2,992 matches
-
și de efectul intenselor trăiri supranaturale, este condus la mănăstirea de la biserica atât de dragă lui, Sfânta Maria a Îngerilor, în locul numit Porțiuncula. Cei apropiați lui, care-i acordau îngrijirile necesare au descoperit realitatea rănilor, dar au fost atât de uimiți, încât nu au avut îndrăzneala să vorbească și altora, considerând că este o taină divină pe care numai Dumnezeu o poate face cunoscută. Pe lângă toate suferințele, Francisc începe să-și piardă și vederea; la sfatul unor prieteni se supune tratamentelor
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
și adesea absent de la liturghie, Îl vizita cu regularitate. Bătrânul morocănos Îl primea cu simpatie și afecțiune părintească, fără a arăta Însă vreo urmă de respect pentru rangul Înalt al tânărului. Nu o dată, cei din suita lui și-au văzut uimiți stăpâ nul aducând apă proaspătă de la fântâna din apropiere și Împărțind cu gazda o bucățică de fagure de miere Într-un blid de lemn necioplit, În timp ce cavalerii așteptau la distanță respectuoasă semnalul de plecare. Prin unchiul ei și prin părintele
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
valtrapurile În care era Înfășurat. Era un băiețel dolofan, Învelit În scutece scumpe de mătase. Alături, pe o bucățică de pergament, scria: „E botezat și-l cheamă Bodo.“ Găsi și o punguță de piele de Cordoba, din care negustorul scoase uimit o minunată cruce de aur bătută cu ametiste, prinsă Într-un lanț tot de aur nu mai puțin masiv, cu o Încuietoare tot cu ametiste ferecate În aur. Urs, căruia Îi trecuseră prin mână nenumărate bijuterii, care mai de care
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
19831987 și cu care avusesem nenumărate convorbiri contradictorii, legate de lipsa de căldură din locuințele diplomaților străini din București, de întreruperile frecvente de curent electric, de slaba aprovizionare a magazinului diplomatic etc. Bună seara, domnule ambasador, ați uitat limba română? Uimit, ambasadorul se întoarse spre mine, se frecă la ochi și îmi replică în franceză: Ion, este incredibil, să nu-mi spui că te-au numit pe tine ambasador în locul, scuză-mă, micului imbecil ce vă reprezenta până nu de mult
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
răspund dorinței tale. Și o fac cu mare drag. Acum, hai să ne continuăm drumul pe șoseaua Buciumului, așa cum mi-ai sugerat chiar tu, pentru a avea o vedere limpede a acelor locuri. Cred că îți mai amintești cât de uimiți am fost când, dincolo de așezămintele Socolei, am descoperit - ascunsă între livezi și vii - o bisericuță cu o clopotniță din scândură vopsită în verde și cocoțată pe un mal de pământ din fața bisericii. Această bisericuță numită Socola Mică are o poveste
Iaşii dealurilor albastre by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1211_a_1919]
-
insinuant-dulceag al acestor mesagere ale viermilor convocați la ultimul ospăț) - nu mai contenea cu mulțumirile la adresa celei care, zicea ea, îi oferea întâia adevărată vacanță în viață: „Să nu fac eu nimic, să nu muncesc nimic?“ - repeta copilărește, încântată și uimită, fiindcă maică mea îi interzisese orice activitate casnică, deși femeia era încă în putere: ajunsese ea, între timp, o strașnică gospodină și cu ajutorul soacrei ei, care, când voia, gătea minunat. Cu prilejul acestei vizite la Aiud, mi-a dat totuși
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
vede - nu știam în ce constă sărutul adevărat): niciodată nu mi-au rămas buzele atât de zdrențuite și uscate, dimineața. Oricât am insistat, nu s-a învoit la o copulație în toată regula, deși era și ea foarte excitată, admirând uimită dimensiunile sexului meu în erecție, cu care se juca fără să-i dea în minte să-l determine la orgasm. Trebuie să mărturisesc că psihic nu eram prea excitat și, cu toate că povestea asta a durat vreo trei nopți, nu muream
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
înseamnă reechilibrarea lumii, purificarea ei, exorcizarea ticăloșiei și crimei. Iar Eryniile nu devin Eumenide, adică „binevoitoare”, decât după. Nisipul și jungla Ca Hamlet meditând cu craniul lui Yorick în mână, Paul Valéry ridică de pe plajă o cochilie și îi contemplă uimit structura geometrică, efect, parcă, al unei torsiuni helicoidale impuse unei forme conice. „Comme un son pur, ou un système mélodique de sons purs, au milieu des bruits, ainsi un cristal, une fleur, une coquille se détachent du désordre ordinaire de
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
locuri tulburătoare. Magnificele peisaje învăluite în ceața depărtărilor a stimulat imaginația artiștilor japonezi, așa încât... regăsești, toate aceste splendori, în picturile lor. Contactul cu această lume, senină și neatinsă de stresul lumii occidentale, mi-a schimbat viziunea asupra vieții. Am rămas uimită privind și simțind armonia inefabilă între oameni și natură. Originile civilizației japoneze sunt îngropate în legendă. Japonezii reunesc în alcătuirea ființei lor sensibilitatea poetului, dar și duritatea și tăria de caracter a războinicului. Prima călătorie: București Charles de Gaulle Narita
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
Ce vrei să spui? Soțul tău unde este? Soțul meu este acasă într-un cărucior. Acum zece ani a suferit un accident și, de atunci, este țintuit în cărucior... Ziua am grijă de el, iar noaptea îmi trăiesc viața. Din ce în ce mai uimită, o întreb dacă iubitul ei are familie. Da, are! Este foarte bogat și mi-a promis că îmi va recupera casa de la ocean. Se pare că el este îngerul meu păzitor. Dragă Hana (Floare), poți iubi la orice vârstă, iar
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
facultate, după ce terminase răm împreună o armată înfiorător de grea, primul lucru pe care l-am făcut, colegii mei și cu mine, a fost să ne așezăm în coloană și să batem pas de defilare pe culoarul facultății, sub privirile uimite ale celorlalți studenți. Cînd am fost prima dată-n America, am străbătut New York-ul într-un taxi, îm preună cu un bun prieten emigrat de mult, cîntînd în gura mare cîntece patriotice și pionierești ! Sigur, făceam toate astea ironic, la
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
a dilatat, gând creat datorită fricii: „Trecuseră numai câteva minute, dar lui Manuilă i se păru că a trecut infinit mai multe“. Dacă el are senzația că timpul s-a dilatat, Liza are sentimentul că timpul a trecut prea repede, uimită că a crescut: „Când am crescut atât de mare, fără să știu, fără să-mi spună nimeni“21. În mărturisirile cu caracter autobiografic, Mircea Eliade, deși recunoaște influența cunoștințelor savante asupra orientării literaturii, „ține să precizeze libertatea artistică pe care
Maria Ungureanu by Fantasticul în opera lui Mircea Eliade – Monografie () [Corola-publishinghouse/Science/1606_a_2947]
-
o predilecție pentru lucrurile oculte. Adeseori ei petrec nopțile la Serampore, unde un prieten de al lui Van Manen, Budge, avea bungalovul. Într una din seri, Budge mărturisește că l-a văzut pe Suren Bose la marginea pădurii. Toți rămân uimiți, pentru că Suren Bose nu putea fi văzut decât la Universitate. Se vorbea de el că studia Tantra (o serie de ritualuri secrete pe care nimeni nu îndrăznea să le dezvăluie). Întâlnindu-l întâmplător pe Suren Bose în curtea Universității, îi
Maria Ungureanu by Fantasticul în opera lui Mircea Eliade – Monografie () [Corola-publishinghouse/Science/1606_a_2947]
-
Paul Ognibea Ienicerii cu calpase de pâslă albă La finele lui Dechemvrie Turcii intră în Moldova? Soliman-pașa Solul papei și Veneției e în tabăra lui Ștefan Ștefan Vodă îl face boier pe Ionuț și-i dă moșie, el rămâne puțin uimit și perplex de noua situație. Ardealul e în sărbătoare după Podu-Înalt! 16 Ian. 1471. tăierea lui Negrilă Pah. și Isaiia Vist & Alexa stolnicu la Vaslui La 29 Aug. 1471 tăierea cinstitului cap al lui Sf. Ioan a fost mare cutremur
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
se poate. De ce? Pentru că nu se poate. În urma acestei replici d-șoara a avut probabil o primă dezamăgire). Despre ce e vorba, mă rog? Domnișoară, voiam să comunic domnului profesor că ieri, ieșind dela Academie, mi-a furat galoșii. Vocea domnișoarei, uimită și consternată, a întrebat cu grabă: Ce? Cum ați spus? Văzând că am de a face cu o persoană care înțelege precis vorbirea, am atenuat cuvântul și l-am înlocuit cu "schimbat". Nu; doctorul poartă șoșoni; servitorul se înșală, a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
de Sherlock Holmes, a propus să meargă să cerceteze toaletele. Dacă s-au construit și aceste interesante locuri de retragere raționa el atunci desigur înseamnă că au de a face cu un aerodrom adevărat. Alți vizitatori englezi și americani păreau uimiți că se pot trimite de la Kiev și Moscova scrisori și telegrame și că mai ales se poate comunica telefonic cu orașele de unde plecaseră. Izolarea aceasta față de realizările sovietice, ignoranța lor, neîncrederea lor, arată că propaganda nazistă își găsește continuare după
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
se lăfăia, trasată cu litere groase, sângerii, o lozincă din care m-am hrănit la propriu În fiecare dimineață privind-o, Înainte de cafea și de micul dejun, și care a rezistat vreun an: „JOS COMUNSIMUL!”. O priveam, bucuros și Încă uimit, și o arătam unor amici și vizitatori, care, luați de grijile multiple ale prezentului acelor luni, aveau aerul de a o fi uitat! De altfel, nici azi nu-mi vine să cred că un imperiu atât de brutal și omnipotent
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
dată sau, mai știi - chestiune teribilă! -, nu cumva „există” Întrebări care nu „suportă” nici un fel de răspuns?! Cum erau sau cum era chestiunea pe care o pune acel dragon la intrarea În vestitul oraș al Tebei și care dragon, profund uimit și stupefiat că acel călător, pe nume Oedip, Îi dă răspunsul, se aruncă de pe stânci la vale! Da, da, s-ar părea că pe lumea aceasta există și astfel de Întrebări și una dintre ele este și aceasta care dă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
care se ocupau de scrierile sale din cărțile lor de sinteză. Nu, nu m-am Întors din „patriotism” - doar În martie ’90 -, am făcut-o dintr-o expansiune morală, doritor de a participa la bucuria națională, colectivă și, mai ales, uimit și „Înfometat” de acea „justiție” care a operat, ca un Deus ex machina, sub ochii noștri, noi, „obișnuiți” de secole cu injustiții și brutale contra-adevăruri sociale. Nu din patriotism și nici pentru că mă „speria” exilul, cel german sau francez, familia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
precis unde (deși am bănuielile mele!Ă, hotărâse, ca-n „frumoasele, plasticele, vremuri ale ceaușismului!”, că Breban nu trebuie „băgat prea mult În seamă”! După aceste semne și alte câteva, mie Îmi devenea tot mai clar - deși eram În continuare uimit, stupefiat aproape, de schimbarea la față a unor foști amici, de „adaptarea” lor uluitoare la „noile condiții”! - că Începea, de fapt, profunda și dezastruoasa politizare a literaturii, fapt ce a dus la fracturarea lumii noastre literare, ruptură, fracturare care durează
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
de criză ale rațiunii sau ale socialului dezlânat și „desfrânat”, ale istoriei brutale, „iraționale”, dar curaj și În mijlocul unei nopți clare, cristaline, de august, cum mi se Întâmplă și mie - și foarte multora, pe toate meridianele! - când ridic privirea admirativă, uimită și Înspăimântată, spre firmamentul sclipitor și teribil, ce Încearcă, prin grandoarea și forța sa liniștită și enormă, să mă turtească În carapacea mea de măruntă insectă așa-zis gânditoare! Toată această indescriptibilă și incomensurabilă masă de piatră și gaze, de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
ușori și Înțelepți, „supraumani”, ci trupul, aflat Într-o beatitudine neînfrânată și care, prin mișcările sale, aceleași și mereu altele, ne leagă, deodată și miraculos, precum memoria, În momentele ei privilegiate, de timpuri vechi și de omul etern, bucuros și uimit de cea de a doua naștere a sa, de „ieșirea din sine”, de negarea continuă, fluidă și inventivă a „animalicului”, păstrîndu-i, „acestuia”, Însă, darurile-i Înnăscute cu care el se leagă de pămînt, de fire, de timp. În dans, sexele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
vrem ca pe viitor să ne ferim de asemenea apariții de coșmar social, de absurd existențial, trebuie, În loc să-i disprețuim pe „proști”, să le dăm o anume considerație și, dacă nu respect, oricum o atenție pe măsură. Am rămas mereu uimit, În ceea ce mă privește, de disprețul cu care e privit „prostul” În literatură, chiar și sau mai ales În cea română. Maestrul Caragiale face mult caz de „ei” și tot Bucureștiul a căzut În totală admirație față de arta D-Sale
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
Împlinește, se va topi și surpa sensul și „desenul” a mii și mii de „necunoscuți”. Care „vor alerga” la acel „izvor”, la acele pagini, la acele foi prin foșnetul insistent al cărora se aude vocea Înăbușită a scribului, a poetului, uimit și speriat el Însuși de sunetele profetice pe care le emite, le „desenează”, le aruncă buzele sale, deodată de bronz, gura sa de piatră vie prin care iese În valuri adevărul despre alții, despre sine, despre „arta sa”, dar și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
orgoliu ce este unul din stâlpii necesari ai luptei cu prezentul, cu orice prezent. Eu cred că „darul destinului” de care vorbeam mai sus va fi o Încununare firească și Înaltă a individului aflat pe ambele coaste ale Carpaților, Încă uimit - și, adeseori, ca un „copil”, neștiind ce să facă cu uimirea sa! - de Împlinirea acelui vis al unor Spirite singuratice În istoria sa, Unirea celor de o limbă, cei care au strămoși comuni și atâtea reflexe asemănătoare și distincte, „nobile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]