2,482 matches
-
atunci când ar fi meritat s-o facă. Totuși, pe mulți îi deranja chiar și această îngăduință a ei față de imperfecțiunile lor. Darcey lucra la etajul șase. În timp ce liftul urca ușor, le ascultă pe Margaret Rooney și pe Mylene Scott pălăvrăgind mirate despre ultima despărțire din lumea celebrităților și fu de acord cu ele că era numai vina lui - deși nu prea urmărise povestea de iubire dintre cântărețul ăla sexos și actrița și mai sexoasă de la Hollywood, fiind în general sceptică în privința
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
făcu un semn din cap, îi zâmbi și se îndreptă către lift. Apoi se aplecă și ridică un pachețel micuț de pe jos. Cred că e al tău, spuse, și îi puse pe birou un alt Tampax. Era de-a dreptul mirată că el n-o auzea scrâșnind din dinți, în timp ce-l privea cum se urcă în lift. Acest scrâșnet era un obicei mai vechi al ei, și i se întâmpla mai ales când dormea; de fapt, poate că încă îl mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Și așa s-ar și întâmpla dacă ți-ai da puțin silința să arăți bine și nu i-ai teroriza luându-te de ei până să apuce să deschidă bine gura. — Nu înțeleg ce vrei să spui. Darcey o privi mirată. —Ești blondă! exclamă Emma. Blondă naturală. Cu ochi albaștri și dinți perfecți. Vorbești de parc-aș fi un cal! se îmbufnă Darcey. —Păi, în momentul ăsta arăți mai mult a cal decât a ființă umană, îi spuse Emma fără ocolișuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
funcționează, spuse ea arătând spre ecranul gol. Și nu-mi spune să verific dacă monitorul e în funcțiune sau dacă sunt conectate ca lumea cablurile pentru că am făcut asta deja. Vorbise mai aspru decât avea intenția, și el o privi mirat. —Calmează-te. Punem genul ăsta de întrebări pentru că în nouăzeci la sută din cazuri asta e problema. Păi, atunci, eu sunt în celelalte zece la sută, îi spuse. El îi zâmbi. Sigur că da. Bine, atunci hai să vedem. Încercă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
ușor surprinsă, că le putea rezuma chiar destul de bine și că existau câteva idei pe care trebuia pus accentul în fiecare. Tocmai sublinia o posibilă greșeală într-un contract din America de Sud, când Max intră din nou în birou. O privi mirat. Tot aici ești? — Am niște chestii de făcut, spuse. Aveai dreptate, Max. Trebuie să muncesc mai mult. Max ridică neîncrezător din sprânceană. Serios, zâmbi ea. Atunci când am să-ncep să-mi valorific eforturile, n-o să mai ai nici o scuză să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Soneria se auzi din nou. Da, da, imediat, bombăni ea ridicându-se și oblojindu-și colțul gurii, pe care îl simțea cum se umflă tot mai tare. Iar se auzi soneria. —Aidan! Îl privi surprinsă. —La naiba, Darcey! spuse acesta mirat. Ce-ai pățit? Fata se privi în oglinda de pe perete. Buza ei era acum cam de două ori mai mare decât ar fi fost în mod normal. M-am lovit, spuse. —Arată nasol. Întinse mâna să o atingă, dar ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
să se întâmple chiar acum acolo... Scoase un țipăt scurt și ascuțit, călcând pe o bucățică de ciob de la castron pe care nu o măturase mai devreme. La dracu’! exclamă țopăind prin bucătărie. Ce s-a întâmplat? Aidan o privi mirat și apoi văzu sângele curgându-i din picior. Se albi la față și expresia i se transformă într-una de groază. —Vai, Darcey, uite ce e, iartă-mă, eu... nu mă descurc cu sângele. Mă ia amețeala. Fata îi observă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
ce? întrebă în timp ce își prindea cerceii. Spera în gând că Nieve nu își va prelungi prea mult vizita. Își dorea să stea de vorbă cu prietena ei, dar nu în seara asta! Sau ce, zise Nieve. —Hm? Darcey o privi mirată. Nu mai lucrez cu Max. —Nieve! De ce? Credeam că îți place acolo. Plus că aveai din ce în ce mai mult succes în meseria asta alunecoasă! — Da, mă rog, toate mergeau ca pe roate, iar Max chiar începuse să aibă încredere în mine, și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
nu mai ascultase genul ăsta de conversații: binevoitoare la suprafață, iar în profunzime pline de tensiuni și lupte pentru putere - fiecare avea câte o intenție ascunsă. De ce ai ales domeniul dezvoltării afacerilor? întrebă brusc Neil. Darcey se uită la el mirată. Se afla la capătul opus al mesei și fusese nevoit să vorbească mai tare pentru ca ea să-l audă. —Pardon? — Știu că inițial te ocupai de actuariat, continuă el. Ce te-a făcut să-ți schimbi orientarea? Rahat, se gândi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
despărțit de tine, am început să am problema asta. —Aha. O urmă afară din lift pe holul scurt în capătul căruia se afla apartamentul ei. Descuie ușa și o împinse. Intră șontâc-șontâc, și Neil o urmă. Se uită în jurul lui mirat. —E foarte ordonat, spuse el trăgând draperiile de la geamurile din sufragerie. —Pardon? — Ordonat și curat, repetă el. E foarte ordonat și curat. Locuința noastră n-a fost niciodată așa. —E ușor să păstrez ordinea dacă locuiesc singură, zise Darcey. Neil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
o comandă, remarcă Sally. Restaurantul nu e foarte departe și probabil am nevoie de o gură de aer proaspăt. Păși încet spre ușa turnantă și apoi se opri. Bună, spuse Neil care tocmai intra. Te-ai întors. — Da, zise ea, mirată să-l vadă. Azi-dimineață. —Și ești în regulă? o întrebă examinând-o din cap până-n picioare. Da, tocmai ieșeam să-mi iau un sendviș. Un prânz întârziat? Neil își consultă ceasul. —Recuperez, îi explică ea. Atunci haide, spuse Neil zâmbind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
tu la bar? o întrerupse Rosa. M-am oprit să beau un pahar înainte să mă întorc aici, mărturisi Darcey. Mă simțeam... aveam nevoie să fiu singură câteva minute. Carol o strânse ușor de braț, iar Rosa afișă o figură mirată. — Dar nu asta contează. Darcey își privi cele două prietene și apoi se întoarse spre Nieve și Aidan, care nu se mai sărutau, ci râdeau și glumeau la masa din capăt. —E vorba despre compania aceea. Am auzit numele companiei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
ne-a luat ceva timp să ajungem la pasul ăsta, recunoscu el. — M-a surprins invitația. O privi încurcat. —A fost ideea ei, nu a mea. Mă gândeam eu, zâmbi Darcey dintr-odată. Ca să se laude? Aidan făcu o figură mirată. —Probabil. — Deși poate că a fost mai mult de-atât, spuse Darcey. Poate că voia să îmi demonstreze că relația voastră e pe bune. Aidan se miră și mai tare auzind interpretarea corectă pe care Darcey o dădea intențiilor lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
voia să creadă că era iubirea vieții ei. Nu în ziua când m-am măritat, vorbi ea într-un sfârșit. Însă mai târziu, când aveam probleme cu Neil, m-am gândit că probabil că așa era. Brusc făcu o figură mirată. Cred... cred că voiam să pot da vina pe cineva, pe altcineva, pentru faptul că nu mergea. Era ușor să-mi închipui că încă îl iubeam pe Aidan. E absolut grozav, zise Carol. Nu-i de mirare că ai luat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
o slujbă în noul format, dar nu crede că o s-o accepte. Se pare că s-a săturat de finanțe la nivel înalt deocamdată. Ceea ce înseamnă că în timp ce tu faci furori, ea a pierdut cursa, observă Neil. Darcey îl privi mirată. —Eu nu gândesc așa, spuse ea. —Nu? — Sigur că nu! Și nu-ți pare câtuși de puțin bine că în sfârșit a primit ce merita? întrebă el. Fata care ți-a stricat viața acum și-a stricat-o și pe-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
siguranță, zise ea ridicând din umeri și apoi zâmbind. Am fost să văd o casă astăzi. Adică am trecut pe lângă niște case și am vizitat o dărăpănătură despre care agentul imobiliar mi-a spus că are potențial. Neil o privi mirat. Până la urmă tot te gândești să lași baltă totul? Darcey clătină din cap. Nu cred că sunt tocmai pregătită să las totul baltă. Cel puțin... viața mea nu mai e așa. Într-o bună zi, da. Probabil că aș putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
prea am cu ce să cumpăr, părintele Ioan mi-a trimis întotdeauna bani când aveam nevoie, Cum e noul stareț? el mă întreabă și eu îi spun ce știu, îmi mai scrie fratele Rafael, Se construiește mult la mănăstire, el mirat, Adică?! S-a ridicat o nouă casă de oaspeți, mare, frumoasă, așa-mi scrie fratele Rafael, iar pentru călugări chilii noi, sunt mai mulți călugări acum la mănăstire, totul s-a construit în primăvara asta, părintele vrea să spargă casa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
spus: Ce pot să spun, fata m-a ajutat foarte mult. Apoi a venit la mine, zicând: Ce naivă ai fost, esti o fugara, nu poți avea încredere în nimeni. Știai de la bun început cine sunt?! am întrebat-o eu mirata. Evident! Mă mir cum de nu ai văzut toate afișele cu recompense... Căpetenia călăreților i-a dat Sarei un săculeț cu monede de aur, iar pe mine m-a legat și m-a urcat pe cal. A dat comandă și
ANTOLOGIE:poezie by Mihaela-Raisa Tofănel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_692]
-
În orele tăcute ale amiezii, când trebuia musai să dorm o oră ca să-i mulțumesc pe ai mei, vocile deveneau complicele mele fidele, singurele care făceau repausul obligatoriu oarecum suportabil, În afară, bineînțeles, de corpul meu, pe care Îl descopeream mirată urmărind jocul propriilor mele umbre pe peretele de lângă pat sau mirându-mă de forma bizară a mâinilor, a celor două excrescențe la cap care constituiau urechile, de moliciunea neverosimilă a buzelor sau de jocul roșiatic al luminii prin firele de
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
dacă vrei, vino lunea viitoare la șapte seara la Hilton să-l cunoști pe patron. Voi fi și eu acolo. — Cine e patronul ? am tras-o eu de limbă. Îl cheamă Sjork, e olandez, răspunse ea sec, ridicând sprân- cenele, mirată și oarecum iritată de indiscreția mea. — Spune-mi ce trebuie să fac ca damă de companie, am rugat-o eu În drum spre ieșire. — o să-ți explice Sjork luni, mi-o tăie ea scurt Întinzându-mi mâna, semn că Întrevederea
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
milă la noi trei, la mine, la el și la Jacqueline - niște suflete pierdute În lume, În căutare de plăceri și de vic- torii iluzorii. Trebuie să ne mișcăm odată inimile, Jean-Claude. Jean-Claude rămâne cu paharul În aer, privindu-mă mirat. Nu Înțelege ce m-a apucat. Nici nu mi-am dat seama că am rostit ultima frază cu voce tare. — mi se pare că sunt la un pas de a-mi pierde sufletul. Nu mai pot să fiu amanta ta
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
lucra la magazinul de ceramică? Când Întoarse capul, fu uimit de ceea ce văzu: un adolescent cu Înfățișare ciudată și chip de maimuță, care Îl privea cu o expresie stranie. Tenzo Îl sfredeli un moment cu privirea. — Cine ești? Întrebă el, mirat. Hiyoshi uitase complet de pericol. Avea o expresie impenetrabilă. — Ei bine, ce se-ntâmplă aici? Întrebă el. — Cum? exclamă Tenzo, zăpăcit de-a binelea. „O fi nebun?“ se Întrebă el. Expresia neînduplecată a lui Hiyoshi, atât de nepotrivită pentru un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
mâna de parcă ar fi vrut să se scarpine În cap. Pe părinții lui Nene Îi urmă o fată fermecătoare de vreo cincisprezece-șaisprezece ani, care se plecă și spuse cu sfială: — Sunt sora lui Nene. Numele meu este Oyaya. Tokichiro rămase mirat. Acea tânără fată era și mai frumoasă decât Nene. Nu numai atât, dar, până atunci, nici măcar nu știuse că Nene avea o soră mai mică. În ce parte ascunsă din casa Îngustă a războinicului putuse fi păstrată acea floare plină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
mai bine să nu intre Înainte de a ieși cu toții să-l salute. — Nene! Am venit! Dinspre bucătărie, aflată dincolo de un gărduleț, se auzi un glas surprins. Mataemon, soția lui, Oyaya, câteva rude și servitori, cu toții ieșiră privindu-l cu expresii mirate, ca și cum s-ar fi Întrebat ce căuta acolo. Când sosi și ea, Nene Își scoase repede șorțul, Îngenunche și-l salută, lipindu-și ambele mâini de podea: — Bine ai venit acasă. — Bine ai revenit, adăugară și ceilalți, În grabă, aliniindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
LUI BURCEL Dumitru Almaș Într-o zi de sărbătoare, domnul Ștefan cel vestit, domnul cel nebiruit, umbla prin țară să vadă cum trăiesc oamenii. Pe un deal a întâlnit un om: ara, cu un plug tras de un singur bou. Mirat, vodă s-a apropiat de dânsul și l-a întrebat: Cum te cheamă, omule? Șoiman, măria ta, Șoiman al lui Burcel. De ce ari în zi de sărbătoare, când toată lumea se odihnește ori se veselește, cu cântece, la horă? Sunt om
Istorie pe meleaguri vasluiene by Gheorghe Ulica () [Corola-publishinghouse/Science/1250_a_2316]