1,599 matches
-
rezervorul era amplasat cumva într-o parte, aproape imposibil să torni în el cu canistra. Nici românii nu aveau pâlnie, dar au avut o idee - să reteze de la jumătate o sticlă de plastic, pe care au transformat-o imediat în pâlnie. A doua. Incredibilă, dar spusă sub jurământ că merge (eu tot uit s-o testez!): „clonarea“ unei ștampile de pe hârtie cu ajutorul oului fiert. Procedura e simplă: se fierbe un ou tare, se decojește și se aplică fierbinte peste ștampilă. Pe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
devenit un fel de oglindă abisală a ființei mele și cu tastatura pe care îmi alunecă degetele. De cînd am învățat să scriu după metoda oarbă, adică fără să mă uit la taste, existența mea a devenit un fel de pîlnie : mă scurg direct din creierul meu pe ecran. De ani de zile nu mai scriu pentru ceilalți, scriu doar pentru mine, pentru senzația de uluire resimțită în fața acestui spectacol : ceea ce iese din creierul meu mă fascinează atît de mult încît
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
zi, iar în momentul cînd avionul a început să cadă am putut vedea, într-o primă fază, prin hublou, cum se derula prăbușirea. Vedeam de fapt un fel de cascadă de aer, era ca și cum am fi căzut într-o imensă pîlnie de apă, aerul devenise aproape lichid și defila prin fața mea. secundele mi se păreau extrem de lungi, simțeam în tot corpul vibrațiile avionului și la un moment dat am închis ochii. Probabil că nu mai voiam să văd cum cad, îmi
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
se plângea că simte mereu lipsă de aer, că obosește repede dacă suie câteva trepte și că în aglomerație se sufocă. Din pricina asta lăsa fereastra deschisă în fiecare noapte. I s-a adus și un aparat cu un fel de pâlnie de cauciuc pe care și-o fixa pe nas și pe gură și respira. "Ăsta are boala ta", i-am zis lui Dinu. Nu, are altceva. Mai simplu". Mi-a părut rău. Aș fi adus în cameră polen sau păr
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
avea chef decât să mă duc la bâlciul din apropiere, să cumpăr toate baloanele colorate puse acolo în vânzare și să le înțep pe toate. Să nu mai existe în întreg bâlciul nici un balon umflat. Pe urmă aș lua o pâlnie și aș striga să mă audă toți: "Iată filosofia mea. Nu există decât două adevăruri. Unul care seamănă cu baloanele umflate, altul care seamănă cu baloanele golite, fleșcăite, după ce-au fost înțepate. Fiecare crede în ce dorește. Într-un
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
se apără Gheorghe Gh. Petrea. “Nici nu-mi trece prin cap așa ceva. Dimpotrivă. Uite, m-ai convins” spune Dimofte și-și prinde centura. “Și-acum, băieți, puțină muzică” zice tot el și încearcă să pună în funcțiune radiocasetofonul mașinii. Din pâlnia difuzorului nu se-aude nimic. Șoferul apasă, încă o dată, pe buton, apoi încă o dată. Cei trei pasageri nu pricep nici ei cum un aparat complet nou, cu piese japoneze, poate să facă asemenea figură nedorită. Deodată, toți patru simt o
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
secvență reportericească și să fim oaspeți gospodarilor dintr un sat prahovean”... A urmat, după acest anunț, aceeași “Sârbă în căruță”, ceea ce m-a făcut să zâmbesc. “O trecere muzicală mai nimerită nici că se poate!...”, mi-am spus atunci. Din pâlnia difuzorului răzbat acum acordurile săltărețe al “Rustemului”, apoi ale “Gemparalelor” ... Oare, cât faci din Banat până-n Dobrogea? Depinde cu ce călătorești. Dacă mergi cu trenul și dă sfântul să ai legături bune, în câteva ore. Tot așa și cu mașina
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
etc. Catalogul de plăci se trimite la cerere gratis și franco“. A scos pe rând câte un disc din mape, privind cu uimire emblema roșie din mijloc: „His Master’s Voice“, „Concert Record «Gramophoneă“ - cu cățelul vârându-și urechea în pâlnia gramofonului. Nici nu mai distinge bine ce scrie, literele s-au șters de vreme, nici nu e atentă, de fapt, la ce scrie, se vede cândva, în urmă, foarte în urmă, nici nu izbucnise primul război, nu era decât o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
urmă că va fi fiind extraordinar de scump, dar e posibil să fie mai scump decât un inel cu incrustații și pietre rare? și la vreo săptămână după aceea sosește pachetul de la Paris Îsau Leipzig?) cu cutia de gramofon și pâlnia ca o scoică imensă albăstriu-verzuie pe dinăuntru și câteva plăci de încercare și ani la rând cumpărându-și din economiile ei plăci de tot felul, făcând să răsune casa imensă de sunete pe care nu le-ar fi putut auzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
trăiești din dobînda pe care o vei primi. Ca bucata asta de cartof... Basie, cînd ai fost la Închisoarea Centrală din Shanghai, ți-a vorbit cineva despre mama și tata? — Cred că am auzit ceva, Jim. Basie Își făcu mîinile pîlnie, conspirativ. O veste bună, sînt Într-unul din lagăre și așteaptă să te vadă. Am să aflu eu pentru tine În care anume. — Mulțumesc, Basie! De atunci Încolo, Jim o ajută cu regularitate pe doamna Blackburn. În fiecare dimineață, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
m-a îngrijorat peste măsură. Ce s-a făcut oare din păsărica împinsă poate de fatalitate între oameni străini, iarna, fără adăpost? Robert nu va putea niciodată să doarmă în podul unei case vechi, în tovărășia cucuvelelor, lângă gramofonul cu pâlnia turtită, alături de perele tomnatice întinse pe jos, pe pânza de saci, în formații strategice, ca o companie în marș, în desfășurare simetrică. Mi-aduc aminte de zilele când foamea mă silea să le dau târcoale, să ridic câte una și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
afară de ce-i mai pica de la noi. În ziua când urma să fie dus la judecată, el își curăți vestonul, cu ceai, își lustrui bocancii, și cu capela periată și pe o sprânceană, își duse la gură o mână făcută pâlnie, trompetând „înaintarea”. La poarta închisorii, un clopot suna, ori de câte ori pleca sau intra cineva. Poarta deschisă împingea o limbă de oțel elastică, ce semnala evenimentul. De astă dată a sunat la plecarea trompetului, și încă o dată la reîntoarcerea lui. Intrase vesel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
ciripeau gălăgioase. Caii trecură printr-un pârâu limpede împroșcând cu apă. Printre ramurile copacilor, razele dimineții cădeau pe pământ ca o ploaie de săgeți. Lacul din Tecali era la fel de liniștit, iar trestiile foșneau ușor. Nishi descălecă, își duse mâinile făcute pâlnie la gură și îl strigă pe fostul călugăr. Din colibe, doi-trei indieni cu părul împletit în cozi și goi până la brâu scoaseră capul în prag. Își aduseră aminte de samurai și de Nishi și începură să râdă cu nasul lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
se răzgândise, făptura nici măcar nu Încercase să se sustragă destinului. Poate că era deja bolnav, iar el nu făcuse nimic să-l ajute. Fima se aplecă și, cu multă delicatețe, adună gândacul Într-o bucățică de ziar strânsă ca o pâlnie, dar În loc să-l arunce la gunoi, Îi săpă o groapă Într-un ghiveci de la geam, În care nu mai creștea nimic de mult. După Înmormântare atacă grămada de vase murdare din chiuvetă, spălă farfuriile și ceștile. Când ajunse la tigaie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
pentru adaptarea jurnalului - recunoștea Levin -, dar a avut o înțelegere. — Aveam încredere în domnul Frank. Bărbatul din fața mea se aplecă înainte. Lângă el, un bărbat mai în vârstă, un refugiat, nu mă întrebați de unde știam, doar știam, își făcu mâna pâlnie ca să audă mai bine cuvintele lui Levin. Privirea mea urmărea în continuare sala. Se opri la o femeie de pe ultimul rând. Presupusesem că era încă în Amsterdam sau poate se întorsese în Germania. Nu era evreică. Nu avea de ce să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
pe partea dreaptă, apoi vâltorile al căror nume aminteau de-o pușcă sprijinită de-un copac au început să se înșire pe cursul apei. Încă un cot, și apa înspumată a devenit vizibilă. Zach a evaluat rapid curentul, bolovanii, o pâlnie îngustă aflată pe dreapta, în mijlocul unui culoar cu obstacole formate din bolovani, culoar pe care trebuiau să-l evite. S-a mai întors o dată ca să se asigure că Jina era în regulă. Soția se lăsase și mai în jos pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
într-un fel și, în realitate, lucrul respectiv se dovedește a fi total diferit ? Canionul ăsta e mult mai îngust decât îmi imaginasem. Nu e deloc grandios. Mi se pare că e cumva claustrofobic, de parcă ne-am strecura printr-o pâlnie. Am și o idee, destul de vagă, despre subiect. Am o femeie, Lana, la vreo treizeci de ani, un soi de neadaptată ... Nu e vorba numai de mine, a întrerupt-o Irene. Nimeni nu te vrea aici. În tăcerea care a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
licențios-sclifosit - mai mult de o sută de pagini. Un stil care, la început, trezește curiozitatea, prin noutate, devine agasant și chiar dizgrațios prin repetare. „milă față de mama dar nici o îngăduință: mama trebuie să dispară. râgâie; scapă pârțuri; le stâlcește în pâlnia spațiului dintre trompele uterine; pot să-mi închipui orice. Nimeni nu cumpără scornirile mele și n-are ce face cu astfel de născociri. Mi se va întoarce spatele. Mi se va zice că - zăbovind suspendat deasupra putorii - eu însumi încep
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
departe e această persoană - de altfel inofensivă - de bunul-simț comun. Cu ochi care surâdeau mereu aiurea, Mini își scotea abia paltonul, când baba intră tiptil, cu ochii holbați sperios spre ușa lui Rim. - Birjarul, duduie! Birjarul! șopti cu mâna făcută pâlnie la gură. Ochii lui Mini se măreau din ce în ce! - Care birjar? . . . - Al matale . Cică mai sade? . . . - Ce? Vrei să pleci? întrebă Lina. - Mai stau! declară Mini uimită. Dar l-am uitat! mărturisi încet, confuză, ca și cum era o vină
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
târându-mă după dânsa, ba uneori încerca să-mi scuipe printre dinții tociți, drept în obraz. De undeva, din negura timpului, Dura îmi zâmbea, mângâindu-și părintește puiul... Urma mea o lua mereu înainte și eu îi strigam, cu palmele pâlnie la gură: -Hei, încotro mă duci, prietenă?.... Îmbrățișarea înecatului În ochii minții mă văd iar ca la douăzeci de ani, în ziua aceea înnourată de vară, în care am pornit singură spre zona de agrement “Lebăda”, amenajată în afara orașului, cu
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
Mai întâi, ca să se facă bine digestia, toarnă-mi un păhărel din ce ai tu mai tare dintre tării. * Nu dură mult timp și veniră și băieții. Tanti Aglaia terminase de îngurgitat piciorul de pui, se învrednici să toarne în pâlnia gurii două pahare de rachiu, cel oferit inițial de către Ina părându-i-se prea puțin. Acum putea vota cu oricine. Se înregimentă nechemată, în rândul oaspeților și susținu partida de alto în cântecul deja pornit de : Mulți ani trăiască! în
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]
-
vultur cu ochii ficși și pupilele liniare ca la reptile. Nu țipă, își înclină capul ritmic în zbor pentru a privi mai bine. Îi spuneam destul de recent Doctorului că, dacă un aparat fantastic ar înregistra concluziile la nivelul istoriei, din pîlnia sa s-ar auzi, strigat de miliarde de voci, un singur vuiet: „-Să nu mor, să nu mor! Să-mi piară chinul, cumva, dar să fiu veșnic. Doar, doar apare-va o bucurie.” Iată-l acum pe V. tînăr complet
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
care punea în mișcare un alt pinion fixat pe a doua placă de piatră de moară ce se afla deasupra celei de jos care era fixă. Avea coș în jurul pietrelor ca făina să nu se împrăștie, iar deasupra coșului era pâlnia unde puteai pune până la 8 kilograme de boabe. Era nevoie de doi oameni care să învârtă piatra de deasupra și să macine. Pentru că era râșnița cea mai performantă din sat, oamenii stăteau la rând ca să râșnească, să macine grâul sau
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
poartă grea, din scânduri negre, a cărei mișcare era frânată de buruieni. De când n-o mai fi deschis-o cineva?" se întrebă el, trezindu-se în fața unui maidan de un verde bolnav, invadat de brusturi enormi, mai înalți ca el. Pâlniile frunzelor, de mărimea umbrelei, aveau ceva agresiv și carnivor. Șovăi. Se lăsă totuși înghițit de ele, urmând o potecă lată de o palmă. Nu deslușea nimic în față sau în părți. Se simți strecurându-se prin labirintul rafturilor pline și
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
cât casa urmau o căruță, cu scândurile pictate cu faraonoaice și fachiri cu turbane, trasă de un măgăruș împopoțonat cu canafi și panglici colorate. Din căruță, circari ambulanți, cu maimuțe pe umăr și șerpi exotici încingându-le busturile, anunțau prin pâlnii de tablă ruginite "Sosirea vestitului circ Coradino în urbe". Pornite din arcuri, săgeți cu cozi lungi de panglici multicolore sfâșiau aerul, înscriind pe cer volute leneșe și grațioase însemne efemere. Iarmarocul era în afara urbei, nu departe. îl găseai ușor după
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]