2,722 matches
-
fiind exclusă participarea femeilor la nivel inferior, dar în roluri neelective, prin care se mobilizează în vederea schimbării sociale. Relația dintre participarea economică și cea politică a femeilor nu s-a bucurat nici ea de o atenție deosebită în studiile privind democratizarea Coreei de Sud. Evaluată în funcție de reprezentarea în cadrul instituțiilor oficiale de guvernare, participarea femeilor la viața politică este extrem de slabă și aproape deloc influențată de mult proclamata trecere la democrație. Puterea lor în instituțiile politice depinde în foarte mare măsură de protectorii bărbați
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
protectorii bărbați din cercurile de elită ale puterii, cum ar fi guvernul și partidele. Totuși, în afara instituțiilor politice oficiale, participarea politică a femeilor (adică activitatea lor sindicală din anii ’70) a fost una puternică, chiar și înainte de mișcările clare de democratizare de la sfârșitul anilor ’80. În timpul perioadei de tranziție la democrație, „politica de stradă” a femeilor a jucat un rol crucial (Yoonxe "Yoon", 1997). Activismul politic al organizațiilor nonguvernamentale de femei (ONG) continuă să se extindă atât în cadrul structurii organizaționale, prin
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
sunt în materie de luare a deciziilor? În sfârșit, în ce mod a influențat mișcarea feministă internațională activismul politic al femeilor din Coreeaxe "Coreea" de Sudxe "Coreea de Sud"? Acest capitol abordează aceste chestiuni din punct de vedere instituțional, juridic și politico-cultural. Democratizarea Coreei de Sud nu a fost un proces independent. Organizarea politică a țării a fost determinată de industrializarea rapidă și orientată spre exporturi și, prin urmare, caracterul genizat al democratizării a apărut în contextul globalizării economiei. Foarte important este faptul că globalizarea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
capitol abordează aceste chestiuni din punct de vedere instituțional, juridic și politico-cultural. Democratizarea Coreei de Sud nu a fost un proces independent. Organizarea politică a țării a fost determinată de industrializarea rapidă și orientată spre exporturi și, prin urmare, caracterul genizat al democratizării a apărut în contextul globalizării economiei. Foarte important este faptul că globalizarea a dictat un ritm rapid schimbării politice, ceea ce a permis structurii de putere androcentrice să rămână în cea mai mare parte intactă. Situația geopolitică deosebită a Coreei de Sud, aceea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
1996) (Kimxe "Kim", Won-hong, 1997, p. 8). După cum se poate vedea în tabelul 10.1, de la prima Adunare Națională (1948) și până la cea de-a cincisprezecea, femeile au ocupat o medie de 2,2% dintre locuri. În ciuda monumentalei mișcări de democratizare de la sfârșitul anilor ’80, reprezentarea femeilor în Adunarea Națională este de doar 2,6% din totalul locurilor, ceea ce nu reprezintă o diferență reală sau o îmbunătățire față de perioada anterioară. Tabelul 10.1. Reprezentarea femeilor în Adunarea Națională a Coreei de Sud (1948-2000
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
jos. Mai mult, încă de la începutul anilor ’90, alegătoarele au devenit mai preocupate de participarea politică a femeilor în activitatea instituțiilor guvernamentale, iar comunitatea politică (politicienii, partidele) pare să fie mai receptivă la interesele feminine. Un rezultat al procesului de democratizare au fost și numeroasele reforme electorale. S-au reinstituit alegerile prezidențiale directe și, în 1991, autonomia administrației locale. La alegerile locale care au avut loc de curând, numărul candidatelor la postul de consilier a crescut, deși rata de reușită rămâne
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
pot capta, într-o primă etapă, atenția unui observator -, muncitoarele din fabricile sud-coreene au stat în fruntea activității sindicale din sectorul industrial. Mișcarea sindicală industrială a fost susținută de muncitoare în special de la mijlocul anilor ’70 și până la procesul de democratizare de la mijlocului deceniului nouă, ele protestând față de condițiile de muncă opresive (de pildă, salariile mici, mediul de lucru toxic și violarea drepturilor omului), față de politicile sindicale represive și față de agențiile guvernamentale abuzive (de exemplu, poliția - Leexe "Lee", Hyo-Jae, 1996, pp.
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
din partea muncitoarelor (Launiusxe "Launius, Michael", 1991). Tinerele angajate în sectorul industrial exportator au constituit o adevărată avangardă a sindicalismului și au contribuit la prăbușirea regimului militar autoritar al lui Parkxe "Park" Chungxe "Chung, Hyun-Back" Hee și la procesul masiv de democratizare din anii ’80. Activitatea sindicală a muncitoarelor de la Y.H. Trading Company (producător de peruci și îmbrăcăminte), la sfârșitul anilor ’70, este un bun exemplu. Când s-a hotărât închiderea companiei din motive de management defectuos, muncitoarele au pus stăpânire
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
istorii, ea s-a concentrat asupra unor probleme nespecifice lor, asupra unor chestiuni sociale de interes mai larg, cum ar fi naționalismul, anticolonialismul, independența națională (în prima jumătate a secolului XX), eliberarea și anticomunismul (mai ales în perioada de după război), democratizarea și unificarea (în ultimele decenii). Campania feminină pentru drepturile femeii și egalitate nu a apărut decât la începutul anilor ’70, când industrializarea devenise o chestiune socială și numărul femeilor salariate era ridicat. Munca în afara gospodăriei a sporit povara de pe umerii
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
și începutul anilor ’90, a funcționat ca o rampă de lansare, permițându-le studenților să se alăture incognito angajaților. Dar ea a fost și o punte între muncitori și intelectuali, realizarea acestei coaliții fiind un element important al procesului de democratizare în Coreea de Sud. Deși la școlile de noapte predau atât studenți, cât și studente, predominau primii. Per ansamblu, principala categorie beneficiară a acestor programe de educare a forței de muncă au fost muncitoarele tinere (Cho, 1993). Având în vedere că erau
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
a optat pentru violența sexuală ca un mijloc al statului de a le ține sub control pe activistele sindicale din rândul muncitoarelor și studentelor. Această chestiune va fi discutată pe scurt mai jos. Mișcarea feministă și democratizareatc "Mișcarea feministă și democratizarea" Mișcarea sud-coreeană a femeilor a evoluat datorită istoriei coloniale deosebite a țării, divizării poporului în Coreeaxe "Coreea" de Nord și Coreea de Sudxe "Coreea de Sud" la sfârșitul războiului, modernizării și democratizării, iar orientarea sa ideologică, problemele tratate, structurile de organizare, strategiile
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
scurt mai jos. Mișcarea feministă și democratizareatc "Mișcarea feministă și democratizarea" Mișcarea sud-coreeană a femeilor a evoluat datorită istoriei coloniale deosebite a țării, divizării poporului în Coreeaxe "Coreea" de Nord și Coreea de Sudxe "Coreea de Sud" la sfârșitul războiului, modernizării și democratizării, iar orientarea sa ideologică, problemele tratate, structurile de organizare, strategiile au reflectat de-a lungul timpului aceste contexte politice particulare. Un interes deosebit prezintă tipul de probleme abordate, motivele și modul în care sunt legate de politica instituțională. Este utilă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
patru factori, interni și externi. La nivel intern, a fost, în primul rând, lupta sindicală a muncitoarelor (după cum remarcam mai devreme). În al doilea rând, sistemul politic represiv Yushin a fost amenințat de mișcarea de protest a studenților care cereau democratizarea și garantarea drepturilor fundamentale ale persoanei. Astfel, la activismul grupărilor de femei conservatoare și tradiționale s-au adăugat și elemente „radicale”. În al treilea rând, în cadrul universităților s-au organizat cursuri de studii feministe care le-au permis tinerilor intelectuali
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
Femeilor, organizată de ONU (1975, Mexicxe "Mexic"), și Conferința Mondială a Decadei ONU pentru Femei le-a oferit femeilor din Coreea de Sud o perspectivă internațională grație datelor comparative. În anii ’70, studentele au început să adere la mișcările mai mari de democratizare și să activeze în cadrul sindicatelor alături de muncitoarele din industrie, ajutându-le să dobândească un nivel mai înalt de conștiință socială și să își reanalizeze situația din punctul de vedere al drepturilor omului. Ulterior, unele studente au intrat în organizații feminine
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
mișcarea femeilor. La sfârșitul deceniului nouă, noul regim condus de Roh Tae Woo a început să acorde o oarecare libertate de exprimare și asociere, valul de putere populară fiind prea puternic pentru ca liderii politici să poată suprima cererea publică de democratizare. Cea de-a doua jumătate a anilor ’80 s-a caracterizat printr-o masivă mișcare de „democratizare”, reformă la care au participat, deseori prin proteste violente, muncitori, studenți, intelectuali și cetățeni din pătura de mijloc. O mare putere au exercitat
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
o oarecare libertate de exprimare și asociere, valul de putere populară fiind prea puternic pentru ca liderii politici să poată suprima cererea publică de democratizare. Cea de-a doua jumătate a anilor ’80 s-a caracterizat printr-o masivă mișcare de „democratizare”, reformă la care au participat, deseori prin proteste violente, muncitori, studenți, intelectuali și cetățeni din pătura de mijloc. O mare putere au exercitat studenții și studentele. Procesul politic de democratizare presupune două componente: tranziția către democrație și consolidarea democrației (Huntingtonxe
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
anilor ’80 s-a caracterizat printr-o masivă mișcare de „democratizare”, reformă la care au participat, deseori prin proteste violente, muncitori, studenți, intelectuali și cetățeni din pătura de mijloc. O mare putere au exercitat studenții și studentele. Procesul politic de democratizare presupune două componente: tranziția către democrație și consolidarea democrației (Huntingtonxe "Huntington, Samuel P.", 1991). Sfârșitul anilor ’80 a fost în Coreeaxe "Coreea" de Sudxe "Coreea de Sud" o perioadă de tranziție de la regimul birocratic și autoritar la cel democratic și, cu siguranță
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
etapa de consolidare a democrației, care presupune integrare, practică, aplicarea regulilor, impunerea culturii politice democratice, este departe de a se fi încheiat, în special din punctul de vedere al egalității de gen. Cu toate acestea, participarea femeilor la procesul de democratizare a Coreei de Sud a contribuit semnificativ la reușita tranziției și a deschis o nouă eră în privința mișcării feministe adăugând noi dimensiuni agendei de lucru, strategiilor, structurilor organizaționale și relațiilor de colaborare cu instituțiile statului. Activismul femeilor a fost deosebit de important și
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
mișcare de protest generală pentru democrație și împotriva puterii. Alături de o altă demonstrație de proporții organizată de activiste și intitulată „Ziua pentru Interzicerea Gazelor Lacrimogene” (18 iunie 1987), acțiunile femeilor pentru apărarea drepturilor omului au dat un impuls procesului de democratizare în Coreeaxe "Coreea" de Sudxe "Coreea de Sud" (Yoonxe "Yoon", 1997). În al treilea rând, micile organizații de femei, centrate pe o singură problemă, erau extrem de numeroase în prima parte a deceniului nouă, câteva exemple fiind „O altă cultură”, „Pyongwoo Whoi”, „Comitetul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
de femei „progresiste” sau „radicale” preocupate de câte o singură chestiune, Consiliul Național Coreean al Femeilorxe "Consiliul Național Coreean al Femeilor (CNCF)" (CNCF) a fost creat în 1987 și a jucat un rol esențial în multe etape ale procesului de democratizare în Coreea de Sud (de exemplu, cazul Kwonxe "Kwon, In-Sook", cazul Park și campania împotriva gazelor lacrimogene), expunând o agendă clară. Activitatea consiliului s-a concentrat asupra drepturilor omului și s-a cerut reinstituirea alegerilor prezidențiale directe (Yoon 1997). În al patrulea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
oficiale a fost esențial în cursul tranziției la democrație, încă nu se constată un progres în ceea ce privește reprezentarea femeilor la putere, în partidele politice sau la nivelul luării de decizii economice. Numărul de membre în Adunarea Națională, în perioada imediat următoare democratizării, nu indică absolut nici o îmbunătățire (tabelul 1.10). Eșecul activismului local al femeilor de a ameliora reprezentarea lor politică poate fi explicat prin două motive. În primul rând, după cum menționam mai sus, una dintre trăsăturile distinctive ale modelului sud-coreean de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
niciodată cu adevărat membre ale clubului elitist de la putere. În al doilea rând, mișcarea femeilor per se este responsabilă și de eșecul transformării puterii locale a femeilor în putere politică. Activismul feminin s-a concentrat încă din anii ’70 asupra democratizării și a drepturilor angajaților și ale omului, însă agenda era foarte vastă și nu era focalizată asupra situației specifice a femeilor. Lipsa de conștiință feministă a fost o caracteristică a mișcării femeilor din anii ’70 și ’80, indiferent că este
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
nu era focalizată asupra situației specifice a femeilor. Lipsa de conștiință feministă a fost o caracteristică a mișcării femeilor din anii ’70 și ’80, indiferent că este vorba de membrele unei organizații „conservatoare” tradiționale sau ale uneia „progresiste, radicale”. Atât timp cât democratizarea a fost o chestiune socială majoră, activismul femeilor a avut mai multă influență, însă în ceea ce privește problemele specifice genului s-au obținut puține succese. Acest lucru este deosebit de important, date fiind modelul de democratizare caracterizat de „transplantare” din Coreeaxe "Coreea" de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
tradiționale sau ale uneia „progresiste, radicale”. Atât timp cât democratizarea a fost o chestiune socială majoră, activismul femeilor a avut mai multă influență, însă în ceea ce privește problemele specifice genului s-au obținut puține succese. Acest lucru este deosebit de important, date fiind modelul de democratizare caracterizat de „transplantare” din Coreeaxe "Coreea" de Sudxe "Coreea de Sud", sistemul politic androcentric și cultura politică patriarhală. Organizațiile feminine au adoptat o strategie separatistă și de implicare apolitică. UAFC (Uniunea Asociațiilor de Femei din Coreea), de exemplu, avea regulamente care interziceau
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
în mod clar un nou spațiu politic, mai ales la nivelul discutării problemelor. Ele nu au participat însă la luarea deciziilor decât mult mai târziu, la începutul anilor ’80, când un mare număr de femei s-au alăturat mișcării de democratizare, aducând în discuție chestiuni sociale specifice condiției lor. Mișcarea sindicală a muncitoarelor tinere din fabrici a fost un element esențial pentru deschiderea de noi spații politice pentru femei. Dată fiind creșterea continuă a numărului de salariate, chestiunile profesionale vor fi
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]