6,028 matches
-
precară de dezbatere filosofică. Ca urmare, filosofia, în sensul ei autentic, trebuie să-și justifice propria rațiune de a fi. De ce filosofia? Ce tip de argumente îi pot justifica astăzi utilitatea și neînlocuirea ei? «Măreția și mizeria filosofiei!», am putea exclama, împrumutând expresia pascaliană. Pentru Pascal, ființa măreață dar și mizeră este doar omul, iar între modul de a concepe omul și natura filosofiei există o legătură destul de strânsă și evidentă. Acest paralelism este sursa unei susțineri ce simplifică și, în
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
alegerile locale, o ieșire dură la adresa Opoziției, afirmând că are sentimentul că "a fost câștigat dreptul la cuvânt al nemernicilor pentru distrugerea oamenilor de bună credință din această țară”. Cât privește pe cei care au plecat din partid, Negoiță a exclamat: “Unde să fugim din partidul ăsta care face ce trebuie? În minicuna în care se refugiază ceilalți? Vrem să fim lăudați de televiziunea lui Felix, de asta are țara asta nevoie?”. Prefer să mai fiu înjurat de televiziunea unui turnător
Liviu Negoiţă: A fost câştigat dreptul la cuvânt al nemernicilor () [Corola-journal/Journalistic/44997_a_46322]
-
pe alții. Aceasta ne dă tăria de a birui moartea (Filip., 3, 10)<footnote A. Lemmonger, L. Cerfaux, Théologie du Nouveau Testament, Paris, 1963, p. 34. footnote>. Când vorbește despre pătimirile lui Hristos pe cruce, Sfântul Ioan Gură de Aur exclamă: Dacă mă întreabă cineva: ce lucru mare a făcut Hristos? Eu voi lăsa cerul, pământul, marea, învierea multor morți și alte minuni și voi arăta doar crucea, care este mai slăvită decât toate. Crucea este vrerea Tatălui, slava (Fiului) Unuia
Editura Ortodoxia. Revistă a Patriarhiei Române by Liviu PETCU () [Corola-journal/Science/137_a_146]
-
restaurant, a refuzat să îmbrace haina pe care acesta i-o oferise (te pomenești că una smeurie, cu sclipici) și că, de fapt, "l-a trădat", făcând afirmații compromițătoare la adresa lui. Fără să aibă conștiința diferenței de potențial creator, ingenuul poet exclamă cu amărăciune în romanul său: "O, epocă, o, mamă a monștrilor! Ce ai făcut din noi toți? Poate că am fi putut fi frați cu Favoritul Ahamtovei șcu Brodski - n.a.ț, dar tu ne-ai învrăjbit, ne-ai răzlețit deși
Două eseuri de Viktor Erofeev by Tamara Tinu () [Corola-journal/Journalistic/11639_a_12964]
-
Vues după ultima vizită pe care o făcuse muribundului în seara zilei de 17 august 1850. Victor Hugo care îl votase singur pe Balzac, pentru intrarea la Academie, si care fusese respins, ceea ce îl făcuse pe autorul Comediei umane să exclame, aflînd vestea: "Domnilor, eu n-am avut cantitatea, eu am avut calitatea!". Hugo îl văzuse pentru ultima dată, astfel: ...Avea față violeta, aproape neagră, înclinată spre dreapta, barbă nerasa, părul cărunt, tuns scurt... O femeie bătrînă, de pază, si un
Arlette by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/18107_a_19432]
-
Pentru Sfinții Apostoli contemplarea tainei Întrupării sau Înomenirii Fiului lui Dumnezeu este izvorul întregii teologii, al întregii vieți spirituale și al misiunii Bisericii în lume. În acest sens, Sfântul Apostol Pavel, uimit în fața iubirii milostive a lui Dumnezeu pentru lume, exclamă: „Cu adevărat mare este taina dreptei credințe: Dumnezeu S-a arătat în trup, S-a îndreptat în Duhul, a fost văzut de îngeri, S-a propovăduit între neamuri, a fost crezut în lume, S-a înălțat întru slavă” (I Timotei
Patriarhul Daniel: Taina Crăciunului este taina iubirii milostive şi smerite a lui Dumnezeu () [Corola-journal/Journalistic/80492_a_81817]
-
duseseră la izbucnirea primului război mondial... De obicei, intelectualii de stînga europeni contestă, la americani, tocmai ceea ce ei ar fi vrut să se realizeze în fostul lor lagăr socialist, în primul rînd, calitatea tehnicii. Prea multă tehnică, prea multă mecanizare ! exclamă ei, - și unde ar mai fi omul?... (Omul, pe care lagărul nu-l privea decît ca pe un mijloc). Sigur, mitocani există pretutindeni în lume, și, iarăși, pretutindeni în lume, unii indivizi care se îmbogățesc își pierd bunul-simț, omenia... Nu
Un parti de 80 de dolari by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/17271_a_18596]
-
nimic. Epicul, întâmplările exterioare aproape că lipsesc, nu este vorba despre un roman istoric, în adevăratul înțeles al cuvântului, ci de un soi de eseu fictiv a cărui miză exclusivă este reconstituirea gândirii lui Ovidiu. Ovidiu c'est moi! poate exclama Marin Mincu, convins că vede lumea prin ochii marelui poet latin. Cât de verosimilă este această viziune? Fiecare cititor este liber să o judece cu mintea proprie. Ca și alte cărți de ficțiune scrise de critici literari (unele dintre romanele
Ovidiu și protoromânii by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/10342_a_11667]
-
bărbat îi e de trebuință. Așa cum poate să-i pice bine și femeii. - Și la ce să-i slujească? - vru să știe Liza. - în timp ce articulezi un asemenea vers, mișcările limbii sunt astfel încât satisfacția orală îi provoacă femeii orgasmul. - Stai, stai - exclamă iarăși Liza - ce spune ăsta? - Dar oare și femeia poate să-l satisfacă pe bărbat în felul ăsta? - mă aflu și eu în treabă. - Cum să nu poată, doar ți-am zis, eu însă n-am probat treaba asta. - Dar
Celelalt trup - Milorad PavicMantra by Mariana Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/8898_a_10223]
-
Mai corect, de lipsa ei. Întreaga lui critică din eseu a universalității pleacă de la campania de combatere a mariajului „pentru toți”, cum numește noua lege franceză căsătoria între persoane de același sex. Ce vreți dovadă mai mare de aroganță... universală, exclamă Milner, decât să vorbești în numele a „toți”! E un subterfugiu, adaugă el, prin care se creează impresia că umanitatea ar fi una singură și universală. Greu de înțeles cum un om care gândește filosofic poate confunda două întrebuințări diferite ale
Meridiane () [Corola-journal/Journalistic/2705_a_4030]
-
încremeni. Acolo, la orizontul dinspre Piața Matache, se vedea un mic punct negru care creștea vertiginos. - Priviți! strigă proprietarul privirii. Ceilalți optzeci și patru de ochi se uitară într-acolo. Și văzură un punct care creștea și creștea. - Un șobolan! exclamă careva. - O pisică! zise următorul - Un câine! susținu un al treilea. - O maimuță! - Ba nu! Un om! - Un japonez! Cel care rostise aceste două cuvinte avea, se vede, ochii destul de buni sau purta ochelari. Căci, într-adevăr, punctul care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
însuși japonezul. Mergea grăbit și încruntat, cu o șurubelniță în mână. Se strecură printre oameni fără să-i atingă și începu să strângă șurubul. Treaba îi luă patruzeci de secunde, timp în care oamenii îl priveau cu gura căscată. - Extraordinar! exclamă cineva. - Așa sunt japonezii ăștia, domne, zise polițistul, care era evident o autoritate în orice. Ăștia dacă își pun ceva în cap, păi, aia fac, domne. Mașini, videouri, totul. Îți zic, oameni mai harnici și mai hotărâți ca ăștia nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
se îmbrăcă în grabă, luă bijuteriile și actele din sertar, romanul la care scria de pe masă și alte câteva nimicuri de pe te miri unde, le îndesă în geantă, înșfăcă pisica și ieși în stradă. Care ardea și ea. - Arde strada! exclamă baba. Dar, văzând că cerul era roșu, își dădu seama că arde toată țara. - Ei drăcie, zise. Scoase o perie din geantă și începu să se pieptene. Voia să arate bine în caz că venea televiziunea. Din celelalte case de pe stradă se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
sărut... e în camera lui (arătă cu mâna înspre o ușă), se uită la televizor... Am intrat în camera puștiului, care se uită la niște animate japoneze. Văzându-mă a albit la față și s-a ridicat. - Domnule Tocilescu! a exclamat. - Fii atent, Nicolae, i-am zis. În curând s-ar putea să ai un nou tatic, adică pe mine. - Aoleu! - Exact. Maica-ta gătește bine? - Ăăă... da, cred că da... - Perfect. De mâine, nu mai ai voie să te joci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
cu ea, a jucat F.C. cu Real, și ea era îndrăgostită de un jucător, un spaniol frumușel cu părul negru, nu mai știu cum îl cheamă. - Raul? - Poate, nu mai știu. - Adică i-ai văzut pe Real și ai uitat? exclamă Shuoke. - Da, nu mai... de ce, ești gelos? - Nu, de ce aș fi, mormăi Shuoke. - Ba ești gelos! - Puțin. Cum, i-ai văzut pe Zidane, Roberto Carlos și Ronaldo și ai uitat? - Ha-ha, ești gelos! Suki se amuză, dar pentru Shuoke era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
ca-n Rusia, dar că eu nu mai trăiesc acolo. În America toată lumea face bani din acțiuni. Această nație crede În viitor. El mi-a zis că totul e o mînărie. O gogoriță. — E ușor să faci bani pe piață, exclamă o arătare cam slinoasă care studia tonomatul. Tot ce trebuie să faci este să cumperi IPO. Eu sînt muzician și cu banii cîștigați am cumpărat instrumente la care la mine, În Ohio, puteam doar să visez. Am două conturi de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
cum se cade se ridică. — Tu mi-ai ruinat dorințele! Wakefield Își dă seama că femeia este fosta sa soție, care Își pune În practică amenințarea. Mariana, care cînd a văzut pentru prima oară New Yorkul, de la fereastra taxiului, a exclamat „Asta este ceea ce-mi doresc tot timpul!“ Wakefield ia o gură de apă și merge Înainte. Și așa ajung la tine, Mariana, soția mea din țara lui Telescu. Șoapte: „Asta e fosta lui soție!“ RÎsete ici și colo. Mulțimea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
scrie „Asta nu e Artă! E un Căcat!“. Un alt bărbat strigă Într-un megafon: „Dreptate pentru Serbia!“ și „Bombele americane sînt oarbe!“. În grupul advers sînt În majoritate femei, care strigă: „Criminali din Serbia, opriți omorul ACUM!“ — Oh, Doamne, exclamă Susan, mama n-ar trebui să fie aici! Dacă se rup rîndurile, probabil o să o pună la pămînt. O strigă pe maică-sa, dar vocea Îi este acoperită de răcnetele protestatarilor sîrbi: Toate acestea fură ale noastre pînă cînd bestiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
folosesc ierburi aromate pentru a accentua fiorul experienței. Băile de femei din țările islamice, hammam-ul din Maroc, de exemplu, sînt adevărate herbariumuri care oferă clientelor plăcute halucinații printr-un amestec subtil de arome și transpirații. „Nici nu vă puteți imagina“, exclamă autorul Artei Lăutului, „interioarele pline de arabescuri! Parfumurile!“ Wakefield nu poate. El de abia mai poate să citească; ochii i se Închid postorgasmic, mintea se lasă În ghearele plăcerii. Sandina Îl găsește moțăind și Îl Întinde blînd pe canapea, unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
cu vin. — Cum Îți place avgolemono? Îl Întreabă doamna Redbone pe Wakefield. Se spune că a fost servit prima oară la o masă la Aristofan, după ce acesta scrisese o piesă despre Întîlnirea dintre un pui și o lămîie. Ce drăguț, exclamă Persefona. Credeam că a fost servit prima oară la dineul grecesc de pe Strada 23, unde l-am mîncat eu prima dată. Avgolemono este o supă minunată, ușoară, pală ca o coamă de val, plină de soare, cu boabele de orez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
dă seama după ridul dintre spîncene că este cu mult mai tînără decît Își imaginase. Dar, oricum ar fi, spune-mi despre ce e vorba, spune ea și ridul dispare. De ce bate În pereți? Chiar, de ce? — Bate pentru că e gelos, exclamă Zelda. Ooops, am zis că o să tac din gură. — Din cauza unei femei? Aș putea face ceva În legătură cu asta. I-ai suflat iubita? Am rugăciuni și poțiuni pentru orice necaz din dragoste. — Nu e vorba de nici o femeie, spune Wakefield cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
penultimele desuuri în mod firesc și a stat în cumpănă, derutată, câteva secunde. Deodată, hotărâtă, cuprinsă de o blândă, nespusă și nesupusă rătăcire a aruncat restul lenjeriei. A rămas cu bustul gol arămiu, de un arămiu uniform care mă înăbușea exclamând ca justificare: - Este prea cald... doar ai mai văzut și alte femei! A spus având privirea pierdută într-o tainică reverie, iar eu am rămas interzis. S-a apropiat de mine, plutea... buzele-i strălucitoare îmi răvășeau ființa în adâncuri
?edin?a by Aurel Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83735_a_85060]
-
Denise. Mi-a luat cam un minut să-mi dau seama la cine se referea. —CUM? am urlat. Nu vrei să spui Denise cea drăguță de sub noi, nu? Judy a dat din cap abătută. Bine că eram așezată. —Curva! am exclamat. Și mai e ceva, a bolborosit Judy. James zice că vrea să se însoare cu ea. Ce vrei să zici? am țipat. E deja însurat. Cu mine. N-am auzit ca în ultimele zile să se fi legalizat poligamia. Nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Am închis ușa în spatele meu ca să nu m-apuce din nou plânsul. Am închis-o cu fermitate. Da, știu, n-a fost un simbol prea subtil. Îmi cer scuze pentru asta. Apoi am realizat că-mi lipsea ceva. —Dumnezeule, am exclamat, inelele mele! Am alergat înapoi în casă și mi-am luat inelul de logodnă și verigheta din dormitor. În ultimele două luni stătuseră pe noptieră fiindcă degetele îmi ajunseseră așa de grăsuțe și de umflate încât nu mai putusem să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
ce meserie ai. Eu nu te-am întrebat decât dacă mă duci cu mașina, a zis Helen pe un ton care însemna „sunt pregătită să fiu rezonabilă pe subiectul ăsta“. — Nu, Helen, poți să te duci și pe jos! a exclamat tata. Sincer, nu înțeleg care e problema cu voi, tinerii. Lenea e de vină. Ei, când eram eu... —Tată, l-a întrerupt Helen tăioasă, te rog, nu-mi mai spune încă o dată cum a trebuit să mergi cinci kilometri până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]