5,330 matches
-
drei hundert Mechaniker”. Tata, care era lângă mine acolo, a spus: „Măi băiatule, mecanica nu este munca câmpului, nu este muncă de cărat pietre - hai să Încercăm să ajungem În echipa asta ca mecanici”. Tata era mecanic de meserie, eu habar nu aveam. Dar mai Învățasem și eu pe lângă el, mă mai uitasem când repara mașina, știam ce e o cheie fixă, așa că am intrat În grupul de câteva sute de oameni care voiau să fie mecanici. O chestie, În paranteză
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
eram și destul de departe, dar erau printre noi care știau rusește. „Domnule, ce a spus rusul?” - „A spus că astăzi proletariatul a luptat, suntem spânzurați, dar nu murim degeaba, că vor plăti”. De asta știu că era 7 noiembrie. Altminteri habar n-aveam ce zi e... Dar să revenim. - În acest lagăr, la Thill, ce fel de pedepse erau? - Bătaie. Doar bătaie. Numai pe ăștia i-au spânzurat. De obicei nici asta nu se făcea. Cred că au făcut asta mai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
În lagărele noi, veneau de obicei de la Stubendienste, care nu erau așa de șefi să nu stea de vorbă cu noi și care erau toți vechi. Pe bază de vechime ajungeau În pozițiile astea. Nu numai de vechime. Eu știu? Habar n-am. Mai existau și protecții. Până și acolo existau... Și aflai tot felul de lucruri. Am aflat că din toate lagărele se retrag toți deținuții. Și pe măsură ce Înaintau aliații, În lagărul respectiv rămân doar bolnavii din Revier și ăia
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
în genunchi! Pleacă! Nu vroisem să plec? Ia să-i arătăm noi că altul o putea face fericită și să vorbim cu acest altul la telefon fără nici o jenă, cu soțul în casă, care stă cu nasul în cărți și habar n-are! Nu crede că am găsit pe altcineva? Ia să-i dovedim că pot să plec imediat chiar cu copilul în burtă și să încep să-mi fac bagajele! Credea că e sigur de mine fiindcă ne leagă un
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
cele două bănățene nu numai că nu s-au lăsat prinse în acest joc, dar chiar s-au plâns rectorului, și nu numai oral, ci și în scris. Ai crede din asta că erau curajoase. Naive oricum erau, fiindcă ele habar n-aveau cine conducea de fapt în universitate: tipii ăștia care au băgat chiar la pușcărie pe ultimul universitar de modă veche care ne mai rămăsese, un profesor admirabil (ca profesor, fiindcă și ăsta era un fustangiu, cam păgubos însă
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
pe tine, reflectă ea ca și când ideea i-ar fi venit spontan. Matilda zice că s-a săturat!" Am înțeles, zisei, a venit să mi-o lase." "Să nu crezi, mă preveni Tasia, că Silvia te iubește. Dacă vrei să știi, habar n-are de tine. A îndemnat-o maică-sa să-ți dea telefon! Crezi că a vrut? "Nu vrei la tata!", i-a spus. Nu, s-a strâmbat, a dat din umeri. La început a crezut că tu o pui
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
o aveau nevinovații, oamenii care, pur și simplu, nu aveau ce să declare, nici împotriva lor și nici a altora. De pildă, pînă la arestarea noastră, Mihai Silion a fost groaznic torturat, pentru a spune numele noastre. Numai că el habar n-avea de faptul că niște colegi îi luaseră apărarea". Va fi profund impresionat, în timpul detenției, de oameni nevinovați, dar condamnați politic, doar pentru ca Securitatea să-și demonstreze astfel utilitatea și eficacitatea. A întîlnit un bătrîn muncitor sondor, care primise
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
a trecut, cum te simți? Slavă Domnului, mă simt bine.E bine, zice, vezi că o să pleci acum la Aiud". Pînă la urmă Drăghici s-a hotărît să-l grațieze. În consecință, va înainta o cerere, în numele mamei, care, oricum, habar n-avea de el. Era în 1955 a durat însă mai bine de jumătate de an pînă la eliberare. Pînă atunci s-a reîntîlnit cu Drăghici, care l-a căutat și, povestește: "am făcut niște treburi bune, care mi-e
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
a dovedit destul de acomodantă. Ci în acela că, așa cum observă alt forumist, problema școlilor din România nu sunt icoanele de pe pereți, ci absența calculatoarelor, a igienei, a profesorilor calificați. De ce să ne repezim direct pe icoane? Lezând sentimente despre care habar nu avem, atenți și orbiți de ideea de drepturi ale omului până la prefacerea în pulbere, a omului ca să nu-i mai rămână decât drepturile. De ce s-ar schimba "de sus" un detaliu care ține de sfera atât de puțin accesibilă
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
dispariție a Emmei Bovary să fi trecut neobservată... Hai, te rog, fii serioasă, ai spânzurat-o, ai spânzurat-o, oricum murise înainte, cine crezi că va sta să analizeze cauza morții. Îți repet, 99, 99 la sută dintre telespectatorii tăi habar n-aveau de existența ei, darămite că a murit și cu atât mai puțin cum a murit. Protestez moale: Mi-ar plăcea mie, da' s-au făcut cel puțin cinci ecranizări... Au trecut de atunci câteva bune săptămâni. Sigur că
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
dea banii de deszăpezire Armatei și Jandarmeriei". Victor Ponta a subliniat, luni, răspunzându-i lui Traian Băsescu, că "faptul că Armata a intervenit să salveze viați omenești - lucru pe care domnul Băsescu nu îl știe după nouă ani de mandat, habar nu are că Armata trebuie să intervină să salveze vieți omenești, nu să deszăpezească, dar de unde nu e, n-ai de unde să ceri".
Ponta, către Dragnea: Plimbați-l pe Băsescu pe A2. E deszăpezit by Covrig Roxana () [Corola-journal/Journalistic/32667_a_33992]
-
ar fi nici o problemă: acolo s-au născut, acolo să-și trăiască gloria. Dar când niște stupidități ce amintesc „experimentele" unui școlar de nivel primar încep să devină „mainstream", e limpede că avem o problemă. Probabil că bietul Bârlădeanu nare habar de cărțile ideologice care se joacă pe spinarea lui. El nu e decât un pion. Aburcați în cârca unei doctrine condamnate de istorie, mulți dintre promotorii de azi din domeniul artistic au devenit echivalentul comisarilor politici din vremea terorii bolșevice
Triumful neroziei by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/6385_a_7710]
-
la Turda un spectacol. Atunci am priceput că cercul se închide. Înăuntrul lui se găsește Aureliu Manea. De curînd, un prieten a trezit întrebări amorțite în mine. De ce se vorbește despre Manea ca despre o legendă? De ce tinerii nu au habar, aproape deloc, despre el? De ce este unic? De ce, genial fiind, nu a fost niciodată invitat să monteze la București? O parte din răspunsuri le regăsesc recitindu-i scrierile. Pe altele le știu, dar nu vreau să le comentez. Mă doare
El condor passa by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/9893_a_11218]
-
Rămășițele lui, din nefericire, ne mai supără încă, agravând falimentul moral. Se știe, discursul politic univoc, excluzând orice opoziție, nici măcar nu era compus de cei care îl rosteau. în spate existau logografi îndoctrinați ideologic, cu reflexe de activiști clonați, neavând habar de disciplina oratoriei clasice. Ieșiți din granițele logicii, ignoranți lipsiți de un minim bagaj de cultură, complexați ca și patronii lor politici, nu-și ascundeau ura viscerală față de intelectuali. Vorbirea era discurs gol, auzit ca instrument de teroare verbală, dar
Nevoia de elocință by Elvira Sorohan () [Corola-journal/Journalistic/11153_a_12478]
-
mai pot contribui la sublinierea fenomenului generalizat. Dacă nu se instituie un curs de elocință pentru parlamentari, atunci ce e de făcut pentru generația tânără, lăsată pradă dezmățului verbal, mustind de argotisme ,nașpa"? Spre exemplu, un târnăr parlamentar, deși jurist, habar nu are de retorică. Emite însă, cu suspectă ușurință, insulte colorate, arborând o enervantă mină de bună dispoziție și siguranță de sine. Nici o competență, totul e aplomb. Cei vechi știau că în tribunale nimeni nu pronunță nepedepsit o prostie sau
Nevoia de elocință by Elvira Sorohan () [Corola-journal/Journalistic/11153_a_12478]
-
asculți și muzică la căști în timp ce scrii. Privești peste CD-urile de pe etajera din stînga. Inima clichează, iar mîna îl apucă automat pe cel pe al cărui cotor scrie Miles Davis, Lift to The Scaffold. De ce acesta și nu altul? Habar n-ai. Acesta ești tu, cel de azi. Un tip de patruzeci și trei de ani, care a ratat tot ce era de ratat ( cariera, familia, marea iubire), trecut încetișor, pe nesimțite, de la statutul de mare speranță, cu viața în
Pagina albă by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/13774_a_15099]
-
de oraș. Simțeam că plutesc în cei doi metrii cubi răcoroși. Mașina căpăta proprietăți extraordinare, ca aceea formidabila din filmul copilăriei mele City, city, bang-bang. Părea că are aripi, că zbor peste blocuri, că ies din timp și din mine... Habar n-aveam cine-mi sînt vecinii și, mai ales, ce fac ei. De cînd stau la casă, stilul mi s-a schimbat. Mă plimb, pe jos, prin cartier. Traiul acesta implică altfel de relații. Cu tine și cu ceilalți. Pe
Nocturnă by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/13875_a_15200]
-
în subconștientul literar al unui curtezan tînăr, versuri ca acestea: , Femeia pe care la Brăila am iubit-o/ într'o cameră de hotel/ purta pantofi verzi de piele de șarpe/ și avea nasul turtit. Era o mulatră./ Cum venise aici, habar n'am./ Părinții, bunicii, purtaseră poate odată/ în nări un inel. (Femeia cafenie). Figurile lui Tonegaru, iubite, sau simple trecătoare, urmează rețeta avangardei: o schiță, un crochiu, fără forme, fără identitate, pe care înflorește, superbă, excrescența unui detaliu. Exercițiu de
Spune-i că le voi culege pentru el... by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/10055_a_11380]
-
uită, ce tip, ce teorii!... Drept să spun, piticul mă luase pe nepregătite. M-am răsucit brusc în iarba mătăsoasă, întorcând spatele cerului riguros de deasupra capului, precum și conștiinței din noi. Îți dă mâna, m-am adresat în gând piticului, habar n-ai, îți dă mâna... Să fii liber tot timpul. Să nu te mai prefaci. Să nu mai scrii, la două capete... în mintea mea răsări și generalul roman, nemulțumit că Roma nu-i acordase niște favoruri și care, înainte de
Imperativul categoric by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/15890_a_17215]
-
lui Hipocrate m-a paralizat: "România? Nu vreau să mai aud nimic despre țara asta!" Bineînțeles, insul confundă țară cu politicienii săi. Așa că l-am lăsat în plată Domnului, să dialogheze cu sticlă de whisky. Omul era un dezrădăcinat care habar n-avea că - în istoria umanității - si arborii mărșăluiseră pe glob, în pofida rădăcinilor, mișcătoare. Pe vremea aceea nici gînd să fi știut că mileniul care urma să vină va debuta printr-o criză a transhumantei, cvasiuniversală, developînd atît foamea de
Chirurgia sufletului by Mihai Stoian () [Corola-journal/Journalistic/17441_a_18766]
-
psihologică nu lipsește. Aflăm astfel foarte multe despre sexualitatea antică (cu precădere despre cea romană), implicațiile sociale fiind, când sunt, cel puțin surprinzătoare (l-am putea acuza aici pe Quignard, precum odinioară pe Freud, de pansexualism, fără a avea un habar exact asupra situației). Dacă hedonismul sofisticat și activ propovăduit azi ca mod de viață ne ridică unele semne de întrebare, Sexul și spaima e tocmai opul bun să completeze decisiv o bibliografie a îndoielilor. Nimic mai terifiant ca această lume
Ecografii pentru sănătatea zilnică by Dorin-Liviu Bîtfoi () [Corola-journal/Journalistic/15918_a_17243]
-
literaturii, de polemici, un spațiu în care ni se părea că-i vedem pe Cioran, }uțea, Ivasiuc, Nichita intrînd și animînd dialogurile noastre. Sau că în noi dospește ceva din aluatul acela...trăgeam la infinit de niște cafele cu nechezol, habar n-am ce se mai lua...În fine, una din mizele esențiale ale performanței era chiar informația, procurarea, cu alte cuvinte, a cărților, care să fie puse sub lupă, întoarse pe toate fețele, stoarse de vlagă și sensuri. Faptul că
Apel către modele by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/11956_a_13281]
-
ajung doar miercurea la redacție. Atunci iau și revista, iar seara mă bucur de ea. Într-o marți după-amiază, aflu din tîrg, cum se spune, că Buzura are o scrisoare deschisă vastă găzduită pe ultimele două pagini ale "României literare". Habar n-am avut, din pricina mea, desigur, care întîrzii la sumar. Mi-am revenit cu greu după ce le-am citit. Sentimente amestecate, gînduri, suferințe își cereau întîietatea în mintea și în trupul meu. Nici n-am prea vorbit de atunci. Astăzi
Apel către modele by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/11956_a_13281]
-
de romanul din urmă, Briszéisz. Ar fi o inițiativă binevenită ca editurile să publice în românește măcar cărțile premiate din limbile minorităților, altfel, conlocuirea e oarecum stranie când majoritatea nu știe nici măcar să pronunțe titlul cărții premiate, nemaivorbind dea avea habar despre ce se scrie, în altă limbă, în propria țară. Premiul pentru traduceri a fost decernat de Denisa Comănescu, directoarea Editurii Humanitas Fiction, și a fost primit de Dinu Flămând pentru Opera poetică a lui Fernando Pessoa, Editura Humanitas Fiction
Premiile USR pentru anul 2011 by Redacția () [Corola-journal/Journalistic/4560_a_5885]
-
nimerește, ce face?... Mestecă pap, hârtie, carton?... * Să vezi cum l-am cunoscut pe „marele orator” și cum l-am dat gata c-o replică. Făcusem ceva arhitectură și Morțun mă numise conducător de poduri și șosele undeva prin Fălciu. Habar n-aveam de poduri, picherii știau mai mult decât mine. Guvernele se schimbă și vine ministru Delavrancea la Lucrările Publice. Într-o zi, aflându-mă în București, mă întâlnesc cu Vlahuță. „Ce mai faci, domnule, unde te-ai înfundat, de
Fără șase 1OO (II) by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/13530_a_14855]