3,724 matches
-
multă înțelegere. De altfel, dacă ar fi să găsim un numitor comun al filmelor din programul Festivalului de la Bruxelles, el s-ar afla în multiplele chipuri de femei prezentate, și în ipostazele feminității afirmate la orice vârstă: De la femeile iraniene umile și umilite din Dayereh sau tânăra algeriană ce caută să evadeze dintr-o familie cu o mentalitate patriarhal-feudală pentru a se integra unei vieți și societăți moderne (Samia, regia Philippe Faucon) la Rosalba, femeia din Pescara uitată de soț și
Bruxelles, mon amour! by Viorica Bucur () [Corola-journal/Journalistic/16415_a_17740]
-
notează: "...Și ce să mai spunem despre odaia scriitorului... În ea, o dată pragul trecut, un respect adînc te cuprindea că într-un sanctuar... Iată lespezile mari pe care el umblă, iată tapetul cu flori de pe pereți, crucifixul de abanos, patul umil vopsit în gri... Aici se odihnea el, aici se folosea de un pupitru făcut în așa fel încît putea să-și îndoaie sub el genunchii, unde a conceput, elaborat sau schițat Louis Lambert, În căutarea Absolutului, Pare Goriot, probabil, Eugănie
Arlette by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/18107_a_19432]
-
sale), autorul Parodiilor originale îi cucerește atît pe românii de rînd, cît și pe cei din clasele privilegiate, oferindu-și parcă anume operele ca liant cultural pentru un popor "rupt în bucăți", după cum se plîngea Ibrăileanu. Pornind din București, de la umilul post de copist, va ajunge în 1911 în redacția Vieții românești, schimbîndu-și pentru totdeauna "locul și norocul". Cînd, după terminarea războiului din care de-abia scăpase dă semne că ar vrea să redevină bucureștean, criticul îl cheamă la ordine: "Consultă
Martie by Gabriela Ursachi () [Corola-journal/Journalistic/10755_a_12080]
-
Scott Bolton, unul dintre specialiștii NASA implicați în misiunea Juno. Această fereastră asupra planetei noastre ne permite să vedem cum arată Pământul de departe, ilustrând locul pe care îl ocupăm în Univers. Fotografia ne oferă o perspectivă frumoasă, dar totodată umilă, asupra noastră", a adăugat el, citat de . Juno a traversat distanța care separă Pământul de Lună, adică 402.000 de kilometri, în mai puțin de o zi. Naveta urmează să călătorească încă 5 ani, parcurgând 2.800.000.000 de
O navetă NASA a surprins o imagine cu Pământul şi Luna de la 9,66 milioane de kilometri distanţă () [Corola-journal/Journalistic/69087_a_70412]
-
Malaparte? Repet: nu știu; nu-mi stă în fire „să-i judec pe alții”. Instalat pentru cîteva zile în cel mai luxos hotel din Trieste (unde închiriase un întreg apartament, deși - cum o să arăt la sfîrșit - în adîncul lui era umil și milos), într-o bună zi, ne-a făcut o vizită. Dar ambianța sărmanei mele case era tristă, cenușie; în plus, mă neliniștea întrucîtva insistența lui în a-mi cere să scriu pentru „Prospettive” un articol îndreptat împotriva păturii mercantile
Umberto Saba - Scrisoare către Linuccia () [Corola-journal/Journalistic/2822_a_4147]
-
de asemenea, din păcate, nici unul dintre noi nu va mai avea vreodată ocazia să guste din carnea de vită condimentată a Dlui Degue. Dar în scrierea aceasta găsim o viziune mai grandioasă asupra micului-dejun decât cea contemporană, exemplificată de o umilă prăjeală. Aici vedem micul-dejun ca un crescendo social, iar noaptea de dinainte ca pe o odihnă care pregătește momentul în care vom prepara micul-dejun. Probabil că misteriosul Maior L... ar fi stat mai degrabă în fața plutonului de execuție decât să
O antologie a decadenței () [Corola-journal/Journalistic/7771_a_9096]
-
își dăduse aprobarea. Și-a pregătit singură niște pâine prăjită. Déjà vu sau cam așa ceva, nu? Tata a mâncat puțin, după care a declarat că, fără putință de tăgadă, era o mâncare excelentă, numai că gusturile lui erau mult mai umile și că-i era imposibil să aprecieze ceva atât de sofisticat și exotic. După cum a zis el: — Eu sunt un om simplu. Până la treizeci și cinci de ani nu am mâncat nici măcar bezele. Mama a mâncat și ea nițel, dar cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
ton cam critic. —Oricum, am întrebat curioasă. Ce faci tu aici? Întâi mă încurajezi să am o aventură cu el, după care, când îți spun că sunt de acord, îmi sari în cap! —Iartă-mă, Claire, mi-a spus Laura umilă. Chiar îmi pare rău. M-am gândit doar că ți s-ar mai ridica moralul dacă ai ști că Adam te place. Dar n-am crezut nici o secundă c-o să faci ceva în privința asta. Tu ești femeia unui singur bărbat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
să nu fie deloc el. Da, așteptați puțin, domnule Brennan. Îl chem, am spus. Apoi m-am târât în sus pe scări. Mergeam mult mai încet decât atunci când coborâsem. M-am dus înapoi, în camera lui Helen. Eram corespunzător de umilă. Încă aveam nevoie de ea. Helen se juca împreună cu Kate și nu a considerat necesar să comenteze zborul meu pe scări. Zbor care sfidase moartea. Ăsta era unul dintre avantajele de a fi alături de o persoană atât de egoistă ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
pentru așa ceva. Și nici un bărbat normal la cap nu s-ar fi așteptat să-l primesc înapoi cu brațele deschise. Dar oare ce trebuia să zic? — Îmi pare rău că ți-ai format impresia asta, James, am reușit să spun umilă. Dacă eu sau familia mea ne-am comportat într-o manieră lipsită de ospitalitate, atunci nu pot decât să-ți ofer scuzele mele. Sigur că nu credeam nici un cuvânt din ceea ce spusesem. Dacă familia mea îl jignise în vreun fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
niște așteptări atât de ridicate. Ba eram tristă chiar și pentru James. Chiar mă simțeam mai bătrână - și-ncă tare bătrână! - și mai înțeleaptă. Presupun că învățasem - prin metoda cea mai lungă și mai dificilă - ce însemna să fii nițel umil. Nu aveam control asupra prea multor lucruri. Nici din viața mea, nici din viețile celorlalți oameni. Și dacă auzeam pe cineva spunând că „Totul se întâmplă dintr-un anumit motiv“ sau „Când Dumnezeu închide o ușă, undeva deschide o alta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Era special, înțelegeți? Oricine era prietena aia a lui, știam că era o femeie norocoasă. —Claire, a zis el, îți mulțumesc că-mi oferi șansa asta ca să mă explic. —Of, Doamne, am spus, revino-ți! Nu mai fi așa de umil! — E doar... nu știu, a îngăimat el. Probabil că a fost destul de... surprinzător când Helen ți-a spus că am un copil. Da, a fost o... surpriză, am spus eu schițând un zâmbet. —OK, OK, a zis el. Și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
fața ei congestionată, care exprima fără nici un menajament cumplita sentință ce îl aștepta. Avea senzația unui om ce mai are doar un pas de făcut până să ajungă cu capul sub ghilotină. Găsi totuși tăria de a-i rosti numele umil, nuanțat, rugător: Doinaaaa!... Da, da, să te omor! Dar tot ea se reculese: de ce să te omor!? Să înfund pușcăria? Poate era mai bine dacă muream anul trecut... Ce bine era! Acum nu mai înduram o înjosire de nesuportat, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
casei modeste a unui țăran, care pronunță prologul, din care aflăm despre uciderea lui Agamemnon. Ucigașii, vrând să evite căsătoria dintre Electra și o căpetenie ce i-ar fi întărit puterea, au măritat-o cu el, un om simplu și umil, ce a respectat-o pe fiica regelui, neatingându se de ea. Apare apoi în scenă Electra însăși, în haine sărăcăcioase, purtând pe cap o urnă pentru apă - prin care autorul sugerează condițiile nedemne în care trăiește eroina. Îndată își face
Legenda Electrei de-a lungul timpului by Irinel Aura Stoica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1626_a_3036]
-
omul acesta. Inteligența lui nativă, cu care rostise scurt și categoric: Dacă nu acum, cậnd? mă scotea din minți. Mă simțeam umilită, falsă, credulă, inutilă... N-aș fi vrut ca el să sufere, dar Yon mă transformase subtil într-un “umil” al său, mă crease rapid dupa tiparul sufletului și trupului sau însetat de dragoste... Dragostea lui mă apăsa, mă obosea, mă silea să mint, să mă prefac. De ce nu știusem eu oare să exprim atunci ceea ce era esențial în mine
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
niciodată mai bine că nu mă vedea. Două femei ni se aplecau în față, ocupându-se de picioarele noastre. Nu le vedeam decât creștetul capului și mă simțeam prea jenată pentru a putea purta o conversație relaxată în prezența lor, umilă și tăcută. Harris, în schimb, părea perfect în largul lui, tot întrebând despre slujba mea, spunându-mi totul despre a lui. Apoi a scos un mixer de cocteiluri și două pahare, mi-a turnat ceva de băut și a ridicat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
și regretul îmi afecta puterea de concentrare. Sau poate că era din cauza analgezicelor. Ceva îmi atrofia creierul. Am tastat „Eye, Eye, Captain“, apoi n-am mai găsit nimic altceva de spus. Trebuia neapărat să mă adun. Nu era ca și cum dețineam umila poziție de asistent de proiect (pe care o deținea Brooke acum). Eram manager-adjunct de proiect și aveam anumite responsabilități. Cum am fost promovată În vara în care am fost angajată la Candy Grrrl, super-gloss-ul nostru pentru buze senzuale Iced Sorbet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
fi decât intelectuali, ai bogaților nu vor fi săraci, ai regilor... prinți până la moartea regilor; copilele pușcăriașilor vor ajunge în stabilimente fetele popilor vor fi preotese iar fiii... ghiciți! Copiii palavragiilor ne vor împuia capul iar copiii celor mulți și umili vor fi la fel ca și părinții lor adică truditori. Aceasta e ordinea firească și rareori va fi alta dar se mai întâmplă. Creatorul se joacă, probabil în alte vieți am fost un bard nemulțumit de starea lucrurilor.
Cercuri exclusiviste by Aurel Avram Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83894_a_85219]
-
îngrijoreze personalul creșei. Hugo i-a făcut cu mâna Barbarei când aceasta a trecut în goană pe lângă el îndreptându-se spre ieșire. —Pot să-ți dau un sfat? a gâfâit ea oprindu-se brusc. — Da, te rog, a răspuns Hugo umil. Câte vrei. După cum vezi, n-am habar de nimic. — Eu aș veni fie cu o jumătate de oră mai devreme, fie cu o jumătate de oră mai târziu. Asta dacă vii cu mașina. Altfel n-ai nici o șansă. Nu când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
tata era mult prea bun, iar mama Învățase să profite de asta. Mama Scumpă prezenta situația cam așa: „Era o profitoare. Își punea rochia trandafirie, Își prindea părul cu agrafa ei preferată În formă de floare și cu privirea prefăcut umilă Își ridica fața spre tatăl tău cu zâmbetul acela fals al ei. O, știam mereu ce voia. Cerea mereu bani ca să le plătească datoriile de la jocuri de cărți celor nouă frați ai ei. Am aflat prea târziu că Întreaga ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
fost Încă o ocazie pentru Mama Scumpă să facă paradă de simțul ei nesfârșit de sacrificiu. A refuzat să plece. —O să fiu complet inutilă acolo În America, cum nu știu să vorbesc engleză, i-a spus ea pe un ton umil tatălui meu. Și nu vreau să fiu o povară. În plus, Bifang are deja 13 ani, e prea mare ca să mai aibă nevoie de dădacă. S-a uitat În direcția mea, așteptându-se s-o contrazic cu proteste Îndârjite. Tatăl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
de reședintă permanentă în București. Odată cu anularea statutului meu de student, a fost anulată și autorizația mea de reședință în București, iar spectacolul înfricoșător desfășurându-se la barajul poliției ne-a convins să facem stânga-mprejur și să renunțăm la umilul nostru proiect de vânzare a unui pulover uzat. Nu a durat mult până ce mi-am dat seama că nu are niciun rost să continui a mă învârti prin București fără un scop concret și trăind în permanență cu teama de
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
mulțime. Simt parcă și acum inima mea strângându-se de milă, de dezgust și de revoltă... Imaginea scenelor acestea m-a urmărit multă vreme. Amintirea lor intră cu mult în cazurile care m-au făcut să privesc întotdeauna cu îngăduință umila mulțime a ghetourilor noastre și care m-a oprit de a adresa vreodată, la mânie, ca pe o injurie, cuvântul pe care l-am auzit în jurul meu atât de des: "măi jidane!". Cei doi sau trei ani de agitație, care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
nu poate vedea lucrurile altfel, și de aceea acum, în mijlocul prietenilor, face cu căldură elogiul prieteniei. "Căci numai acolo e sfatul, e sprijinul, e puterea, e nădejdea". Viața lui proprie nu e o luminoasă pildă? A început ca un muncitor umil, și a lucrat fără preget, fără oboseală înaintând mereu. Iar dacă n-a șovăit niciodată, și dacă niciodată n-a pierdut nădejdea, e că n-a mers singur și că mândria nu l-a stăpânit. Și înșirarea clipelor trecute, privirea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
un Diavol care câteodată se arată mai inteligent decât Dumnezeu, dar care uzează de subterfugii copilărești (ascunde un pic de mâl în gură, încearcă să-l înece pe Dumnezeu împingându-l în apă etc.); albina și ariciul. Acest univers mitic umil și șters nu este lipsit de semnificație. Oricare ar fi originea acestui mit cosmogonic, pare sigur că el a circulat în mediile populare și a trebuit să se adapteze unor audiențe fruste” . Cu alte cuvinte, narațiunea ca atare, cu scenariul
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Lucia Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1378]