1,719 matches
-
Bătrânul tânjea după acest anotimp plin de grație și maiestate. Traversa cu frică iarna, ca o moarte albă cu colții ei reci înfipți în beregata pământului; cu oroare primăvara, cu a ei violentă și zgomotoasă explozie de sevă și cu dezgust vara, cu formele sale mature și opulente exhibate fără urmă de decență. Toamna era pentru el bătrânețea calmă și înțeleaptă a naturii, dezbărată de poftă, spaimă și trufie. Se hotărî să se plimbe și căută în carnetul în care își
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
Fragmentate și disparate apăreau pentru o clipă, ca prin ceață, imagini cu copii strâmbându-se, colțuri de încăperi încărcate de mobile și draperii grele, pe care cu greu le recunoștea ca fiind din casa părintească, vreun bărbat privindu-și cu dezgust dinții gălbejiți sau trupul diform îngrășat și multe alte personaje, dintre care poate nimeni nu mai era acum în viață. Printre imaginile care se succedau cu repeziciune, cea a unei femei care stătea nemișcată revenea mai des și Bătrânul începu
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
pentru acest om era, printre altele, o profundă antipatie. Nenorocul lui era că anul trecut îl avuseserăm profesor la Fizico-Chimice pe Gh. Niculescu-Brăilițeanu, unul dintre cei mai buni pedagogi în materie, de la orele căruia plecai cu lecția învățată. Cu cât dezgust și dispreț îl urmăream pe Plopeanu, gîndindu-ne la farmecul științific al orelor lui Brăilițeanu! Dar ce puteam face noi, bieți elevi? Nu aveam libertatea de a ne alege dascălii, ca elevii din Japonia, că atunci multe s-ar fi schimbat
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
el fiind o centrare de sine a conștiinței pe această extensie a ei reprezentată de un celălalt generic (în iubire este un celălalt determinat). O mare parte din tinerii din ziua de azi par (sau ne par?) a avea un dezgust față de muncă. Cred că e vorba și de un recul social față de o epocă în care era glorificată munca fără roade (sau cu rezultate abstracte). Pe de altă parte, gradul (ori gramul?) de libertate ce însoțește capitalismul presupune și existența
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
îl mustră: - Ne aflăm într-un loc unde e cald. Sau preferai acolo, pe gheață? Enin trecu peste mustrarea lui, fără să se arate însă mulțumit de schimbare. - Cum am ajuns într-un Joc ca acesta? întrebă el, plin de dezgust. Gosseyn zâmbi. - Ei, uite cum stau lucrurile, Enin. Când reușesc să fac saltul acela în spațiu - care e specialitatea mea, după cum știi. Fata copilului, îndreptată spre el, nu oglindea nici o urmă de reproș în legătură cu faptul că ceea ce reușea să facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
siguranță... acolo, departe: "Se pare că acești străini au fost în stare să parcurgă zeci de mii de ani-lumină, să pună stăpânire pe mine și să mă aducă, aici, nu știu unde." "Ei bine", - tonul răspunsului de la îndepărtatul alter-ego era plin de dezgust, mai degrabă înciudat decât respingător - "să știi că ei au pus un fel de stăpânire pe tine, electronic, dinainte de a părăsi nava Dzan. Și, evident, pe urma, au reușit să rezolve problema controlului de la distanță și au acționat". Stând întins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
era cunoscut. Se întâmplă ca atunci când realizezi cu întârziere ceea ce ai auzit, dar, deodată, i se păru că ceea ce auzise era "Traada!". Și, la fel de important, avu impresia că trebuie să fi fost numele profesorului împăratului de pe nava Dzan. Mișcarea de dezgust pe care o schiță cu mâna voia să însemne că Dan Lyttle era mai tău decât Traada. Situația părea să solicite o întrebare. - Despre ce era vorba? întrebă Gosseyn. - Nume. - Oh, făcu Gosseyn. - El spune că un scaun nu este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
alt teleecran? ― E un individ numit Zeydel, spuse încrîncenat Greer. Îi trebuiră lui Hedrock cîteva secunde bune pînă să-și amintească unde a mai auzit numele acela. La masa Împărătesei, cu cîteva luni în urmă. Unul dintre comeseni își exprimase dezgustul față de idea ca Innelda să angajeze o asemenea ființă. Hedrock își aminti si răspunsul pe care-l dăduse ea: "Dumnezeu a făcut și șobolanii și tot el l-a făcut și pe Zeydel. Savanții mei au descoperit mijlocul de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
D-l Blaga ne-a dăruit o poezie mândră și rară. Salutăm această calmă, binefăcătoare stea. Peste orgiile materialității ortodoxe, peste casapii Apocalipsului de la a căror poezie, "Où pourrit dans les joncs tout un Leviathan"1, ne întoarcem cu un dezgust ilimitat: peste papagaliceasca înșirare de mici și obraznice trucuri a tinerilor poeți raționaliști - semiurbani, capabili exact de trei silogisme - flutură aurul legendar al unei nobile poezii. Capriciul Grației! Ultima oră, 24 februarie 1929 Unde putrezește în stufăriș un întreg Leviatan
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
de afară, un fluture de noapte. Corpul lui greoi, pufos și mare cât un pui de vrabie zvâcnea din când în când, apoi încremenea, cu aripile desfăcute. Ca să-l feresc de tăișurile reci ale nopții, l-am luat, nu fără dezgust, și l am pus într-o cutie, pe masa de sub fereastră. (Ar trebui să adaug câteva amănunte despre cutia aceea de carton roșu căreia, datorită obiceiului meu de a da nume obiectelor, îi spuneam Intimitate, dar mă tem să nu
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
un firicel plăpând și mărunt, la lumina unei stele abia vizibile; nimeni nu l-ar crede pentru că fiecare știe atâtea, iar toți împreună știm și mai și, chiar eu citeam tom după tom, studiam cu multă seriozitate și cu mare dezgust, dădeam și examene, eram întrebat, indiferent dacă asta se întâmpla la logică sau la mama dracului, despre Hegel, băieții ziceau că am baftă, era ca un făcut, aș fi putut să tocesc numai Hegel și bună ziua, aveam metoda mea, stai
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
Renumitul scriitor de romane istorice vechi, Kōsuke Gomi, a picat mereu la examenul de conducere. Prietenii lui îi spun Unchi Gomi. Pricepi? Gomi înseamnă „gunoi“. „Excremente“ sună de parcă ar avea vreo legătură cu Biroul Metropolitan al Igienei Publice, nu? Spre dezgustul și disperarea lui Tomoe, Takamori a continuat cu prostii de felul ăsta până au ajuns acasă la Higurashitei. Când s-au apropiat de podul feroviar, au văzut pâlpâind lumânarea de pe taraba bătrânului ghicitor. Știau că-l vor găsi la treabă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
venit cheful de sex și aș fi dus-o Într-unul din cele mai bune hoteluri din Nagano, Într-un apartament de lux cu canapelele acoperite cu dantelă albă. Cuprinsă de amețeala băuturii, s-ar fi luptat Între sentimentul de dezgust și dorința de a mai Încerca Încă o dată. S-ar fi umezit ușor de Îndată ce i-aș fi ridicat fusta și aș fi atins-o pe deasupra bikinilor. În momentul În care rațiunea i-ar fi cedat În fața excitației, aș fi intrat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
dolari pe oră, dar se pare că era o regulă universală că ședința lua sfârșit odată cu ejacularea clientului. Joanna a plecat după treizeci de minute, aruncându-mi un zâmbet: — Mai sună-mă! Am fost cuprins de un sentiment insuportabil de dezgust față de mine Însumi la gândul că cheltuisem banii primiți de la Keiko Kataoka pe o curvă. Pentru mine Keiko Kataoka reprezenta atât un fel de medic psihiatru, cât și un medium dotat cu puteri supranaturale. Putea să vadă tot ce făceam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
să plec spre Paris. Ceasul deșteptător a sunat prelung, de nenumărate ori. Cufundat În somnul acela superficial dinainte de trezire, aveam impresia că e vocea mamei mele care mă muștruluia. În cele din urmă m-am trezit cu un sentiment de dezgust față de mine Însumi cum nu mai cunoscusem. Am Înghițit o triplă doză de aspirine și de Alka-Seltzer și am Început să-mi șterg transpirația care-mi șiroia pe corp. După ce mi-am terminat de făcut bagajele, am coborât la recepție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
Mă uimea că vedeam clar, pentru prima oară, în memoria mea ca într-un lac în care zărești și pietrele de la fund. Nu eram sigur nici că trăiesc, nici că am murit și, de fapt, îmi era indiferent adevărul. Dar dezgustul de a exista e tot o dovadă că exiști, că nu poți altfel decât să exiști. Cu timpul am început să judec, să ies din criză. Îmi făcea silă gândul că trebuia să mă scol, să mănânc, să beau apă
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
o cămașă strâmtă. Lui Iacov nu i-au fost smulse mâinile, ci îmbrățișarea și ochii tot pentru a nu putea îmbrățișa i-au fost scoși. Iacov a murit cu o inimă plină de cer. Durerea, când nu mai este durere, dezgust și scârbă este; corpul împrumutat, fie și pentru o noapte, se leapădă ca o cămașă putredă. Dumnezeu' mă-ti, dacă-ți aud gura, îți iau gâtul, ți-e clar, mă? Firul de păianjen cobora ușor ca un leagăn legănel legănat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
a închis ca un mormânt pe dinăuntru. Vocea ei, o respirație a cerului în rădăcini. Oglinda mirarea de sine, râsul de sine, batjocora de sine, mulțumirea de sine, amăgirea de sine, fuga de sine, violul de sine, dorul de sine, dezgustul de sine, lepădarea de sine, tristețea de sine, singurătatea de sine. Singurătatea lăsa urmă de fard în oglindă. 39. La balamuc, gândurile nu puteau fi îmbrăcate în cămașă de forță. La balamuc, gândurile tropăiau în voie precum o herghelie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
dintre miile de planete ale Ligii. Dictatorul încremeni, șovăind. Apoi izbucni în râs. Înaintă și-și puse brațul pe umerii bărbatului. - Bătrânul Secoh, zise, sarcastic. Seniorul Templului clipi la acest contact, dar îl suportă un moment cu o expresie de dezgust. Colosul hohoti: - Ce este? Secoh se eliberă, ușor, dar ferm. - Aveți să-mi dați instrucțiuni? Dictatorul râse din nou, apoi, deodată, redeveni îngândurat. - Nu are importanță ce se poate întâmpla cu acest sistem. Dar sunt iritat ori de câte ori îmi aduc aminte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
respectării legii și au nesocotit Înțeleptul precept biblic care ne Îndeamnă să ne câștigăm pâinea cu sudoarea frunții, dar faptele sunt fapte, și chiar dacă o facem repetând vorba plină de mâhnire a lui adamastor 2, oh, căci nu știu de dezgust cum să povestesc 3, consemnăm aici vestea apăsătoare despre vicleșugul de care s-a servit maphia ca să rezolve o problemă pentru care, după toate aparențele, nu se Întrevedea nici o soluție. Înainte de a continua, se cuvine să lămurim faptul că termenul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
cum să povestesc 3, consemnăm aici vestea apăsătoare despre vicleșugul de care s-a servit maphia ca să rezolve o problemă pentru care, după toate aparențele, nu se Întrevedea nici o soluție. Înainte de a continua, se cuvine să lămurim faptul că termenul dezgust, pus de către poet În gura nefericitului gigant, Însemna pe atunci, tristețe adâncă, suferință, amărăciune, și nu numai asta, dar, de la un timp Încoace, omului obișnuit i s-a părut, și foarte bine, că se pierdea prin acest termen un mod
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
sfinția ta, ține drept mulțămită câteva smochine. Le-am primit mai an de la Gahița lui Ispas. Am încercat eu să le molfăi, da' nu mai am cu ce. Poate sfinția ta ești mai tare în măsele... SISOE (întoarce capul cu dezgust): Smochine? Umblă sănătoasă, babo, și cată-ți pe altul care să râvnească la smochinele dumitale... Că eu... (face semn că-i sătul până în gât. Fira iese, foarte nefericită) BABA RADA: Tiii, că bine zici! Cuviosul o fi flămânzit, bietul, după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
oprise din autopsierea cadavrului fetei ca să fumeze. Sângele de pe mâna lui înmănușată pătase hârtia țigării și avea un pic de sânge pe buza de jos. Nebe se opri și privi scena din fața sa cu ceva mai mult decât un simplu dezgust. — Ei? întrebă el vădit supărat. Încă una? Patologul suflă fumul cu încetineală și se strâmbă: — În această etapă de început, așa pare, răspunse el. Are pe ea toate accesoriile corespunzătoare. — Înțeleg. Era cât se poate de evident că Nebe nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
Deubel pătrunse degajat pe ușa deschisă. Duhoarea de bere care îl însoțea era suficientă pentru a explica unde fusese. Cu o țigară neaprinsă în colțul gurii strâmbe, se uită fix cu un aer belicos la Korsch și apoi, cu un dezgust fluctuant, la mine. Era beat. — Am fost la Café Kerkau, zise el cu gura refuzând să i se miște așa cum el s-ar fi așteptat în mod normal. E în regulă, să știți. E în regulă, nu sunt de serviciu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
meu. Nici nu vă pot spune cât de mult vă mulțumim. I-am strâns mâna cu compasiune și apoi am plecat. De la farmacia de jos am cumpărat niște prafuri și am înghițit un plic în mașină. Becker mă privi cu dezgust: — Dumnezeule, nu știu cum de puteți să faceți asta, zise el scuturându-se. — Își face efectul mai repede așa. Iar după cele prin care tocmai am trecut nu pot zice că am băgat de seamă gustul. Urăsc să dau vești proaste. Mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]