15,045 matches
-
primă mână, un creator de viață veritabil, mai ales capabil să scruteze dimensiunile profunde și greu de pătruns ale sufletului uman, să foreze adânc, cu multă răbdare și uneori chiar cu un oarecare cinism, în conștiințe bântuite de cele mai firești sau nefirești patimi sau obsesii, să mânuiască cu abilitate fraze bine construite, dar - cel mai important - să imagineze subiecte unice și cât se poate de normale totodată, pentru că, în definitiv, lui Rareș Tiron îi place să studieze cu atenție oamenii
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1941]
-
picioarelor lipite, ale mele de ale ei și că în suprafața tălpilor mele reci, întrun final, prin tălpile ei, tăbăra tumultuos toată ființa de care Iozefina dispunea la acea vârstă. Era deja, după câteva săptămâni de întâlniri frecvente, un lucru firesc să mi se pară că-i simt Iozefinei tălpile fierbinți cum călcau peste ale mele; să am șansa de a-i mărturisi concomitent că în acele momente când timpul stătea parcă pe loc, eu îi simțeam aproape toate organele corpului
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
sus era o ierarhie și Mihai o desluși fără greș, ca și cum ar fi știut-o de totdeauna (...) Deci mai făcu un pas înspre ea, până la depărtarea mâinii. Doamna îi aruncă frâul calului, să-l țină, semn aproape de prietenie dar și firească, pentru ea, poruncă...> Superb citat. De milioane! Apoi reiau cuvânt cu cuvânt, și dialogul palpitant și la obiect dintre Mihai și doamnă, pe care intenționam să-l includ neapărat în sceneta mea: < Mihai: Nobilus sum. Doamna (Printre râsete trufașe, fără
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
grație, anno Domini, etc., s-ar fi născut din nou, pentru a n miliarda oară, zvârcolindu-se, Eva din coasta lui Adam. Dar ceea ce-i propusesem, mie nu mi se părea deloc năstrușnic. Împreunarea fizică era, pentru mine, un rezultat firesc al iubirii, adică al înfiripării și închegării sentimentelor. Împreunarea fizică era rezultatul iubirii pe care o construiserăm de bine de rău, de câteva săptămâni, în acea parte abstractă a ființei noastre sufletul. Nu mai eram eu flăcăul tânăr de altădată
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
de cele constatate. Și vodculița de ce-am mai cumpărat-o, mă rog frumos? - făcu exagerat Valy. Și Iozefina și Valy vedeau, bine mersi, că Gerard intrase în fosă destul de precipitat. Li se părea că gesturile lui nu prea erau firești; dădea de înțeles că ar trebui să l lase câteva minute să se dezmeticească, nu să-l ia așa, ca din oală. Ce e cu dumneata? Ești cam abătut - remarcă Valy. Era parcă întrebarea celui care, după ce ți-a dat
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
aici, știai că-ți pregătește prohodul. Începeai ca o moară bine reglată: "Singular: N. silva; G. silvae; D. silvae; Ac. silvam; Abl. silva, V. silva. Plural: N. silvae; G. silvarum; D. silvis; Ac. silvas; Abl. silvis; V. silvae..." Dintr-un firesc reflex uman, între singular și plural făceai o pauză pentru împrospătat aerul din bojoci. Atunci grijuliul Brăcinariu îți atrăgea atenția: "Mătăluță ești cam nesigur. Latina e o limbă perfectă, n-are nevoie de ageamii". Dădeai gata declinarea altui substantiv, te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
este cu totul alta. El caută și găsește fericirea tocmai în această sfidare eroică a zeilor care l-au pedepsit. Își asumă destinul, acceptă că stânca este lucrul lui și se întoarce mereu la povara sa, cu aerul cel mai firesc din lume. De aceea m-am îndrăgostit de Sisif. Firesc, n-ai știință despre tabloul meu, O lume de sisifi. Și de acest tablou m-am îndrăgostit. Când ia vacanță cenzura din mine, chiar îl laud. Este o viziune simplă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
imnului fusese ucis cu baioneta În fața tribunalului. — Pui Înăbușit! Friptură de vițel... Chelnerii Își făceau drum de-a lungul vagonului și sparseră liniștea momentului. Toți Începură să vorbească deodată. — Am constatat că ungurii au adoptat crichetul În modul cel mai firesc. Am avut șase partide În sezonul trecut. — Nici berea asta nu e bună. Mi-aș dori o sticlă de Guinness. Sunt convins că stafidele acestea... — Te iubesc. — Agentul nostru... Ce-ai spus? Am spus că te iubesc. Îngerul plecase, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
bine? Problemele din Belgrad nu v-au afectat, presupun? — Nu, spuse Myatt absent. Era adevărat. I se părea că tot acel incident inexplicabil de la Subotica nu fusese real. Foarte curând Îl va fi uitat, pentru că nu făcea parte din ordinea firească a vieții și pentru că nu avea explicații. Spuse: — Cred că vă dați seama că un asemenea contract poate fi făcut oricând praf. — Nu sunt de aceeași părere, spuse domnul Stein. Sărmanul Eckman a fost agentul dumneavoastră acreditat. L-ați Împuternicit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
În pădurea de mesteceni care tremură ușor vântul bate nu se-ncurcă și-n albeața pinilor, în mătasea frunzelor, în dorul cutezător. Coaja dulce ce imprimă ordine firească-n glie te ferești ca fiecare să ajungi țară străină pictori sfinți din acuarele îi ferești ca-n pasul tău să se-ngroape în nădejde și în chin de visul tău. Alergăm după fantasme și idei ivite-n grabă dar
Tremur final by Aurel Avram Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83706_a_85031]
-
sufletul la gură... Nu după multă vreme, într-o dimineață, când soarele își arăta fața plină de lumină, tocmai ieșisem să-mi salut prietenul - teiul din grădină. După un timp, aud bătăi în poartă. “Cine poate fi” - a venit întrebarea firească. Am coborât și am deschis poarta. ― Sărut mâna, conașule - mă întâmpină - cine alta decât țiganca de la mănăstirea din codru. ― Bine ai venit, Sevastițo. Intră. ― Bine te-am găsit, conașule. Mare bucurie am, să te văd sănătos... ― Și eu mă bucur
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/551_a_859]
-
ti trezăsc?! Da’ amu, dacî te-ai trezât, eu m-oi duci, conașule - a răspuns ea rușinată, îndreptându-se spre ușă. ― Mergi sănătoasă, Sevastițo - am răspuns eu încă sub impresia visului de peste noapte. Cu greu mi-am revenit la starea firească... Altădată, când mă aflam la mănăstirea din codru, porneam în zori spre izvorul din vale. Acum, însă... lac de sudoare, eram dezorientat. Să merg la izvor sau?... În cele din urmă, a învins dorul de bălăceală, mai ales că m-
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/551_a_859]
-
Ajuns în pragul mănăstirii, am ascultat o vreme cântările călugărilor. Apoi, cu suflet împrospătat, am pornit spre izvor... Când am ajuns în cameră, ulcica cu lapte încă aburea, iar pâinea părea că atunci ar fi fost scoasă din cuptor. Întrebarea firească pe care mi-am pus-o atunci, a fost: “Cine și când le-a adus?”. Asta ar însemna că mișcările mele sunt supravegheate pas cu pas și că Zâna a riscat foarte mult așteptându-mă atunci în cameră. “Înseamnă că
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/551_a_859]
-
-o mănăstire ș-au închinat-o la... m(ă)n(ă)st(i)re Xiropotamu;... Boierii cei mari ne-au mărturisit că Costantin (Duca) vodă pe Cuze l-au avut în mare cinste și dragoste”... De aici se iscă întrebarea firească: “Cum ar fi putut suferi Cuze spăt(ar), fiind și ispravnic la îngrădire locului <mănăstirii>”... să privească cu ochii <cum> “i să ia pivnița în ograda Dancului”?... Să mai luăm în seamă și faptul că acest Cuze spătar i-a
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/551_a_859]
-
câtu de puțin, ori parte bisericească ori politicească de nu vor mărturisi adevărul în frica lui Dumnezău, ce cu lăcomie și nedreptate de vor tăgădui, zicem unii ca aceia socotindu-să ca niște furi de cele sfinte să fie blestemați”... ― Întrebarea firească vine de la sine, fiule. Ce a păzit acest chir Ignatie - grec, desigur - egumenul mănăstirii, de s-a întâmplat ca toți cei din jur să dea iama prin moșiile și averile mănăstirii? Îmi închipui că dacă moșiile erau arate, semănate și
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/551_a_859]
-
copilul, cu cinci ore mai tărziu, la spitalul de urgență al municipiului. Așa ceva, într-o lume, într-un alt timp, ar fi fost întâmpinat de către opinia publică, ca ceva de nedescris. Aici, însă, acum, totul a trecut neobservat, ca ceva firesc, din corpul în putrefacție al cotidianului. După ieșirea din spital, fosta iubită, fosta concubină, fosta mamă iubitoare de prunc, devenită leoaică rănită iremediabil, în inimă, de propria-i nesăbuință, a venit în parc, pe aceeași bancă, în același loc, la
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
polinezienilor, faptul de a porni în larg la bordul unei ambarcațiuni precum Marara nu era doar un mijloc de a călători dintr-un loc în altul, ci aproape că se transformă într-un mod de viață la care se adaptau firesc; nici macar lipsa de spațiu de pe vas nu părea să-i afecteze prea mult. Compensau lipsa de intimitate printr-un respect tradițional față de intimitatea celorlalți, si neplăcerile provocate de contactul excesiv, cu o politețe deosebită în relațiile zilnice. Cea de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
putea avea? repeta Miti Matái, confuz. Nu trebuie să aibă neapărat un rost, la fel cum nu are nici un rost faptul că acum, aici, este o căldură de cuptor. Depărta mâinile ca si cum ar fi vrut să demonstreze că era ceva firesc, adăugând: În nord întotdeauna e mai cald, iar în sud, măi frig. —De ce? Cum adică... de ce? interveni iritat burtosul Oripo. Pentru că nimeni n-ar putea concepe o lume în care să fie frig în nord și căldura în sud. Așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
sfârșiseră pe fundul mării. Teamă lor era așadar pe deplin justificată, deși ea nu putea fi înțeleasă de cei precum Tapú Tetuanúi, care considerau insulița și mediul ei drept un habitat aproape idilic pentru supraviețuire. Băiatul înțelegea, totuși, dorința lor firească de a se întoarce la căminele lor - dorința pe care o simțea și el în momentele de nostalgie - și ar fi dat orice ca să poată descifra limba lor complicată, ca să-i poată încuraja, asigurându-i că, de îndată ce dulgherul va termina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
Ea observă privirea lui stăruitoare și, la rândul ei, își lăsă ochii în jos căutând ceva ciudat în înfățișarea ei, dar nu păru să găsească nimic. Nu văzuse niciodată o femeie care să nu fie goală și această goliciune era firească pentru ea. Mai ciudat era el, care-și acoperea sexul cu o cârpă nefolositoare, la fel cum îl văzuse făcând pe omul alb care, din când în când, venea în sat să aducă medicamente și să vorbească cu războinicii despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
în aceeași poziție în care rămăsese din primul moment, fata urina fără nici o urmă de rușine și fără să i se clintească un mușchi, ca și cum golirea, în fața unui necunoscut, a lichidului care-i prisosea ar fi fost lucrul cel mai firesc și mai logic din lume. Simți că, pentru prima dată după mulți ani, sângele îi năvălea în obraz, fără să-l poată stăpâni, și înțelese că tocmai se înroșise. — E absurd! comentă el în șoaptă. Ridicol și absurd... Zgomotul încetă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
sau fructe, pentru că farmacologia yubani era alcătuită din peste o mie de leacuri cu eficacitate dovedită, de la cel mai complex anticoncepțional, până la cel mai simplu dintre purgative. Aveau propria lor cultură, o cultură adaptată la lumea care îi înconjura, mai firească pentru supraviețuirea în jungla amazoniană decât cea mai avansată tehnologie modernă. Omul „civilizat“ care ar avea pretenția să supraviețuiască în selvă ar trebui să înceapă prin a o distruge. Avea nevoie de spațiu pe care să-l semene, de spațiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
tacîmuri. Mai vine cineva, șefu'? Surpriză. Într-adevăr, Dan Hurmuzache a avut o mare surpriză cînd o duduiță încălțată cu cizme lungi și genele îmbîrligate a intrat cu nonșalanță. Bună, iubi! L-a sărutat pe șef și apoi, în mod firesc, i-a dat un pupic și lui Dan. Este adjunctul meu, de azi înainte. Vai, ce drăguț! O să ne servească drept paravan, iubire. Au băut, au mîncat și unii s-au sărutat fără rușine, ba mai și bîjbîiau prin locuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
de saliva de pe buzele băiatului și băiatul respira des, că prea s-a înădușit. Dezamăgiți de efectul "iubirii", s-au bucurat cînd s-au despărțit. Erau convinși că dragostea este o pacoste greu suportabilă. În sufletul lor rămăsese acea atracție firească, naturală și parcă și-au propus să inhibe pornirile acelea copilărești, promițînd o revenire mai tîrzie. Cei doi copii, acum adulți tineri, s-au reîntîlnit după trei ani de facultate. Puțin jenați, au reușit rapid să treacă peste conveniențe și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
meu se Însoțea cu orgoliul, născînd aproape o mică monstruozitate. După cîțiva ani, cînd ajunsese un nume, despre care se vorbea În lumea literară, a avut o nouă reacție care m-a contrariat, deși gîndindu-mă bine, nu era decît continuarea firească a celei dintîi: „Tu nu te apropii decît de oamenii neajutorați, pe cei pe care Îi simți tari Îi părăsești. Nu e asta o dovadă de slăbiciune și lașitate? Chiar fraza ta preferată pe care o repeți ori de cîte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]