2,236 matches
-
sau talentul pedagogic). Pentru a ilustra înrâurirea acestor reprezentări asupra conduitelor, vom cita aici un studiu care a manipulat percepția inițială a elevilor asupra profesorului. Efectuarea unei preanchete a îngăduit stabilirea comportamentelor profesorilor pe care elevii le socotesc manifestări de empatie. Pe baza acestora s-a realizat un film de 12 minute care înfățișa un profesor empatic, cald, afișând disponibilitate, și un altul ce prezenta profesorul în ipostaze non-empatice. Profesorul care apărea în cele două scurt-metraje urma să întâlnească, separat, două
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
de finețe sau ample. Actoria este mai mult kinestezică și mai puțin lingvistică ăpentru a-l înțelege pe Shakespeare e nevoie de 6 - 8 inteligențe). 6. Inteligența interpersonală implică a gândi despre alte persoane și a le înțelege, a avea empatie, a recunoaște diferențele dintre oameni și a aprecia modul lor de gândire, fiind sensibil la motivele, intențiile și stările acestora. De asemenea, implică o interacțiune eficientă cu persoanele din familie, cu prietenii sau colegii, în mediul de lucru. Cei cu
Familia şi şcoala în parteneriat pentru o educaţie de calitate by Mihaela Băsu, Angela Sava, Doina Helene Partenie, Adriana Petrovici () [Corola-publishinghouse/Science/1283_a_1956]
-
romanului, fără să o risipească. UMBRA AUTORULUI. ÎN ISTORIE... Cînd G. Călinescu oferea, în Tehnica criticii și a istoriei literare, o justificare inedită actului "ratat" care poate fi opera criticului în postura creatorului de artă, motivele pledoariei sale apăreau transparente. Empatia criticului sau a istoricului literar, facultate comprehensivă și răspunzătoare pentru adecvarea la subiect și reglarea distanței analitice, nu se poate manifesta exclusiv față de sfera universului imaginar al operei analizate. O forță a înțelegerii actului creator este indispenabilă tocmai obiectivității actului
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
a o transmite, oarecum disimulat, cu nonșalanța pe care însuși o numea, la Sainte-Beuve, causerie. Călinescu a fost un spirit cu desăvîrșire liber: liber de pedantismul profesoral și de constrîngerile vreunei "metode". Creator și nonconformist, într-o relație de profundă empatie cu lumea "personajelor" înfățișate, care pentru el "există realiter", cum observa Adrian Marino: "Pentru critic, literatura, eroii, lumea lor există realiter. Este vie, și analiza, întreaga discuție, ține seama de aceste fantasme ca de niște fenomenalități concrete, care vin doar
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
autorului și o realitate în ordinea operei) oferă cititorului o cale spre intimitatea operei analizate: Estetica admite azi curent că critica este o formă de creație negativă, o întîmpinare latentă a creației active. Înțelegi scrie Călinescu, enunțînd, în fapt, principiul empatiei în măsura în care te substitui creatorului. Atît pricepi din poezie cît poți pătrunde cu imaginația ta. Critica este invenție și analiza ei intră în sfera concretului. Critica înseamnă refacerea în plan secund a textului original, contrafacerea ei cu alte mijloace." (Fatalitatea vocației
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
ofertă educațională a școlii redusă sau inadecvată în raport cu așteptările sau nevoile de educație ale părinților sau atitudinea discriminatorie a profesorilor față de elevii din clasele sociale defavorizate. Pentru a se evita astfel de probleme, este de preferat ca profesorii să manifeste empatie față de problemele părinților și copiilor, să încerce să-i implice în rezolvarea unor situații cu mult tact și profesionalism. De cealaltă parte părinții ar trebui să ia legătura cu școala nu doar atunci când sunt chemați la ședințele cu părinții sau
Caleidoscop by Liliana Iordăchioaia () [Corola-publishinghouse/Science/91784_a_93507]
-
unor probleme. Problemele pot fi o manifestare a unor tulburări emoționale ale clientului. Consilierul trebuie să fie împreună cu clientul încă de la începutul procesului. Aceasta înseamnă că atitudinea consilierului este una deschisă, autentică, astfel încât clientul va renunța la mecanismele de apărare. Empatia este fundamentul procesului de consiliere" (Durnescu, 2005, p. 343). Empatia, această implicare interioară în viața clientului, contează enorm, pentru că prin intermediul unei implicări în viața celuilalt se ajunge la o definire mult mai precisă a problemei care a declanșat criza clientului
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
emoționale ale clientului. Consilierul trebuie să fie împreună cu clientul încă de la începutul procesului. Aceasta înseamnă că atitudinea consilierului este una deschisă, autentică, astfel încât clientul va renunța la mecanismele de apărare. Empatia este fundamentul procesului de consiliere" (Durnescu, 2005, p. 343). Empatia, această implicare interioară în viața clientului, contează enorm, pentru că prin intermediul unei implicări în viața celuilalt se ajunge la o definire mult mai precisă a problemei care a declanșat criza clientului sau a beneficiarului de servicii sociale. În acest caz, intervin
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
anterioară. Deoarece Învățarea trebuie să fie eficientă pentru toți, problemele de Învățare ale elevilor trebuie privite ca punct principal de plecare În alegerea celor mai potrivite strategii didactice de grup sau individuale. Resursele interne și externe care sprijină Învățarea alături de empatia manifestată Între profesor și elev, valorizarea situațiilor de Învățare crează bune condiții pentru Înregistrarea progresului școlar. A lucra pentru copil, a duce până la capăt munca abositoare de a-l salva, Înseamnă a cuceri taina umanității. Fiecare cadru didactic pus În
Integrarea şcolară a copiilor cu CES şi serviciile educaţionale de sprijin în şcoala incluzivă by Dorina LUNGU () [Corola-publishinghouse/Science/1136_a_2125]
-
ar trebui să fie) "teoria politică". Într-o manieră probabil corectă se confruntă mai multe moduri de a face teorie și mai multe teorii. Distincția cea mai clară se face între teoria înțeleasă, din perspectiva weberiană, ca un ansamblu de empatie și înțelegere numit Verstehen și teoria pozitivistă, definită într-un mod specific, de exemplu, de Kaplan [1964]. În viziunea acestui autor, o teorie este un "sistem de legi" și există două tipuri generale de teorii: în lanț și ierarhice. În cadrul
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
din grupul acestor boli, se aseamănă simptomatic cu forme de schizofrenie, dar diagnosticul poate fi făcut în prezența unor antecedente afective. De asemenea, afectivitatea congruentă conduce către, posibilitatea unor tulburări afective, ca și păstrarea notei personale în conținutul manifestărilor patologice. Empatia nu este niciodată absentă la pacienții afectivi, "păstrîndu-se chizr și în stupoarea depresivă" (Mayer-Gross). Negativismul, opoziționismul sau sugestibilitatea nu sunt elocvente pentru precizarea diagnosticului. Pacienții maniacali sunt întotdeauna distractibili, acțiunile lor fiind sub influența directă a elementelor imediat apropiate. Diagnosticul
Particularităţi în debutul schizofreniei : strategii de evaluare şi abordare terapeutică by Andrei Radu () [Corola-publishinghouse/Science/1840_a_92284]
-
an la an. Este important pentru cei care studiază pelerinajele să înțeleagă cu adevărat ceea ce un pelerin și-ar dori să vadă, odată ajuns la destinație, dincolo de actul religios în sine. Pentru pelerinajele ghidate trebuie să observăm cu atenție și empatie modul în care ghidul de voiaj (sau cel „spiritual”, după caz !) descrie geografia locului de pelerinaj, ierarhizarea obiectivelor. Ghidul este acela însărcinat să dezvolte, să reconcilieze și să integreze conflictele care apar pe teren sau unele probleme etice - cum procedezi
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
de societate”. Prin emoție și abila cultivare a acesteia, mass-media din România încearcă la rândul ei să impună o imagine simplificată la maximum a pelerinajului, în care spectatorii să se poată recunoaște cu ușurință, emoție și conștiință socială bazată pe empatie. Conceptul de bază în practicile jurnalistice actuale este tocmai hibridarea conținutului mediatic, tot mai deschis consumului emoțional și sensibil (Lazăr, 2002 : 13-15). Care ar fi în acest context rolul mass-mediei Bisericii Ortodoxe, la nivel local și național, în încercarea ei
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
plan orizontal, ci caută verticala locului, azimutul, zenitul, „Nordul”, transcendentul, iar măsura reușitei lor (vezi cel puțin o sintagmă clasică : pilgrim’s progress) nu e exterioară și colectivă, ci interioară și individuală. Mircea Eliade ne-a vorbit cu comprehensiune și empatie, într-un studiu celebru despre geografia mitică și escatologie, de guaranii tupi, o populație care traversa Anzii până la epuizare și moarte, în căutarea locului unde șamanul le spunea că se va sfârși lumea (lor). Deci ei aveau, față de alții care
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
anesteziază și ne desensibilizează față de suferință 1. Suntem atât de cufundați în emoție încât suferindul sfârșește prin a părăsi orizontul nostru intelectual pentru a ne lăsa în fața propriului narcisism. Ea se dă în spectacol, și prin asta ne scutește de empatia responsabilizantă. Se apropie astfel de o formă de voaierism eliberator. Suntem sensibilizați pentru o suferință mai mult abstractă, mediatizată, instrumentalizată, triată decât tangibilă. Desigur, nu toate suferințele au aceeași capacitate de a ne trezi compasiunea, doar cele cu care putem
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
În această lungă evocare, evreii mor pentru credință sau se sinucid pentru ea, iar autorul, punând totodată accent pe suferința evreiască, amintește că aceia care se supuneau astfel morții în numele religiei erau numiți sfinți. Totuși, dacă este un apel la empatie în fața acestor suferințe, cartea este și un apel la împărtășirea speranței 66. La rândul lui, Shimon Bernfeld, rabin și erudit, publică în trei volume antologia intitulată Cartea lacrimilorjjjj, după un Prim Război Mondial criminal care antrenează distrugerea a numeroase centre
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
din stat răspunsul suprem la genocid. Mesajul era clar: evreii nu se mai puteau întoarce pe teritoriile unde fuseseră dispersați. Nu exista salvare în afara statului evreu, cheia viitorului lor. Totuși, în această epocă, atitudinea israeliană față de supraviețuitori este lipsită de empatie și simpatie. Ea este mai degrabă critică și rece, cu o oarecare nuanță de dispreț, chiar dacă ei alcătuiau o treime din societate. Tânărul israelian se întreba frecvent cum ajunseseră evreii în acea situație. În acei ani de formare, istoria evreilor
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
numeroase. Prevalează o memorie în mare parte iudaizată a genocidului. În acest context se instaurează religia Shoah-ului, care este și o religie a identității. Statul Israel, drept consecință și răspuns la Holocaust, stimulează sentimentul de culpabilitate al lumii, copleșită de empatie față de el7. Faptul că acest sentiment constituie o barieră pentru dezvoltarea antisemitismului ține de justiție, dar mai degrabă utilizarea care i s-a dat în deturnează de la orizontul lui natural. Conștientizarea provocată de genocidul evreiesc putea duce la o responsabilizare
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
adevărat colectivă. Chiar și istoria, singurul garant al perenității acestei memorii, funcționează cu dificultate dacă nu face conexiunea între vii și morți pentru ca genocidul evreilor să poată dobândi valoare de experiență a răului absolut pentru toți: aici se poate naște empatia față de bărbații și femeile exterminați de naziști. Această necesară istoricizare i-ar elibera pe evreii înșiși de povara prea grea a datoriei de memorie. Aceasta ar fi asumată de istorie, iar ei nu ar mai avea decât să-și amintească
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
atunci când sunt în postură de victime. O situație care riscă să se autoalimenteze. Victimitatea place. Victimitatea împinge realitatea evenimentului în plan secund. Și totuși nimic nu este mai efemer decât statutul de victimă. Victimele schimbă atât de ușor tabăra! Cum empatia nu mai este stabilă, variind în ritmul informațiilor și al imaginilor primite, constatăm cum, în mod regulat, israelienii, și împreună cu ei evreii, au trecut în opinia publică de la statutul de victime la cel de călăi în funcție de conflictele care făceau ravagii
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
conștiință. Dar amprenta rămasă fără stimulare devine un simulacru, ca și amintirea fără investirea ei, o fantomă inertă. Memoriile extracerebrale care sînt marile noastre depozite publice de documente pot astfel servi drept alibi uitării sau ingratitudinii dacă un minimum de empatie nu poate, la documentarist, la mine, la tine sau la oricare alt cititor să facă posibilă o anume resuscitare. Ori reactivarea unei urme înseamnă racordarea la un lucru care nu lasă urme, ori cel puțin nu și le asumă. Obiectele
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
reînsuflețit. S-a maturizat. S-a sensibilizat. S-a feminizat. Am redescoperit feminismul. Și copilăria. Și fetusul. Pulsul lucrurilor, vocalizele copilului în fașă, zgomotele mamei, vibrațiile, respirația, emisiile. Undele bune sau rele, cum le numesc surorile noastre pentru a semnaliza empatia cu cutare sau cutare, ori lipsa ei. Lungimea undelor. Contactul. Feeling-ul. Cu cît citim mai puțin, cu atît relaționăm mai mult. Declinul lecturii întărește valorile acelui eu-tu, devalorizarea textului restrînge textura socializărilor înconjurătoare. Desacralizarea scrisului resacralizează valorile de contact
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
să-i inculce cititorului ideea că el se află într-o postură de superioritate ideală și că răutatea de jos nu-l poate atinge. Satiristul își “ucide” în mod obișnuit adversarul prin râs, doar că de astă dată simțim, în empatie cu autorul, grimasa, râsul încrâncenat care-i îngheață pe buze. „Jiganie spurcată”, Hameleonul îl provoacă pe autor să folosească un limbaj de o violență extremă: . Visul alegoric al Hameleonului este suprema răzbunare a lui Cantemir, întrucât coșmarul dușmanului său nu
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1384]
-
la capul lui Ciuvică? (Jurnalul Național, 29 octombrie 2004) Hannah Arendt, pelicanul sau babița (II) Dna Zoe Petre numește cu exactitate câteva dintre simptomele acestui „pitoresc bâlci al deșertăciunilor” care se dovedește a fi scena politică autohtonă („indulgența complice”, „voioasa empatie față de iscusința și de venalitatea flagrantă”, epidemia „schimbărilor la față”), se declară „stupefiată de cantitatea de energie - și de venin - oricând disponibile când vine vorba de Emil Constantinescu”, și denunță „elanul de intransigență” dovedit de opinia publică „jurnalistică și politică
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
la acest capitol majoritatea suntem În clasa Întâi. Nu cred că vârsta schimbă ceva. Întâmplarea a făcut să devin părinte târziu, la patruzeci și trei de ani, exact cât avea tatăl meu când m-am născut eu. Simt o adâncă empatie față de el acum, când știu cât de nepregătiți și neșcoliți suntem cu toții În acest rol. Am Încercat să nu le insuflu pasiunea mea pentru teatru copiilor mei, ca să le respect dezvoltarea și propria individualitate fără să-i expun excesiv influențelor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]