2,051 matches
-
nu crezi că ne-am cam lungit la vorbă? Ia hai acasă, că s-a înnoptat de-a binelea. Hai, băiete, că cum văd eu te-ai cam dedulcit la șăzut și la vorbă. Rămâneți sănătoși! Au ieșit în ulița întunecoasă. Până acasă, mai că n-au schimbat o vorbă. Tăcerea lor și cea din jur era punctată doar de o poartă trântită, un lătrat de câine, un muget de vită sau un sforăit de cal. Mergeau cu pași târșiți. Oboseala
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
vorbi cu lipsă de respect despre Führer, a pune În vitrina măcelăriei o plăcuță pe care scrie „Nu avem marfă“, a nu da Salutul Hitler sau a fi homosexual. Ăsta era Berlinul În timpul național-socialiștilor: o imensă casă bântuită, cu unghere Întunecoase, cu scări sumbre, cu beciuri sinistre, cu camerele zăvorâte și cu podul plin de strigoi În libertate, care azvârleau cu cărți, trânteau ușile, spărgeau ferestrele, țipau noaptea și, În general, băgau o spaimă atât de mare În proprietari, Încât existau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
cenzura sistemului. După ce am ieșit de la D.R. Popescu, Nichita era tot În antecameră, de parcă m-ar fi așteptat. Într-adevăr, m-a tras spre o Încăpere goală, alăturată, m-a Îmbrățișat, m-a așezat pe canapea, Într-un colț mai Întunecos. - Să te rog ceva. Atât: să nu mori, bătrâne, asta vreau să te rog. Transcris acum, peste atâția ani, patetismul poetului este văduvit de extraordinara forță a scandării, de incandescența care Înalță brusc clipa În transcendent prin acea magie personală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
pregătind-o pe Karin pentru obstacolele ce mai erau de depășit. Karin o studia pe Barbara ori de câte ori avea ocazia, încercând să imite stăpânirea de sine și grația ei firească. Într-o noapte, i-o descrise lui Daniel, în chilia lui întunecoasă de călugăr. Încercă să nu pară prea servilă. Când vorbește cu tine e întotdeauna acolo pe de-a-ntregul. Mai prezentă decât oricare altă persoană pe care am întâlnit-o vreodată. Niciodată nu o ia înainte, nici nu rămâne în urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
în nopțile trecute. Lucirea roșie, spectrală a ceasului arăta 4.10 a.m. Mese neregulate și un mediu străin, glicemie foarte scăzută, cortexul prefrontal amețit de somn, cicluri psihologice străvechi, legate de rotația Pământului - același flux chimic de dincolo de orice noapte întunecoasă a sufletului. Weber închise din nou ochii și încercă să-și liniștească pulsul, să-și limpezească mintea de închipuirile nebunești ale nopții. Se strădui să se localizeze și să se așeze în fluxul propriei respirații, dar se tot întorcea la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
deslușea pe fațadele de cărămidă pătrată ale magazinelor. Se lumina. Acum putea citi posterele din vitrinele magazinelor: Celebrate Freedom Rally; Corvette Show; Faith In Bloom Garden Tour. Trecu pe lângă ceva ce se numea The Runza Hut, un loc baricadat și întunecos, care-și ascundea utilitatea de răufăcători străini. Orașul se scutura de somn. Trei sau patru oameni mergeau pe partea cealaltă a străzii. Weber trecu pe lângă un monument în cinstea eroilor locali căzuți în cele două războaie mondiale. Întreaga scenă îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
gramaticale. Când jurnalistul australian întrebă dacă America putea într-adevăr spera să câștige războiul împotriva terorismului, începuse deja să spună inepții. În noaptea aceea fu prea obosit ca să doarmă. A doua zi era conferința. Se învârti prin centrul de conferințe întunecos, lovindu-se de scaune și de mese de birou. Toată lumea îl recunoștea, dar cei mai mulți participanți se uitau în altă parte când privirile li se întâlneau. El personal se luptă cu impulsul de a atribui câte un cod de diagnostic și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
iată-l redevenind normal, având din nou încredere în ea. Dar ea intră în panică. —Mark, țipă ea. Pune-ți centura. Se întinse să-l ajute, iar el o lovi peste mână. Tremurând, Karin opri mașina pe banda suplimentară și întunecoasă a autostrăzii 30. Refuză să meargă mai departe până când nu-și punea centura. El părea dispus să stea acolo, pe întuneric, savurând impasul în care ajunseseră. —O să-mi pun centura, spuse el în cele din urmă. Dar dacă mă duci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
micul dejun. Weber se dădu înapoi, se întoarse și merse mai departe. Poate că-l văzuse. Se întoarse și o luă în sensul opus. Se uită peste umăr la firmele de vizavi - birouri de avocatură cochete, un magazin de muzică întunecos și dezordonat, cu vitrina spartă, un magazin video ce arbora un fanion pe care stătea scris cu litere vesele „Miercurea e zi de reduceri“. Dincolo de peretele lucios din aluminiu și de firma de plastic se ițeau bucăți de cărămidă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
tare din cap. N-am mai auzit niciodată așa ceva. Parcă ar fi ascultat la un vechi radio cu galenă o știre despre străini invadatori. După o jumătate de arie, se aplecă și închise radioul. Ieșiră din oraș, mergând pe drumuri întunecoase de țară în tăcere, cu Barbara îndrumându-l doar prin gesturi. Când vorbi din nou, avea un ton obișnuit. —Ăsta-i drumul. Ăsta-i locul lui Mark. Îl cercetă, dar nu văzu nimic. Total anonim. Puteau fi oriunde, între Dakota
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Robert, el se lăsa pe spate, striga „Wasabi!“ și-și lua pulsul. Nopțile se făcură prea reci ca să stea afară. Dar nu aveau unde să se ducă. Sfârșiră prin a umple de aburi mașina ei, parcată pe refugiile unor drumuri întunecoase de țară sau în colțurile cele mai izolate ale parcărilor părăsite de la magazine. Nu puteau folosi mașina lui, din cauza mirosului ascuțit al lui Wendy. Din câte spunea soțul ei, femeia era, din punct de vedere olfactiv, ageră ca un bursuc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
a avea grijă de cineva. Dă-o încolo. Nu-i nimic. M-am țicnit. Ce spuneai despre Barbara? Am senzația asta ciudată că-i știu vocea. Se ridică și traversă camera, gol, până la fereastră. Trase perdeaua și privi în curtea întunecoasă. Îmi sună cunoscut. Iarna în Long Island. De ce insistau să rămână aici? Cu siguranță nu pentru cele câteva momente de carte poștală care-ți tăiau răsuflarea: moara de apă acoperită cu o pojghiță de gheață, iazul cu rațe înghețat bocnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
ispășire de nepătruns, agățată de sânul odinioară tânăr și verde al lumii noi. — Ascunși în obscuritatea aceea vastă de dincolo de oraș, îi spuse el lui Sylvie, la regimul necruțător de müsli și lapte de soia de la micul dejun. Unde câmpurile întunecoase ale republicii se desfășoară în noapte. — Da, dragă. Cum spui tu. Ce mai fac Rangers? Aș putea să predau în Arizona. Sau să fiu profesor invitat în California, la doi pași de Jess. Și mai bine, am putea ieși amândoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Rupp de la Regimentul 167 cavalerie - Soldații Preriei - apăru la Homestar, în prag. Nu avea haină, ci purta uniforma militară de camuflaj, pentru că abia se întorsese în oraș de la exercițiile de la unitate. Mark se uită pe fereastra lui murdară în curtea întunecoasă, gândindu-se că sosiseră forțele paramilitare să-i rechiziționeze casa pentru proiectul ăsta nou cu Așezământul natural. Maistrul militar Rupp stătea în pragul lui Mark, bătând terțete în lemnul artificial al ușii. Prin ferestre pătrundea fondul muzical al unei emisiuni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
recunoaște. Dar se simte ușor, gol, o comisie cu milioane de membri. —Ai să reușești. Privește adevărul în ochi, singura certitudine care i-a rămas. —Ai să reușești. O să vin cu tine. O noapte rece de februarie, pe o șosea întunecoasă din Nebraska. E singură în mașină, conducând orbește. În urmă cu câteva ore, filmase reprezentația de seară. Dar camerele nu reușiseră să surprindă întreaga forță a adunării nepământene. Păsările din seara asta au zguduit-o atât de rău că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
traversai holul răcoros de la intrare și coborai treptele până la subsol, în dreapta era locuința lui Pietro. Nevasta lui aducea cu Sophia Loren, când îi vedeai șoldurile, te apuca răul de mare. În mijloc locuia familia Flumian, la stânga începea un coridor cam întunecos, în spatele ușii cu numărul unu stăteam noi. Pietro îi dăruise tatei un deșteptător. Când suna ceasul, tata ieșea din cameră, iar după zece minute venea înapoi, cu pielea jilavă. Se îmbrăca în tăcere și sărutarea de rămas-bun mirosea a săpunul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
miște așa de nostim în sus și în jos, de câte ori râd. Duminica, tata se scula mai târziu. Abia la ora nouă își scotea haina de pijama și se ducea în baie. Eu mă luam după el. Baia era jerpelită și întunecoasă. Lângă o fereastră micuță, avea o gură îngustă de aerisire. Tata se bărbierea cu spumă. Storcea pasta albă din tub pe pămătuf și și-o întindea pe față. Pasta făcea spumă și se umfla, tata arăta atunci ca un Moș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
iar grinzile, ca să nu-mi vină din nou amețeala. Domnul Sanowsky s-a întors încă o dată spre noi, ca să ne dea lămuriri. „Da, da, la noi totul e așa mare. Nu-ți vine să crezi. Welcome to America.” Locuința era întunecoasă, călcai pe o mochetă verde și te simțeai ca pe o masă de biliard. Înainte să se deschidă ușa, au trebuit descuiate cinci broaște de siguranță. Doamna Sanowsky purta papuci de casă, ciorapi bej cu câteva ochiuri duse, un capot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Toni, de ce mergem întruna pe strada asta, dus și întors. De fiecare data mâna lui mă strângea mai tare, încât aproape că mă durea. A treia oară s-a hotărât și m-a tras val-vârtej după el, printr-o intrare întunecoasă, înăuntru în bar. Deci așa arăta un bar din America: întunecos de-ți băgai degetele în ochi, plin de fum și de oameni obosiți, care păreau să moțăie. Trei din aceia ședeau pe scaune înalte lângă tejgheaua barmanului, iar doi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
fiecare data mâna lui mă strângea mai tare, încât aproape că mă durea. A treia oară s-a hotărât și m-a tras val-vârtej după el, printr-o intrare întunecoasă, înăuntru în bar. Deci așa arăta un bar din America: întunecos de-ți băgai degetele în ochi, plin de fum și de oameni obosiți, care păreau să moțăie. Trei din aceia ședeau pe scaune înalte lângă tejgheaua barmanului, iar doi erau de-a binelea toropiți, încât se sprijineau în coate de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
l-am cumpărat a fost scump și nu mi l-aș fi permis fără banii lăsați de tatăl meu. Mi-a luat aproape zece ani să-l transform într-o casă adevărată. Am schimbat ferestrele ca să intre lumina în partea întunecoasă și umedă de la subsol, am dărâmat peretele dintre cele două sufragerii mai mici pentru a face o singură încăpere și am transformat micuța grădină într-un fel de terasă în prelungirea camerei de zi. Toată mobila a fost luată la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
întrebă când văzu ce supărată eram. — Nu te prosti! am zis eu. Dacă aș anula ceva de câte ori primesc vești proaste, ar trebui să mă obișnuiesc cu ideea de a-mi petrece cele mai multe zile plângându-mi de milă într-o cameră întunecoasă. — Dar am putea merge în alt loc, mai puțin agitat. Chiar nu mă deranjează. Am dat din cap în semn că nu. De două zile mă gândesc la asta. Distracțiile sunt singurul lucru garantat să mă scoată din starea asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
o fac ți-aș fi foarte recunoscătoare dacă nu ai mai spune la nimeni. Și de ce n-aș face-o? am ripostat. Lumina puternică din cameră transforma tot ce era de partea cealaltă a ferestrei într-o grămadă de umbre întunecoase. Biroul era de fapt o cutie gri cu ușile închise. M-am simțit înșelată și claustrată. A ridicat din sprâncene. —Bună întrebare. Să o pun în alt fel atunci. Vreau să îmi faci o favoare. Dacă accepți te asigur că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
apoi cu un zâmbet larg, fericit, arată spre un fel de ușă apărată de șiruri lungi de mărgele de lemn. Mihai măsură din ochi ușa și locul, își pipăi cingătoarea și, dând la o parte mărgelele, intră într o încăpere întunecoasă. După ce se obișnui cu lumina puțină, desluși în fața unei măsuțe joase doi turci stând comod pe pernele late din jurul mesei. Amândoi îi răspunseră făcând larg cu mâna gesturile de salut. Unul dintre ei se ridică în picioare, se înclină și
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Stanca. Veniți după mine. Dinu le făcu semn lui Matei și lui Iordache. Mihai observă că se luase după ei și Constantin Brâncoveanu. Intrară în urma lui vodă în ceea ce spunea el că este odaia lui de reculegere. O cameră spațioasă, întunecoasă din cauza lambriurilor de lemn de nuc, cu covor de Ispahan pe dușumele, jilțuri, firide cu cărți, una spre răsărit cu un triptic sculptat în fildeș, un pupitru, o laviță mare din lemn bine lustruit cu multe perne pe ea. Umbla
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]