2,340 matches
-
adună isteria. Julia se dusese la bucătărie să se spele pe mîini și gură. CÎnd se Întoarse, Helen se puse În fața ei și spuse șovăielnic: — Uite În ce hal sînt, Julia! Cum dracu’ o să ascund asta de Kay? Julia se Încruntă. — Ce-i cu tine? Vorbește mai Încet! Cuvintele ei erau ca o palmă. Helen se așeză și-și luă capul În mîini. Ce naiba mi-ai făcut, Julia? spuse ea În cele din urmă, Încă tremurînd. Ce-ai făcut? Eu Însămi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
pește, mișcîndu-l ca și cum ar fi Înotat prin apă, apoi Își deschise și strînse degetele: Cranț. Gesturile, Însă, nu erau agitate, și mai arunca o privire În stînga și-n dreapta; În cele din urmă, Își mușcă din nou unghia, se Încruntă și se dădu la o parte. Ea intră În baie, Închise ușa și o Încuie, aproape uitînd de el. Folosi toaleta - mai mult aplecată decît În șezut pe scaunul pătat din lemn, legănîndu-se În ritmul clătinat al trenului, simțind Încordarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
stînd, probabil, Într-o grădină. O zi Însorită de vară. Pe pajiște era un pled scoțian. Femeia Își ținea mîna streașină la ochi, și avea fața pe jumătate ascunsă, iar părul blond era răsfirat; băiețelul Își aplecase capul și stătea Încruntat din cauza luminii. Avea o jucărie de casă În mînă, o mașină sau un tren, iar la picioare lui mai era una. Aproape vizibil, În colțul din dreapta pătratului era umbra unei persoane - Reggie Însuși, poate, pozîndu-i. — E-un băiețel drăguț, zise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
În continuare din cauza luminii, și apoi se așeză pe marginea patului. M-am Înfuriat și vroiam să-ți spun! Am fost la Franklin după-amiază și te-am căutat, dar nu erai acolo. Unde-ai fost? — La Franklin’s? Duncan se Încruntă. La ce oră ai fost? — Nu știu, În jur de patru. Duceam niște pachete pentru domnul Manning. Nimeni nu mi-a spus c-ai trecut pe-acolo. — Nu am Întrebat pe nimeni, m-am uitat doar. Am intrat și m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
nimicuri, cînd ceva mă făcu să-mi Întorc capul. Aveam sentimentul că se uita cineva fix la mine, deși mi-am dat seama de asta de-abia după aceea. În spatele meu, pe o altă canapea, ședea un bărbat care se Încrunta la mine. L-am privit Întrebătoare, dar el nu și-a schimbat expresia, așa că m-am uitat În altă parte. Dar chiar În vreme ce mă străduiam să mă realătur conversației, Îi simțeam În continuare privirea Încruntată ațintită În ceafa mea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
În numele meu, viitoarea soacră a lui Ellie e o ființă oribilă, care Își Înhipuie că e, de fapt, nunta ei. Nu că noi am avea vreo experiență În domeniul soacrelor oribile, adaugă ea, privind pieziș la soțul ei, care se Încruntă. Credeam că tu și mama vă Înțelegeți de minune zilelea astea, spune el, tăind plăcinta. — De minune? Ha! Hai mai bine să zicem că abia ne suportăm. Dar, În fine, mai bine nu discutăm despre soacre toxice. Am decis, acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
adulți“, pe Marylebone High Street. — E chiar atît de rău? se strîmbă ea. Dau din cap că da. — Nu credeam că e posibil să urăști pe cineva În halul ăsta, dar jur că e o soacră de coșmar. Fran se Încruntă din nou. — OK, nu neagă nimeni că spune tîmpenii, dar cred că e pur și simplu o femeie incredibil de nesimțitoare, care nu știe unde să tragă linie. Pentru că, hai să recunoaștem, a fost foarte bună cu tine. — Ai Înnebunit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
de ale mele. Asta pentru că tu ești perfect, zice ea și-mi face cu ochiul. — Știam eu că există un motiv pentru care m-am Însurat cu tine. Gregory se Întinde și-i strînge mîna plin de afecțiune. — Serios? se Încruntă nevastă-sa. Vreau numai să mă asigur că totul e la vedere. N-o să uit niciodată cînd am mers În vacanță cu părinții mei și cu niște prieteni de-ai lor și, de Îndată ce ne-am Întors la hotel, mama a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
către camera mea și a lui Dan, iar Trish se Întoarce către mine, părînd Încurcată. — Șșș, face ea și ne oprim locului să ascultăm. Ce ciudat. Aș putea să jur că se aude o conversație venind din camera voastră, se Încruntă Trish. — Da? Adică, știu că fiul meu e un geniu, dar asta n-ar fi un pic cam mult chiar și pentru el? Întreb eu și mă apucă rîsul. După aia aud și eu. E vocea inconfundabilă a Lindei. — Ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
seara asta? Îl Întreb pe Dan cînd sîntem singuri la noi În camera, unul avînd gijă de Tom, iar celălalt făcînd duș. — Cine? Tu și cu mine? Nu, prostuțule! Noi! Toată lumea. Crezi că ai tăi s-ar supăra? Dan se Încruntă. — Ca să fiu sincer, cred că există posibilitatea asta. Știi, e prima seară pe care o petrecem aici și probabil că vor să-i cunoască mai bine pe toți. În plus, o știi pe mama. Pun pariu că a muncit pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
Încercăm să Îl lăsăm cu Linda și Michael. Nu că m-ar deranja În mod deosebit. Ar putea fi chiar amuzant. Dar ne-ar periclita șansele ca cei doi să mai accepte vreodată să stea cu cei mici. — Știu, se Încruntă Trish. Trebuie să recunosc că sînt Îngrijorată din pricina lui. Se Întoarce către Linda și Michael. — A, Doamne, nu că aș crede că nu v-ați descurca. Nu asta intenționam să spun. Însă Oscar e foarte sensibil (Lisa și cu mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
țigară și suflă fumul, iar eu Îl risipesc cu mîna. Și mai apoi, ăsta nu e genul de subiect despre care să discuți. Ce mai faci? Ce mai fac copiii? Da, sîntem cu toții bine și, apropo, știai că fumez? Mă Încrunt. — Știu, dar... — Eu nu fumez, de fapt. Asta e clar, zic eu, neputînd să-mi rețin un rînjet. — Nu, serios. M-am lăsat de ani de zile, dar mai fumez cîte o țigară cînd și cînd. Dacă sînt În oraș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
și s-au dus la casele lor, nu știe cum să procedeze. Poate că de-asta se amestecă atît de mult. În loc s-o urăști, poate ar trebui să-ți pară rău pentru ea. GÎndindu-mă la Linda, fruntea mi se Încruntă. Ar fi oare posibil ca soacra mea să fie nefericită? Să se simtă singură și vulnerabilă? Pentru mine, Linda e mereu o persoană puternică, căci imaginea mentală pe care mi-am construit-o mi-o arată ca pe o Super-mamă-soacră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
dus la hakim, dar se trezește în camera chinezească, unde, ca și prima oară, Flowers îl aduce pe maiorul Privett-Clampe și închide ușa. Pran îl privește năucit din pat, maiorul se îndreaptă amețit spre el, rostește "Băiatul meu frumos!", se încruntă și cade beat pe podea. Se lasă o tăcere apăsătoare. Răsuflând ușurat, Pran își pierde cunoștința. Este trezit de fotograf, care scoate capul prin fantă și-i strigă să-i scoată pantalonii maiorului. Auzind zgomotul, maiorul se trezește și-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
Montează un aparat de fotografiat pe un trepied, la oarecare distanță, și-i face o serie de fotografii. Băiatul pare să respingă orice încercare de a fi fotografiat, iar Macfarlane trebuie să ridice glasul la el, să nu se mai încrunte atâta. În cele din urmă, se potolește. Prin vizorul aparatului, pielea sa albă ca marmura strălucește pe fundalul negru, de pânză. Nasul delicat și subțire, buzele tăioase i se par ciudat de pure. Incredibil de pure pentru o corcitură. Prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
de reproducere o scobitoare acoperită de polen, luând-o cu binișorul, ca pe o balerină recalcitrantă. Pălăria galbenă cu borul lat este dată pe spate, lăsând să se vadă un scalp osos și o singură șuviță de păr cărunt. Este încruntat de-a lungul nasului sculptural și pare să nu observe sosirea lui Jonathan, fiind concentrat asupra a ceea ce face. Doar când se termină transferul de polen se îndreaptă de spate. Se întinde și își privește noul elev cu un zâmbet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
atât de diversificate. În timp ce toată lumea vrea să se facă observată, el este foarte atent să se integreze, dar atât. În această ultimă versiune despre sine, a încercat să pună în evidență tot ce este cinstit, adevărat și englezesc. Este văzut încruntându-se la nou, regretând declinul standardelor sociale. În literatură, este georgian, iar în politică, Tory. Vorbește foarte puțin despre familia sa, dar lasă să se înțeleagă că provine dintr-o veche familie de fermieri din Gloucestershire. Este, în orice fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
și ascunzători din piele de zebră. Prezintă importanța eredității în formarea caracterului național, apoi se întreabă cu glas tare dacă Expoziția Imperială ar putea fi un prilej bun ca să studieze subiectul în continuare. În ce zi se duce? Ea se încruntă și spune că nu știe. Depinde de Selwyn, poetul. Apartamentul îi aparține mamei lui. Așa l-a cunoscut. Wembley, crede ea, este un loc ciudat pentru ca să ai ceva. N-a fost niciodată acolo. Nici vreun cunoscut al ei. El vorbește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
scaunul său. După un alt minut sau două de rearanjare a obiectelor pe birou în rânduri, le pune la loc de unde le-a luat, își ridică privirea și-și duce degetele la tâmplă. — Unde rămăsesem? Nu știu, domnule. El se încruntă. — Ai fermoarul deschis. Roșind, Jonathan își ridică fermoarul. Chapel se încruntă și mai tare. — M-am tot gândit, Bridgeman. Te consider un tânăr inteligent și receptiv. — Vă mulțumesc, domnule. — Ne ești apropiat. Nu numai mie, dar și fiicei mele. Inima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
obiectelor pe birou în rânduri, le pune la loc de unde le-a luat, își ridică privirea și-și duce degetele la tâmplă. — Unde rămăsesem? Nu știu, domnule. El se încruntă. — Ai fermoarul deschis. Roșind, Jonathan își ridică fermoarul. Chapel se încruntă și mai tare. — M-am tot gândit, Bridgeman. Te consider un tânăr inteligent și receptiv. — Vă mulțumesc, domnule. — Ne ești apropiat. Nu numai mie, dar și fiicei mele. Inima lui Jonathan începe să bată necontrolat. Va vorbi despre intențiile lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
îl persiflează Marchant. — Fotse. Ceilalți îl privesc ciudat, nevenindu-le să creadă. — Nu știu unde bați, zice Gittens pe un ton destul de controlat, dar este tipic pentru tine și întreaga ta atitudine, Bridgeman. Știu că nu numai eu gândesc astfel. Profesorul se încruntă. — Gândindu-mă mai bine realizez că am făcut o greșeală invitându-te să te alături acestui grup. Nu te-ai dovedit util până acum. Nu ești dispus să muncești. Nu participi deloc. Principalul tău defect, Bridgeman, este că nu ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
Iar dacă Bruce Robertson se pricepe la o chestie, atunci fix despre așa ceva e vorba. — Vreau să spun că am vorbit cu Alan Marshall din Forum azi dimineață și nu mi-a pomenit nimic despre o Întâlnire cu tine, se Încruntă ea la mine. — Hmmm, mă frec eu pe bărbie - tresă mă rad mai bine cu aparatul ăla, să mă bărbieresc mai ca lumea, astami trebuie. Poate că s-au Încurcat pe undeva ițele. O să-ți răspund la asta mai târziu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
care mă Întâmpină cu răceală, fir-ar al dracu. Îi dau atenție zgâmboaicei când mă Întreabă cine e și Îi spun că e unul dintre oamenii răi pe care i-am trimis la pârnaie odată păpușă. Ce s-a mai Încruntat la căcănarul ăla după aia! — Robbo... aici Înăuntru, arată el spre camera de Întâlniri și Închide ușa după noi. Ascultă, nu sufla un cuvânt despre asta, dar, după cum știi, lucrurile sunt destul de tensionate pe aici, mai ales până când o să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
sincer cu mine Însumi. Mi-am amintit totu. Toate cadavrele, toți copii ăia maltratați... toți oamenii ăia amărâți și chinuiți... și m-am tot gândit de ce? Nar trebui să fiașa... nar trebui... de ce? Mă Înșfacă de Încheietura mâinii și se Încruntă la mine, dar io mă uit În spatele lui la sora medicală. Poartă ciorapi cu portjartier care sunt probabil dresuri cu chilot, dar io prefer să-mi Închipui că sunt cu portjartier, iar cusăturile de pe partea din spate pun În valoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
altuia măcar cu „camarade”. Cel puțin cât suntem față în față. - Nu am vrut să te jignesc. Doar că ești o femeie frumoasă. Iar eu sunt bărbat. Vezi legătura? Deci... - Deci..., mai spuse ea și se depărtă. Păși în fața ei, încruntându-se ușor. - Așteaptă. Nu cred că m-ai înțeles. Hai să bem o cafea împreună. Chiar cred că m-ai plăcea dacă m-ai cunoaște. - Nu te baza pe asta, râse unul din colegi. „Masculul feroce” se întoarse către camaradul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]