3,260 matches
-
monografie, p. 23. 859 Dodo Niță, Alexandru Ciubotariu, Puiu Manu. O biografie, p. 17. 860 Cf. Matei Martin, op. cit. 861 Se poate considera că unul dintre cele mai importante vehicule ale benzii desenate respectă și el acest clivaj temporal: revista Cravata Roșie pornită în aprilie 1953 (intitulată anterior, din 1947, Licurici), devine în 1967 Cutezătorii. 862 Walter Kolarz, Mituri și realități în Europa de Est, pp. 138-143. Autorul identifică un dispreț general al românilor față de vecini, efect al unei "mistici a trecutului", pe
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
cu atacurile dacilor liberi, în reale "lupte de partizani" purtate de latrones, "haiduci" ai vremii, în instituția tipic dacică latricinia, adaugă istoricul român. 866 Ibid., p. 261. 867 Ibid., p. 265. 868 Ibid., p. 264. 869 Mădălina Nițelea, Sub semnul cravatei roșii: copilăria omului nou, în Lucian Boia (ed), Miturile comunismului românesc II, p. 97. 870 Ibidem, p. 98. 871 Ibid., p. 99. 872 Ibid., p. 104. 873 Lucian Boia, Istorie și mit în conștiința românească, p. 264. 874 Sorin Șerban
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
de zi, în anii optzeci, toate erau orânduite așa cum le lăsase Tamási înainte de moarte. Nu te puteai atinge de ele: pe birou se odihnea stiloul și ochelarii cu rama groasă. Odată, de la tanti Ágota am primit în dar una din cravatele lui Tamási Áron. De un verde închis superb, cu picouri maron, o cravată dintr-o mătase grea, de un croi ușor desuet, ca o negare concretă a impresiei că scriitorii poporaniști poartă numai cămăși albe, încheiate până sub bărbie și
[Corola-publishinghouse/Science/84996_a_85781]
-
moarte. Nu te puteai atinge de ele: pe birou se odihnea stiloul și ochelarii cu rama groasă. Odată, de la tanti Ágota am primit în dar una din cravatele lui Tamási Áron. De un verde închis superb, cu picouri maron, o cravată dintr-o mătase grea, de un croi ușor desuet, ca o negare concretă a impresiei că scriitorii poporaniști poartă numai cămăși albe, încheiate până sub bărbie și pălării lucioase din fetru. Curând cravata mi-a devenit porte-bonheur la examene. Și
[Corola-publishinghouse/Science/84996_a_85781]
-
verde închis superb, cu picouri maron, o cravată dintr-o mătase grea, de un croi ușor desuet, ca o negare concretă a impresiei că scriitorii poporaniști poartă numai cămăși albe, încheiate până sub bărbie și pălării lucioase din fetru. Curând cravata mi-a devenit porte-bonheur la examene. Și nu e vorba doar de atât. De-a lungul perioadei în care am scris, m-am convins: felul în care noi privim astăzi Transilvania își are originea în acei patru ani. E o
[Corola-publishinghouse/Science/84996_a_85781]
-
apoi Facultatea de Filologie a Universității din Cluj (1948-1952). Debutează ca poet în revista „Gând tineresc” din Alba Iulia (1947) și, editorial, cu volumul Cincisutistul (1952). A colaborat, desfășurând totodată și o activitate redacțională, la „Almanahul literar”, „Lupta Ardealului”, „Contemporanul”, „Cravata roșie” (redactor-șef, 1956-1958), „Flacăra”, „Gazeta literară” (redactor-șef adjunct, 1966), „Luceafărul” (redactor, 1958-1960), „Scânteia tineretului” (redactor, 1960), „Steaua”, „România literară”, „Viața românească” ș.a. A condus filiala clujeană a Uniunii Scriitorilor (1953-1955), a fost secretar al Uniunii Scriitorilor (1962-1965), șef
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285850_a_287179]
-
aici o dublă defazare: față de universitari (care se adăpau din ulcioarele culturii occidentale spoindu-le cu "motive naționale") și față de lumea artistică, față de folclornicii care încheiaseră pactul cu diavolul roșu adus de ocupația sovietică (ajurat cu bentițe tricolore apoi, precum cravatele pionierilor). El intuise înaintea lui Claude Karnoouh că folclorul fusese castrat. Astfel, faimosul Călușar (un dans local devenit "emblematic și paradigmatic al folclorului național" datorită mașinăriei folcloriste de partid) fusese epurat de semnificația arhaică, manifestă doar în cadrul unui "ritual prematrimonial
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
partitură, care privește fiecare instrument sau voce. Din germ. Stimme. ii 30 septembrie 1975, 9 octombrie 1976, 10 iulie 1977, 7 septembrie 1979. jj "6 februar 1981 S. a fost interogat despre Elpi: dacă e jegos, dacă e mereu fără cravată, dacă e nesocialist". Vezi Insem(i)nările Magistrului din Cajvana, 56, sublinierile îmi aparțin. kk "Dreptu-i că narațiunile despre hasizi, culese de Martin Buber, menționează și un rădăuțean cu puteri taumaturgice" (vol. cit., 21). ll În alt text, LP ne
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
1990, apud Rodica Boier, op. cit., p. 76. footnote> Într-adevăr, ocupația unei persoane determină cumpărarea anumitor bunuri și servicii: muncitorii cumpără mai multe haine de lucru (salopete) și diverse unelte, în timp ce intelectualii au tendința de a cumpăra mai multe costume, cravate, cărți, reviste de specialitate, computere ș.a. Mai mult, o firmă își poate chiar specializa produsele pentru a le oferi unor grupuri profesionale bine definite. De exemplu, o companie producătoare de programe de calculator va elabora programe speciale destinate inginerilor, contabililor
Comportamentul consumatorului by Adrian TĂNASE () [Corola-publishinghouse/Science/209_a_177]
-
a reușit decât să-i hipertrofieze elevului Paul Cernat de atunci complexele identitare („deviza mea era «fuga, la adăpost»” - p. 47). Riturile de trecere la vârsta eroismului plin de făgăduințe n-au fost uitate: solemna înveșmântare în haina de pionier, cravata purpurie și insigna de rigoare au pregătit vizita la Doftana, taberele de îndoctrinare cu pateticele lor jurăminte „la careu”, memorarea poeziilor patriotice, lecturile din Scânteia și noile aspirații uteciste... Pentru legendarul popor, singura „supapă” era fotbalul - sportul care în anii
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
Șerban Cioculescu și-l amintește ca pe un „tinerel firav, de 30 de ani, grijuliu de fizicul și de garderoba sa, dintre cele mai asortate cu costume de stofă englezească, cu cămăși de poplină și cu o vastă panoplie de cravate de mătase în toate culorile și desenele”, menționând și că „era călătorit și la curent cu scriitorii francezi la modă: Montherlant, Morand, Maurois, Mauriac, Giraudoux, Cocteau și prietenul acestuia, prea curând dispărutul Raymond Radiguet”), publicist priceput, dar nu și posesor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289773_a_291102]
-
până la a "cere părerea poporului printr-un referendum în cazul vreunui proiect de interes național". Sau, în alt registru: "Nu-mi plac covoarele roșii. Îmi place să fiu așa cum sunt. Sunt așa cum mă știți și doar la televizor îmi pun cravată. Mă plimb fără SPP prin București."89 Aceleași tipuri de explicații le-a oferit candidatul Alianței în toate turneele sale electorale, fie în Moldova, fie în Banat ori Dobrogea. Mai mult, parcă pentru a da concretețe intențiilor sale de viitor
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
v-ați hotărât totuși să vă fie livrat acasă? Mă întorc pe călcâie și dau cu ochii de Arthur Graham, proprietarul de la Arthur’s Antiques, rezemat de tocul ușii de la intrarea în prăvălie, pus la patru ace, în sacou și cravată. — Nu sunt sigură. Mă sprijin de dulăpior, încercând să par extrem de detașată. Ca și cum aș avea nenumărate alte opțiuni, una dintre ele fiind chiar aceea de a rămâne aici pe trotuar o vreme. — Poate, zic. — Șaptezeci și cinci de dolari, oriunde în Manhattan
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
pe un ton ușor sfidător. — Normal că ai simțit. Mă sărută. Bună, Danny. — Bună, zice Danny, uitându-se la Luke, care își dă jos paltonul bleumarin de cașmir, apoi își lărgește butonii în timp ce-și desface simultan nodul de la cravată, cu aceleași mișcări sigure și agile pe care le face mereu. Odată, când eram amândoi pulbere, Danny m-a întrebat: — Cum face dragoste Luke, tot așa cum deschide o sticlă de șampanie? Și, deși am țipat și i-am dat una
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
da, spun, cu un ușor tremur al vocii. Mă mărit. Mă mărit pe bune. Crezi că e bine că fac asta? zic, glumind doar pe jumătate. Păi, cred că da. Tati se uită în oglinda din hol și-și îndreaptă cravata de mătase. Îmi aduc aminte că i-am spus lui mani, chiar în prima zi în care l-am cunoscut pe Luke: „Băiatul ăsta o să țină pasul cu Becky a noastră“. Îmi întâlnește privirea în oglindă. Așa e, scumpa mea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
superfluu la ce oră era ceaiul..."), ironia satisface intelectual un singur partener al dialogului: pe Ioanide însuși. Pretextele sale, pe bună dreptate "absurde", ocrotesc dacă naratorul nu mistifică, la rîndu-i un motiv caduc, îmbrăcat în construcția fastuoasă a retoricii personajului: cravata potrivită unei astfel de împrejurări "i se rupsese în mînă". În relatarea ulterioară a victimei, motivațiile arhitectului culminează hilar cu aceea că "îl supără apusul soarelui". Desfășurate disproporționat, ca o raillerie de rea credință ("Nu pot să sufăr odăile lui
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
deplasării unui fotoliu, ei bănuiesc că, într-un fel sau altul, mediumul se contorsionează pentru a împinge fotoliul sau îi lovește pe unii dintre ei din spatele mesei. În ședințele următoare, ei pun mediumului benzi fluorescente în jurul gleznelor, al încheieturilor, la cravată etc. Dar, de atunci, „nici un fenomen, de orice natură, nu s-a mai produs...”. În continuare, mediumul a reprogramat celelalte ședințe pentru o dată nedeterminată, sub pretextul unei dureri de dinți, apoi al unei călătorii. „Așadar, experimentul era concludent. Controlul automat
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
prim contact cu ceea ce am putea numi „pelerinajul ca resursă economică”. O femeie propune celor interesați diferite modele de pieptene sculptat în os, o adevărată raritate astăzi. Nu departe de gară, pelerinii sunt abordați de doi tineri corect îmbrăcați, costum, cravată. Extrem de politicoși. După ce-și spun numele, ne cer să participăm la un „sondaj de opinie”. Sunt studenți la Facultatea de Teologie Baptistă din oraș, chiar dacă nu-și declină această identitate decât la final, la insistențele mele. Primesc un CD
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
de specială hainele cele mai bune (rochii colorate, lamé-uri, sclipici, salbe - sunt întruchiparea însăși a imaginii pe care și-o fac românii despre țiganca frumoasă, bogată, dezirabilă, aș putea spune). Ei, bărbații, poartă costume închise, nu toți au, în schimb, cravată, pantofi țuguiați, care parcă ar fi mici boturi de rechin pe sol, iar unii au pălării mari de fetru. Tipul de individ respectat, cu „biznis” și cu reușite în viață și în afaceri. Primul din rând este un bărbat masiv
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
-șef al editurii este un individ spătos, cam la 50 de ani, o prezență impunătoare. Poartă cu naturalețe cușmă și vestă din blană de oaie așa cum un PDG din Paris sau Londra merge zilnic la serviciu în costum sobru și cravată. După ce cumpăr un Ceaslov și o „carte de rugăciuni cu scris mare”, acceptă dialogul destul de ușor, oricum nu vindea mare lucru la acea oră destul de matinală. Spune că cel mai bine vinde „cărțile simple și ieftine, cu slove mari, pentru
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
de practică pelerină, care a supraviețuit cu greu anilor 1980-1990, este acum în curs de dispariție, legată de pierderea ruralității. Micul univers al pelerinajului. Tânărul rotunjor, cu barbă rară, bălaie, îmbrăcat ca un „seminarist”, costum ieftin și lucios din plastic, cravată neagră, cămașă albă roasă la guler, vinde „pachete Maica Dom nului Siriaca”, strigându-și cu glas tare, sonor, marfa. Strategie de vân zare : recită rapid, pe nerăsuflate aproape, un fel de litanie-rugăciune, iar la final, cântă ca la strană următoarele
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
de pază, fost cadru militar activ la vânători de munte. „Promoția 1980 !”, spune el cu mândrie. Mâncăm împreună gogoși calde de la un chioșc de pe marginea străzii. Păstrează încă o anumită demnitate, o ținută ce-i trădează fosta profesiune. Cămașa albă, cravata neagră, bluza semimilitară a firmei de pază curată, apretată, călcată, totul denotă o soție iubitoare, care-l îngrijește și ține la imaginea sa publică. „Puțini pelerini mai vin acum din sate. Nu mai au bani, noroc cu autocarele astea... Se
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
Iași (14 octombrie), se face imediat remarcată, din mai multe motive. Rromii sunt prezenți în grupuri compacte, familii întregi, toate vârstele fiind reprezentate, de la bunici la nepoți. Sunt îmbrăcați cu toții în cele mai bune haine de sărbătoare, bărbații, cu costum, cravată, tinerii, cu pantaloni negri, cămașă albă strălucitoare. Femeile în vârstă încă mai poartă fustele plisate tradiționale, cele mai tinere par să fi renunțat la ele, dar afișează în continuare variante „moderne”, adaptate ale portului tradițional, la fel de stricte în ceea ce privește lungimea lor
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
primul-secretar e mereu schimbat în județul Timiș, vă scriu dvs., Comitetului județean, în general, în speranța că secretarul cu propaganda (și nu numai Domnia Sa!) își va lua notițe folositoare. în urmă cu 30 de ani mi se punea la gât cravata roșie de pionier. În urmă cu 16 ani, debutam ca prozator, concomitent în revistele Amfiteatru (din București) și Orizont, (din Timișoara). În urmă cu 14 ani, mă angajam la revista Orizont în funcția de corector principal, unde aveam să semnez
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
nu se întoarcă fără pește. Victor, avînd în grijă înfruntarea cu grănicerii, era îmbrăcat într-un superb costum, deschis la culoare și cămașa sa avea butoni din aur. În plus, buzunarul de la piept al hainei avea o batistă meșteșugit răsucită. Cravata era de culoarea cerului senin, iar pantofii erau din fîșii subțiri de piele, împletite diabolic de meșteșugit. Era ras și, pe bune, era surprinzător de chipeș. Colac peste pupăză mai vorbea al naibii de elevat și fuma pipă. Pipa lui era din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]