4,917 matches
-
porților în care strălucitoare se arată, în marea lor splendoare, fericirile. Va cunoaște noi și nebănuite tărîmuri ale fericirii, va călca pe încă alte și necunoscute și înalte trepte ale bucuriei. * La 48 de ani Nicolae Steinhardt a primit în pușcărie Sfînta taină a Botezului, renunțînd la Legea Vechiului Testament, spre a se împărtăși în Legămîntul cel Nou. Lungă, șerpuitoare și nu lipsită de îndoieli și obstacole i-a fost calea gîndului și întîmplărilor pînă la această împlinire a inimii întru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
atunci ospățul realizează condiția paradisiacă: ea presupune în primul rînd capacitatea de a te bucura de bucuria altuia, de a o împărtăși". Lumea creștină este un ospăț, o continuă bucurie a împărtășirii reciproce. Tapat mereu de un fost coleg de pușcărie, pe motive evident mincinoase, este sfătuit de duhovnic să-i dăruiască și să nu-l judece dăruind vei dobîndi. Se simte fericit: cît de bine îmi pare că m-am făcut ortodox. În catheismul steinhardtian una din fericiri ar fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
Dumnezeu, eu am o mare stimă pentru domnu Coposu, dar ce a fost mai interesant noi trebuia să lichidăm. "Lichidați-i!", asta ni se spunea. Canalul pentru asta s-a făcut. Și în '68, pe cine mai țineau ei în pușcării? Să mă ierte Dumnezeu, domnu Coposu n-a fost o piesă importantă, că dacă era important îl termina. Acum el este important, și el a fost demn în pușcărie, dar dacă era important atunci, sau dacă s-ar fi văzut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
a făcut. Și în '68, pe cine mai țineau ei în pușcării? Să mă ierte Dumnezeu, domnu Coposu n-a fost o piesă importantă, că dacă era important îl termina. Acum el este important, și el a fost demn în pușcărie, dar dacă era important atunci, sau dacă s-ar fi văzut că va fi important, îl terminau. Noi am avut sarcină clară. Vi se spunea clar: omorîți-i? Nici nu trebuia să ni se spună. Erau omorîți. Și cei mai importanți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
înflorit, cum am avut instrucțiuni încă din anul 1948 noiembrie să raportăm în astfel de cazuri". Belu Zilber, ilegalist și susținător al comunismului, unul din martorii acuzării în farsa juridică instrumentată de Dej în contra lui Lucrețiu Pătrășcanu, după ieșirea din pușcăria comunistă, cu conștiința acută a trădării, nota în memoriile sale: "Nu știu pe cine l-a făcut socialismul fericit. Mie mi-a luat o treime din viață și mi-a încărcat puținul care-l mai am de trăit cu umbre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
Putea stafia bărbosului să ne dea tîrcoale o sută de ani, noi l-am fi ignorat, sîntem latini. Legea și proprietatea sînt visul nostru, nu dictatura și colectivizările. În trei valuri, sute de mii de țărani, cărturari, soldați au înfundat pușcăriile, în trei valuri, realizînd un alt Holocaust, genocid despre care se cam tace în apus. Și pînă în anul 1960, în toți munții noștri, existau bandiți, desperados, partizani fără de partid, oameni simpli, ce se sinucideau deoarece credeau sincer și în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
Pogoneanu, Camil Demetrescu, Nicolae Penescu și Vasile Serdici au fost singurii care au cedat, făcînd jocurile acuzatorilor. Iuliu Maniu, cu nouă capete de acuzare, va cumula o sută patru ani de închisoare. La șaptezeci și patru de ani intră în pușcăria din Galați, unde rămîne pînă în 1951; în august 1952, împreună cu alți fruntași țărăniști este transferat la Sighet. La aproape optzeci de ani, singur în celulă, este lăsat practic să moară, fiind incapabil, din cauza paraliziei, de-a se hrăni singur
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
1958 și, după cîteva luni de anchetă, am fost condamnați la zece ani, la nouă ani, la șapte ani, la cinci ani cel mai puțin". Un alt grup, care pentru faptele la fel de "grave" a primit și îndurat ani grei de pușcărie politică, a fost grupul filosofului Constantin Noica. Despre saga acestui grup am mai narat cînd am comentat Jurnalul fericirii al lui N. Steinhardt, în numerele 11, 12/2005 (Fericirile monahului de la Rohia). Pe lîngă filosof, în același lot, rînd pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
După opt ani de izolare totală, Corneliu Coposu a uitat să vorbească. Bătăile, îngrozitoarele bătăi practicate de torționarii regimului comunist sînt enumerate lucid de Senior, sînt bătăi suportate de toți deținuții politici, mai mult sau mai puțin amplificate: "Bătăile, în pușcărie erau bătăile obișnuite pentru obținerea disciplinei, nu erau cele mai grave. Am fost bătuți cumplit, am fost bătut cu saci de nisip, cu cearceaf ud în baie, am fost pus să fac manej, nu mai vorbesc de suspendările pe o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
noiembrie 1995, a unsprezecea poruncă a decalogului românesc era: Integritatea noastră națională pînă la frontierele etnice ale neamului român este o obligație sfîntă pentru toți. Richard Wurmbrand, evreu convertit la creștinism (la fel ca Nicolae Steinhardt convertit la ortodoxie în pușcărie), luteran cu mare credință, va lupta în contra ciumei roșii cu toate puterile. Mărturie, amintirile sale din închisoare, adunate în volumul Cu Dumnezeu în subterană. Cum spune părintele Gheorghe Calciu Dumitreasa, fost coleg de detenție cu pastorul, era un protestant foarte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
la urmă îi obligau, nu pe toți, dar pe majoritatea, să îi dea o mică notă informativă, să îi țină la curent cu chestia aceea... fie prin șantaj, fie promițîndu-i avantaje. În materie de turnători, eu, care am fost în pușcărie, sînt mult mai înțelegător, ca să zic așa, pentru că o dată, nu am fost la Pitești, m-a păzit Dumnezeu, dar eu am scris despre Pitești și a fost ca și cum aș fi trecut pe acolo. Știu care este tragedia celui care este
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
pentru puținele dăți, în ziua de 15 noiembrie 1987 am fost liber". Vor fi arestate patru sute de persoane. Ancheta va fi extrem de dură, în maniera anilor '50. Mulți vor fi internați în spitale psihiatrice, alții vor primi ani grei de pușcărie bărbați și femei -, au fost cu domiciliu forțat etc. Unul dintre anchetatori, Ristea Priboi, recunoscut pe cînd era în 2000 parlamentar, de un fost deținut din lotul Brașov, Werner Sommerauer, îl va tîrî pe acesta prin tribunale, negînd evidența, participarea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
pe prima filă, cu amară ironie dedicată delatorilor, anchetatorilor, procurorilor și judecătorilor militari, paznicilor de închisoare, tuturor celor care au contribuit la batjocorirea omului. Dacă, spre exemplu, lotul (cum îl numesc comuniștii) Noica-Pillat a fost condamnat la ani grei de pușcărie pentru lectura unei cărți primite din străinătate, la Pavlovici crima a fost lectura unor volume existente inclusiv în biblioteca facultății pe care o urma. În februarie 1959, la miez de noapte, după bunul lor obicei, doi securiști bat în ușa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
ostil, descompus, cosmopolit, contrarevoluționar și așa mai departe. Sînt păreri literare, nu politice, am răspuns eu întrebării lui Voicu. Or fi ele literare, dar sînt dușmănoase". Așa cum lotul Noica-Pillat a fost anchetat din greu și a primit ani grei de pușcărie pentru lecturarea unei cărți aduse din străinătate, iată-l și pe autorul Torturii pe înțelesul tuturor obligat prin orice mijloace să recunoască despre părerile sale literare că sînt politice, dar, și mai grav, dușmănoase. După numeroasele și constant contondentele anchete
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
chiar indecent să-și spună părerea despre ea. Plictisit de logica martorului, căpitanul judecător Prună l-a concediat fără întîrziere. Este condamnat la cinci ani de detenție. Calvarul detenției începe cu Jilava, vechiul fort de apărare al Capitalei convertit în pușcărie. Intră în celulă după miezul nopții, frînt de oboseală după trecerea chinuitoare printre furcile administrative ale preluării. Are senzația că a intrat într-un mormînt. "M-a izbit doar o putoare de neînchipuit, o putoare esențială, cosmică amețitoare, ucigașă otravă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
reușind din cîteva tușe să afirme fibra adînc umană a prizonierului, redînd totodată și "povestea" acestuia. La bolgiile dantești, am putea adăuga pe a zecea. În ierarhia răului, răul cel mai greu de suportat la Jilava (și sigur în toate pușcăriile comuniste pentru deținuții politici) i se pare a fi absența oricărei intimități. Imposibilitatea de a rămîne o clipă singur era înnebunitoare. Agresiunea mulțimii asupra individului, fizică, dar mai ales psihologică, ucidea ideea de viață particulară. De la igiena personală pînă la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
care intră zeul în contact cu poetul, tehnica prin care se strecoară în el, felul în care îl posedă, nici un filosof nu ne-a spus, fiindcă nici un filosof nu a asistat vreodată la un act atît de intim. Doar în pușcărie lucrul acesta înceta să mai fie un mister; se desfășura sub ochii tuturor, sub privirea complice a zeci de bărbați. Robert Cahuleanu își punea pătura în cap, se băga sub movila de paturi, se ghemuia pe cimentul celulei ca fătul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
pentru că spusese că "pîinea este rece", iar altul pentru că fusese auzit zicînd "comuniștii ăștia...") trebuiau să fie reeducați. Cum educația unui om durează de cele mai multe ori întreaga viață, era greu să-i reeduci pe contrarevoluționari doar în cîțiva ani de pușcărie. Era greu, dar nu imposibil. Cînd tovarășul Marin Jianu, adjunct al Afacerilor Interne și responsabil cu lagărele, a transmis indicația de a se folosi bătaia, zelosul comandant al coloniei de muncă Salcia, locotenentul Pavel Ion, s-a achitat excelent de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
savant organizate, toate acestea încălzite de un soare blînd, care era totuși al unei zile de iarnă. Unii se despuiaseră de tot, ceea ce am simțit-o ca pe o provocare. Într-o clipă, ultimele țoale care mă mai legau de pușcărie zăceau azvîrlite pe fundul gropii. Dîrdîiam de frig, dar nu-mi păsa. Luam apă în pumni, mi-o aruncam pe față, pe corp, mă plesneam cu palmele peste pielea învinețită, împroșcam stropii în toate părțile, țopăiam desculț pe pămîntul înghețat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
binevoit să-i aprobe dreptul la cartea poștală. Odată lecuit, i-a pierit cheful de muncă. Alexandru Paleologu, narează cu finețe Florin Constantin Pavlovici, ni s-a dezvăluit a fi unul dintre cei mai plăcuți și mai interesanți camarazi de pușcărie, își purta zeghea ca pe un costum de vacanță, iar conversația lui schimba baraca mizerabilă în salon. Avea geniul rîsului. Se amuza copios de nefirescul existenței noastre, cu înțelegere și simpatie față de suferința generală, cu dispreț pentru prostia unora. Atunci
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
când ne-am mai tras oleacă sufletul, am văzut cu uimire că Leonida Lari își perora curajosul discurs de la cea mai jenantă tribună, cea câștigată prin vot democratic de Partidul România Mare, unde i s-a alăturat curând uitatul prin pușcării Ilie Ilașcu, iar Grigore Vieru vitupera cam în aceeași vecinătate, împotriva mai tinerilor confrați democrați, Emilian Păun Galaicu, sau Vitalie Ciobanu, acuzându-i de servilism față de Occident. A fost între timp tratatul cu Rusia, tot mai accentuata lor sărăcie și
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
lui de cetățean român, și cu atât mai puțin, ferească Dumnezeu, în aceea de etnic rom, ci în calitatea lui de cetățean european. Altfel zis, să-l mai și țină, pe banii contribuabilului italian căruia i-a ucis nevasta, în pușcărie acolo, unde organizațiile pentru drepturile omului sunt cu ochii pe el, și e respectat, hrănit, asistat, nu ca în pușcăriile românești. E doar cetățean cu drepturi depline al Uniunii. Calitate care ne-a căzut la toți mură-n gură, fără
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
de cetățean european. Altfel zis, să-l mai și țină, pe banii contribuabilului italian căruia i-a ucis nevasta, în pușcărie acolo, unde organizațiile pentru drepturile omului sunt cu ochii pe el, și e respectat, hrănit, asistat, nu ca în pușcăriile românești. E doar cetățean cu drepturi depline al Uniunii. Calitate care ne-a căzut la toți mură-n gură, fără niciun merit personal special și de fapt fără niciun merit colectiv special al nostru sau al conducătorilor noștri. Adevărul trist
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
primesc comenzi la licitații cumpărate, soldate uneori cu mari câștiguri, din care protectorii își iau partea și acoperă prin falsuri fraudele. Acuzații din rândurile baronilor sunt rari și stau destul de bine dacă ajung în detenție. Căci modernizările extinse în noile pușcării s-au axat pe condițiile tehnice de viață și în mai mică măsură pe reeducarea în spiritul unor valori-virtuți-comportamente exemplare. Închisorile pentru "combatanți ilegali" depistați în gravele atacuri teroriste asupra Americii din toamna anului 2001, în războaiele din Irak și
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
mult mai ușor pașapoarte și vize pentru Vest decât cetățenii din celelalte țări socialiste vecine. Ceaușescu îl admira pe Tito. (1e, p. 401) Mulți români "transfugi" au călcat granițele iugoslave, adesea cu prețul vieții sau cu ani de osândă în pușcăriile românești. Poate și din acest motiv federația iugoslavă s-a prăbușit, însoțită de masacrarea mai multor mii de oameni, mai crâncenă decât masacrele petrecute în Caucaz ori în Transnistria. Tribunalul organizat pentru judecarea lui Miloșevici și altor politicieni și militari
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]