13,615 matches
-
psihotice. Există dovezi empirice concludente în favoarea unei eficiențe suportive a TCC asupra unor simptome cronice ale schizofreniei cât și asupra competențelor sociale a persoanelor suferind de schizofrenie. 6. Tulburările de conduită alimentară Tulburările de conduită alimentară se referă la anorexia mentală, bulimia și hiperfagia bulimică. Pentru fiecare dintre aceste tulburări, este important să avem informații precise privind eficiența TCC, utilizată ca unic tratament sau combinată cu farmacoterapia, asupra evoluției pe termen lung a tulburării, evoluției greutății, prevenirii recăderilor și calității reabilitării
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
hiperfagia bulimică. Pentru fiecare dintre aceste tulburări, este important să avem informații precise privind eficiența TCC, utilizată ca unic tratament sau combinată cu farmacoterapia, asupra evoluției pe termen lung a tulburării, evoluției greutății, prevenirii recăderilor și calității reabilitării psihosociale. Anorexia mentală Utilizarea tehnicilor comportamentale și cognitiv-comportamentale face parte integrantă din numeroase programe multimodale de tratament a anorexiei, ambulatorii sau intra-spitalicești. In schimb, nu există decât foarte puține studii controlate care să fi evaluat eficiența TCC în tratamentul acesteia. In ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
a farmacoterapiei, sau în legătură cu eficiența unui tratament ce combină cele două terapii. Două cercetări Două cercetări recente au trecut în revistă experimentele controlate care evaluau eficiența diferitelor tipuri de tratamente psihoterapeutice sau farmacologice (De Zwaan și Roerig) în cazul anorexiei mentale. Aceste cercetări au ajuns la concluzia că eficiența celor mai multe tratamente, atât psihoterapeutice cât și farmacologice nu este concludentă. Doi factori importanți fac dificilă interpretarea rezultatelor: refuzul numeroșilor pacienți de a fi incluși în grupul în care au fost distribuiți la
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
această perioadă decât ceilalți pacienți incluși în experiment. Intr-un studiu prospectiv de un an, controlat și aleator, consacrat evaluării factorilor implicați în acceptarea și continuarea tratamentului propus, Halmi și al. au inclus 122 de pacienți care prezentau o anorexie mentală conform criteriilor din DSM-IV. Participanții erau împărțiți aleator în trei grupuri: un grup tratat prin TCC, un grup tratat cu fluoxetine și un grup tratat cu o combinație între cele două tratamente. TCC, singură sau în combinație cu fluoxetine, era
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
grupul fluoxetine, 43% în grupul TCC și 38% în grupul care a urmat tratamentul combinat), dar această diferență nu era semnificativă. Concluzie și direcție de urmat Atât eficiența TCC cât și cea a farmacoterapiei sunt puțin satisfăcătoare în tratamentul anorexiei mentale. Nu există dovezi concludente în favoarea unei eficiențe mai mari, pe termen scurt sau lung, a TCC în comparație cu cea a farmacoterapiei sau cu cea a combinației dintre cele două tipuri de terapii în tratamentul anorexiei mentale. In alegerea tratamentului inițial trebuie
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
puțin satisfăcătoare în tratamentul anorexiei mentale. Nu există dovezi concludente în favoarea unei eficiențe mai mari, pe termen scurt sau lung, a TCC în comparație cu cea a farmacoterapiei sau cu cea a combinației dintre cele două tipuri de terapii în tratamentul anorexiei mentale. In alegerea tratamentului inițial trebuie să se țină cont de: preferința și motivația pacientului, efectele secundare, costul relativ, disponibilitatea unui specialist în TCC, acceptul pacientului de a urma o psihoterapie. Bulimia In comparație cu numărul mic de studii controlate și
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
se țină cont de: preferința și motivația pacientului, efectele secundare, costul relativ, disponibilitatea unui specialist în TCC, acceptul pacientului de a urma o psihoterapie. Bulimia In comparație cu numărul mic de studii controlate și aleatoare ce se referă la anorexia mentală, studiile empirice privind eficiența TCC în cazul bulimiei, utilizată singură sau în combinație cu farmacoterapia, sunt cu mult mai numeroase. Eficiența pe termen scurt In ceea ce privește experimentele pe termen scurt (trei luni), literatura de specialitate consemnează existența a aproximativ
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
secundare, costul relativ, disponibilitatea unui specialist în TCC, acceptul pacientului de a urma o psihoterapie. 7. Discuții și concluzii Un număr mare de studii controlate și aleatoare și de meta-analize evidențiază faptul că TCC este eficientă în tratamentul numeroaselor tulburări mentale, utilizată ca unică terapie în tratamentul inițial, singură sau ca alternativă la farmacoterapie, combinată cu farmacoterapia pentru a amplifica efectele medicamentelor, sau combinată cu farmacoterapia pentru a acționa asupra unor simptome care nu cedează farmacoterapiei. Numeroase întrebări persistă încă în legătură cu
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
din oficiu, tratamentul inițial. In aceste cazuri, TCC este un tratament complementar, care nu este orientat spre patologia acută ci spre managementul cronicității (reabilitare, adeziune, simptome reziduale, calitatea vieții, prevenirea recăderilor). In cazul unor alte tulburări, în special în anorexia mentală, dependența de alcool și personalitatea bordeline, tratamentul prin TCC, în aceeași măsură ca și farmacoterapia, au o eficiență moderată sau limitată la unele simptome. In ceea ce privește tratamentele combinate, există mai multe probleme importante pe care trebuie să le discutăm
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
termen scurt, fără a le departaja net altfel decât cu ajutorul uneia sau alteia dintre considerentele prezentate la punctul 10. De fapt, toate aceste studii sunt construite pe modelul medical al bolii, deci se sprijină pe un diagnostic psihiatric al tulburării mentale. Acest diagnostic, reluat de la CIM-10 sau din DSM-IV-TR, se bazează pe unele instrumente de măsură în legătură cu care teoria implicită a cercetătorului influențează chiar tipul de măsurare. De exemplu, un instrument structurat construit pentru a măsura anxietatea va conține parametri diferiți
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
apela la consultație este o rușine (față de ceilalți). - A apela la consultație înseamnă să mărturisești că ai un eșec (în ceea ce te privește). 2. Desfășurarea terapiei Relația terapeutică Atunci când este vorba despre sănătate, și cu atât mai mult despre sănătate mentală, relația care se stabilește între un pacient și terapeutul său joacă un rol fundamental și devine baza durabilă și solidă (sau nu) pe care se sprijină terapia. In cadrul TCC, alianța terapeutică este determinantă pentru observarea în condiții bune a
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
și, în sfârșit, nici un rol. Clasificare Micro-evitările pot fi regrupate în cinci familii: - familia cârjelor medicamentoase și a altor obiecte de reasigurare utilizate sau aflate în posesia sa (poșetă, buzunar...) chiar înaintea sau în timpul unui exercițiu de expunere; - familia ritualurilor mentale, specifice persoanelor suferind de TOC; - familia semi-expunerilor: de exemplu, pentru o persoană suferind de fobie socială, a cere un pahar de apă într-o cafenea (expunere) justificând gestul prin necesitatea de a lua un medicament, sau prin apropierea iminentă a
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
apartamentul. Claire are douăzeci și doi de ani și urmează studii universitare de limbi moderne. Ea merge în fiecare zi într-o bibliotecă specializată pentru a lucra la redactarea lucrării sale. Suferă de ritualuri în ceea ce privește număratul, repetarea și de ritualuri mentale (gânduri magice). A deschide și a citi o carte a devenit o tortură. Ea recitește fiecare pagină de zeci de ori (uneori până la epuizare) având o dublă preocupare: să nu se oprească din citit la o pagină al cărui număr
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
2%, deși au fost raportate și niveluri de 3,5%. Dacă nivelurile de prevalență pentru un an sunt cuprinse între 0,5% la populația generală, tulburarea de panică este diagnosticată la aproximativ 10% dintre subiecții tratați în cadrul serviciilor de sănătate mentală. In cadrul populației clinice non psihiatrice, nivelul prevalenței se situează între 10 și 30% pentru patologiile vestibulare, respiratorii și neurologice, și ating 60% în cazul patologiei cardiologice. Agorafobia De cele mai multe ori, agorafobia se declanșează ca urmare a unui atac de
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
De asemenea, starea de panică rezultă dintr-o interpretare catastrofică a unor senzații corporale. De fapt, pacientul fobic își percepe senzațiile corporale ca fiind mai periculoase decât sunt acestea în realitate și concluzionează, astfel, că există un pericol fizic sau mental iminent („Inima mea bate = risc să fac un infarct”). Anxietatea care rezultă din această interpretare catastrofică intensifică reacțiile corporale, care confirmă și mai mult sentimentul de pericol. Acest cerc vicios culminează cu un atac de panică. Interpretarea catastrofică a efectelor
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
atac de panică. Interpretarea catastrofică a efectelor hiperventilației conduce deci la atacul de panică. Terapia cognitivă a agorafobiei își propune identificarea monologurilor catastrofice care alimentează răspunsul anxios al pacientului. Distorsiunile cognitive relative la pericol Intervențiile asupra acestor monologuri sau imagini mentale permit identificarea distorsiunilor cognitive relative la pericol. Aceste distorsiuni pot afecta trecutul printr-o selecție a evenimentelor trăite cu aversiune de către pacient în detrimentul celor trăite pozitiv. Ele reduc obiectivitatea pacientului, îl fac să generalizeze eșecul („Nu voi reuși niciodată”) și
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
ajute? - Voi părea incapabilă să-mi rezolv problemele personale. Tabel 2. Diacronia Christinei Date structurale posibile - Genetice: tatăl puțin expresiv dar coleric, muncitor, adesea absent; mama timidă și rezervată. Factori istorici de menținere posibilă - Sora mai mare are un retard mental moderat și a acaparat-o întotdeauna pe mama sa, care se ocupa mai mult de sora ei decât de ea. - Părinții săi îi banalizau reușitele. - Nu avea dreptul să se plângă (comparație permanentă cu sora sa). Factori declanșatori inițiali invocați
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
să le poată utiliza în viața reală. Același joc de rol este repetat până la obținerea unei reduceri cu 30% a nivelului tulburării pacientului. Dacă anxietatea este prea puternică, terapeuții propun metode utilizate în relaxare, metode de respirație abdominală, de imagerie mentală, sau o repetare a jocurilor de rol în imaginație. Feedback-ul Feedback-ul este esențial. Acesta trebuie să fie manifestat cu căldură, pozitiv, iar cererea de ameliorare a unui comportament trebuie să fie precisă și realizabilă. Expunerea in vivo Expunerea
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
a denumi psihopatologia persoanelor cu temperament anxios fără a manifesta, în același timp, simptomele unei alte tulburări cum ar fi tulburarea de panică sau tulburarea obsesional-compulsivă. Odată cu apariția celei de a patra ediții a lucrării Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, prezența stărilor de neliniște excesivă și incontrolabilă a fost identificată ca fiind o caracteristică centrală a anxietății generalizate. Este deci mai ușor de acum înainte să deosebim anxietatea generalizată de alte tulburări anxioase, fapt care contribuie în aceeași măsură
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
care, în majoritatea cazurilor, sunt provocate de neliniște. Conținut verbal și imagistic al neliniștii Definiția pune accentul pe forma cognitivă a constructului, care conține atât elemente care iau forma unui discurs verbal cât și elemente care iau forma unor imagini mentale. Această distincție dintre conținutul verbal și cel imagistic al neliniștii constituie fundamentul studiilor care au permis stabilirea rolului acesteia în cadrul tulburării de anxietate generalizată. Aceste studii demonstrează faptul că prezența stărilor de neliniște în mintea pacientului este asociată unei diminuări
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
pacientului este asociată unei diminuări importante a conținutului gândirii sale sub formă de imagini și unei amplificări a conținutului sub formă verbală. Borkovec, Ray și Stober au concluzionat, în urma acestor studii, că neliniștea are drept rol să favorizeze evitarea imaginilor mentale asociate unui declanșator amenințător pentru a distrage atenția individului de la un conținut emoțional care este mai supărător (imaginile situației) și a diminua reacțiile sale fiziologice de anxietate. Atunci când un pacient care suferă de tulburare de anxietate generalizată este confruntat cu
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
acționează adesea ca un obstacol în timpul tratamentului care își propune să diminueze neliniștile. Terapeutul trebuie să acorde atenție prezenței acestora pentru a le putea aborda la momentul oportun. Comportamentele de evitare și comportamentele securizante Comportamentele de evitare Pe lângă evitările imaginilor mentale, există și alte comportamente de evitare care contribuie la menținerea tulburării și la alterarea stării pacienților în mediul lor de viață. Aceste comportamente se prezintă în mod esențial sub două forme: evitarea comportamentală situațională și evitarea cognitivă. Evitarea comportamentală situațională
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
desfășurarea evenimentelor (antecedente imediate, reacții, interacțiuni cognitiv-comportamentale, consecințe). Marie menționează că a fost îngrijorată o seară întreagă în legătură cu fiica sa, care a plecat cu mașina la un concert. Ea subliniază, de asemenea, că a fost preocupată de propria sa sănătate mentală și de teama de a nu face o depresie nervoasă datorită medicamentului cu care se tratează. Schema care urmează ilustrează câteva elemente care provin din această etapă a analizei funcționale. Antecedente istorice Conform modelului lui Fontaine și Ylieff, terapeutul o
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
lipsă de timp pentru a rezolva o sarcină de serviciu sau pentru a-și sună surorile, umplerea rezervorului de benzină în situația în care acesta este găurit). Neliniștile de tip 2, care se referă la copiii săi, la sănătatea sa mentală, la serviciul său și la situația sa financiară sunt mai frecvente și mai angoasante. Marie își observă comportamentele pentru a preveni consecințele de care se teme sau pentru a se liniști în legătură cu riscurile posibile. Ea notează faptul că unele neliniști
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
mult în timpul săptămânii trecute și să le ierarhizeze în ordine descrescătoare (de la neliniștea cea mai puțin deranjantă la neliniștea cea mai deranjantă). Cele mai puternice angoase apar astfel în legătură cu posibilitatea de a nu avea bani, de a-și pierde facultățile mentale și cu ideea că fiica sa nu-și găsește un scop în viață. Cea de a doua etapă Marie începe cu neliniștile financiare. Tehnica „săgeții descendente” îi permite să descrie, printr-o înlănțuire secvențială de afirmații, consecințele de care se
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]