15,045 matches
-
fost pur și simplu pentru că le-a lipsit cuvântul de ordine. Nimeni n-ar crede dacă le-am spune că șaptesprezece s-au apucat să înfrunte optzeci și trei, vremea bătăliilor câștigate cu ajutorul lui dumnezeu a trecut. O altă curiozitate firească ar fi dorința de a ști ce li s-a întâmplat celor cinci sute de persoane arestate în rândurile de votanți de spionii ministerului de interne, aceia care au suferit după aceea interogatorii chinuitoare și au trebuit să îndure supliciul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
pentru a-și fi exercitat întotdeauna cu meritorie disciplină civică și devoțiune religioasă îndatoririle sale electorale. Acum, revenind la adresa din care am făcut un post de observație, se cuvine să spunem că, contrar a ceea ce era de așteptat în mod firesc, nici unul dintre ascultători, fie ai radioului, fie ai televiziunii, nu observă că din gura președintelui n-a ieșit nici unul dintre vocativele obișnuite, nici acesta, nici acela, nici celălalt, poate pentru că dramatismul pătrunzător al primelor cuvinte lansate în eter, Vă vorbesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
vreodată în locul dumneavoastră, sunt ministru, nu sunt primar și, dacă tot sunt la acest capitol, vreau să vă spun că așteptam de la acest primar, nu numai colaborarea oficială și instituțională la care sunteți obligat prin lege și care în mod firesc mi se datorează, ci și un spirit de partid care, în acest caz, mi se pare că strălucește mai mult prin absență, Pe colaborarea mea oficială și instituțională puteți conta întotdeauna, îmi cunosc obligațiile, dar în ceea ce privește spiritul de partid, e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
că femeia aceea nu a orbit și masiva votare în alb care ne-a împins în situația dificilă în care ne aflăm, Domnule președinte, uneori n-am fost de acord unul cu celălalt, E firesc, Da, e firesc, atât de firesc ca faptul că eu nu am nici cea mai mică îndoială că inteligența și bunul dumneavoastră simț, pe care eu le respect, refuză să accepte ideea că o femeie, pentru faptul că nu a orbit acum patru ani, ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
aruncată la întâmplare pe un scaun, și asta fără să vadă cum arăta baia, e o problemă pe care providențial, s.a., asigurări&reasigurări, va trebui s-o rezolve mai devreme sau mai târziu, dacă e sau nu compatibil cu discreția firească pe care o implică munca unui serviciu secret să pună la dispoziția agenților care vin să se instaleze aici o asistentă care să fie, în același timp, administratoare, bucătăreasă și cameristă. Comisarul trase cu brutalitate cearșaful și cuvertura, dădu doi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
n-ar fi fost de înțeles de ce ar fi vrut să epuizeze, până la ultimele minute sau, cu o expresie și mai potrivită, până la ultima picătură de drojdie, cele cinci zile ale termenului pe care-l stabilise pentru investigație. Cel mai firesc era să-i dea ordin de întoarcere la serviciu, pentru ca imediat să regleze conturile deschis, fie că era pensionarea forțată, fie că era demiterea, dar experiența îi arătase că firescul era prea simplu pentru mintea sinuoasă a ministrului de interne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
de altă parte, prin complexitatea ei, nu se montează într-o jumătate de duzină de zile, căci atâtea am petrecut aici. Deci, nici vorbă să ordone supravegherea celor două intrări de la providențial, s.a., să lase, dimpotrivă, drumul liber, pentru ca tendința firească, care nu e doar caracteristica taurilor, să determine lupul să se întoarcă la vizuină, papagalul-de-mare la gaura din stâncă. Pat cunoscut și primitor poate, prin urmare, încă să aibă comisarul, presupunând că n-or să vină să-l trezească la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
asemenea. „Țin post”, ne-a explicat ea și nu s-a atins de șuncile și cîrnații cu care ne delectam noi, ăștilalți, păcătoșii. Știa foarte bine toate sărbătorile ortodoxe ale sezonului, posturile și dezlegările și le respecta cu o sfințenie firească. Nu i-am pus întrebarea aia perversă, „Credeți în Dumnezeu ?”, dar a anticipat-o ea, la fel de firesc : „Sînt credincioasă, e frumos...”. Apoi, după ceva timp, a adăugat : „Cel puțin așa cred... Și nu sînt singura !”. D. are 27 de ani
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
lui Richard Bulliet între societăți domestice și societăți post domestice. În acest caz, „domestic se referă la caracteristici sociale, economice și intelectuale ale unor comunități în care majoritatea membrilor consideră contactul cotidian cu animalele (nu cele de companie) o condiție firească a vieții”. Dimpotrivă, o societate post-domestică este definită prin două caracteristici complementare : în primul rînd, persoanele post-domestice trăiesc departe - atît fizic, cît și psihic - de animalele care constituie sursa lor de hrană ori de îmbrăcăminte, le ascund privirilor și nu
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
va însoți astfel pretu tindeni, relația lor fiind una de diferență și în același timp de apropiere respectuoasă. Țăranul nostru „domestic” își iubea - și își numea - animalele din preajmă, care îl însoțeau de la nașterea și pînă la moartea lor la fel de firească - și demnă ! știm cîte ceva din „pomana porcului”, care însă, din ritual, a devenit doar un fel de mîncare. Dar cîți mai știu că doar bărbații erau îndreptățiți să taie o pasăre și că pentru aceasta trebuiau să se împărtășească
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
o mătură între picioare ? Ca și în alte privințe, țăranul societății noastre domestice a făcut obiectul unei civilizări discursive care, în acest caz, a ignorat sau eufemizat relațiile sale cu animalele. Orice copil de la țară era martorul nașterii și morții firești, era familiarizat cu sexul și cu sîngele. Dispărute din universul copilăriei, acestea au devenit fantasme urbane : aflăm despre sex din Playboy, iar despre moarte din știrile prime time. Am pierdut contactul cu animalele reale, fie ele sălbatice sau domestice - constată
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
că românul s-a născut poet - și rămîne poet chiar și cînd se enervează. Pe noptieră mă așteaptă Enervările lui Mirel. „Orice om normal construit nu poate să nu observe faptul că, odată întors printre conaționali, anumite lucruri care păreau firești acolo devin prilej de nesfîrșite chinuri aici, acasă. Din acest punct de vedere, Enervările au fost, pe de o parte, o tentativă de a nu lăsa să se piardă ceva special, greu de prins în cuvinte, iar pe de altă
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
stăpînea „modul de utilizare” a poziției sociale la care, eventual, parvenise sau era pe cale să parvină. Și, dacă stăm să ne gîndim puțin, nici nu prea ar fi avut cum. Oricum, frenezia parvenirii fusese lansată, iar aceasta era un lucru firesc ! Cea mai vizibilă a fost, evident, categoria (alt franțuzism !) de nouveaux riches, a „burghe zilor gentilomi”, a celor „cu bani, dar fără cultură”. Poveste veche și mereu surprinzătoare. De la „cocalari” la „baroni” și „moguli”, ea a împînzit țara și a
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
mai mari ratări naționale din ultimii douăzeci de ani. De atunci, parvenitismul cu bani, dar fără cultură n-a mai putut fi stăvilit. Nici asta nu ar fi însă chiar catastrofal. Am spus mai sus că frenezia parvenitismului a fost firească. Mai mult, ea este un motor al dezvoltării. Unii, mai demult, au numit-o acumulare primitivă de capital. Ea este (mai mult sau mai puțin) inevitabilă. Cînd însă ea se așază și se instituționalizează, lucrurile devin mai grave. Nu (doar
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
ai și reguli, nu așa...” etc.). Termenul „democrație” se dovedește astfel a fi aproape gol de conținutul său propriu pentru a funcționa ca un fel de emoticon al stărilor emoționale confuze și contradictorii ale populației. Această anemie semantică, explicabilă și firească într-o anumită măsură, a devenit însă model public prin promovarea în mass-media a talk-show-ului autarhic, a simulacrului de dezbatere publică, în care limbajul nu se semnifică decît pe sine și se reduce adesea la punerea în valoare a vorbitorului
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
în acest caz unul recurent, care mă nedumerește de fiecare dată cînd fac greșeala (din ce în ce mai inevitabilă) să intru pe vreun blog sau site de presă : de ce majoritatea comentariilor nu au nici o legătură cu subiectul, dar se reped în cel mai firesc mod cu putință la gîtul - și originile - autorului ? și, mai ales, de ce o fac atît de vehement ? (Un comentator de profesie ar putea să-mi spună și mie din start, după cum tocmai am citit pe un site : „Unde ai învățat
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
origine turcă. „Inventarul împrumuturilor din turcă pe care secolul al XX-lea l-a transmis noului mileniu cuprinde în jur de 1.100 de cuvinte.” Nu este mult, dar nici de neglijat. Multe dintre aceste cuvinte au intrat în mod firesc în limbajul curent datorită relațiilor politice și administrative curente în acele vremuri și au dispărut în bună măsură, la fel de firesc, atunci cînd aceste relații au încetat și ele. Lefegiii au plecat, bacșișul a rămas... Dincolo de aceste detalii și precizări care
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
contemporanul nostru” de-abia mai tîrziu, afirmația fiind făcută, de regulă, cu parapon vindicativ : sîntem un neam de Mitici, a zis o și marele Caragiale ! Bietul Mitică... Pe de altă parte, miti(ci)zarea contemporaneității românești ține de un proces firesc al memoriei sociale : „contemporaneitatea” unui autor paradigmatic nu se preia ca atare din trecut în prezent, ci se construiește dinspre prezent spre trecut, ca și „tradițiile”. „Țara lui Caragiale” este astfel și ea o construcție a imaginarului recent, dincolo de și
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
neglijate, cele ale pietrei tot nasc ruine impunătoare, în timp ce urmele lemnului pot dăinui o vreme cel mult ca „moaște” (ca în sala cu acest nume de la Muzeul Țăranului Român, unde resturile unei micuțe biserici de lemn sînt expuse unei morți firești). Mai mult însă, aceste urme diferite conferă și o altă așezare simbolică în durată. O psihanaliză comparativă a pietrei și a lemnului, în maniera lui Bachelard, așteaptă încă să fie schițată. Peste aceasta se aștern însă și practici diferite ale
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
social care nu pot dăinui fără această poveste mereu reiterată. Poate că de aici ni se trage și faimosul „boicot al istoriei”, care nu este un act de negație, ci doar o așezare diferită într-o temporalitate aflată într-o firească și permanentă renaștere. Poate de aceea mă fascinează și pe mine catedralele „lor” de piatră, dar iubesc tot bisericuțele „noastre” de lemn... Despărțirea de Țăranul Român. Gînduri la încheierea unui colocviu dedicat tradițiilor „Tradițiile noastre care s-au păstrat vii
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
tradiție” și se impune, în scurt timp, ca paradigmă a acesteia. Fenomenul este mult mai răspîndit și i se poate da și un nume : rusticizarea României. Elemente sau aspecte izolate ale vieții rurale românești, supraponderale și rupte din contextul lor firesc, sînt așezate pe altarul, domestic sau public, al iubirii de tradițional și autentic - de „rustic”, pentru prieteni. Lemnul, de pildă, este epifania însăși a tradiției românești, astfel încît năpădește toate spațiile și ia toate formele. Intrările în județe, instituții și
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
și a țăranului, dar nu din nepăsare sau neputință, ci din aceeași luciditate care îl făcea să vadă realitatea structurală a satului, o realitate pe care alți colegi de generație o înlocuiau prea adesea cu varii convingeri idealiste. Această practică firească a lucidității l-a făcut să evite - și să respingă - cu umor toate credințele masificate care cad în credulitate, fără a acuza însă „poporul”, ci pe mult prea încrezătorii săi conducători : Neamurile nu sînt intolerante de la natură. Egoismul de neam
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
săi, a nobilului față de sclavi, a omului față de animale, a bărbatului față de femeie, a tatălui față de copii etc. După caz, această listă putea fi adusă apoi la zi, adăugîndu-se, de pildă, superioritatea spaniolilor față de indienii din Lumea Nouă și concluzia firească ce rezulta din această stare de lucruri : „Cine va nega că folosirea prafului de pușcă împotriva păgînilor înseamnă să-i oferi lui Dumnezeu tămîie ?”, se va întreba retoric un conchistador. Mult mai tîrziu, fără să mai întrebe ceva, un președinte
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
maturitate. Viața nu este cumva și ea (cel puțin în varianta sa modernă) un proiect indefinit, nu o esență moștenită ? Turism Un prim drum era Valea Prahovei cu Bucegii. Pentru iubitorii de lume și de înlesniri de viață, un popas firesc și un model de centru turistic însemna Sinaia, cu castelul Peleș, cu mănăstirea spătarului Cantacuzino, cu drumurile prin pădure. În jurul ei au prins a crește, spre Miază-Noapte, Poiana Țapului, Buștenii, Azuga, Predealul, iar spre Miază-Zi Comarnicul și Breaza. (...) Al doilea
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
înșelat, oricum nu-i un om în care să mă-ncred. Costache îi luă mâinile și le simți moi și calde într-ale lui. Se crispă puțin ca și cum și-ar fi amintit ceva, apoi îi spuse doamnei, cu același ton firesc cu care-i vorbise și ea: — Aș vrea să mai rămâneți. Prezența dumneavoastră mi-a făcut bine, îmi face bine. Doamna Movileanu zâmbi. Și ei îi făcuse bine. Chiar această propunere îi făcea bine, se vedea după zâmbet. — Eu nu
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]