2,670 matches
-
deși criteriile de a se recurge la vraci și lipsa de îndoială față de diagnostic ("foarte lesne îl cunoaște") sugerează greșelile care, cu siguranță, nu puteau fi evitate. Deducem că greșelile trebuie să fi fost foarte mari, deși în cazurile de psihoze și alte sindroame tipice vraciul, care avea oricum, experiență oarecare, distingea cu un ochi mai sigur patologicul de simularea lui. Uneori se recurgea chiar la doi experți, cum era cazul proceselor cu sodomanii (psihopați sexual), al doilea expert fiind moașa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
va face vreo greșală, iară tot nu se cade, să-l slobozească de tot să umble pe drumuri slobod, ce să aibă pază, să fie pe lângă oamenii săi, până se va înțelepți". Este interesantă prevederea la responsabilitatea din stările de psihoză periodică. "De va face vreo greșală în vremea nebuniei lui, nu se va certa, iar de va greși la vremea ce iaște înțelept, atunci se va certa". Prilejurile de judecată în care era implicată nebunia sub o formă oarecare erau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
bolnavul în ultimele săptămâni de viață. În concluzie, tragedia bolii sale, în spiritul clinicii contemporane, nu avem nici o dovadă că Eminescu a suferit de paralizie generală progresivă și nici de sifilis. Evoluția suferințelor sale psihice conturează, în mod indubitabil, o psihoză afectivă, și anume, psihoza maniaco-depresivă, boală care s-a manifestat periodic, între crize starea intelectuală a pacientului fiind nealterată. NOTE BIBLIOGRAFICE 1) N.A. Bogdan, Orașul Iași, Iași, 1913, p. 199. 2) P. Zosin, Mișcarea și asistența alienaților din Ospiciul M-rei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
de viață. În concluzie, tragedia bolii sale, în spiritul clinicii contemporane, nu avem nici o dovadă că Eminescu a suferit de paralizie generală progresivă și nici de sifilis. Evoluția suferințelor sale psihice conturează, în mod indubitabil, o psihoză afectivă, și anume, psihoza maniaco-depresivă, boală care s-a manifestat periodic, între crize starea intelectuală a pacientului fiind nealterată. NOTE BIBLIOGRAFICE 1) N.A. Bogdan, Orașul Iași, Iași, 1913, p. 199. 2) P. Zosin, Mișcarea și asistența alienaților din Ospiciul M-rei Neamț, pe anul 1904
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
a uitat că este spirit. În joc este ideea gnostică a „salvatorului salvat”. * Mintea cuprinde trei părți principale: mintea analitică, mintea reactivă (formă de supravețuire a trupului) și mintea somatică. * cu ajutorul metodei de audiere, eul profund poate fi eliberat de „psihoze, nevroze, constrângeri și presiuni...”. * Conceptul de MEST („materie”, „energie”, „spațiu”, „timp”) semnifică părțile componente ale universului fizic. * Conceptul de Theta înlocuiește englezescul thought. Înseamnă „capacitate de gândire”. * Engramele sunt cele care provoacă bolile psihosomatice. Prin acțiunea lor, Hubbard explică nevrozele
Sociologia religiilor: credințe, ritualuri, ideologii by Nicu Gavriluță () [Corola-publishinghouse/Science/610_a_1439]
-
nevroze, constrângeri și presiuni...”. * Conceptul de MEST („materie”, „energie”, „spațiu”, „timp”) semnifică părțile componente ale universului fizic. * Conceptul de Theta înlocuiește englezescul thought. Înseamnă „capacitate de gândire”. * Engramele sunt cele care provoacă bolile psihosomatice. Prin acțiunea lor, Hubbard explică nevrozele, psihozele, sinuciderile și comporta mentele „aberante”. * Conceptul de dinamică este un ansamblu de impulsuri instinctive ce acționează la diferite nivele ale vieții. * religia hindusă și cea budistă sunt precursoare ale Bisericii Scientologice. * Scientologia conține un amplu sincretism. Sunt idei preluate din
Sociologia religiilor: credințe, ritualuri, ideologii by Nicu Gavriluță () [Corola-publishinghouse/Science/610_a_1439]
-
dintotdeauna, triumful asupra morții.341 Unii autori disecă nenumărate mituri "medicale", arătând că dincolo de realitatea istorică și biologică, marile maladii (ciuma, lepra, sifilisul, holera, iar mai nou cancerul și SIDA) dețin o impresionantă dimensiune mitică, atât la nivel colectiv (generând psihoze în masă), cât și individual, orice boală somatică fiind dublată de dimensiunea ei psihică, care de multe ori înlocuiește boala reală.342 Atitudinea ambiguă față de tehnologie are ca efecte și "modernizarea tehnologizată a îngerilor și a demonilor" sub chipul extratereștrilor
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
societății. După cum spunea și Gilbert Durand, "civilizația noastră raționalistă și cultul ei pentru demistificarea obiectivă se vede înecată în fapt de resacul subiectivității vexate și al iraționalului. În mod anarhic drepturile la o imaginație plenară sunt revendicate atât de multiplicitatea psihozelor, de apelul la alcoolism și stupefiante, de jazz, de ciudatele hobby-uri, cât și de doctrinele iraționaliste și exaltarea celor mai înalte forme ale artei."376 Iar dacă discursul despre mit este tot un mit, nu trebuie să ne surprindă
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
fost supuși în spital, unde fuseseră confundați cu „teroriștii” și lăsați practic să moară (la Timișoara, cazul lui Dominic Paraschiv, bolnav psihic, iar la București, cel al lui Cristian Lupu). Dacă, în ceea ce privește evenimentele din București, aceste situații s-au datorat psihozei și intoxicării cu ideea prezenței teroriștilor considerați a fi omniscienți, omnipotenți, putându-se travesti în fel și chip și păcălind populația, la Timișoara s-a speculat obsedant pe ideea că membri ai forțelor de represiune, care au interogat răniții din
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
din acea perioadă a făcut uneori ca oamenii să reacționeze pripit: s-au produs abuzuri, erori, s-a acționat nu numai din datorie și din dorința de a afla adevărul și a face dreptate, ci și din teamă ori frustrare; psihozele care au bântuit revoluția (între care cea mai puternică a fost aceea legată de „teroriști”) au manipulat adesea, astfel încât au fost arestați, maltratați ori chiar uciși (sau lăsați să moară, neacordându-li-se îngrijire medicală) oameni nevinovați; faptul că în
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
o atitudine de lider incontestabil, dând ordine, convocând, anunțând programe; la fel procedează și în sediul Comitetului Central, întrucât își știa lecția, pregătită din timp. Pentru a masca puciul și mai ales eminența cenușie moscovită, Iliescu și grupul său lansează psihoza „teroriștilor” și iluzia unui microrăzboi civil: se evită termenul „securiști”, întrucât Iliescu fusese instalat la putere cu girul Moscovei, dar de către Securitate (respectiv de facțiunea pro-sovietică). Puterea speculează chiar, într-o anumită etapă, acuzația că „teroriștii” ar fi fost străini
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
cere pedeapsa cu moartea) și a Securității, considerată loială lui Ceaușescu; dar tot în cadrul diversiunii „teroriști=securiști” au fost contrapuse în mod intenționat, în anumite situații, forțe ale MApN cu forțe ale MI, mizându-se pe victime care să întrețină psihoza (p. 43). De aceea, Raiha consideră că cei catalogați teroriști-diversioniști au existat într-adevăr și au făcut parte din DIA; cadavrele lor au fost ridicate și avizate doar de ofițeri MApN, neștiindu-se ce s-a întâmplat cu ele; presupușii
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
invadeze Ardealul, iar rușii, Moldova (Domenico, 1999, p. 74). În urma micilor dialoguri avute cu Ceaușescu, Kemenici susține că dictatorul se considera trădat de Armată (prin generalul Vasile Milea), dar și de Securitate (atunci când i se vorbește despre acțiunea „teroriștilor”, întrucât psihoza legată de aceștia fusese declanșată, Ceaușescu îi consideră automat a fi securiști). În general, Ceaușescu se considera trădat de toată lumea, cu excepția „clasei muncitoare” - de aceea insista să i se dea voie să le vorbească muncitorilor, probabil pentru a-i convinge
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
Elisabeth Spencer aduce în discuție un episod tragic din decembrie 1989, soldat cu multe victime. Autoarea are dreptate atunci când bănuiește că masacrarea soldaților aduși de la Câmpina la Otopeni ar fi putut face parte dintr-un scenariu legat de isteria și psihoza „teroriștilor” (fiind evident nu doar astăzi, la mulți ani după evenimente, ci și atunci, că respectivii soldați în termen nu puteau fi în nici un caz „teroriști” și că eticheta care li s-a pus a fost improvizată și confecționată). De
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
și reprezentanții manifestanților nu numai că nu a existat conlucrare, ci s-au iscat chiar tensiuni, se poate spune că gruparea Iliescu a fost «corpul străin» al revoluției” (p. 149). Un punct aparte în demonstrația autorului îl constituie chestiunea „teroriștilor”: psihoza a făcut parte dintr-un plan gândit cu minuțiozitate, concretizându-se într-o „agresiune împotriva poporului român” (p. 189), întrucât patronii „teroriștilor” au fost tocmai noii lideri ajunși la putere. Dacă „teroriștii” ar fi fost reali, ei nu ar fi
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
DIA (Direcția de Informații a Armatei). Nu în zadar, autorul etapizează evenimentele din decembrie 1989 după cum urmează: 1) 15-22 decembrie (etapă în care nu au murit militari); și 2) 22-28 decembrie (etapă în care au murit militari, tocmai din cauza inducerii psihozei legate de teroriști; această etapă este numită, ironic, „revoluția de stat” - p. 258). A doua etapă a fost reprezentativă pentru puciști, care au fabricat și un așa-numit război electronic: „«Teroriștii» și «războiul electronic» sunt două componente ale puciului din
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
fost contaminați cu sensul de securiști, probabil fiindcă trebuia găsit un țap ispășitor. Cu alte cuvinte, în cele din urmă Securitatea a fost compromisă în decembrie 1989, deși generalul Iulian Vlad colaborase cu noul regim instaurat după fuga lui Ceaușescu. Psihoza declanșată la nivelul populației identifica limpede în „teroriști” pe membrii fostului aparat de represiune (Securitatea) și de-abia apoi credita identitatea presupușilor teroriști ca aparținând unor arabi, mercenari etc. Dacă Securitatea ar fi fost întru totul organismul din spatele complotului, ea
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
într-o acțiune media și într-o manipulare de anvergură a opiniei publice. Din complot, dacă acesta a existat, nu a făcut parte întreaga Securitate, ci facțiuni dinăuntrul ei, alte facțiuni rămânându-i fidele lui Ceaușescu; demonizarea Securității și lansarea psihozei legate de teroriști nu avea însă cum să diferențieze între gruparea pro-revoluție (securiștii „buni”) și cea anti-revoluție (securiștii „răi”), așa încât s-a acceptat (sau s-a negociat) formula unei demonizări generale. Dar, după ce a plătit acest preț, Securitatea a fost
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
lider este făcută în 25 decembrie 1989 și, cum vestea se răspândește, tinerii revoluționari anunță un miting de protest în Piața Palatului - respectivul miting este însă interzis de autorități (FSN), iar forțele de ordine împiedică adunarea protestatarilor (profitând și de psihoza inculcată populației în privința „teroriștilor”). De altfel, din 26 decembrie, tinerilor civili li se sugerează ritos că „Revoluția s-a terminat” și că este timpul să se retragă din clădirile oficiale; propunerea acestora de a se crea o gardă revoluționară este
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
sovietice (p. 170); o categorie aparte au constituit-o „diversioniștii lichidatori”, a căror misiune a constat în uciderea unor persoane din mulțime pentru a crea panică, uciderea unor militari pentru a provoca un microrăzboi civil și a culpabiliza Securitatea, întreținerea psihozei legate de teroriști. Populația a fost manevrată prin diverse mituri precum: mitul genocidului, mitul averii fabuloase a lui Ceaușescu, mitul catacombelor Securității, „mitul superkillerului îndoctrinat ideologic și sângeros”, mitul Armatei salvatoare (p. 74). Concluzia lui Pavel Coruț este următoarea: „În
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
manevră, mizându-se pe un mare număr de victime. Noul organism politic al țării, Frontul Salvării Naționale, a avut mai multe scopuri malefice: deschiderea frontierelor pentru intrarea și ieșirea agenților străini, concretizarea unui fratricid între Armată și Securitate prin inducerea psihozei legate de teroriști, distrugerea serviciilor secrete românești (i.e. Securitatea), lichidarea fizică a lui Ceaușescu, continuarea dictaturii „prin planificarea de lideri și partide-satelit” (pp. 141-143). „Teroriștii” au fost agenți străini, dar sub controlul noii Puteri, iar personajul care a salvat România
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
noua Putere a fost instaurată, a avut loc simularea unei contrarevoluții (a forțelor loiale lui Ceaușescu), pentru a face credibilă revoluția: prin „teroriști”, prin incendierea unor clădiri centrale etc. Un rol aparte l-a avut Televiziunea, care „a întreținut o psihoză națională fără precedent” (p. 182), chemând civilii (folosiți ca masă de manevră) să apere instituțiile pretins periclitate; așa se face că cele mai multe victime din decembrie 1989 s-au înregistrat după căderea lui Ceaușescu - teroarea a fost înscenată și pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
la ordinele Frontului Salvării Naționale (coordonatorul acțiunii fiind generalul Nicolae Militaru, noul lider al MApN); 9. membri din Direcția de Informare a Armatei (DIA), acționând la ordinele noii Puteri postceaușiste; și 10. teroriștii nu au existat în carne și oase, psihoza legată de ei fiind întreținută intenționat, întrucât erau folosiți ca presiune psihologică asupra populației; victimele rezultate au fost justificate ca fiind urmarea unor erori de tactică, neglijențe militare, gloanțe ricoșate, faptului că mulți civili primiseră armament pe care nu știau
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
superficiale, din lipsă de probe. Principala instituție vizată de diversioniști ar fi fost Televiziunea, întrucât întreaga țară primea doar pe această cale informații directe despre revoluție și despre situația din România. Un caz special în care a funcționat manipularea și psihoza legată de „teroriști” identificați cu milițieni și securiști s-a petrecut la Sibiu. În cartea sa Moartea pândește sub epoleți. Sibiu ‘89 (1993), Ion Țârlea pledează pentru ideea că, din cauza presiunii psihologice, haosului și suspiciunii generalizate, la Sibiu, diferite forțe
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
Decembrie 1989 (1990), care procedează la o apologie a Armatei și, în consecință, la o demonizare a Securității și a „teroriștilor”, la modul grotesc și absurd. Îmi îngădui să citez atât de amplu tocmai pentru a reda isteria colectivă și psihoza inculcată nu doar populației, ci și comentatorilor în legătură cu așa-numitul fenomen terorist. „Cine sunt șobolanii? Se știe de acum (deși, ori n-au acte deloc, ori au trei-patru rânduri de acte false): Forțe speciale ale Securității neîncadrate în trupele regulate
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]