1,633 matches
-
pentru că ajungea din ce în ce mai puternic. 5. Iudeii au ucis cu lovituri de sabie pe toți vrăjmașii lor, i-au omorît și i-au prăpădit. Au făcut ce au vrut cu vrăjmașii lor. 6. În capitala Susa, Iudeii au ucis și au prăpădit cinci sute de oameni, 7. și au junghiat pe Parsandata, Dalfon, Aspata, 8. Porata, Adalia, Aridata, 9. Parmasta, Arizai, Aridai, și Vaiezata, 10. cei zece fii ai lui Haman, fiul lui Hamedata, vrăjmașul Iudeilor. Dar n-au pus mîna pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85081_a_85868]
-
Hamedata, vrăjmașul Iudeilor. Dar n-au pus mîna pe averile lor. 11. În ziua aceea, numărul celor ce fuseseră uciși în capitala Susa a ajuns la cunoștința împăratului. 12. Și împăratul a zis împărătesei Estera: "Iudeii au ucis și au prăpădit în capitala Susa cinci sute de oameni și pe cei zece fii ai lui Haman. Ce vor fi făcut în celelalte ținuturi ale împăratului?... Care-ți este cererea? Ea îți va fi împlinită. Ce mai dorești? Vei căpăta." 13. Estera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85081_a_85868]
-
într-o societate primitiv homofobică? Sau fiindcă ar fi fost victima unei înscenări a poliției secrete? Greu de spus: textul lasă această întrebare - ca multe altele - deschisă. În orice caz, la început îl găsim pe Tolea lucrând la un hotel prăpădit dintr-un București la fel de prăpădit. După o serie deconversații (cu proprietarul său, Gafton, cu medicul psihiatru Dr. Marga), după descrierea unui vis și după o serie de curioase răsuciri mentale, rezultă că Tolea ar putea să se afle în pragul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
încălțării, ori mai în grabă, lua funingenă de la gura sobei, zicând: „Cum nu se dioache călcăiul sau gura sobei, așa să nu mi se dioache copilaș ul !” și‐mi făcea apoi câte‐un benchiu boghet în frunte, ca să nu‐și prăpădească odorul ! ... și altele multe încă făcea ... Așa era mama în vremea copilăriei mele, plină de minunății, pe cât mi‐aduc aminte; și‐ mi aduc bine aminte, căci brațele ei m‐au legănat când îi sugeam țâța cea dulce și mă alintam
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
nu-l mai pot ierta. 3. În ziua aceea, cîntecele Templului se vor preface în gemete, zice Domnul Dumnezeu, pretutindeni vor arunca în tăcere o mulțime de trupuri moarte." 4. Ascultați lucrul acesta, voi care mîncați pe cel lipsit, și prăpădiți pe cei nenorociți din țară. 5. Voi, care ziceți: Cînd va trece luna nouă, ca să vindem grîul, și Sabatul ca să deschidem grînarele, să micșorăm efa și să mărim siclul, și să strîmbăm cumpăna ca să înșelăm? 6. Apoi vom cumpăra pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85063_a_85850]
-
mai plăcut așa cum a fost pe Dinamo. Era altă chestie, la Roma... Așa, deci. Am mers și eu cu ei și-l pe văd pe olandez că-mi dă cureaua asta. Vorbea pe nemțește cu Katy și râdeau de se prăpădeau. Pirpiriul se răzgândi. Îi făcu semn să-ăi scoată iar cureaua. O luă, o studie câteva clipe îngândurat. - Vă rezolv. Cu cuiul. Îl dau prin foc ăi iese la fix. Un cui de doiăpe. Bătrânul se veseli. Se-așeză pe scaunul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
o dată, senzația că se revarsă peste mine un timp pe care chiar că nu-l mai pot stăpâni. Cât te știam plecat, dispărut, fusese așa, ca o poveste închisă. Coerentă. Avea logica ei. Îl aveam pe Iacob. Chiar dacă s-a prăpădit, îmi rămăsese certitudinea prezenței lui adevărate, palpabile, lângă mine. Tot timpul acela continua. Acum... Atunci rămăsesem singură, parcă plecase timpul tot din mine. Acum, când am aflat că te-ai întors, mi se părea că timpul venea revărsat peste mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
soarbe de pe gură; O desmiardă ș-o întreabă, Iar ea fața și-o ascunde Și așa de-ncet răspunde Cu o voce dulce, slabă. Tot alături călăresc, Nu au grija nimănuia, Și de dragi unul altuia Ei din ochi se prăpădesc; Se tot duc, se duc mereu, Trec în umbră, pier în vale, Iară cornul plin de jale Sună dulce, sună greu. Blîndu-i sunet se împarte Peste văi împrăștiet, Mai încet, tot mai încet, Mai departe... mai departe. Sus în brazii
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
vine, vine, vine, calcă totul în picioare; Durduind soseau călării ca un zid înalt de suliți, Printre cetele păgâne trec rupîndu-și large uliți; Risipite se-mprăștie a dușmanilor șiraguri, Și, gonind biruitoare, tot veneau a țării steaguri, Ca potop ce prăpădește, ca o mare turburată - Peste-un ceas păgânătatea e ca pleava vânturată. Acea grindin-oțelită înspre Dunăre o mână, Iar în urma lor se-ntinde falnic armia română. Pe când oastea se așează, iată soarele apune, Voind creștetele-nalte ale țării să-ncunune Cu
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
tîlhari; dar oile n-au ascultat de ei. 9. Eu sunt ușa. Dacă intră cineva prin Mine, va fi mîntuit; va intra și va ieși, și va găsi pășune. 10. Hoțul nu vine decît să fure, să junghie și să prăpădească. Eu am venit ca oile să aibă viață, și s-o aibă din belșug. 11. Eu sunt Păstorul cel bun. Păstorul cel bun își dă viața pentru oi. 12. Dar cel plătit, care nu este păstor, și ale cărui oi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85101_a_85888]
-
bine să stea la biroul ăla unde lucrează, la revista aia, să scrie teatru, că el îi asigură punerea în scenă, că va juca el în rolul principal, că el și... „mă faci tu celebru?”, o întrebase într-o zi, prăpădindu-se de râs. Am să aflu eu ceva din povestea aia?, am să-nțeleg eu ceva mai mult din vorbele doamnei?, o să fie drum lung de la povestea spusă de doamna la ceea ce am văzut eu că s-a întâmplat?, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
flăcăi/ Și jucați bătuta, măi, iaca-așa și așa./ Câte unu, câte doi/ C-așa-i hora pi la noi, iac-așa și așa... Preotul, oltean din tată-n fiu, pronunță caraghios, încearcă să imite graiul moldovenesc, și băiatul se prăpădește de râs, pe la c-așa-i hora pi la noi, părintele pronunța un pi atât de dulce, că erai în stare să te duci cu el oriunde, peste mări și țări, doar să-ți cânte... Despre regrete: Lasă-mă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
Giuliano, cine știe, nici n-are s-o citească, iar Ardinghelli o să se mândrească el cu această ultimă osteneală a mea. Nevoia în care mă aflu și care mă împinge de la spate mă îndemna totuși să i-o dau, căci îmi prăpădesc sănătatea și multă vreme n-am să mai pot trăi așa, pentru că sărăcia mă înjosește. În afară de aceasta, aș dori ca acești domni Medici să înceapă să mă folosească din nou, chiar dacă ar fi să car pietre la început; dacă pe
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
a vârât mărul, ziarul, revista literară și mărunțișul strâns astăzi. A mers cu greu, și a trebuit să se oprească de câteva ori ca să-și tragă sufletul. Până la venirea autobuzului Își cumpără de la dugheana de alimente din stație, o Încăpere prăpădită În care miroase a legume putrezite, o pâine, un iaurt, și o cutie cu pate de ficat și două pachețele cu biscuiți ,,Eugenia,,. Până la calea ferată, stația terminus, Antoniu privește atent prin fereastra autobuzului, reclamele ce-au Început să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
Moab și împotriva celor din muntele Seir, care veniseră împotriva lui Iuda. Și au fost bătuți. 23. Fiii lui Amon și ai lui Moab s-au aruncat asupra locuitorilor din muntele Seir ca să-i nimicească cu desăvîrșire și să-i prăpădească. Și, după ce au isprăvit cu locuitorii din Seir, s-au ajutat unii pe alții să se nimicească. 24. Cînd a ajuns Iuda pe înălțimea de unde se zărește pustia, s-au uitat înspre mulțime, și iată că ei erau niște trupuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85046_a_85833]
-
Și-i...EPIGRAMĂ! VIAȚA CA O...PRĂJITURĂ Fac din viață-o... prăjitură; Pun iubire, vise, dor, Fraze pun spre-a nu fi...dură, Presărate cu...umor! PASTILUȚE CU UMOR Ofer --cum bogat nu îs- Pastiluțe! Tuturor! Poate măcar zece...mor Prăpădindu-se! De... râs! TRUFANDALE... Mănânc prima mea căpșună! Trece-alene, o...zeiță, Tânără, cu ochi de prună! -Doamne! Mi-am pus o...dorință! DREPTUL DE AUTOR Cartea-i scrisă la... beție Și te scoate din Umor! Ba, mai mult, vița de
Calul cu potcoave roz Epigrame-Fabule-Panseuri by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/468_a_877]
-
de 14 ore face prăpăd. Dumnezeu știe dacă nu va pârjoli orașul în întregime; dacă aceasta s-ar întîmpla, n-aș mai rămâne nici cu o cămașă de schimb... Dacă v-aș însemna numele persoanelor de calitate care s-au prăpădit, v-ați îngrozi la citirea lor; de aceea vă scutesc de o asemenea lectură... Dacă voi supraviețui acestui flagel, n-am să lipsesc a vă ține la curent în continuare cu ce se întîmplă aici. Cât despre treburile obștești, e
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
s-au despărțit la tinerețe? — Cine spunea că În tinerețe a fost ceva Între ei doi? Parcă Victor... — Din câte știu de la Victor, erau rude apropiate. — Veri buni au fost. — Veri de-al doilea! — Frați vitregi! — Uite, Buni s-a prăpădit și mie tot nu mi-e clar, au fost sau nu logodiți? — Trebuiau să ia de la Patriarhie dispensă... El i-a cerut mâna, dar ea l-a refuzat, fiindcă era prea tânăr... — Ea era prea tânără În raport cu el! — Erau amândoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
trebuit să fie studentă și ei nu-i plăcea să Învețe! Era prea legată de familie! — Era prea independentă, n-a vrut să se lege! — Buni era o femeie de casă! A luat cu ea secretul cozonacilor! De când s-a prăpădit ea, Îi iau de la Alimentara, de la Pâine... — A mai păstrat Buni și alte secrete! N-a povestit niciodată despre prima ei căsătorie, când s-a numit doamna Manu. — Ce tot vorbești? Primul ei soț a fost aviator și a murit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
chinuia să dezlege sârma de la poarta cumnatei sale, Ana. Gardul de la drum era din scânduri putrezite pe alocuri, de abia se mai țineau În câteva sârme. Ana avea vreo trei - patru câini care sau pripășit pe la ea. După ce s-a prăpădit soțul ei, un alcoolic incurabil și un scandalagiu pe măsură și a făcut prieteni câinii care săreau gardurile de la vecini și, de asemenea, mai creștea câteva gâini care erau tare Îndrăgite, strânse, adesea, cu duioșie la piept și strigate după
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
anume? Da, i-am răspuns. în legătură cu literele. Da, a spus ea. Le luăm încetul cu încetul. Trebuie să înveți câte două-trei odată. Sunt absolut necesare? am întrebat, Sigur, fără litere nu te poți dezvolta. Fără litere probabil că s-ar prăpădi pământul. îmi vorbea ca unui copil, ca și cum aș fi fost copilul care de fapt eram. Nu stau pe loc, i-am zis. Se mișcă așa de repede, că nu pot să le văd. Orice început este greu, a spus ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
vale pe Drumul Militar, nu pricep. Trebuie să se fi poticnit și să fi bâjbâit mult, ținându-se de copaci pe poteca alunecoasă. Eu nu i-am dat nici un ajutor. Nu. Mi-am zis: Dacă va cădea și se va prăpădi, atunci toată istoria asta va dispărea. O pojghiță subțire de gheață îi acoperea părul pieptănat peste cap. Așa sunt serile de primăvară sus, pe vârful muntelui Ava. Câteva săptămâni mai târziu un episcop s-a dus la editură. Și directorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
o scrisoare, i-am spus eu. Ce-i drept, nu am deschis-o ca s-o citesc, n-am vrut să stric plicul, dar acolo, în scrisoare, tata spune că omul trebuie să privească viața drept în ochi. Altfel se prăpădește. E ceea ce trebuie să faci tu. Trebuie să-ți privești existența drept în ochi. Da, a spus Manfred. Bine, o să merg la doctor. VIGNETA Cel mai fericit ești, spune Manfred, când articolele încă ți se zbenguie în minte. Dar scrisul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
caut și să văd ce mai faceți. Nu zău, chiar așa? Putea măcar să-ți dea o pereche de pantofi cu care să intri în casă, comentă ea tăios. Sper că n-a mai făcut altă prostie? Că nu și-a prăpădit din nou banii? Nu. Nu. — A cumpărat toate astea pentru bătrâna lui mamă, continuă ea mânată de o dragoste fanatică. Ce copil prost! Mă simțeam foarte bine acolo unde eram. Aveam trei camere în Menilmontant. Ne descurcam foarte bine acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
plăcea lui o fată de la moara din Brinac... Când te gândești câte lucruri putem uita! E formidabil! Oare ăsta să fi fost portretul pe care-l desenase cu atâta stângăcie pe tapet? Nu-și mai amintea, și totuși, odinioară... — Se prăpădea după ea, continuă Roche, dar n-avea curaj să-i spună. Avea vreo paișpe-cinșpe ani atunci. Un laș fără pereche! — Și atunci, cei din sat de ce au o părere bună despre el? — Ba n-au chiar deloc, răspunse Roche. Numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]