3,853 matches
-
preotul Cosma (preotul satului Humulești). Construcția a fost restaurată în 1937 prin grija lui Nicolae Iorga. Alte restaurări s-au efectuat în: 1960, 1975, 1988. Expune obiecte care au aparținut familiei Creangă (vârtelniță, roată pentru depănat, sucală, opaiț, ladă de zestre, blidar, pieptănuși, laviță), cărți poștale cu autograf, manuale școlare ("Metodă nouă de scriere și citire"; "Învățământul copiilor"; "Geografia județului Iași"), grafică de Eugen Taru (12 lucrări inspirate din "Amintiri din copilărie"). Casa memorială Ion Creangă din Humulești a devenit în
Casa memorială „Ion Creangă” din Humulești () [Corola-website/Science/317309_a_318638]
-
multe obiecte gospodărești și unelte agricole cu certă valoare etnografică. În prima încăpere, care este cea mai mare și fiind camera în care locuia familia se află covata pentru copilul mic, hainele de sărbătoare așezate pe culmi și lada de zestre a mamei Smaranda. În dreapta de cum intrăm se observă lavița în jurul căreia avea loc iarna șezătoarea. În mijloc sunt așezate pentru a putea fi văzute, uneltele de țesut ale mamei, iar pe o măsuță se pot vedea ceaslovul (prima carte după
Casa memorială „Ion Creangă” din Humulești () [Corola-website/Science/317309_a_318638]
-
Valahiei de nord (Valahia Minor). La baza unei alianțe a lui Bogdan I cu voievodul acestei Valahii s-ar fi aflat căsătoria Anei de la Siret, care aparținea familiei voievodale locale, cu fiul lui Bogdan - Lațcu. Ana ar fi primit ca zestre târgul Siret împreună cu un întins ocol de sate la sudul acestui târg. Petru I Mușat este cel care mai târziu, după ce pune stăpânire pe orașul Suceava - centrul de reședință al voievodatului nordic, mută capitala la Suceava. Aici el construiește o
Descălecatul Moldovei () [Corola-website/Science/326954_a_328283]
-
cu un valet din nobila familie daneză Ahlefeldt, care a fost arestat și închis în fortăreața Munkholm. Mai târziu în acel an, ea a fost căsătorită în grabă cu Ernest Frederic al III-lea, Duce de Saxa-Hildburghausen. A primit o zestre mare pentru a grăbi nunta și a calma scandalul. Ei s-au căsătorit la Palatul Hirschholm, la nord de Copenhaga, la 1 octombrie 1749. Ca ducesă de Saxa-Hildburghausen, ea a fost în fruntea unei curți cunoscută pentru eticheta oficială a
Louise a Danemarcei (1726–1756) () [Corola-website/Science/334443_a_335772]
-
Corunga cu copiii lui și Goblița cu copiii lui” pomeniți ulterior în actele în care figurează și satul Stroești. Conform istoricului Aurelian Sacerdoțeanu, soția banului Barbu Craiovescu, Neagoslava, a fost o frumoasă din Stroești, care a avut aici pământ de zestre și câteva sălașe de țigani (Sacerdoțeanu, 1974). La 22 mai 1523 - 1525, voievodul Valdislav al III - lea scutește de dări satele mânăstirii Bistrița - Vâlcea, printre care și Stroești. Nu se știe exact anul: 1523, 1524 sau 1525 în care satul
Stroești, Argeș () [Corola-website/Science/300645_a_301974]
-
Stroești. Nu se știe exact anul: 1523, 1524 sau 1525 în care satul Stroești devine sat de danie al mânăstirii Bistrița. Cert este că stroeștenii au fost deposedați de pământ într-un mod abuziv de banul Barbu Craiovescu. Pământul de zestre din Stroești al jupâniței Neagoslava a fost punctul de plecare și „argumentul” privind deposedarea de pământ. Din acest moment a început bătălia stroeștenilor pentru recâștigarea dreptului de proprietate asupra moșiei lor. O primă reacție împotriva deposedării de drepturi a stroeștenilor
Stroești, Argeș () [Corola-website/Science/300645_a_301974]
-
localitățile componente ale comunei situația se prezintă astfel: Alimentar Alte domenii Turismul Fondul turistic de natură antropică, reprezentat de ruinele castrului roman de la Tihău, biserica de lemn "Sfinții Arhangheli" din Turbuța (sec. XVII), castelul Jozsika din Surduc (sec. XVII-XIX) completează zestrea turistică a comunei. Industria Există ramuri ale industriei reprezentate de intreprinderi mici-mijlocii care au un nivel de productivitate care poate fii eficientizat și mărit: Servicii La nivelul comunei noastre există unități care prestează anumite servicii, care în măsura dezvoltării și
Surduc, Sălaj () [Corola-website/Science/301836_a_303165]
-
întâlnim ortodocși și adventiști. La început a fost exclusiv creșterea animalelor, vite, oi, apoi, având lemn la dispoziție, au început să se ocupe și cu confecționarea de unelte agricole și gospodărești: sănii, care, furci, greble, războaie de țesut, lăzi de zestre și altele pe care le comercializau în zona de câmpie în schimbul cerealelor sau banilor, fapt menționat și în „Monografia județului Mureș”, ediția 1980, la pagina 238. Pe măsură ce s-a tăiat pădurea în scopul măririi vetrelor gospodărești a început să se
Idicel-Pădure, Mureș () [Corola-website/Science/300584_a_301913]
-
servind ca bucătărie și sufragerie, iar camera („casa dinainte” în limbaj popular) ca dormitor. În prima la început era cuptorul, apoi soba de gătit. Mobilierul era compus din paturi de lemn, masă, scaune sau bănci numite „laiță”, o ladă de zestre, una mai lungă numită „canapeu”, iar pe perete un „blidar” (dulap de bucătărie), mobilierul era confecționat de către bărbații din familie. Pereții erau împodobiți cu „peretare” țesute din lână colorată, icoane pe sticlă, „blide” (farfurii din lut) și ștergare (prosoape brodate
Idicel-Pădure, Mureș () [Corola-website/Science/300584_a_301913]
-
mirelui unde alaiul, după cununie, era primit cu o chiuitură de soacra mare: "„Bine-mi pare ca-ți vinit Că de mult v-am tăt dorit”". Mai nou, nunta este făcută la Căminul Cultural. O dată cu alaiul sosea și carul cu zestre al miresei, care era descărcat în fața nuntașilor pentru ca aceștia să fie martori la mulțimea țesăturilor și cusăturilor aduse de mireasă. Nuntașii intră apoi la masă și începe petrecerea, acompaniată de taraful de ceterași, la cântec și la joc. Un moment
Idicel-Pădure, Mureș () [Corola-website/Science/300584_a_301913]
-
în 1183, iar regele Filip August a revendicat provincia Vermandois în numele Eleonorei, sora Elisabetei. Filip s-a recăsătorit, luând de soție pe Matilda de Portugalia, fiica lui Afonso I Enriques, primul rege al Portugaliei. El i-a oferit Matildei o zestre care includea un număr de mai multe orașe flamande. Temându-se de a nu rămâne înconjurat de domeniul regal al Franței și de cel al contelui de Hainaut, Filip de Alsacia a semnat un tratat de pace cu regele Filip
Filip I de Flandra () [Corola-website/Science/324543_a_325872]
-
și statornică pe care doamna Ana Tăușan 7, soția dumneavoastră, și d[umnea]v[oastră] înșivă, ne-ați dovedit-o. Am înțeles că ne leagă aceeași dragoste de țară, dârză la domniile voastre, nostalgică la noi, aceleași preocupări de a spori zestrea culturii românești neatinsă de puroiul celor vânduți comunismului, aceeași speranță că, într-o zi, lumina va țâșni din sufletele celor neprihăniți. Lumina a țâșnit și a fost plătită cu multe jertfe tinere. Dar cei înfruptați de tirania veche au rămas
Câteva însemnări despre Emil Turdeanu by Nicolae Scurtu () [Corola-journal/Memoirs/5540_a_6865]
-
și a murit. Mâna Henriettei a fost cerută la 22 noiembrie 1660 în timp ce era în Anglia. Cuplul a semnat contractul de căsătorie la Palatul Regal la 30 martie 1661, ceremonia de căsătorie având loc a doua zi în aceeași clădire. Zestrea promisă a fost uriașă, de 840.000 de livre. Cunoscută ca Henriette d'Angleterre în Franța și ca Minette de către apropiați, oficial i s-a spus "Madame" și a fost mereu populară la Curte. Mai târziu, zvonurile au spus că
Filip al Franței, duce de Orléans () [Corola-website/Science/312841_a_314170]
-
că a sosit ziua să plecăm la Meteora eu și cu fratele intru credință Pahomie , ca să ne izbăvim de oamenii cei răi și vicleni , că nu este a tuturor credință . Și intru toată amăgirea nedreptății voiu da vouă scrisu cu zestre a moșteni, cu nădejdea că dupre a lui Dumnezeu milă să ne urmați nouă spre tot lucru bun...." "Cele ce am scris întăresc cu pecete , fiind semnul de la urmă care-l las." "Semnătură/ De ani 85, anul 1866, Iulie 27
Comuna Bala, Mehedinți () [Corola-website/Science/301598_a_302927]
-
Londra. După numai șase luni, aflându-se la Ludlow Castle, cei doi soți se îmbolnăvesc grav. Arthur moare pe 2 aprilie 1502, dar supraviețuiește, pentru a rămâne văduvă înainte de a împlini 16 ani. Pentru a nu fi nevoit să înapoieze zestrea adusă de Catherine, la 14 luni de la moartea soțului ei, Henric al VII-lea al Angliei îi aranjează logodna cu celălalt fiu al său, Henric, duce de York, viitorul rege Henric al VIII-lea, prea tânăr pentru a se putea
Catherine de Aragon () [Corola-website/Science/300134_a_301463]
-
Bernard devine "preparator" în cadrul prestigioasei facultăți, în 1843 obține licența, iar în 1855, îi succede lui Magendie la conducerea catedrei de specialitate. În 1845, Claude Bernard se căsătorește cu Françoise Marie (Fanny) Martin, o căsătorie mai mult de conveniență. Totuși zestrea acesteia îi va finanța experimentele. Bernard este, succesiv, profesor la "Collège de France", la Sorbona și în final, la "Muséum national d'histoire naturelle" ("Muzeul Național de Istorie Naturală"). Una din contribuțiile sale notabile pentru progresul medicinei a fost descoperirea
Claude Bernard () [Corola-website/Science/312695_a_314024]
-
au afectat foarte serios orașul. Atunci s-au prăbușit câteva dintre cele mai vechi biserici ale orașului, alături de locuințe și edificii remarcabile. De aceea, nu trebuie să pară deloc ciudat faptul că uneori, decenii întregi nu sunt deloc reprezentate la zestrea de construcții a orașului. Prima școală domnească din Ploiești a început să funcționeze în 1777. Din 1832 avem date de existența primelor școli elementare. În 1864 apare învățământul secundar, orașul devenind un centru educațional important. În 1920 își începe cursurile
Ploiești () [Corola-website/Science/296693_a_298022]
-
de guvernatorii Tykocinului și a făcut parte din Marele Ducat al Lituaniei. În 1661, moșia a fost dată lui Stefan Czarniecki ca răsplată pentru contribuția sa la victoria împotriva suedezilor în timpul Potopului. După patru ani, acesta a dat-o ca zestre fiicei sale Aleksandra, care s-a măritat cu Jan Klemens Branicki, trecând astfel la familia Branicki. În 1692, Stefan Mikołaj Branicki, fiul lui Jan Klemens Branicki (mareșal al Curții Coroanei), a obținut pentru Białystok drepturi de oraș de la regele Ioan
Białystok () [Corola-website/Science/297953_a_299282]
-
care întemeiază familia este logofătul Șerban Greceanu, fratele cronicarului care, în 1714, se căsătorește cu cea de a patra fiica a domnitorului Constantin Brâncoveanu, Ilinca. Aceasta, aflată la a doua căsătorie (prima cu paharnicul Scarlatache Mavrocordat în 1698 ), primește ca zestre moșia Cornești din județul Dâmbovița. Din această căsătorie rezultă un fiu, Ioniță Greceanu-Cornescu, despre care nu se cunosc prea multe amănunte, afară de faptul că a avut mai mulți copii, primul dintre aceștia fiind Constantin Scarlat Greceanu (născut în 1760). Acesta
Familia Cornescu () [Corola-website/Science/308239_a_309568]
-
în 1776, 15 gospodării, iar în 1784, 79 de gospodării. În 29 martie 1783, în fața Comisiei cezaro-crăiești de delimitare a proprietăților în Bucovina, Ioniță Flondor declara că stăpânește întreg satul Bainți, moștenit de la strămoșul lui, Dumitraș Bainschi, care îl primise zestre, când s-a însurat cu fata lui Nicolai, nepotul lui Orăș hatman. În 1787, câteva din cele optzeci de familii germane, provenite din Renania, din Bavaria și Baden-Württemberg, s-au stabilit la Baineț (Bainze). În 1843, satul Baineț avea 286
Baineț, Suceava () [Corola-website/Science/301927_a_303256]
-
care scriitorul a recunoscut-o. Pe 12 decembrie 1584, Cervantes se căsătorește cu Catalina de Salazar y Palacios, într-un sat din provincia Toledo. Catalina era o tânără care nici nu împlinise douăzeci de ani și care nu avea cine știe ce zestre. Se consideră că această căsnicie n-a fost doar sterilă, ci pur și simplu un eșec. La doi ani de la căsătorie, Cervantes își începe lungile călătorii prin Andaluzia. E foarte probabil ca Cervantes să fi scris prima sa operă literară
Miguel de Cervantes () [Corola-website/Science/307858_a_309187]
-
Sabău, în anii care au urmat , prestigiul profesional și un loc privilegiat în galeria marilor artiști ai genului. Nicoalae Sabău a fost primarul comunei Cicârlău, Maramureș, până în 2008. Dintre miile de oaspeți care au trecut pragul casei sale, impresionați de zestrea de spirit, nu puțini au fost aceia care și-au lăsat mărturia de prețuire și admirație în Cartea de onoare. Colecția impresionantă de afișe ale artistului se constituie într-o carte unicat, document grăitor al evoluției sale alături de interpreți iluștri
Nicolae Sabău (muzician) () [Corola-website/Science/307622_a_308951]
-
o dezvoltare rapida. Principala piedica in dezvoltarea orașului o constituie moșierii pe latifundiile cărora era așezat. Intre ei se da o lupta pe viata si pe moarte pentru acapararea de noi proprietăți, folosind orice mijloc, fie cumpărarea, fie înrudirea pentru zestre, fie dezmoștenirea si acapararea etc. Lupta "care pe care" se da nu numai intre boierii găeșteni, ci și intre ei si monastirea Cobia, care își avea moșia de jur împrejurul orașului. Aceasta situație se crease încă de la 15 martie 1608, când Radu
Găești () [Corola-website/Science/297029_a_298358]
-
lui Louis, Ducele de Bourbon. În 1723, s-a sugerat o prințesă germană: Johanna de Baden-Baden (1704-1726), fiica lui Louis Wilhelm, Margraf de Baden-Baden și a soției acestuia, Sibylle Auguste de Saxa-Lauenburg. Căsătoria a fost aprobată de mama sa iar zestrea miresei a fost de 80.000 de livre. Căsătoria a avut loc prin procură la 18 iunie 1724 la Rastatt, în Baden-Württemberg, Germania, și în persoană la 13 iulie în orașul Sarry, la Marne în Franța. La Sarry cuplul s-
Louis d'Orléans, Duce de Orléans () [Corola-website/Science/320736_a_322065]
-
reformarea patriei". Paharnicul Sion (paharnic = rang de boierie, boier de Divan) a fost copist la vistierie, ceauș, staroste la Focșani, vechil de staroste la Putna, președinte al Eforiei din Focșani în 1842, unde se stabilise de mult în casele de zestre ale soției sale, Eufrosina (Evfrosina), fata banului Toma Stamatin. După Gheorghe Ungureanu, familia Sion descindea dintr-o veche familie de răzeși, Coșescu, din ținutul Tutovei, numită așa după numele moșiei Coșești și coborâtoare dintr-un Sion, atestat la anul 1558
Constantin Sion () [Corola-website/Science/337414_a_338743]