1,460 matches
-
complex Îmi dă o durere În capul pieptului. Ca o arsură la stomac, numai că nu am mâncat Încă. Crăciunul la familia Shattock e dificil pentru mine: iată-mă În sânul unei familii relativ funcționale, iar fiecare fibră din mine rememorează toate Crăciunurile copilăriei mele. Nu trebuie decât să-l aud pe Harry Belafonte cântând Mary’s Boy Child la Radio 2 și sunt acolo, cu tata care dă târcoale prin bucătărie, proaspăt Întors de la cârciumă, având la el vreun cadou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
iubita și iubitoarea sa mămică, Viorița, care-i mângâia părul transpirat și Îi săruta obrăjorii rumeniți de bucuriile copilăriei. În zilele care au urmat, Va a fost Înconjurat cu dragoste, a făcut cunoștință cu locurile noi și cele vechi, a rememorat oameni, fapte și Întâmplări hazlii, a Învățat cântece și la cele de poezioare a mai adăugat -, a revăzut Siretul, a mers la pescuit, cu Ochenoaia și fetele sale, la balta de la Peletuci și-și petrecea o mare parte din timp
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
se hotărăște pe care s-o poarte În ziua aia. Vorbise pe un ton caustic, refuzînd să se lase furată de galanteriile lui Crawford, dar nu părea conștientă de zîmbetul afectuos care-i Înflorise pe buze ca unei amante care rememorează o idilă din trecut. Era evident că o călcau pe nervi farmecul lui Crawford și siguranța lui de sine, și mă făcea să mă-ntreb dacă nu cumva se aflase cîndva sub vraja lor. Probabil că lui Crawford Îi fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
serioasă a dandysmului. Flerului său i se datorează suita de best seller-uri prin care bântuie nu doar efeminații „traficanți de modă”, ci și numele mai puțin obișnuit al speciei lor. Aflată la Paris, În salonul prințesei de Volkonski, Lady Morgan rememorează un episod picant: apariția unui dandy londonez care provoacă uluirea tuturor. „De parcă fi fost vorba despre un ornithorynchus paradoxus!” Contrariată de stilul insolent al englezului, o contesă Îi cere lămuriri autoarei: „«Dar ce Înseamnă toată povestea asta?» La care eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
formalismul său, ba chiar să se stingă de atâta suficientă autocontemplare. Nu altceva notează ea În Album cu schițe despre modă (din 1833) sau În Schițe despre caracterul englez, carte de mare succes, apărută În 1848. Răzbate printre rândurile ce rememorează anii tinereții sale londoneze un surâs ironic, greu de Înțeles dacă nu i-am ști sursa. Marile cluburi, Între care „White” cu prisosință, Își merită suav-otrăvita judecată a unei femei ce are și umor, și detașare, când compară lăcașele inițiaților
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Edmond de Goncourt, care Îi vede ca pe niște „parizieni ai decadenței”, frivoli și superficiali. Vechii Lei fie s-au stins, fie sunt bătrâni și mult prea obosiți să Își mai etaleze seducătorul stil. Spre a-și astâmpăra melancolia, ei rememorează plini de nostalgie apusele vremi, vorbind la nesfârșit prin cafenele, cluburi, saloane, mânuind conversația ca pe o spadă cam istovită sau scriind. Iar noii Eleganți, fără strălucirea Înaintașilor, fac ca dandysmul să intre, la finele celui de-al Doilea Imperiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
ștearsă nu poate trăi aievea se transferă eroului său. Impactul romanului după apariție (1884) e inimaginabil. Aproape că nu există tânăr șic la Paris care să nu se Închipuie un Jean Floressas des Esseintes, aristocratul introvertit, trăind În splendoarea artificiului. Rememorându-și anii tinereții Într-o conferință din 1927, Paul Valéry sintetizează cel mai bine fenomenul. Căci despre un adevărat fenomen poate fi vorba, dacă e să ne gândim la ecoul cărții nu doar În anii imediat următori, ci până foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
neo-dandy? Ai noștri tineri...tc "Ai noștri tineri..." Formă fără fond tc "Formă fără fond " În 1876, la 26 de ani, Eminescu scrie patru strofe care ar putea fi considerate manifestul antidandysmului românesc din secolul al XIX-lea. Să le rememorăm: Ai noștri tineri la Paris Învață La gât cravatei cum se leagă nodul Ș-apoi ne vin de fericesc norodul Cu chipul lor isteț de oaie creață. La ei Își cască ochii săi nerodul Că-i vede-n birje răsucind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
confecționată din piele subțire și purtată În trecut de bărbați peste ciorapi”. Românii spilcuiți tc "Românii spilcuiți " În tablourile de epocă refăcute la mare distanță În timp, uneori după 50 de ani, scriindu-i la Mircești lui Alecsandri, Ghica Își rememorează de fapt propria tinerețe. Se află În străinătate, studiază, se Întâlnește cu alți juni români aflați la Paris, se numără printre viitorii revoluționari de la ’48, e chiar unul dintre Întemeietorii acelor forme de cultură și civilizație ce vor da contur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Annunzio, dar și artiști celebri: Whistler, Beardsley, Gallé. Toți Îl imortalizează Într-un fel sau altul, fie tranformându-l În personaj (el e, cum s-a amintit deja, reperul real pentru des Esseintes, dar și pentru Charlus al lui Proust), fie rememorându-l În pagini de jurnal, amintiri, eseuri sau În scrisori. Puse cap la cap, frazele lui Edmond de Goncourt, Proust, Marthe Bibesco ne dezvăluie o prezență cu adevărat fascinantă. Nu mai puțin importante sunt rândurile lui Mateiu I. Caragiale despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
scrisă de mână. Uri și Maggie se uitară unul la celălalt. —Știu, zise Uri. Și eu m-am gândit la același lucru. E ca și cum ar fi știut că urma să i se întâmple ceva. Continuară să meargă în tăcere, Maggie rememorând evenimentele din acea dimineață și din seara anterioară. Ce bine ar fi dacă ar exista o modalitate de a înțelege toate astea. Poate că ar trebui să-i spună lui Uri ce s-a întâmplat în piață: poate că ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
șofer, cloroformizarea, buncărul, dialogul cu individul din subteran - da, da, În primul rând dialogul cu sfrijitul... Aici trebuie căutată cheia, Înțelesul Întregii aiureli. Bineînțeles, presupunând că avea un Înțeles veritabil, situat dincolo de misterul confecționat ad-hoc de cinicul meu interlocutor. Am rememorat cât puteam de amănunțit discuția, În speranța că replay-ul Îmi va revela indiciul care Îmi scăpase la derularea live a prăpăstioasei convorbiri. Cea mai bizară și mai șocantă afirmație a insului rămânea aceea că niște misterioși „noi” programaseră lichidarea mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
pentru soldații răniți. Mi-o amintesc În uniforma modernă de infirmieră, gri cu alb, pe care nu putea s-o sufere, condamnând cu aceleași lacrimi copilărești resemnarea impenetrabilă a acelor țărani infirmi și ineficacitatea compasiunii ocazionale. Chiar și mai târziu, rememorând trecutul, se Învinuia deseori (pe nedrept, Îmi dau seama acum) pentru că o afectaseră mai puțin suferințele oamenilor decât Încărcătura emoțională revărsată asupra naturii inocente - copaci bătrâni, cai bătrâni, câini bătrâni. Afecțiunea ei deosebită pentru câinii dachshund maro le nedumerea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
trezit buimac, ușor speriat din somn. Tocurile ușilor scârțâiau, din bucătărie se auzeau clinchet de pahare și zgomotul unor linguri lovite. Am adormit târziu, nu din temere, ci din cauza somnului stricat. M-am gândit doar - cu ușoară intenție de a rememora - la cutremurul din ’77. Vorbeam la telefon cu Ea când a început. Spaima copleșitoare că a venit sfârșitul Lumii în acel moment. Și, simultan cu frica, mai puternică decât groaza clipei, bucuria că mi-e dat să mor cu Ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
și o vozglașenie și, de-acum, hotărârea era luată. Mi se arătase calea, profesore, nu știu dacă înțelegi. Nu știam ce să înțeleg. Îl priveam cum, înflăcărat, cu privirea dusă, de parcă mai vedea și acum lumina aceea de care amintise, rememora neobișnuita întâmplare. — Chiar a doua zi m-am dus la protoierie, apoi mai sus, la părintele vicar, am luat-o ierarhic, până la Prea-sfințitul, și până la urmă m-au dezlegat de harul preoției. Nu gratis, bun înțeles. Am contribuit și io
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
din urmă asupra lui Georges, care-și Încetase cu totul plînsul și părea să aștepte, tensionat, să se scurgă cît mai repede cu putință secundele care lipseau pînă cînd avea să aibă șansa lui. S-ar fi spus că Lassa rememora În gînd vremurile trecute, Încercînd din răsputeri să se convingă că Georges, prietenul și tovarășul lui de cazne de-a lungul atîtor ani de marinărie, n-ar fi În stare sub nici o formă să-i taie capul, chiar dacă propriul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
să-i facă lui Lauren cunoștință cu prietenul lui perfect de pe vremea studenției? Cu câteva săptămâni mai devreme fusese atât de entuziasmat să aranjeze o Întâlnire Între misteriosul amic și Lauren... și de ce nu-mi spunea numele lui? Când am rememorat ultimele zile care se scurseseră, mi-am dat seama că Hunter se purtase ciudat. Petrecuse ore Întregi la computer, pe internet. Fuseseră convorbiri telefonice În șoaptă, care erau Întrerupte brusc dacă intram eu În cameră. Mi-a răspuns evaziv când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
orice inimă supraviețuiesc petece din zmeele copilăriei. Viața - un week - end între două eternități. Timpul are totuși tact. Ucide întâi dragostea, apoi surogatul de viață care a mai rămas. Trecutul ne amenință permanent cu exemple. În liniștea bisericilor, bătrânii își rememorează nebuniile tinereții. Timpul ne vămuiește mai întâi dorințele. Timpul nu părăginește decât cărțile cu malformații congenitale. Timpul este mai aspru cu arta decât a fost Ulise cu pețitorii Penelopei. Timpul se teme de piramide, iar destinul de Oedip. Prezentul este
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
de meleagurile lui decât acea barieră urlătoare de spumă albă ce se înălța furioasă în fața ochilor săi, dincolo de care nu izbutea să distingă decât adâncul nopții Se așeză pe nisipul uscat, departe de bătaia valurilor, și rămase acolo, complet liniștit, rememorându-și viața și gândindu-se la soția lui, la copii și la paradisul său pierdut, lăsând ceasurile să-și urmeze drumul, în așteptarea primei lumini a zorilor, o lumină albastru-verzuie și imprecisă ce începu să se întindă pe cer, îngăduindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
ar fi trecut prin cap să caute explicația în originea lui țărănească. În preocupările artistice, da, s-ar fi gândit, eventual, la asemenea legătură. Nicidecum, însă, la sănătatea fragilă. Nu știa nimic despre sănătatea lui fragilă, nu vedea relația. Deși, rememorându-și-l, toate păreau posibile, deveneau, cumva, verosimile. ...Nu mai vorbea ? Amuțise, în tot acest timp, picotea, ca și dânsa, obosise și el ? Nu îl mai auzise de mult, nici nu îi percepea, în vreun alt fel, prezența. Așteptase, în
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
destinată muncii modeste metodice mutuale, minut cu minut, grad lângă grad așa se și întâmpla : se calcula, se scria, se desena, se corecta, se ștergea, se verifica, se confrunta, se consulta, se întreba, se copia, se recopia, se redacta, se rememora, captarea, gura de vărsare, drenajele, infiltrațiile, fundațiile, turnul, pompele, automatizarea, epurarea, săpăturile, betonul, armăturile, pompele, ventilele, circuitele, decantoarele, filtrele, dedurizarea, deferizarea, câmpurile de infiltrație, coordonarea, dispeceratul, accidentele, protecția, surpările, lunecările, infiltrația, etanșeizarea, controlul. În pofida arșiței, se muncea, concentrat sau fracționat
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
-mă să dorm la televizor, după care urmă Adriano Celentano. C XXXII Se pare că Leo avusese, totuși, unele vise cu rol de avertizare în cea ce o privea pe Adelina. Așa reieșea din reconstituirea coșmarului, pe care Leo îl rememorase sub transă hipnotică, la în cabinetul unui psihanalist faimos din Botoșani. Doar că nu le luase în seamă. Avea să declare că acceptase tratamentul sub hipnoză doar de dragul Sabinei, care era convinsă că i se făcuseră farmece de către coafeza din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
așterneau niște idei confuze vizând acea perioadă. - Nu, nu cred să-mi amintesc! Dar răspunsul lui incert spunea contrariul. Încet gândurile i se sedimentaseră. Conștient, tot mai mult îi reveni în minte lumina gri care-l înconjura atentă... acum își rememora acțiunile de unde o știa! Era asistenta care refuza să ia ceva de la pacienți! Prin asta a ieșit în evidență. A trebuit să rămână noaptea următoare în spital pentru analize. Feciorul îl lăsase instinctual în grija ei, vedea că este atentă
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
de țăran, și mai ales de palma cărnoasă, cu protuberanțe pronunțate și linii adânci. Îi place să creadă că ea întârzie în a-i ține mâna, că are o vizibilă satisfacție la descoperirea unor anumite „calități” în liniile din palmă. Rememorând, chiar i se pare că în căutarea lor se ascunde o mângâiere abia reținută, aproape o „promisiune”... Încălzit de propria imaginație, Profesorul încearcă să se convingă că femeia din fața lui, la cei vreo 30 de ani ai ei, visează să
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
trecut de atâtea ori, cândva, și scriitorul P.H.Lippa. Acum, singur în compartiment, pe o căldură de amiază înăbușitoare, am scos din geantă, cu o anume voluptate „compensatorie” (la tot ce am „suportat” până la această oră), caietul cu scoarțe negre. Rememorez ultimele pagini citite (printr-o rapidă răsfoire) și trec la episodul următor, al întâlnirii celor doi la vechiul hotel din I. Sunt curios: cum va „rezolva” scriitorul a doua „întâlnire amoroasă” a eroilor săi? În paginile anterioare, P.H.L. a identificat
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]