1,897 matches
-
apoi... iar singurică. Mi-e dor... așa îmi este de dor încît mi-e frică. Ah! iarăși toată [noaptea], ochind de după horn, Am să ascult din codri duiosul glas de corn; Atunci Prichici, motanul, încet are să toarcă, {EminescuOpVIII 101} Prichici, motanul harnic și dragu' mamei... (sperioasă) Parcă S-aude în fereastră că bate ceva... (se uită) Nu e... O, luna dintre dealuri cât de frumos se suie Și sufletul mi-l împle de-o jale mare... mare. Aș vrea acum prin
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
Stăi! Ci vino-ncoaci... aproape... ți-oi spune-o la ureche: Mi-ești drag. Destul e? BOGDAN Nu e destul. Ci să-mi mai zici Ca cine îți sânt drag eu? Ca mama? ANNA Ca... Prichici. BOGDAN Cine-i Prichici? ANNA Motanul de colo. BOGDAN Num-atît? ANNA Atâta. BOGDAN Dar atîta-i puțin... îți sânt urît? ANNA Ca mama? Nu. Căci mama și tata îs bătrânii, Ce vor ei pot să facă, cu mine... nu mă mânii... Dar pe Prichici... mă supăr, deși
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
Bat în geamuri Cu-a mea mână fermecată. Eu mă uit printre ferestre Cum încunjur oameni masa Și cu degete măiestre Eu li spariu toată casa. Când ca lupul urlu jalnic Când ca mîța-ncet eu miaun Și trezesc din vis motanul Care toarce sub un scaun. Sunt Vânt, Plâng, Frâng Sperios vo creang-uscată IZVORUL (tenor) Izvor, Din munte cobor, Când vântul vo ramură armă Fac larmă! (Cerul se coboară, Armonie, Schimbare. SCENA I[I] (ara. Furtună) M[UREȘANU] (singur ) Cum norii
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
primul pas. Odată ce ți-ai descoperit visul, l-ai pus pe hârtie, știi exact ce vrei și de ce vrei ceea ce vrei, pasul următor presupune să treci la acțiune în direcția îndeplinirii lui . Capitolul 6 Depășind provocările ”Alice se întâlni cu motanul la o intersecție. - Domnule Motan, ați putea să-mi spuneți pe ce drum să o iau? - Aceasta depinde în bună măsură de locul în care intenționezi să ajungi, răspunse Motanul. În ceea ce mă privește, îmi este indiferentă, spuse Alice. - Atunci
Trăieşte viaţa pe care o iubeşti! by Alexandra Lupu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91668_a_93006]
-
descoperit visul, l-ai pus pe hârtie, știi exact ce vrei și de ce vrei ceea ce vrei, pasul următor presupune să treci la acțiune în direcția îndeplinirii lui . Capitolul 6 Depășind provocările ”Alice se întâlni cu motanul la o intersecție. - Domnule Motan, ați putea să-mi spuneți pe ce drum să o iau? - Aceasta depinde în bună măsură de locul în care intenționezi să ajungi, răspunse Motanul. În ceea ce mă privește, îmi este indiferentă, spuse Alice. - Atunci, fiecare drum este bun, răspunse
Trăieşte viaţa pe care o iubeşti! by Alexandra Lupu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91668_a_93006]
-
îndeplinirii lui . Capitolul 6 Depășind provocările ”Alice se întâlni cu motanul la o intersecție. - Domnule Motan, ați putea să-mi spuneți pe ce drum să o iau? - Aceasta depinde în bună măsură de locul în care intenționezi să ajungi, răspunse Motanul. În ceea ce mă privește, îmi este indiferentă, spuse Alice. - Atunci, fiecare drum este bun, răspunse Motanul. - Ă numai să ajung totuși undeva, încercă să explice Alice. - Ah, dar vei ajunge, fără îndoială, spuse Motanul, dacă vei merge atât cât trebuie
Trăieşte viaţa pe care o iubeşti! by Alexandra Lupu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91668_a_93006]
-
ați putea să-mi spuneți pe ce drum să o iau? - Aceasta depinde în bună măsură de locul în care intenționezi să ajungi, răspunse Motanul. În ceea ce mă privește, îmi este indiferentă, spuse Alice. - Atunci, fiecare drum este bun, răspunse Motanul. - Ă numai să ajung totuși undeva, încercă să explice Alice. - Ah, dar vei ajunge, fără îndoială, spuse Motanul, dacă vei merge atât cât trebuie.” Alice în Țara Minunilor, L. Carrol. De multe ori ne lăsăm purtați de evenimentele vieții fără
Trăieşte viaţa pe care o iubeşti! by Alexandra Lupu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91668_a_93006]
-
în care intenționezi să ajungi, răspunse Motanul. În ceea ce mă privește, îmi este indiferentă, spuse Alice. - Atunci, fiecare drum este bun, răspunse Motanul. - Ă numai să ajung totuși undeva, încercă să explice Alice. - Ah, dar vei ajunge, fără îndoială, spuse Motanul, dacă vei merge atât cât trebuie.” Alice în Țara Minunilor, L. Carrol. De multe ori ne lăsăm purtați de evenimentele vieții fără să ne gândim dacă avem vreun țel sau nu, fără a avea o direcție clară. Afirmăm cu multă
Trăieşte viaţa pe care o iubeşti! by Alexandra Lupu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91668_a_93006]
-
balele după putere, își închipuie că cea mai mare vitejie din lume e să faci pe bosumflatul cînd ofițerul de la Securitate vine să-ți ceară informații, să împarți fluturași cu mesaje anti-ceaușiste la metrou sau în Cișmigiu, să scrii aventurile motanului Arpagic sau mai nu știu eu ce roman prost cu cheie. După capul lor, asta înseamnă să fii disident. — E fierbinte, îi avertizează doamna Mina, făcîndu-și cu blîndețe apariția cu tava pe care sînt așezate ceștile cu cafea aburindă, o
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
privind spre Janis, spre fața ei de japonez semit. * Gentilețea sa devine seducătoare după ce te acceptă. Am regăsit-o În toate gesturile mici ale șederii În Vermont: pregătindu-ne, dimineața, Roasted French Coffee, arătându-mi biblioteca, lacul din jur, florile, motanul, vorbindu-mi despre cursul său la Universitatea din Boston („Ambițiosul secolului XIX”, văzut prin Balzac, Stendhal, Dostoievski), Îmbrățișându-ne, la sfârșit, ca „our new friends”. Delicata contrapondere a unui clasicism intelectual orgolios, detașat. Am contemplat, de asemeni, comportarea În preajma femeilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
tăia o bucată de salam și o mesteca în fața televizorului, iar doamna Sanowsky făcea mai multe drumuri, cărând totul în bucătărie. După câteva minute striga: „Gata masa!” Atunci noi ieșeam de peste tot, cum iese din gaură șoricelul Jerry când Tom motanul îi întinde capcana cu o bucățică de brânză. Uneori, Toni o bătea pe soția lui. Când sărea s-o sugrume, era și mai rău. Atunci tata trebuia să-i despartă, țipau cu toții și gâtul doamnei Sanowsky era la fel de roșu ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Își face lumină și răzbate pe un drum de munte apocaliptic. Pe un perete un insectar adus tocmai de la Rio de Janeiro. Sunt zece fluturi de pe Amazoane, albaștri, cu reflexe aurii-verzui Închiși În caseta de sticlă de deasupra pianului. Un motan cu chip de leu se plimbă leneș prin cameră și peste cameră. „L-au găsit la marginea drumului, primăvara” sau ce mai putea fi după ce trecuse o iarnă peste el și după ce colții fiarelor sfâșiaseră carnea de pe oasele trupului său
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
cap cu ochi diabolici, cu două mustăți sinistre. Se așeză În spatele lor și Începu să le reteze capetele, unul câte unul. Nu era nici acrobație, nici pedeapsă. Era, cred, altceva. Nu se auzi nimic. Doar Într-o vreme, miorlăitul unui motan Într-o curte sărăcăcioasă, apoi departe, departe, dincolo de pădurea de oțetari, strigătul unui cocoș care nu prevesti nimic. Cât despre studentul filolog care stătea cu chirie În camera de la parter și citea din carte, despre el nu se mai știe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Încercat să zboare de pe un gard și lumea i-a zis Pasere. A zburat, deci crezi că a zburat. Nu, nu a zburat. Doar noaptea el poate să zboare. Așa mi-a spus, că noaptea poate să zboare. Pleacă cu motanul și vine dimineața. Pisica aia e motan. Și unde se duc?, o Întrebă malițios Petru. Nu mi-a spus. Mi-a spus doar că nu există nici un elvețian și că Îl așteptăm degeaba, pentru că acolo nu este mare. Dar eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
lumea i-a zis Pasere. A zburat, deci crezi că a zburat. Nu, nu a zburat. Doar noaptea el poate să zboare. Așa mi-a spus, că noaptea poate să zboare. Pleacă cu motanul și vine dimineața. Pisica aia e motan. Și unde se duc?, o Întrebă malițios Petru. Nu mi-a spus. Mi-a spus doar că nu există nici un elvețian și că Îl așteptăm degeaba, pentru că acolo nu este mare. Dar eu nu cânt pentru elvețian. Înseamnă că lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
prin două uși și un hol, așa că nu m-am grăbit și nici n-am procedat în liniște ca să n-o scol. Din când în când mai auzeam alarma îndepărtată a unei mașini parcată în spatele blocului și mieunăturile tragice ale motanilor ghemuiți în iarba înaltă - totuși prea înfundate ca să-i tulbure somnul. M-am uitat din nou în oglindă și m-am tot gândit: ce să-mi fac? Era rost de acțiune, de ceva de anvergură, vinul îmi șoptea să fiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
etajul I al spiralei, doctorul Negruțiu își etala colecția de feline care se băteau necontenit, își marcau teritoriile și se uitau ciudat printre ochiurile gardului la grădina de dedesubt. Când aveam cinci ani am încercat să prind de coadă un motan care se freca de gard. S-a întors cu spatele (i-am văzut testicolele umflate și coada dreaptă) și a pulverizat o oarecare cantitate de urină prin plasa gardului. Stropii au făcut o boltă și n-am apucat să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
Nu poți să-i zici să pună ceva la gard? am întrebat. — Ce Dumnezeu să pună la gard? Nu știu, celofan... - N-o să pună nici un celofan, îl cunosc eu. I-am mai sugerat. — Și ce-a zis? — A zis că motanii nu fac pipi peste gard, că n-au nici un motiv, că își marchează teritoriul în alte părți. — Așa a zis? — Da. — Ce prostie. Și nu i-ai zis că miroase? — El a zis că nu miroase. — Probabil că s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
fi îngrijite ca animale de casă, și atunci să li se dea de mâncare, dar în singurătatea străzii și a sufletului geriatric filantropia îmbracă exclusiv o formă canină. Mă rog.) Ca să nu mai lungesc, pe străduța labirintică de lângă Unirii, doi motani se priveau și-și mișcau vârfurile cozilor, mârâind din când în când așa cum fac pisicile, ca niște copii sălbatici. Voiau să se bată. Erau într-o curte, alături de stație, și nimeni din cei prezenți nu se uita la ei. Oamenii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
mișcau vârfurile cozilor, mârâind din când în când așa cum fac pisicile, ca niște copii sălbatici. Voiau să se bată. Erau într-o curte, alături de stație, și nimeni din cei prezenți nu se uita la ei. Oamenii lungeau gâtul după tramvai. Motanii continuau să facă tărăboi, dar nu se mișcau. Așa e la motani. Învingătorul încearcă să-l facă pe celălalt cu nervii, să-l bage în pământ, și, șmecher cum e, îl pune într-o situație fără ieșire: pleacă de aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
niște copii sălbatici. Voiau să se bată. Erau într-o curte, alături de stație, și nimeni din cei prezenți nu se uita la ei. Oamenii lungeau gâtul după tramvai. Motanii continuau să facă tărăboi, dar nu se mișcau. Așa e la motani. Învingătorul încearcă să-l facă pe celălalt cu nervii, să-l bage în pământ, și, șmecher cum e, îl pune într-o situație fără ieșire: pleacă de aici, ăsta e teritoriul meu, și când ăla dă să plece șmecherul miaună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
teritoriul meu și acuma vrei să pleci? E un conflict dureros, dar frumos de privit. Tramvaiul a venit și i-a luat pe oamenii grăbiți cu conflictele lor, eu am rămas singur pe stradă, sub razele viguroase ale soarelui, privind motanii. Aveau spinările foarte arcuite, iar tensiunea atinsese asemenea cote, încât nici nu mai mișcau din coadă. Distanța dintre mustățile lor era de vreo zece centimetri. Unul, roșcat, ținea laba din spate îndoită într-o poziție oarecum nefirească, de parcă ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
roșcat, care bătea în retragere. Victoria era decisă, și sincer că în afară de inducerea umilinței, care e o stare universală, nu mai aveau nici un motiv să se înfrunte. Natura are căi ciudate; eu aș fi rezolvat mai simplu. Aș fi pus motanul învingător să umfle pieptul sau să facă un sunet specific, iar celălalt să înțeleagă și să se ducă în treaba lui. Nu era mai simplu? Ăștia, vezi Doamne, aveau demnitate, care motanului negru i-a părut amenințată, fiindcă altfel n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
aș fi rezolvat mai simplu. Aș fi pus motanul învingător să umfle pieptul sau să facă un sunet specific, iar celălalt să înțeleagă și să se ducă în treaba lui. Nu era mai simplu? Ăștia, vezi Doamne, aveau demnitate, care motanului negru i-a părut amenințată, fiindcă altfel n-ar fi tresărit de parcă l-ar fi ars ceva, naiba știe ce-o fi văzut, și i-a ras roșcatului o labă în bot, lucru care a declanșat ostilitățile. Și parcă simțeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
pentru un bărbat. Dar Ducu continua să rămână, cum el însuși se exprimase, „deprimat“. Mă simțeam ca în desenele animate cu Tom și Jerry, în care Jerry îl instruia pe nepotul șoricel sosit în vacanță cum să se apere de motan, însă șoricelul cel îndărătnic se ducea ca întors cu cheia la farfuria cu lapte, chiar sub nasul motanului. Atunci am realizat prima oară că, în ciuda a tot ceea ce încercase să ne bage școala comunistă în cap, oamenii sunt diferiți. Unii
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]