7,015 matches
-
mai rostit discursuri: Bogdan Petriceicu Hașdeu, Nicolae Gane și alții. S-a intonat de către coruri ""Cântec ostășesc"" de T.T. Burada. Mihai Eminescu a venit la Iași special pentru marea sărbătoare, scriind celebra "Doina" ("De la Nistru pân' la Tisa"). Momentul prezenței eminesciene la acest eveniment a fost descris de către Ana Conta Kernbach, sora filosofului Vasile Conta. Statuia are o înălțime de 4,5 metri și este confecționată din bronz, domnitorul fiind înfățișat cu barbă și cu o coroană catolică pe cap. Neexistând
Statuia lui Ștefan cel Mare din Iași () [Corola-website/Science/307924_a_309253]
-
nr. 439 din 6 noiembrie 2000 s-a conferit medalia comemorativă "150 de ani de la nașterea lui Mihai Eminescu" ... mai multor critici, istorici literari, poeți, editori, traducători, între care, la numărul curent 54 este și " (Germania), excelent traducător al operei eminesciene în limba germană"; Când a fost întrebat, în cursul unui interviu, de ce l-a elogiat pe Ceaușescu în poeme, Liebhardt a răspuns că aceste texte le-a confecționat numai din motive tactice, după ce fusese dat afară din redacția secției germane
Hans Liebhardt () [Corola-website/Science/309574_a_310903]
-
scrierile lui Sadoveanu „căutarea singurătății nu mai e o asceză, ci un rafinament” ce produce o „stare de fericire statornică”, iar vânătoarea și pescuitul devin prilejuri de a te bucura de frumusețea naturii; scriitorul înlocuiește senzația de melancolie de tip eminescian în fața naturii cu o vitalitate de tip flamand, astfel că Moldova lui Sadoveanu poate fi comparată cu „Olanda pictorilor de acum câteva secole, cu oameni în zdrențe, umflându-se cu vin și contemplând cu ochi lacomi mari bucăți de cărnuri
Împărăția apelor () [Corola-website/Science/334879_a_336208]
-
a învins strigoiul, dar și-a pierdut propria șansă de a-și depăși condiția umană și de a pătrunde în Absolut. „Domnișoara Christina” este o nuvelă cu un filon fantastic îndepărtat extras din folclorul românesc și din poezia și proza eminesciană. Mircea Eliade a valorificat motive folclorice românești (strigoiul, ursita, ritualul magic, blestemul mistuitor, basmul povestit de Simina, descântecul băbesc din final), inspirându-se și din creațiile eminesciene. Autorul introduce citate din poeziile „Luceafărul” și „Strigoii” de Mihai Eminescu, dar și
Domnișoara Christina (nuvelă) () [Corola-website/Science/332955_a_334284]
-
un filon fantastic îndepărtat extras din folclorul românesc și din poezia și proza eminesciană. Mircea Eliade a valorificat motive folclorice românești (strigoiul, ursita, ritualul magic, blestemul mistuitor, basmul povestit de Simina, descântecul băbesc din final), inspirându-se și din creațiile eminesciene. Autorul introduce citate din poeziile „Luceafărul” și „Strigoii” de Mihai Eminescu, dar și din nuvela „Sărmanul Dionis”. Tentația de a depăși propria condiție existențială este o notă romantică comună atât nuvelei lui Eliade, cât și în textelor eminesciene citate mai
Domnișoara Christina (nuvelă) () [Corola-website/Science/332955_a_334284]
-
din creațiile eminesciene. Autorul introduce citate din poeziile „Luceafărul” și „Strigoii” de Mihai Eminescu, dar și din nuvela „Sărmanul Dionis”. Tentația de a depăși propria condiție existențială este o notă romantică comună atât nuvelei lui Eliade, cât și în textelor eminesciene citate mai sus. „Domnișoara Christina” reia tema dragostei imposibile a două personaje din lumi diferite din poemul „Luceafărul”, inversând însă rolurile feminine și masculine. Egor, ca și fata de împărat din poemul eminescian, este muritorul care respinge tentația absolutului, preferând
Domnișoara Christina (nuvelă) () [Corola-website/Science/332955_a_334284]
-
nuvelei lui Eliade, cât și în textelor eminesciene citate mai sus. „Domnișoara Christina” reia tema dragostei imposibile a două personaje din lumi diferite din poemul „Luceafărul”, inversând însă rolurile feminine și masculine. Egor, ca și fata de împărat din poemul eminescian, este muritorul care respinge tentația absolutului, preferând unei ființe superioare (domnișoara Christina, respectiv Luceafărul) o iubire pământească (Sanda, respectiv Cătălin). Domnișoara Christina rostește obsesiv versurile de chemare a Luceafărului, plutind cu o grație „mai mult sensuală decât lugubră, mai mult
Domnișoara Christina (nuvelă) () [Corola-website/Science/332955_a_334284]
-
pubertății. „Farmecul confuz” și „grația odioasă” a Siminei creează cititorilor amintiri complexe și sentimente de neliniște, contribuind la cristalizarea valorii literare a nuvelei. Analizând proza fantastică interbelică a lui Mircea Eliade, criticul Ov.S. Crohmălniceanu considera că autorul manifestă o pasiune eminesciană pentru marile mituri cosmogonice, având o intuiție a misterului și un dar al evocării care șterge frontiera ce desparte realitatea cotidiană de miraculos. „Literatura lui înfăptuiește o remarcabilă prospectare a lumii interioare, înspre acele zone-limită de ordin abisal”, concluzionează criticul
Domnișoara Christina (nuvelă) () [Corola-website/Science/332955_a_334284]
-
Nichifor este structurată în două acte, actul I având cinci scene, iar actul II trei scene. Există zece inserții de film pe cortină și pe pereții încăperilor. Compozitorul a insistat pe latura filozofică a romanului lui Eliade (cu evidente filiații eminesciene) și în special pe ideea întrepătrunderii permanente a planului material cu cel spiritual într-o poveste de dragoste damnată ce transgresează lumea profană și continuă „dincolo de vămile văzduhului”. Planul real este sugerat în actul I de muzica orchestrală tradițională, iar
Domnișoara Christina (nuvelă) () [Corola-website/Science/332955_a_334284]
-
evitând traseele bătătorite și locurile comune, cu unghiuri noi, îndrăznețe, de interpretare. Referințele sale critice ne relevă largul orizont dinspre care autorul se caută/se regăsește pe sine. În cele mai multe cazuri, cercetarea lui Valentin Marica, preocupat de “dorul de moarte eminescian”, se constituie în nuclee, în puncte de pornire ale unor studii ample, între care și Thanatosul ca ipostază a tragicului în literatura română, teza de doctorat a autorului. Morții îi sunt cercetate toate “rosturile” și rostuirile: moartea “caos de lumină
Valentin Marica () [Corola-website/Science/307932_a_309261]
-
discret, valențe thanatice”, “moartea bătrânului (Urcan) închide în sine o lume arhaică, a tăcerii și tainei”, “austerității vieții nu-i urmează solemnitatea ritualurilor morții”, “mirele pleacă din nuntă în moarte” etc. Parcurgând studiile lui Valentin Marica, prin reiterarea insistentă a eminescianului „Nu credeam să-nvăț a muri vreodată”, ești înclinat să crezi că, până la urmă, valoarea supremă a vieții este moartea. Deși își intitulează simplu și lapidar cartea „Studii de istorie literară”, prin rigoare, subtilitate, rafinament, Valentin Marica își menține sobrietatea
Valentin Marica () [Corola-website/Science/307932_a_309261]
-
în timpul studenției a participat și la ședințele cenaclului „Junimea”, conduse de Ovid S. Crohmălniceanu. Absolvent al Liceului „Dimitrie Cantemir” din București, el va urma cursurile Facultății de Limbă și Literatură Română. În 1980 prezintă teza de licență despre imaginarul poetic eminescian din poezia postumă, care s-a transformat în volumul "Visul chimeric", reeditat în anul 2011. În anul 1999 obține doctoratul în literatură română cu o teză despre Postmodernismul românesc, coordonată de profesorul Paul Cornea, publicată în același an la editura
Mircea Cărtărescu () [Corola-website/Science/297587_a_298916]
-
și sub constrângerea Timpului, ci într-un prezent etern... yoghinul este efectiv întreaga Ființă”, scria Eliade în studiul "Yoga. Nemurire și libertate" (1954). Analizând proza fantastică interbelică a lui Mircea Eliade, criticul Ov.S. Crohmălniceanu considera că autorul manifestă o pasiune eminesciană pentru marile mituri cosmogonice, având o intuiție a misterului și un dar al evocării care șterge frontiera ce desparte realitatea cotidiană de miraculos. „Literatura lui înfăptuiește o remarcabilă prospectare a lumii interioare, înspre acele zone-limită de ordin abisal”, concluzionează criticul
Secretul doctorului Honigberger () [Corola-website/Science/324110_a_325439]
-
deplinătatea existenței sale prin profesorii G.I.Tohăneanu și Eugen Todoran. Cu primul, în cadrul unor reuniuni științifice patronate de S.S.F. și desfășurate la Iași, Sinaia, Piatra Neamț, București, Craiova. Am cunoscut atunci ținuta savantului filolog care făcuse o pasiune devoratoare pentru lexicul eminescian. Comenta cu dezinvoltura cunoscătorului de sensuri și nuanțe ale cuvintelor românești, cu etimologii latine consacrate. Și nu numai. Cu cel de al doilea, Profesorul Eugen Todoran, relațiile au fost mai speciale de-a lungul a patru ani, pe când am pregătit
Editura Destine Literare by Marian Barbu () [Corola-journal/Journalistic/85_a_445]
-
1989, la clasa profesorului Dem Rădulescu, având ca asistent pe Adriana Popovici. Este angajată la Teatrul Național „Ion Luca Caragiale” din anul 1990 și până în prezent. În anul 2007 a câștigat Marele trofeu al Festivalului național de rostire a creației eminesciene "Luceafărul", pentru regia și interpretarea piesei "Abia înțelese". Apariții în spectacole ca: „ Livada de vișini” de A.P.Cehov, regia Andrei Șerban, „Ghetto” de Josua Sobol, regia Victor Ioan Frunză, „ Orfeu în infern” de T. Williams, regia Mihai Manolescu, „Bacantele” după
Liliana Hodorogea () [Corola-website/Science/310464_a_311793]
-
un extrem de documentat studiu consacrat iubirilor poetului maghiar. În majoritatea lor, datele acestui studiu sunt inedite pentru cititorii români de astăzi. Ne-a reținut, totodată, atenția și amplul său studiu de literatură comparată, consacrat raporturilor, în plan estetico-literar, dintre poezia eminesciană și cea a numeroșilor poeți maghiari cu care a fost comparat de-a <footnote În acest sens, Dan Brudașcu se dovedește un fin și profund cunoscător al literaturii și mai ales al poeziei maghiare, comparațiile lui subliniind sau, după caz
Editura Destine Literare by Daniela Gifu () [Corola-journal/Journalistic/85_a_461]
-
român, ci și literaturii române în ansamblul ei. footnote> lungul timpului. Cu obiectivitate, responsabilitate și vădită competență , autorul subliniază elementele de asemănare dar și diferențele, totodată, atrăgând atenția asupra interpretărilor exagerate sau tendențioase menite, în majoritatea cazurilor, să minimalizeze opera eminesciană, prin asemănare forțată, nejustificată în plan estetic, cu cea a autorilor maghiari. Spre deosebire de prima ediție, cartea cuprinde și câteva anexe alcătuite din scrisorile deschise pe care Dan Brudașcu le-a adresat lui José Manuel Barroso, președintele Comisiei Europene, Füzes Oszkár
Editura Destine Literare by Daniela Gifu () [Corola-journal/Journalistic/85_a_461]
-
drepturile omului(I.R.D.O.)»; două albume de autor:«PIMOCHIO-100 de caricaturi»-1999 și «Fabrica de caricaturi»-2004 «Antologia caricaturii românesti»(vol.I) în colaborare cu Ștefan Popa -Popa’S și Romeo Soare-1995 trei expoziții de grafică de carte:«Din lirica eminesciană(I)»-2005,«Respirând cu Nichita»-2005 și «Din lirica eminesciană(II)»-2006; Premiul pentru grafică de carte al «Fundației culturale a Bucovinei»-2ooo și 2009; Editura «George Tofan» a Casei corpului didactic Suceava a tipărit în volum «Din lirica eminesciană
Mihai Pânzaru-Editura Pim () [Corola-website/Science/308542_a_309871]
-
caricaturi»-1999 și «Fabrica de caricaturi»-2004 «Antologia caricaturii românesti»(vol.I) în colaborare cu Ștefan Popa -Popa’S și Romeo Soare-1995 trei expoziții de grafică de carte:«Din lirica eminesciană(I)»-2005,«Respirând cu Nichita»-2005 și «Din lirica eminesciană(II)»-2006; Premiul pentru grafică de carte al «Fundației culturale a Bucovinei»-2ooo și 2009; Editura «George Tofan» a Casei corpului didactic Suceava a tipărit în volum «Din lirica eminesciană»-2008 și «Respirând cu Nichita»-2009 Ilustrație de carte la
Mihai Pânzaru-Editura Pim () [Corola-website/Science/308542_a_309871]
-
eminesciană(I)»-2005,«Respirând cu Nichita»-2005 și «Din lirica eminesciană(II)»-2006; Premiul pentru grafică de carte al «Fundației culturale a Bucovinei»-2ooo și 2009; Editura «George Tofan» a Casei corpului didactic Suceava a tipărit în volum «Din lirica eminesciană»-2008 și «Respirând cu Nichita»-2009 Ilustrație de carte la ediția bilingvă «Poezie bucovineană», editată de Centrul Cultural «Bucovina» - 2011 Premiul «Opera Omnia» acordat de către Consiliul Județean Suceava-2011; membru al Asociației culturale româno-franceze «Pentru artă și latinitate»-2000; membru al
Mihai Pânzaru-Editura Pim () [Corola-website/Science/308542_a_309871]
-
Racovița și pe cele gimnaziale la Blaj și la Brașov unde și-a luat examenul de maturitate în sesiunea mai - iunie 1913. De aici, de la Brașov, a trimis spre publicare la revista Luceafărul din Oradea o poezie cu puternice influențe eminesciene, denumită „Cântec”. Liviu Florianu a înființat la Brașov, la Liceul Andrei Șaguna prima cohortă de cercetași numită „"Virgil Onițiu"”. Cu această cohortă de cercetași a depus jurământul în luna iunie 1913 în fața directorului liceului și a lui Valeriu Braniște. Din
Personalitățile comunei Racovița () [Corola-website/Science/310788_a_312117]
-
Eminescu și poeziile lui este un studiu de Titu Maiorescu. A fost publicat în anul 1889, anul morții lui Eminescu, și este prima lucrare de exegeză (analiză / interpretare) a operei eminesciene. Așadar, Maiorescu devine primul eminescolog (cercetător și cuceritor al operei eminesciene). Așa cum arată și titlul, studiul cuprinde două părți: prima parte se referă la viața poetului, (vizează „omul” Eminescu), în timp ce a doua cuprinde o analiză a operei acestuia („poeziile lui
Eminescu și poeziile sale () [Corola-website/Science/306921_a_308250]
-
și poeziile lui este un studiu de Titu Maiorescu. A fost publicat în anul 1889, anul morții lui Eminescu, și este prima lucrare de exegeză (analiză / interpretare) a operei eminesciene. Așadar, Maiorescu devine primul eminescolog (cercetător și cuceritor al operei eminesciene). Așa cum arată și titlul, studiul cuprinde două părți: prima parte se referă la viața poetului, (vizează „omul” Eminescu), în timp ce a doua cuprinde o analiză a operei acestuia („poeziile lui”). Criticul fixează sumar câteva date din biografia lui Eminescu, arătând că
Eminescu și poeziile sale () [Corola-website/Science/306921_a_308250]
-
pe care o dovedește în discuția cu regina României, Carmen Sylva). Afirmă că biografia lui Eminescu se apropie de cea a geniului romantic: inteligent, visător, însetat de cunoaștere, dar nefericit în plan familial, neînțeles de societate. Pune în discuție pesimismul eminescian și arată că acesta a fost unul nativ ( ține deci de structura interioară a poetului), nu unul dobândit ca urmare a sărăciei în care a trăit, a mizeriei și a lipsurilor cu care s-a confruntat. După ce exclude factorul material
Eminescu și poeziile sale () [Corola-website/Science/306921_a_308250]
-
unul metafizic, izvorât din conștientizarea nedreptăților sociale, politice, dar mai ales din conștientizarea tragismului condiției umane. Contactul cu filosofia lui Schopenhauer a alimentat însă acest pesimism nativ, corespunzând perfect structurii sufletești a lui Eminescu. Criticul supune analizei câteva dintre poeziile eminesciene reprezentative care-i pun în valoare genialitatea, comentându-le sub aspectul limbajului și al conținutului de idei, socotit novator în literatura română a momentului. Maiorescu afirmă că ceea ce individualizează opera lui Eminescu în raport cu opera scriitorilor dinaintea sa și o face
Eminescu și poeziile sale () [Corola-website/Science/306921_a_308250]