15,929 matches
-
spre McNeil. Urît: un monolit cenușiu pe o insulă din stînci cenușii. Ziduri cenușii, ceață cenușie, sîrmă ghimpată la marginea unei ape cenușii. Jack se dădu jos lîngă ghereta santinelei. Paznicul Îi verifică actele și Înclină din cap. Porțile de oțel lunecară În locașul lor din stîncă. Jack intră. Un omuleț uscățiv Îl Întîmpină Înaintea porții intermediare: — Sergentul Vincennes? SÎnt agentul Goddard de la Biroul Penitenciarelor. Strîngere energică de mînă. — Ți-a spus Exley despre ce este vorba? — Mi-a spus Bob
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
mare viteză pe autostrada Pomona. Jumătate din magistrală era pe piloni: puteai vedea șinele traseului California Central, cu un singur tren gonind spre nord, un mărfar, Al treilea vagon era cu deținuți - ferestre cu zăbrele, uși Întărite cu bare de oțel. Străzi În jurul Fontanei - pînă la dealurile care se Învecinau cu calea ferată - și o mică armată În așteptare. Nouă mașini de patrulare, șaisprezece oameni cu măști de gaze și aruncătoare de gaz. Pe Înălțimi: lunetiști, doi mitraliori și trei tipi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
luăm, de pildă, însuși formalismul și formulele. Credeți oare că există un lucru care prin funcționarea lui intensă să rămână în indiferență pură? Chiar și formulele termină prin a-și pierde artificialul, prin a se "naturaliza". Așa cum o navă de oțel, scufundată în apă și pusă să funcționeze, termină prin a prinde mușchi și a se integra mediului acvatic, la fel și limbajele artificiale sânt prinse până la urmă în ritmurile firești de respirație ale unei culturi. Ce era la început matematica
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
rău, darling; o să mai Întîrzie o lună sau două, dar eu mi-am ținut promisiunea. Oare nu ți-ar plăcea să-l ai pe Mark Twain Îmbrăcat În piele verde? Julius era cît pe-aci să răspundă mai bine de oțel verde, pentru ca Bobby să nu mi-l rupă din nou, dar de Crăciun trebuia să fie ca În timpul celui de al doilea război mondial, cînd soldații Încetau lupta. Și apoi În clipa aceea Susan Îl anunță că avea un alt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
dintre voi nu îi pasă. Deși ar trebui, încheie ea amenințător. Cu toate că era văzută ca o babă morbidă, cuvintele ei aveau efect asupra tuturor. Mai ales asupra Lisei. Nu era încă nici o veste despre problema cu publicitatea. Avea nervi de oțel, dar chiar și ei i se părea îngrijorătoare situația. Jack ieși din biroul său. —Au sunat, spuse domnișoara Morley. Ajung aici în zece minute. —Mulțumesc, oftă Jack, trecându-și mâinile prin părul ciufulit. Părea atât de obosit și de îngrijorat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
să nu alunec de la minte la trup. Admiram inteligența Tinei. CÎt privește trupul, vom vedea la momentul căsătoriei. Mă așteptau mari Încercări, din care voi ieși victorios. Sufletul meu Încins se va cufunda Într-o baie rece și va deveni oțel călit. Sufletul meu va fi o armă de luptă, o lamă de Toledo. CÎnd mă voi simți prea nervos, voi avea mereu posibilitatea de a da o raită prin zona Gării de Nord. Progresasem vizibil: Îmi plăteam de-acum vizitele cu banii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
cîteva secunde ca să ne dăm seama că de partea cealaltă a ușii era cineva. Văzui cum frica se contura pe chipul Beei și, Într-o clipită, ne Învălui bezna. Lovitura În ușă veni după aceea. Brutal, ca și cum un pumn din oțel ar fi izbit-o, smulgînd-o din țîțÎni. Am simțit trupul Beei sărind În Întuneric și am prins-o În brațe. Ne-am retras spre mijlocul Încăperii, chiar Înainte ca a doua lovitură să cadă peste ușă, izbind-o de perete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
pelerină? — Sigur că da, doar n-o să intrați cu pelerina la dumnealui. Prințul se ridică, își dezbrăcă în grabă pelerina și rămase într-un sacou destul de decent și bine cusut, deși cam uzat. De jiletcă avea prins un lănțișor de oțel, de care atârna un ceas genovez de argint. Deși prințul era prostuț - lacheul ajunsese deja la această concluzie -, totuși, în cele din urmă, valetului i se păru că nu se cade să întrețină discuția cu acesta, în pofida faptului că prințul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
uita și nu poți leșina, și toate împrejurul lui, al acestui punct, merg și se rotesc. Și probabil că e așa până în ultimul sfert de secundă, când capul e deja pe butuc și așteaptă și... știe și deodată aude cum oțelul alunecă deasupra lui! Asta nu se poate să n-o auzi! Dacă eu aș zăcea cu grumazul pe butuc, aș asculta anume și aș auzi! Poate că ține doar o zecime de secundă, dar nu se poate să nu auzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
clipă se întoarse Aglaia și prințul nu mai apucă să-i răspundă. — Poftiți, poftiți, spuse Aglaia, punând albumul pe masă, alegeți o pagină și scrieți-mi ceva. Aveți aici un toc și o peniță nouă. Vă deranjează dacă-i din oțel? Am auzit că de obicei caligrafii nu scriu cu penițe de oțel. Discutând cu prințul, Aglaia părea să nu observe că și Ganea era de față. Însă, în timp ce prințul punea penița în toc, căuta o pagină și se pregătea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Poftiți, poftiți, spuse Aglaia, punând albumul pe masă, alegeți o pagină și scrieți-mi ceva. Aveți aici un toc și o peniță nouă. Vă deranjează dacă-i din oțel? Am auzit că de obicei caligrafii nu scriu cu penițe de oțel. Discutând cu prințul, Aglaia părea să nu observe că și Ganea era de față. Însă, în timp ce prințul punea penița în toc, căuta o pagină și se pregătea de scris, Ganea se apropie de șemineul lângă care stătea Aglaia, acum în dreapta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
ochi și privindu-l pe prinț de parcă aștepta într-adevăr un răspuns de la el. Ajunge! le strigă el deodată tuturor celor prezenți. Sunt vinovat, cel mai vinovat dintre toți! Lebedev, uitați cheia! (Scoase portmoneul, și din acesta, un inel de oțel cu trei sau patru chei mici pe el.) Asta-i, penultima... Kolea o să vă arate... Kolea! Unde-i Kolea? strigă el uitându-se la Kolea și nevăzându-l. Da... uite-l, el o să vă arate; am pus împreună lucrurile în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
pietre prețioase, mătăsuri... — Văd că negoțul vostru se întemeiază mai ales pe statornicia femeilor, glumește un pic cam forțat Asinius Gallus. Libo protestează. — Nu e vorba numai de articole de lux. Aducem din Orien tul Îndepărtat aur, argint, dar și oțel, pietre prețioase sau semiprețioase, lemn, fildeș, pene de struț, carapace de țestoase, perle, mirodenii, ierburi medicinale, textile, fie prelucrate, ca mătăsurile chinezești ori bumbacul indian, fie în stare naturală... Asinius Gallus își mângâie gânditor bărbia. Esențiale sau nu, asemenea bunuri
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
ar vedea - cu toată bezna - înroșindu-se. Răbufnește și mai aprig: — Voi cum vă distrați pe acasă? Sau nu cunoașteți această patimă rușinoasă? întreabă bat jocoritor. Îl simte venind amenințător spre el. Îl împunge-n piept cu un pumn de oțel. Luat prin surprindere, uriașul se bălăbăne o clipă, dar își redobândește instinctiv echilibrul. Rostește șuierat, reușind cu greu să se stăpânească: — Jocuri avem și noi, da’ mai de soi. — Serios? se minunează de formă instructorul. Ce jocuri? Inflexiunile dureroase din
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
sclav, nu se poate împiedica să nu-i admire simetria bicepșilor și a umerilor, care dau corpului negru un aer de poezie rustică, în timp ce stă aplecat asupra lui. Orice umflătură de pe trupul robust și suplu al eunucului sugerează mușchi de oțel, în nici un caz grăsime. Își întinde apoi nefericit obrajii, bărbia și gâtul către Panthagathus, să i le înmoaie cu apă. Bărbierul își execută tacticos ritualul. Dexteritatea lui este fără cusur, la fel ca și lentoarea cu care se mișcă. Tiberius
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
se poate descurca oricine în acest furnicar de lume, cât și în afară, pe imensa rețea de șoșele. Totul e numerotat. Pe străzile pe care am pornit spre hotel, se poate vedea până la extremitățile lor. Sunt ca niște panglici de oțel fără nici cea mai mică abatere. De o parte și de alta clădiri imense ce-ți dau impresia că te afli într-un fund de tranșee. Paralel cu strada 44 pe care mergem sunt toate celelalte străzi de la est la
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]
-
a uneia din acele zile În care Milano e frumos, cu fațadele galbene ale caselor și cu un cer ușor metalic. În fața noastră era poliția, blindată cu coifurile și cu scuturile ei de plastic, care păreau că trimit scânteieri de oțel, În timp ce un comisar În civil, dar Încins cu un tricolor țipător, se fâțâia Încoace și-ncolo prin fața alor săi. Am privit, În spatele meu, capătul cortegiului: mulțimea se mișca, dar bătând pasul pe loc, șirurile erau alcătuite, dar neregulat, aproape ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
de deasupra și prindea discuțiile celor care treceau pe lângă locul unde se deschidea ea. „Doamnă, vă voi spune ceea ce n-am spus niciodată nimănui. Sunt obosit... Am lucrat pe cinabru, pe mercur, am sublimat spirturi, fermenți, săruri de fier, de oțel și spumele lor, și nu am găsit Piatra. Apoi am preparat ape tari, ape corozive, ape arzătoare, dar rezultatul era mereu același. Am folosit coji de ouă, sulf, vitriol, arsenic, sare de amoniu, sare de sticlă, sare alkali, sare obișnuită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
dar nu și auzită. SÎnt sigură că probabil era o femeie drăguță, dar toată școala Îi știa de frică. Chiar și puștii dintr-a șasea. Părea a zîmbi doar foarte rar și pîndea pe coridoarele clădirii, cu părul de culoarea oțelului Încadrîndu-i chipul ca un coif, cu fruntea Înălțată și privind la mică distanță Înaintea ei, cu o strălucire teribilă În ochi. În vreme ce ne uitam cum se răsucea mînerul ușii, toată lumea Încetă să mai respire. Apoi, ne-am trezit față În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
decât o vizită prin surprindere pentru a le păstra femeilor vigilența trează. Lila Bai, soția cea mai tânără, are parte de o trezire cam dură. Nababul se află în pragul ușii. Iată-l! Ierburile sfântului au avut efect. Vedeți? Ca oțelul sabiei de la Damasc. Iar ea știe unde va intra această sabie. Lila Bai abia are timp să rostească o rugăciune, că nababul este deasupra ei. În noaptea asta știe că va fi fantastic. De prima mână. Ierburile îl fac să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
iz de mâncare învinge mirosul curat al pădurii și se trezesc în alt luminiș. Bărbați legați în jurul șalelor cu fâșii de pânză stau în jurul unui foc, ducând la gură un amestec zemos de orez cu dal, din farfurii mari, de oțel. Au pielea închisă la culoare, tăbăcită. Sunt oamenii unui trib. Două dintre femeile lor, așezate pe jos, cu urechile, gleznele, brațele și nasurile împodobite cu argint, curăță niște tigăi, vorbind în șoaptă. Ochi gălbui, dați peste cap, privesc de jur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
cu coarne, un hăitaș, un pandantiv cu jad, o cască făcută din pielea unui porc țepos de localnicii din Insula Gilbert, o hârcă într-o sticlă din Gloucestershire, un fluier din os de Arapaho, un set de chakre Sikh din oțel, țigle din Maroc, o pușcă pentru vânătoarea de lupi, un ciomag pentru foci sculptat din penisul unei morse, ornamente pentru comercializare, greutăți, brățări, bumeranguri, coliere metalice sunătoare, quipos, bismar, zaruri din os, cărți din frunze de palmier, cercei, canoe, un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
eveniment al serii va începe. Fiul ei va citi din volumul încă nepublicat „Crepusculul unui continent“. Selwyn face un pas înainte, urcându-se pe un taburet de lemn sculptat. Mai lasă să treacă un moment, curățându-și ramele ochelarilor de oțel, apoi așezându-i pe nas. Scoate un carnet din buzunar, își drege glasul și începe să declame sonor, nazal: Eheu! Eheu! Imaginea lui Marte Plutește deasupra Feței Lunii proeminente Înarmați, cu cruzime, Noi, Bărbații magnetici Să ne întărim Încă o dată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
și al chiuvetelor pliante, marca X. Cumpără paturi de campanie din pânză verde și lighene de alamă, topoare și scaune de voiaj, săpun, tacâmuri, cuțite cu teacă și un set de echipamente de gătit, cu care încarcă patru cutii de oțel. Mai achiziționează un cort deschis pentru gătit și un dulap impermeabil plin de sticluțe de medicamente, în caz de nevoie. Pentru el, cumpără cămăși kaki, șorturi și moletiere, o pereche de cizme împotriva țânțarilor, două costume foarte ușoare de corp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
puțoi are un călcâi al lui Ahile, iar eu Întotdeauna am grijă să mi le amintesc pe ale prietenilor mei. Ceva ce le face praf și pulbere părerea despre sine. Da, totui pus la păstrare pentru referiri ulterioare. Roți de oțel Înapoi la sediu, toată lumea din cantinăi apucată de streche din cauza circularei despre concedii. Io nu spun nimica. Cel mai bine iesă par nepăsător și să le las furia să mocnească un pic. Binențeles, toți se așteaptă de la mine, ca reprezentant
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]