2,571 matches
-
au fost prezentate adesea cam edulcorat. Referitor la tema enunțată în titlu, el vorbește de necesitatea unei „universități viagere” (sinonimul „educației permanente”), de generalizarea „anului sabatic” (formă de reciclare necunoscută la noi), critică „învățămîntul științei (care) trădează învățămintele științei” și „dialectica guralivă” folosită în locul adevăratei îndrumări a studenților. *Într-o stare de spirit crepusculară, am stat lipit în fotoliu să văd Emigranții (regia Jan Troell), cu Liv Ullman în rolul Kristinei. Deși actor foarte bun, nu știu cine e cel ce l-a
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
niciodată mai bine forța decât atunci când toți îl credeau pe punctul de a fi înfrânt. Singurii argumentatori din Adunarea Națională care aveau ceva din talentul acesta erau Maury, Clermont-Tonnerre, Barnave și Thouret. Barnave îndeosebi era înarmat cu logică sau cu dialectică și urmărea pas cu pas raționamentele antagoniștilor; dar nu avea imaginație, culoare, de fapt nici măcar reală elocven ță. Într-o zi se făcea o paralelă între talentele sale didactice și talentele oratorice ale lui Mirabeau, și cineva a zis: „Cum
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
a artei: și în aceasta, prin structura sufletească se apropia, deci, de M. Dragomirescu. Cele mai caracteristice din paginile lui sunt „analizele” operelor literare și, mai ales, ale pieselor de teatru, care, prin însăși materia lor, oferă mai bogate posibilități dialecticii critice. E. LOVINESCU SCRIERI: Cronici literare, București, [1914]; Vina războiului de azi. Dialog între Teutofilus și Gallomanus, București, 1915; Cronici literare, îngr. și pref. Margareta Feraru, București, 1971. Traduceri: Mark Twain, Schițe umoristice, București, [1916]. Repere bibliografice: Aderca, Contribuții, I
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290274_a_291603]
-
după 1970). Cercetarea și teoretizarea au ajuns la un înalt nivel de rafinament. Autoarele și lucrările care au influențat major teoria politicăxe "„teoriepolitică" și mișcarea feministăxe "„mișcare feministă" sunt, în principal, următoarele: Shulamith Firestonexe "„Firestone,Shulamith", The Dialectic of Sex (Dialectica sexului), Kate Millettxe "„Millett,Kate", Sexual Politics (Politici sexuale), Robin Morgan, colecția Sisterhood is Powerful (Suroritatea e puterexe "„putere") (SUA), Germaine Greerxe "„Greer,Germaine", Female Eunuch (Femeia eunuc), Juliet Mitchellxe "„Mitchell,Juliet", Woman’s Estate (Starea femeilor), Sheila Rowbothamxe "„Rowbotham
[Corola-publishinghouse/Administrative/1944_a_3269]
-
o rezervă de entuziasm, o capacitate de abnegație, vagul sufletului popular prin care în toate timpurile și în toate țările s-au început marile înfăptuiri. Fără îndoială, I. C. Brătianu a fost un foarte lucid constructor al micului regat, suplu în dialectica ajustării la împrejurările fatal schimbătoare. N-a fost însă om mai calomniat decît I. C. Brătianu. Nu s-a plîns niciodată. Suferea în tăcere nedreptățile ce i se făceau de către adversari, care, plini de patimă, nu mai alegeau mijloacele de care
by Sergiu Dimitriu [Corola-publishinghouse/Memoirs/1057_a_2565]
-
analiză a Partidului Popular European, David Hanley contribuie la dezvoltarea analizei cauzale prezentînd o concepție dialectică a europenizării: "este un "proces cu două sensuri, între nivelurile naționale și al UE, implicînd presiuni top-down și bottom-up". Altfel spus, europenizarea este o dialectică și trebuie înțeleasă ca atare. Astfel, dacă ne concentrăm pe capacitățile de adaptare ale Partidului Popular European ca răspuns la presiunile europenizării, trebuie să căutăm a arăta și că, în anumite cazuri, propriile sale acțiuni au contribuit la influențarea presiunilor
by Erol Kulahci [Corola-publishinghouse/Administrative/1019_a_2527]
-
crimei în Shoah. Iar aici întrebarea se impune din nou, dar cu o urgență mult diferită: cum a putut Dumnezeu să permită un astfel de lucru? Mi-au trebuit mulți ani pentru a găsi un răspuns care să mă convingă. Dialectica suferinței în Dumnezeu însuși? La sfârșitul studiilor la Roma căutasem soluția la enigma suferinței, nu în Sfântul Toma d'Aquino sau Leibniz, în altă parte. Fusesem entuziasmat, încă de când studiam la Roma, de filozofia lui Hegel și, imediat după ce am
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
la Roma, de filozofia lui Hegel și, imediat după ce am terminat teza de doctorat în teologie despre Karl Barth, am început la Sorbona teza de doctorat în filozofie despre cristologia lui Hegel ce culminează cu "Vinerea sfântă speculativă". Hegel descoperise dialectica, progresul prin intermediul perspectivelor contrarii afirmație (thesis), negație (antithesis) și reconciliere (sinthesis) -, ritm valabil nu doar pentru gândire, ci aplicabil întregului proces natural, istoric al Absolutului, dar chiar și al lui Dumnezeu însuși. Aveam impresia că în acest fel, putea fi
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
prin urmare, procesul se convertește în contrariul său"22. Cum pot să mă plâng eu, care sufăr și sunt muritor, dacă în mine se reflectă destinul lui Dumnezeu? Bucuria acestei descoperiri m-a determinat să elaborez o scurtă scriere despre dialectica calităților lui Dumnezeu și să o prezint profesorului meu de dogmatică. Nu avusese nimic de obiectat, însă nu știa exact nici ce anume să facă. Deoarece nu reușisem să finalizez teza doctorală în filozofie la Paris pentru că mi se atribuise
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
că "suferința de nedescris a celor șase milioane este și vocea lui Dumnezeu în suferință". Alții, de asemenea, au considerat chiar că pot depăși problematica suferinței într-un sens foarte speculativ, plecând de la istoria suferinței divine ce se consumă în dialectica dintre Dumnezeu și Dumnezeu, sau chiar Dumnezeu împotriva lui Dumnezeu, în interiorul Sfintei Treimi (a Tatălui, Fiului și Duhului Sfânt). Toate acestea, desigur, fără nici o referință la Biblia ebraică sau la Noul Testament. Unui cititor atent al Bibliei îi va fi greu
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
foarte departe de cel al Bisericii mele, Biserica Catolică, am fi tentați tot mai mult să cedăm disperării. Voi privi acum foarte rapid către trecut pentru ca după aceea să privesc la viitor: când eram student m-au impresionat foarte mult dialectica istoriei a lui Hegel (Prelegeri de filozofie a istoriei) și cea a lui Karl Marx (Manifestul Partidului Comunist). Dar mi-am dat seama curând că se trata despre niște construcții idealiste sau materialiste. În istorie nu există nici o lege asemănătoare
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
lipsită de partis-pris-uri ideologice, despre postmodernitate și postmodernism (Marin Mincu), aspectele postmodernismului sau raportul ambiguu cu modernitatea (Alexis Nouss, Gheorghe Crăciun), fără să lipsească aplicațiile ce au în vedere literatura română. Numărul cuprinde și un amplu text din Gianni Vattimo, Dialectică, diferență, gândire slabă, în traducerea Ștefaniei Mincu. Dezbaterea cu privire la canon și canonizare ocupă mai multe numere din 2001-2003 și abordează probleme precum noțiunea de canon literar, modul de funcționare al acestuia, la noi, în perioada interbelică, emergența unui „canon textualist
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288685_a_290014]
-
să îl convingă pe Șleam de necesitatea utilizării torturilor, nu a reușit să facă nimic concret în sensul continuării acțiunii. Pentru că nu se întâmpla nimic în penitenciar, Pătrășcanu și Badale au inițiat, în ianuarie 1951, o serie de 'conferințe' despre dialectică, ideologie și pedagogie în celula 77. Pe lângă cei doi, au mai vorbit Bârjoveanu, Brânduș și Gavrilă Pop. Tot acum, la sugestia lui Pop se pare, 'comitetul' a discutat o nouă metodă de desfășurare a acțiunii și i-au cerut ofițerului
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
octombrie, dar, în afară de unele rapoarte, nu a făcut aproape nimic până în ianuarie 1951, deși a încercat să îl convingă pe Șleam că metoda bună este cea violentă. Pătrășcanu și Badale au inițiat, în ianuarie 1951, o serie de 'conferințe' despre dialectică, ideologie și pedagogie la celula 77. La sfârșitul lui martie 1951, Șleam l-a chemat iar pe Pătrășcanu și l-a anunțat că vor relua acțiunea, motiv pentru care trebuie să se gândească la cine va acționa și cine va
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
pozitive, dacă sunt conjugate cu disciplina, cu rigoarea... Și cu bunul simț. Da, ați pus punctul pe "i", căci istoria înseamnă măsură, bun simț, echilibru. Mă refer, desigur, la istorie ca discurs asupra trecutului uman. Mihai CIMPOI Prelecțiunea "Ion Creangă: dialecticile memoriei și amintirii" 28 februarie 2007 "Ion Creangă este un post-modern" Președinte al Uniunii Scriitorilor din Republica Moldova, membru de onoare al Academiei Române, subtil critic și istoric literar, adept al unui naționalism calm, decent și bine argumentat, Mihai Cimpoi s-a
[Corola-publishinghouse/Science/1469_a_2767]
-
timp un cetățean al marii familii europene. Asta indiferent de vremelnicele vize pe care destinul încă le semnează... În iarna anului 2007, Mihai Cimpoi a fost prezent la Prelecțiunile Junimii de la Casa Pogor, cu o incitantă comunicare intitulată "Ion Creangă dialecticile memoriei și amintirii". Cu Bojdeuca în suflet și cu Prutul în vene, academicianul a acceptat provocarea unui dialog pe cele mai diverse teme: de la Creangă, la situația actuală a Moldovei, de la literatura națională la cea universală, de la ...Iași la Chișinău
[Corola-publishinghouse/Science/1469_a_2767]
-
ale Europei. O viziune de care ar trebui să se țină cont, cu atât mai mult cu cât este la mijloc un concept cheie al europenizării. Scriitura cu voce tare Revenind la prelecțiunea pe care ați ținut-o, "Ion Creangă dialecticile memoriei și amintirii", încă de la început ați pomenit despre nevoia de relecturare a operei lui Creangă. Mă interesează să știu dacă această "recitire" chiar o vedeți ca pe o necesitate sau, mai degrabă, ca pe un exercițiu. Orice epocă, orice
[Corola-publishinghouse/Science/1469_a_2767]
-
deschidere, nu se poate spune întru totul că ar fi fost publice, fie numai și luându-se în calcul faptul că se desfășurau în spații neconvenionale. În orice caz, este foarte interesant de urmărit pe tot parcursul destinului Societății "Junimea" dialectica aceasta subtilă între public și privat, uneori mascată atent în sloganuri fals permisive precum " Intră cine vrea, rămâne cine poate". Din diferitele relatări ale epocii rezultă clar că ceea ce s-ar putea numi "expulzarea din privat" survenea de la sine, elegant
[Corola-publishinghouse/Science/1469_a_2767]
-
fără o valoare operațională. E suficient să descindem în concret, pășind pragul câtorva clase, pentru a constata raporturile pedagogice în care elevul se simte inferior, fără inițiativă proprie și autonomie. Căutarea noastră didactică ar trebui să se orienteze spre o dialectică educațională complexă, în care jocul interacțiunilor reciproce dintre personalitățile implicate în procesul de învățământ (cadru didactic - elev - clasă) să fie primordial. Așadar, ar trebui studiate și organizate mai sistematic interacțiunile dintre profesori și elevi în și prin grupul-clasă. Subliniem complementaritatea
[Corola-publishinghouse/Science/2057_a_3382]
-
și cea organizatoare a individualismului responsabil. În acest sens, suntem spectatori și actori ai unui proces de normalizare, de integrare și de moralizare a vieții sociale. Lipovetsky 87 explică succesul eticii, într-o epocă în care dispozitivele ideologice, finalismul istoriei, dialectica spiritului, idealurile (poporul, națiunea, libertatea, umanitatea) și-au pierdut credibilitatea, printr-un proces de retroacțiune a individualismului responsabil. Una din formele de maturizare și asumare responsabilă a autonomiei individului este preocuparea sa, mai mult sau mai puțin manifest declarată, față de
by AURICA BRIŞCARU [Corola-publishinghouse/Science/951_a_2459]
-
pentru a descâlci ițele intrigilor dintre nou și vechi, suntem nevoiți să cercetăm cu amănunțime cărări nebătătorite, departe de căile regale ale compilației. Un carnet de note de drum este de regulă o redactare plină de ciudățenii. Giruetei îi lipsește dialectica: ea se învârte după cum bate vântul lucrurilor văzute și auzite, al bunei sau proastei dispoziții de moment, al unor reverii prea intime uneori pentru a nu fi și indecente. Viciul paradoxului "la cald" sau al observației făcute în trecere este
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
grade superioare și care, în realitate, fuseseră detașați, pe durata dispariției lor, în Rusia, la uzinele din Tula și alte centre metalurgice rusești pentru a supraveghea și recepționa materialele executate de sovietici, violînd tratatele de pace. Prezentat la tribună, cu dialectica strînsă și elocința aspră și antrenantă proprii lui Tardieu, acest proces făcut Germaniei ar fi fost răsunător și convingător, iar S.N. nu ar fi putut să se lase manipulată prin tertipuri... Din nefericire, între vizita mea și ședință, a venit
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
el este cristalizarea psihologică și socială a anumitor implicații ideologice neargumentate, care sunt primite a priori de către un larg grup social, într-o epocă dată. Astfel, el nu se discută deloc, sau se discută foarte putin; nu intră într-o dialectica interactivă, așa cum este cazul reprezentărilor; la nivel individual, el ține de ordinul evidentei, de la care a preluat densitatea și închiderea"152. Am analizat două componente importante ale gândirii sociale: un concept "dinamic" (themata), care descrie opoziția dintre două teme importante
by Răzvan Enache [Corola-publishinghouse/Science/1038_a_2546]
-
de la debut O. se afirmă ca un poet exigent cu sine și cu poezia. În versurile lui conceptualizarea duce la maxima dăltuire a expresiei. Trăind orfic realul, ființa umană bântuită de mari viziuni cosmologice este pusă mereu în relație cu dialectica devenirii spațiului și a timpului, în balansul între imanent și transcendent. Lumea existenței materiale suferă, în această viziune, o dilatare imaginară, antrenând spiritul într-o ispititoare aventură a cunoașterii: „În marginea/ Fără de margine/ Acolo unde/ Numai ochiul închis/ Îl poate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288499_a_289828]
-
este motorul Viului, al „Înaintării”. Dar care a avut, mai ales, dincolo de „doctrina” sa asupra istoriei, esteticii sau folozofiei, logicii și eticului, În plină polemică cu Kant, maestrul său, „ideea” Înțelegerii Spiritului Absolut - a „găsirii, perceperii” sale! - prin complicata, paradoxala dialectică a Gândului, a „fenomenologiei spiritului”. Dacă undeva se află El și, mai ales, dacă noi avem o „cale” spre „incomensurabilitatea Sa”, pare a spune filozoful de la Heidelberg Împreună cu prietenul său Schelling, atunci ea poate fi numai În noi, și anume
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]