1,945 matches
-
cu care mai bea, în zori, cîte-o cafea, nici propria ei reflectare-n geam, sutienul și chiloții fosforescenți și carnea ei erodată de lumina roșie, apărând doar fantomatic: buze negre, găuri adânci și catifelate în locul ochilor, o scobitură înghiocată în mijlocul pântecului. Asemenea prădătoarelor sensibile doar la mișcare, ochii ei dădeau realitate numai animalului masculin, prada leneșă, în fulgarin și pălărie, la vederea căreia corpul fetei, inert pîn-atunci, se-nsuflețea, buzele chemau, pieptul se lipea de sticlă, palmele cu degete desfăcute băteau
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
zona tarkovskiană, mistică și adâncă a părții drepte a minții noastre, cea cu care desenăm, cântăm, înjurăm și ne rugăm. Primii ani de copilărie sânt capul ciudat, vârât în lumea noastră, al unei ființe prelungi, al cărei torace e adolescența, pântecul - maturitatea, și care diminuează într-o coadă tot mai îngustă, în fiecare clipă a vieții noastre sîntem secțiuni prin această ființă. Partea ei deja trecută de pelicula lumii ne populează memoria, hernie dilatată a minții, iar cea care urmează să
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
tavan, ar scânteia deodată, la doar o palmă deasupra ceștii noastre, un ovul abia fecundat. Pentru ființele umane există însă porți privilegiate, obligatorii, așa cum în Bardo Thodol, cu părul fluturând în vântul cumplit al karmei, cauți refugiu până și-n pântecele cele mai umile. Firește, sîntem precedați de filamente și cili cauzali, dar vârful creștetului nostru adevărat e oul viu ce coboară-n josul trompei din burta unei mame și înnădește în uter. Țeasta noastră, încet scanată de pelicula lumii, e
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cei căzuți erau cu toții burgunzi de dincolo de Rin sau, oricum, oameni de-ai lui Reinwalt. Unii, încă în viață, gemeau răniți. îl recunoscu pe unul dintre ei: Erhardt, fiul Taciturnului. Zăcra ghemuit în iarbă, în poziția fătului, și-și apăsa pântecele cu mâinile. Coborând de pe cal, Balamber se apropie de el și doar atunci zări, la o oarecare distanță, trupul cel lung la lui Reinwalt, întins cu fața în sus, cu brațele desfăcute și cu o dagă înfiptă în piept. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
de „hoarda dezlănțuită”, așezată în genunchi, pe asfaltul din piață, în speranța că liderul național se va coborî până la ea. La ajungerea mea acolo, așteptarea aceasta, apăsătoare de ambele părți, se terminase. De pe acoperișul palatului căzuse o petardă, izbise în pântec un tânăr și declanșase astfel ceea ce trebuia declanșat. Atunci nu știam care a fost ordinea lucrurilor. Acum știu că la început a fost pâinea, apoi petarda aceea care își depășise rolul, și, în cele din urmă, sticlele incendiare, cu care
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
În ceea ce mă privește, refuz să cred că, făcând această propunere (a unui contracandidat al liderului PAC), Alianța ar fi o mamă care se face că își îmbrățișează fiul și, în acest timp, îi răsucește un cuțit de bucătărie în pântec. Chiar dacă metafora de mai sus ne este propusă de un poet autentic, nu mi se pare deloc potrivită. Între distinsa poetă Ana Blandiana și marele critic Nicolae Manolescu, care a girat-o de la începutul drumului său, prefațându-i cu generozitate
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
ca lămpile în care s-a terminat uleiul. La prânz, doica îmi adusese masa. Am răsturnat castronașul cu supă: am strigat din toate puterile. Toată casa se adună la ușă. Veni și târfa, dar făcu repede cale-ntoarsă. I-am privit pântecul: se îngroșase. Deci nu născuse încă. Se duseră să cheme doctorul. Mă bucuram în sinea mea că am reușit măcar să-i deranjez pe imbecilii ăștia. Doctorul sosi, cu trei fire de păr în barbă. Îmi permise să fumez opiu. Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
a petrecut povestea, dar fără ca să tremuri? [MIHNEA] Acum! [IUGA] Acuma dară, căci vremea e pe dos Cum este și în basme: Ce-i sus cădea-va jos, Părinții lor ucide-or cu mâne crude fiii {EminescuOpVIII 136} Și-n pântecele mamei vor sumuți copiii, Ei vor striga - vor spune că Mihnea este Domn Și s-or întoarce moșii-mi în vecinicul lor somn, Întoarce-s-or să vie cu ochii spre pământ Când vor afla acelea ce-n vremea noastră
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
închide ochii și continuă să plutească. După un răstimp, înoată spre marginea bazinului. Îl privesc cum iese din piscină. Apa cade de pe el în șiroaie argintii. S-a îngrășat enorm. Mușchii de pe piept și brațe sunt umflați și moi. Sub pântecul rotunjit, picioarele îi sunt extrem de subțiri. Ia de jos un prosop și își pune niște pantaloni scurți gri. Sună-l pe premierul Zhou să convoace o ședință. O să stau de vorbă cu „băieții din vechea gardă” pe data de optsprezece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
se arcuiesc în față, lungi cât un stat de om. Rășchirate ca niște degete, penele înclină pasărea în unghiul vântului. Capul roșu-sângeriu se pleacă, iar aripile bat împreună, un preot înfășurat în mantie oferind binecuvântarea. Coada se face cupă și pântecul se încovoaie, surprinse de înălțarea pământului. Picioarele lovesc, genunchii întorși înapoi zbătându-se ca un tren de aterizare avariat. O altă pasăre plonjează și vine grămadă, luptându-se pentru un loc liber la popasul ticsit, de-a lungul celor câțiva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
așteaptă să apară la horă un lăturean cu părul galben și cu ochi albaștri, nimeni nu-l află și nici nu-l știu să fi fost, iar fetele râd pe ascuns, dar Onica nu le vede și nu le aude, pântecul ei Începe să crească, degeaba și-l strânge Onica și Sâiu, tată-său, o vede Într-o zi și, cât e el de prost, nu-i prost, chiar dacă a rămas de tânăr fără muiere și o Întreabă pe Onica și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
și acum cum bate Folea În dobă, că i-a chemat drăguțu’ de Împărat, dar tunetul se pierde și cad aceleași frunze În groapa de unde nu poate ieși, el, dar mai cu seamă omul de lângă el, cu rană mare la pântec - Îi pune pe rană pâinea pe care o mestecă Întâi În gură și-l leagă cu o zdreanță - și nu-i mai curge sânge nici un pic și fața i s-a albit și bolborosește Întruna o poveste cu o fată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
care a chemat ambulanța pentru Alfie când a suferit atacul și care l-a ținut de mână în timp ce-și dădea ultima suflare (ceea ce era adevărat). După ce i-a făcut să se simtă stânjeniți, și-a pus mâna pe pântec într-un gest dramatic și i-a anunțat că trebuie să ajungă la spital. Kieran se crispase văzând cât de nerușinată și profitoare putea fi, dar gestul ei și-a făcut efectul, obținând un număr impresionant de cinci numere de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
Nu de alta, dar sunt sătul și mi-e silă de goișe în sus, goișe în jos! Dacă e de rău, de vină-s goimii, dacă-i de bine, e meritul evreilor! Nu pricepeți, dragii mei părinți, din al căror pântec s-ar zice că am răsărit, că o astfel de gândire e un pic barbară? Că, de fapt, nu dați glas decât spaimei voastre? Sunt convins că prima deosebire pe care am învățat-o de la voi n-a fost aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
moment al vieții femeii. Nu-l rata, prin alegerea momentului nepotrivit și prin acceptarea unui partener ocazional. Gândește-te că viitorul tău copil va moșteni și caracterul tatălui său. Gândește-te și vezi bine ce sămânță pui la germinat în pântecul tău, că relația dintre copil și mamă se suportă tot restul vieții. Restul vieții tale poate fi fericit sau ratat. Părinții fac o fată și o cresc și la 18 ani, apare un escroc masculin, care îi deviază drumul cel
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
fie frică de bărbat”, după cum este avertizată și azi la cununia religioasă și să i se supună bărbatului necondiționat. Într-o lume condusă de bărbați, femeile nu se pot descurca singure din cauza obstrucționării și șicanării din partea societății. Femeia este deținătoarea pântecului aducător de vieți pe Pământ și de plăceri pentru bărbați. În comparație cu animalele, oamenii au degenerat. Animalele fac sex numai pentru a face pui. Masculii respectă femelele. Oamenii fac sex, cu oprirea procesului de concepție (de perpetuarea speciei), de nașterea unui
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
cu oprirea procesului de concepție (de perpetuarea speciei), de nașterea unui copil. Procesul natural, din corpul unei femei însămânțate, nu este lăsat să se desăvârșească, prin nașterea copilului. Aceasta provoacă îmbolnăvirea femeilor. Străbunicele noastre nășteau toți copii care germinau în pântecul lor. Nășteau normal, fără medicamente și nu existau atâtea boli, ca acum. Pentru a fi sănătoase, fetele ar trebui să facă sex, după terminarea studiilor, după calificarea într-o profesie, 150 149 după obținerea unei slujbe și după maturizarea psihică
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
mai poate salva. Duhoarea de carne arsă plutește peste tot și face pe unii dintre ei să vomite violent. Lângă o uriașă grămadă de moloz din care țâșnesc lungi limbi de flăcări, o femeie se leagănă cu mâinile împreunate pe pântec și repetă hipnotic în timp ce lacrimi mari sapă dâre adânci pe obrazul smochinit plin de murdărie. Aici a fost casa mea...aici a fost casa mea...". Marius lovește violent cu lopata într-un planșeu de beton. Ascultă cu atenție, în speranța
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
care survolează orașul la joasă înălțime face pe toți să ridice capul sus. Înainte să se trântească la pământ, mai au timp să vadă cum enorma pasăre de pradă coboară într-un picaj aproape vertical și începe să-și golească pântecul metalic de încărcătura letală. Un șuier ascuțit sfâșie văzduhul și prima explozie ridică spre cer o enormă ciupercă de flăcări. Apoi altele, una după alta, într-un crescendo infernal. Șuieratul bombelor se aude din ce in ce mai aproape și mai amenințător. Cu mâinile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
ca o eternitate. Tensiunea așteptării se revarsă în valuri prin vene, aproape să-l sufoce. Își încleștează pumnii în buzunarul pantalonilor. Uimit, constată că nu are nici o putere să-și potolească tremurul ciudat din mâini si picioare care urcă spre pântec unde-i transformă mațele în gelatină. "Haide odată! Renunță! Sau trage! Oricum șansele să scapi sunt aproape nule. Dar să se termine odată!" Cling! Nimeni nu mișcă, parcă incapabili să creadă ceea ce petrece sub ochii lor. Liniștea încordată trezește până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
gânguresc liniștit, simțindu-se în siguranță. Emilia... și Adela, cea mică. La cea mare ai să vezi o aluniță în formă de inimă pe brațul drept, asemănătoare cu a ta. Să știi că ele te cunosc foarte bine. Încă din pântec le-am vorbit despre tatăl lor. Marius se ridică, înconjoară patul Smarandei și aplecat deasupra celor două păpuși vii, le sărută pe frunte în timp ce mângâie cu gesturi aproape stângace creștetul lor, acoperit de căciulițe groase, verzi. Un sentiment necunoscut până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
de glasul ei. Și după asta am să-i spun: mângâie-mă. Mângâie mă, și luându-i mâinile i le coborî încet, ca într un ritual, peste trupul ei cu forme unduitoare. Începu de sub bărbie și-l călăuzi spre rotunjimile pântecului și ale coapselor, apoi îl lăsă pe el să urmeze calea fără ajutor, cu ochii larg deschiși. Bart îi simți în obraz răsuflarea fierbinte și părul ei lung, despletit îi atinse fața, ca o mângâiere. Și ținemă bine la pieptul
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
povârnite. El îi aduse prinosul omagiului său fierbinte, zăbovind lângă sânii ei frumoși, catifelați și avizi de sărutări, apoi coborî dedesubtul lor, nelăsând nici un loc nesfințit de atingerea buzelor sale și își lipi cu tandrețe virilă obrajii, apoi gura de pântecul ei suplu, catifelat și fierbinte - un leagăn al tainelor vieții și iubirii, care se înălța și cobora ușor, în ritmul respirației. O, Doamne, repetă bărbatul copleșit de patimă și străbătut de un fior adânc, îți mulțumesc din suflet pentru darul
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
decât că procesul va avea loc, dar ignora în ce fel. După desăvârșirea figurii se trăsese în lături și se ținea departe de forțele care desenau omoplații și claviculele gata căptușite cu piele, sânii mici și cu sfârcuri cam negre, pântecele în mijlocul căruia o mică scobitură marca buricul. Nu-și explicase niciodată de ce a întors capul când s-a generat sexul, dar pe măsură ce relua incidentul în memorie i se părea că a făcut un lucru nobil, că a dat ființei dinaintea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
în care vorbesc eu atunci când sunt oficial. - Domnișoară, eu am trecut prin multe... domnișoară, viața oferă... viața este... viața nu este... o fată singură... Și îndrugând verzi și uscate, a întins deodată mâinile și a pipăit-o pe Magda pe pântec și coapse. Ea a rămas ca trăsnită. Nu vreau neapărat să insinuez că i-a dat voie, era clar că era surprinsă, chiar îngrozită. A avut nevoie de o vreme până să înțeleagă ce i se întâmplă. Timp de câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]