu greu arătau cât de mult i se schimbase viața, Într-un timp atât de scurt. și-a aranjat părul ca să pară cât mai Îngrijit. și-a repetat
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
era Însă teamă să n-o supere dacă spune o prostie, așa că a tăcut. S-a Întors cu fața la ea, i-a zâmbit Încercând să-i prindă privirea, dar ea a continuat să se uite la ceas. — Asta-i cel mai trist, a zis ea aproape În șoaptă. Cei ca mine n-au vise. Eu tot dau din gură despre schimbare, dar În adâncul sufletului știu că nimic nu se schimbă. Niciodată. De-aia nici nu visez, de-aia nu mă gândesc
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
nu-i vede bine fața. Oricum, a zis ea, Sungai Besi nu i așa departe. Tata zice că din când În când poți să vii acasă. Sigur. Nu fi trist. Cine zice c-aș fi trist? Eu. Pentru că eu sunt tristă. Nu trebuie. I-a căutat privirea, dar ea avea capul Întors și nici nu era des tulă lumină, nu putea să-i vadă tristețea din ochi. Era mulțumit că n-o vede. Johan! El i-a simțit degetele În căutarea
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
fericit. Adam crezuse Întotdeauna că redobândirea trecutului va fi o bucurie neumbrită de nimic. Acum, cu ochii mijiți În Întunericul În plină zi din această cameră, la sute de kilometri de casă, Își dădea seama că nu-i așa. Amintirile triste sunt mai persistente. Uneori Însă tristețea limpezește lucru rile, iar limpezimea aduce cu ea o anume liniște. Asta simțea acum Adam. În noaptea din ajun, când frânturi de imagine din viața trecută Începuseră să-i revină, căzuse Într-un somn
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
Îl iubea atât de mult. Tare-ar fi dorit să nu fi cunoscut niciodată Adam așa ceva. S-au oprit să privească un norișor de licurici atârnat de-o creangă deasupra râului. Aproape că atingea apa. N-ar trebui să fiu tristă, și totuși sunt, a zis Farah. Ce prostie! Aha, o prostie. Johan i a strâns mâna. Tu nu te mai Întorci, așa-i? Norul de licurici unduia Încetișor spre apă, iar lui Johan i-a venit să se-ntrebe ce
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
împărtășea pe de o parte rezervele soțului ei - dar cu toate astea a fost în stare să extragă, din închipuirea că într-o bună zi băiețașul ei avea să creeze ceva frumos, ceve trist-frumos, în orice caz ceva care, prin trista-i frumusețe, să placă, acea speranță ce o făcea să surâdă, pe care o nutrea în cea mai mare taină de îndată ce era vorba de mine și de planurile mele lăudăroase și de făgăduințele mele pline de norișori trandafirii. Curând, surâsul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
și checul pe care știa să-l coacă nevasta meșterului pietrar Göbel. Aceea ținea o capră pe nume Genoveva, pe care în primăvara lui ‘47 fusesem nevoit s-o duc de funie la păscut, prilej cu care făcusem o figură tristă. Povestea cu capra îmi apărea în amintire, ca un basm, comparabil cu acela care tocmai începuse acum, chiar dacă nu mai făceam o figură tristă, ci mai degrabă una de ins conștient de sine, care nu avea nimic de pierdut, doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
47 fusesem nevoit s-o duc de funie la păscut, prilej cu care făcusem o figură tristă. Povestea cu capra îmi apărea în amintire, ca un basm, comparabil cu acela care tocmai începuse acum, chiar dacă nu mai făceam o figură tristă, ci mai degrabă una de ins conștient de sine, care nu avea nimic de pierdut, doar de câștigat tot ce și-ar fi putut dori, comparabil cu acel soldat lăsat la vatră care, în basmul Tabachera al lui Andersen, își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]