15,045 matches
-
aprecieri? Sau certificatul de garanție al lucrării avea termen limitat? Un Dumnezeu atât de nesigur și de oscilant ne face să ridicăm oleacă sprânceana a mirare. Niște oameni care reacționează astfel Însă - despre Ceilalți vorbesc - nu ne miră deloc, sunt firești, naturali și credibili. În altă ordine de argumente - ordinea ideilor rămâne aceeași - aș vrea să vă mai Întreb ceva: pe scurt, de ce credeți că L-a făcut Dumnezeu pe om „după chipul și asemănarea Sa”? - Îmi cereți să rezum Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
derulează cu viteză uniformă. Oamenii sunt incrustați În țesătura lui invizibilă - nu se mișcă nici Înainte, nici Înapoi. Ceea ce numim trecut este partea care s-a desfășurat și care se Întinde În urma noastră. Contururile sale se atenuează treptat, până la marginea firească de unde Începe uitarea. Sau istoria. Ceea ce numim viitor este partea Înfășurată a sulului - enigmatică și indescifrabilă, ca orice necunoscut. Evenimentele, faptele, Întâmplările nu aparțin oamenilor - ei sunt doar marionetele care intră În scenarii prestabilite, asumându-și volens-nolens roluri de asemenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
-l cu datele confidențiale care se ascund, de regulă, În spatele comunicatelor oficiale. Sonia Anderson - mică, blondă și cu ochi albaștri, o frumusețe tipic slavă, În pofida numelui scandinav - coordona grupul de monitori politici și vorbea despre toate cele cu un aer firesc, deconcertant prin absența oricăror inhibiții, aproape cu umor. - Din punctul nostru de vedere, lumea are trei dimensiuni mari și late: una geografică, alta problematică și, În fine, dar nu În ultimul rând, una a factorilor perturbatori ai echilibrului primelor două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
intrat aproape imediat Într-o altă confruntare istovitoare și perversă - războiul rece. Cortina de Fier a Însemnat izolare, presiune externă continuă, regim comercial defavorabil În relațiile cu Occidentul, plus mulțimea de servituți ce derivau de aici. Sigur, ele erau oarecum firești sau, În orice caz, de așteptat, Înscriindu-se În logica spinoasă a coexistenței, de voie-de nevoie, a două sisteme politice de semn contrar. Dar au existat, nu se poate face abstracție de această evidență. S-a mai Întâmplat Însă ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
imens serviciu dacă n-ai mai pune câte două sau mai multe Întrebări deodată. Răspunsul la prima dintre ele este foarte simplu: singura listă care a mai rămas după decesul lui se află În posesia depunătorului sumelor, așa cum e și firesc. Privitor la a doua Întrebare, nici aici lucrurile nu sunt foarte complicate dacă stai și te gândești puțin. Pentru eventuale detalii, poți avea răbdare până mâine seară? E târziu, sunt obosită... Ca și tine, după cum Îmi Închipui. Mergi și odihnește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
despre cesiune, o formă mai apropiată de condiția tranzitorie a omului ca ființă muritoare... dacă dăm la o parte vălul de legi și cutume pe care existența socializată l-a transformat Într-o realitate de la sine Înțeleasă și acceptată ca firească, Într-un datum asupra căruia nimeni nu-și mai pune Întrebări, se vede cu ochiul liber cât de ridicol este ca un ins, oricine ar fi el, să se proclame stăpân pe o bucată din planeta pe care trăiește, atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
și el. - Se observă ușor că nu poate fi vorba despre o corespondență simplistă de genul: primele numere naturale, primele litere din alfabet. După cum vezi, apare și A, dar și R, și X, deci nu merge. Și atunci survine Întrebarea firească: de ce aceste litere și nu altele? Trebuie să existe o rațiune a alegerii lor, o motivație anume, e la mintea oricui. Acestei constatări profunde i-a urmat operațiunea de așezare a literelor În ordinea lor din alfabet. Rezultatul arată așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
limbile arhaice terminologia proprie filozofilor, adică real-ireal și așa mai departe; dar ideea există. Dorința omului religios de a fi, de a face parte din realitate, de a se simți saturat de putere este, prin urmare, cât se poate de firească. Cum încearcă omul religios să rămână cât mai mult într-un univers sacru; cum se înfățișează experiența sa totală de viață în raport cu experiența omului lipsit de sentiment religios, a omului care trăiește sau care dorește să trăiască într-o lume
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
împiedice demonii bolii să pătrundă dincolo de această împrejmuire.21 În Occidentul medieval, zidurile cetăților erau consacrate prin ritualuri spre a sluji de apărare împotriva Demonului, a Bolii și a Morții. De altfel, în gândirea simbolică, dușmanul-om este în chip firesc asimilat cu Demonul și cu Moartea. De fapt, rezultatul atacurilor, fi ele demonice ori militare, este întotdeauna același: distrugerea, nimicirea, moartea. În zilele noastre se folosesc aceleași imagini când se face referire la primejdiile care amenință un anumit tip de
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
Trecerea de la Timpul profan la Timpul sacru este marcată ritual de ruperea unui băț în două. Numeroasele ceremonii care alcătuiesc sărbătorile periodice și care nu fac decât să repete gesturile exemplare ale zeilor nu se deosebesc, în aparență, de activitățile firești: este vorba de repararea rituală a bărcilor, de rituri legate de cultivarea plantelor comestibile (yam, taro și altele), de refacerea sanctuarelor. În realitate, toate aceste activități ceremoniale se deosebesc de aceleași munci făcute în zilele obișnuite prin faptul că ele
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
pentru ieșirea din una și din cealaltă), există un prag comun, Pământul natal... Când un nou-născut ori un muribund este pus pe Pământ, acesta trebuie să hotărască dacă nașterea ori moartea este împlinită, dacă trebuie luate ca fapte recunoscute și firești... Ritul punerii pe Pământ implică ideea unei identități substanțiale între Rasă și Țărână. Această idee dă naștere sentimentului de autohtonie, care este cel mai puternic dintre toate pe care le putem constata la începuturile istoriei chineze; ideea unei legături strânse
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
oculte, a căror influență asupra vieții plantelor este hotărâtoare. Fenomenul social și cultural cunoscut sub numele de "matriarhat" este legat de descoperirea culturii plantelor comestibile de către femeie. Femeia a fost prima care a cultivat plantele alimentare, devenind așadar în chip firesc stăpâna ogoarelor și a recoltelor. Puterile magico-religioase și, prin urmare, predominanța socială a femeii au un model cosmic: Pămîntul-Mamă. În alte religii, creația cosmică sau, cel puțin, desăvârșirea ei sânt rezultatul unei hierogamii între Zeul-Cer și Pămîntul-Mamă. Acest mit cosmogonic
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
a Portugaliei și din alt punct de vedere. Cum s-a putut ajunge la o formă creștină a totalitarismului, în care Statul nu confiscă viața celor care-l alcătuiesc, și persoana umană (persoana - nu individul) își păstrează toate drepturile sale firești? S-a vorbit și s-a scris atât de mult despre funcția și limitele libertății - dar mi se pare că tot străvechea formulă creștină e cea mai aproape de adevăr; "iubește - și apoi fă ce vrei", a spus Fericitul Augustin. Dar
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
bibliotecilor și solemnitatea Cetății Universitare. Iubea plimbările singuratice, prin parcuri și lunci unde își putea continua în liniște convorbirile cu sine însuși. Iubea cerul calm, peisajele luminoase, trecerea molcomă a Mondegolui pe deasupra pietrișului de aur; iubea înfățișarea ponderată și totuși firească, liberă, pe care o aveau toate clădirile venerabile din Coimbra. În toate acestea se regăsea pe sine și regăsea totodată, idealul pe care și-l propusese în viață: reculegerea în fața lucrurilor care durează: Biserica, Neamul, opera gândului - dezinteresarea de lucrurile
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
fapt sau un privilegiu: "există o bogăție-egoism și o bogăție-sacrificiu și devotament". Cea dintâi e improductivă pentru colectivitate, servind doar ca un instrument de neistovită consumație a unei clase privilegiate, care nu urmărește decât satisfacerea unui infinit număr de dorințe firești sau artificiale. Dar, "o dorință cheamă pe alta, satisfacerea anumitor aspirații face să se nască altele, întreținînd o ambiție fără margini, ca o băutură misterioasă care ar avea ca efect să ne facă setea tot mai arzătoare". În afară de această bogăție-egoism
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
echilibrat dacă lumea ar fi continuat să creadă în vechile mituri liberale ale bogăției, producției, individului etc. Salazar se grăbește, așa dar, să pună în practică și să justifice concepțiile sale economice, care nu erau, în fond, decât o consecință firească a revoluției spirituale și politice pe care națiunea portugheză trebuia s-o realizeze sub imboldul mișcării de la 28 mai. Bugetul fusese echilibrat pentru că se aplicaseră măsuri "revoluționare": bun simț, simplitate, economii etc. Același spirit trebuia, însă, să permeieze întreaga viață
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
lua, poate, măsuri de precauție și împotriva unei opoziții din partea dreptei naționalist-monarhiste. Paradoxală la prima vedere, atitudinea lui Salazar de noncooperare cu grupările care elaboraseră programe similare de reintegrare a Portugaliei pe linia destinului său istoric, este totuși o atitudine fireasca. Salazar voia să facă într-adevăr o revoluție, și ca atare trebuia să ia lucrurile de la început. Aderenți ai vechiului regim sau adversari ai lui - erau, cu toții oameni vechi. Luaseră o atitudine față de o stare de lucruri care se afla
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
publică. Problema politică a regimului era, așa dar, următoarea: să alcătuiască astfel noua așezare a națiunii încît minoritățile care până acum, în virtutea politicii de partide, rezumau prin activitatea și opiniile lor viața publică a Portugaliei, să-și recapete locul lor firesc - îngăduind majorității populare să-și aleagă propriile sale instrumente de guvernare. Salazar știa prea bine că oamenii vechiului regim vor continua să cârtească și să saboteze opera revoluției naționale, oricâte realizări ar însuma aceasta. Împotriva actelor lor de sabotare, regimul
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
criticilor și cârtirilor, nu e nimic de făcut - și nici nu e nevoie să se facă ceva. Singura preocupare a lui Salazar era ca la această "opinie publică" în veșnică opoziție să se adauge treptat și intensiv glasul acelor "grupări firești" care până atunci nu putea răzbate și nu se putea face auzit. Salazar știa prea bine că "opinia publică" a unei țări nu reprezintă sentimentele autentice ale acelui neam. Sunt glasurile unor oameni care nu vorbesc decât în numele lor, dar
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
pur și simplu pentru că doreau cu tot dinadinsul să-și recapete privilegiile și dreptul la haos pe care-l cuceriseră în regimurile trecute. Încearcă, însă, prin noua așezare a Statului să dea posibilități de manifestare unor cât mai numeroase "grupări firești" ale societății portugheze. Salazar știa, din lunga lui experiență a cercurilor catolice, că există considerabile nuclee sociale care nu contribuesc la așa zisa "opinie publică". Știa de atâtea familii muncitoare, de atâtea asociații modeste, de oameni care-și văd de
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
toate ideile lui cardinale în politică se reduc la funcții vitale și organice. Toate conceptele lui se traduc prin câteva realități organice: dragostea de mamă, familia, durata creatoare. Revoluția lui Salazar începe și sfârșește printr-o totală întoarcere la lucrurile firești, lăsate de Dumnezeu și validate de istorie. Cum reacționa țara la revoluția aceasta inspirată și călăuzită de un profesor universitar fără partid și fără altă forță în afară de încrederea totală a Președintelui Republicii și a armatei? Oamenii cărora Salazar se străduise
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
retrospectiv semnul de egalitate Între vârsta mea și cea a secolului respectiv. Asta a dus la o serie de gafe cronologice remarcabil de consecvente În prima versiune a cărții de față. M-am născut În aprilie 1899 și, În mod firesc, În prima treime a anului 1903 - să zicem - , aveam În jur de trei ani; În luna august a aceluiași an mi s-a dezvăluit că acel categoric „3“ (așa cum stă scris În „Trecutul perfect“ ar trebui să se refere la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
dar ședeam În continuare În genunchi să privesc. Nimic nu este mai plăcut sau mai ciudat decât să meditezi la acești primi fiori. Ei aparțin armonioasei lumi a copilăriei perfecte și ca atare dețin În memoria noastră un contur plastic firesc, care poate fi trasat aproape fără effort; abia când apar amintirile adolescenței, Mnemosina Începe să devină capricioasă și posacă. Mai mult de atât, eu susțin că, În ceea ce privește capacitatea de a Înmagazina impresii, copiii ruși din generația mea au trecut printr-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
ceva deosebit; și totuși, privind Înapoi peste abisul transparent al anilor, mi se pare bizar și uneori neplăcut, când mă gândesc că, În scurtul an cât m-am aflat În posesia acelei averi proprii, am fost prea absorbit de plăcerile firești ale tinereții - o tinerețe care-și pierdea rapid entuziasmul ei inițial, neobișnuit - pentru a fi excesiv de Încântat de moștenire sau pentru a mă simți mâhnit când revoluția bolșevică mi-a confiscat-o peste noapte. Această amintire Îmi dă sentimentul că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
achiziționarea și exploatarea unor invenții. N-ar fi frumos și nici cinstit din partea mea să afirm că le trecea pe numele lui; dar le adopta și vorbea despre ele cu o căldură și o tandrețe care sugerau un fel de firească paternitate - o atitudine sentimentală din partea lui, nesusținută de fapte și nedovedită ulterior frauduloasă. Într-o zi, ne-a invitat pe toți, mândru, să testăm cu mașina noastră un nou tip de pavaj girat de el, alcătuit (din câte pot desluși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]